Een dertigtal aktievoerders van het Taal Aktie Komitee voerde woensdagmiddag aktie voor het kabinet van federaal Minister van Volksgezondheid Rudy Demotte. Terwijl een pseudo MUG-ploeg (twee slecht uitgeruste verplegers, helm met zwaailicht, speelgoedsirene en dito dokterstas) de eerste zorgen toediende aan een Nederlandstalige patiënt, scandeerden de overige aktievoerders slogans als "Een MUG en vlug", "Demotte Oprotten" en "De MUG ja, De Mot(te) nee".
De aktie gebeurde noodgewongen buiten op de stoep want bij onze aankomst bleek de toegang tot het kabinet reeds versperd door getipte ordediensten en een hek. Deze vonden het al gauw welletjes en lieten dit in bedekte termen weten aan de aktievoerders. Tien minuten later kwam dan de mededeling uit de lucht gevallen dat we toelating hadden van de burgemeester in hoogst eigen persoon en dat uiteindelijk toch niet zou overgegaan worden tot aanhouding van de aktievoerders. Nog tien minuten later hielden we het voor bekeken; Demotte kregen we niet te zien.
Met onze aktie wensten we:
- nogmaals aandacht te vragen voor de taalkundige problemen die zich in grote delen van Vlaams-Brabant nog steeds voordoen. Een Paramedisch Interventie Team (PIT) in Halle zou hieraan ten dele kunnen verhelpen, maar dan enkel indien Demotte de afspraken met Vlaanderen respecteert
- Demotte te confronteren met een aantal "eigenaardigheden" in zijn beleid
De volgehouden Waalse onwil in dit en andere dossiers onderstreept eens te meer de juistheid van de conclusie die wij nu al jaren maken:
de Belgische meerwaarde voor Vlaanderen is nihil.
We kijken alvast uit naar de reaktie van onze Vlaamse politici wanneer zij volgende week in de Kamer de kans krijgen om Demotte op de rooster te leggen. Want laat ons wel wezen, tot nu toe bleef het oorverdovend stil op de paarse banken.
*****************
Motivatie van deze aktie:
Twee weken terug ontving het Halse Sint-Mariaziekenhuis van Rudy Demotte de lang verwachte overeenkomst met daarin de modaliteiten voor het op te richten Paramedisch Interventie Team (PIT). De modaliteiten ervan kwamen geenszins overeen met hetgeen met de Vlaamse regering werd afgesproken: er zou geen arts in voortdurende verbinding staan met de snel uitrukkende ploeg verplegers en indien zij de gespecialiseerde hulp van een arts nodig hebben dan kunnen zij niet terugvallen op een arts uit het eigen ziekenhuis, maar moeten zij een beroep doen op een MUG (en die komt natuurlijk nog altijd uit Tubeke of Brussel).
Demotte speelde maandenlang pingpong met het Sint-Mariaziekenhuis en Vlaams minister Inge Vervotte om uiteindelijk te komen tot een oplossing die er nooit één was (dezelfde problemen doen zich ook voor in andere delen van Halle-Vilvoorde en daaraan veranderde het PIT niks) en ook nooit één zal zijn, zelfs niet voor de streek rond Halle. De patiënt in zware nood zal rond Halle nog langer moeten wachten dan voorheen!
Ondertussen doen er zich ook al taalkundige problemen voor in het West-Vlaamse Heuvelland (dat sinds kort door hervormingen van diezelfde Demotte door Waalse ambulanciers uit Ploegsteert wordt bediend). Twee ambulanciers van de vijftien zijn tweetalig en het was dan ook niet lang wachten op het eerste incident. Ook dat volstaat niet om Demotte tot enige spoed aan te zetten en terwijl minister Vervotte in het Vlaams Parlement beweert dat het ziekenhuis van Halle met de voorwaarden van Demotte niet akkoord kan gaan, beweert Demotte in de senaat (plenaire van 16/3) dat het Halse ziekenhuis wel al haar akkoord gaf. Het perfide welles nietes spelletje begint dus gewoon van voor af aan.
Demotte is overigens niet aan zijn proefstuk toe:
- de contingentering van artsen werd in 2004 van kracht. Hierop werd in Vlaanderen reeds jaren geleden geanticipeerd door de invoering van de numerus clausus. Wallonië deed niets. Waarom zou het ook? Er zijn immers nooit teveel Waalse afstuderende artsen. Demotte past jaarlijks (op basis van wetenschappelijk advies natuurlijk) het contingent in de hoogte aan. Volgens de laatste cijfers zal het contingent in 2013 met maar liefst 50 procent zijn toegenomen ten opzichte van de oorspronkelijke quota
- hoe anders gaat het er aan toe bij de kinesisten? Na jarenlange onduidelijkheid maakte Demotte eind 2005 bekend hoeveel RIZIV-nummers beschikbaar zijn voor de afgestudeerde kinesitherapeuten. Het bleken er slechts 270 te zijn voor de 384 Vlaamse afgestudeerden. De Waalse studenten hadden meer "geluk"; zij kregen 180 nummers; net genoeg, want voeg daarbij de toegestane afwijking van 10% (geen mens weet van waar die komt) en Wallonië heeft zelfs nog 3 nummers op overschot.
- Besparingen in de gezondheidssector dringen zich al jaren op; bepaalde buitensporigheden in Waalse en Brusselse uitgaven zijn hieraan niet vreemd. Demotte reageert hierop door het nemen van veelal lineaire maatregelen. Of hoe de goeden mee gestraft worden voor het wanbeleid van de slechten.
- Demotte gaat ook zeer selectief te werk. Vlaanderen geeft inderdaad meer uit aan de thuisverpleging dan de buren uit het zuiden, maar deze meerkost heeft een gunstig effect op het totale kostenplaatje. Zo had Demotte het niet begrepen en dus was hij van plan het mes in de "bovenmaatse" Vlaamse uitgaven te zetten. Dankzij het nodige verzet kon deze anti-Vlaamse besparingswoede deels tegengehouden worden
Ons lijkt het in alle geval van het goede teveel om nog van toeval te kunnen spreken!
