[SIZE=5]
Kabinetten weer verdubbeld[/SIZE]
De kabinetten zijn verdubbeld en hun uitgaven zijn met de helft toegenomen. De Copernicushervorming die wou ze afschaffen, is al lang vergeten.
De kabinetten van de federale ministers zijn op 15 jaar (1989-2004) zo goed als verdubbeld, alleszins het aantal stafleden daarin.
Dat berekenden Christophe Pelgrims en Sofie Dereu van het Instituut voor de Overheid (KU Leuven).
In 1989 had een federale minister gemiddeld 13,8 persoonlijke politieke stafleden. In 2004 waren er dat 28,0.
De onderzoekers stoelden hun berekeningen niet op officiële budgettaire gegevens, maar op de namen die de ministers zelf opgeven in de niet-officiële adressengids ,,Samenstelling der ministeriële kabinetten'' die de Federale Voorlichtingsdienst uitgeeft. Die gids maakt zelden onderscheid tussen vol- en deeltijdse functies; het aantal deeltijdse is toegenomen, leert de ervaring; uitgedrukt in voltijdse equivalenten, is de stijging dus iets beperkter.
De kabinetten zijn ook veel duurder geworden, volgens de onderzoekers. In 1994 kostten ze iets meer dan 30 miljoen euro, in 2004 bijna 55 miljoen euro; als de inflatie weggerekend wordt, zijn de uitgaven met de helft toegenomen (tot 45 miljoen euro).
Dat schrijven de onderzoekers in het jongste nummer van het Tijdschrift ,,Burger, bestuur en beleid''.
De Copernicushervorming die de regering Verhofstadt I uittekende, voorzag in de afschaffing of de bijna-afschaffing van de kabinetten.
Die politieke hofhoudingen van de ministers werden verantwoordelijk geacht voor de overdreven politisering van het beleid in ons land. De kabinetten trekken bovendien alle interessante beleidsvoorbereidende taken weg uit de administratie. Daardoor kan die niet goed werken. En dat demotiveert de ambtenaren, zo luidde het toen.
De onderzoekers beschrijven mooi hoe de principiële beslissing tot afschaffing stapsgewijs werd omgebogen tot het tegenovergestelde.
Eerst was sprake van de afschaffing van de kabinetten en de gelijktijdige opbouw van beleidscellen in de administratie. Wat later zouden de ministers daarnaast toch een ,,politiek secretariaat'' behouden. Nog wat later zouden de beleidscel gezamenlijk aangestuurd wordt door de manager van de administratie en de minister. Bij het aantreden van Verhofstadt II werden de aloude kabinetten gewoon opnieuw ingesteld; om de overgang te maken, werd nog even gesproken over beleidscellen en politieke secretariaten.
De onderzoekers zeggen dat de politieke wil ontbreekt om de kabinetten af te schaffen. ,,Ministers voelen zich niet comfortabel'' zonder.
Belgische ministers zeggen dat ze niet kunnen regeren zonder kabinetten. In haast alle andere landen in de wereld kunnen ministers wel zonder kabinetten en met hun administratie regeren.
