Vrouwen vragen gelijk loon voor gelijk werk
 

Vrouwen vragen gelijk loon voor gelijk werk

vr 31/03/06 - Vandaag was het Equal Pay Day, de dag waarop de vrouwenbeweging aandacht vraagt voor de loonkloof tussen mannen en vrouwen. Die ongelijke verloning bestaat in de 21e eeuw nog steeds.
Verschillende studies tonen aan dat het loon binnen eenzelfde functie nog vijf procent verschilt in het nadeel van de vrouwen.

In het algemeen krijgt een man twaalf procent meer salaris per uur. Vrouwen maken ook minder kans op extralegale voordelen of een bedrijfswagen. Bij jongere werknemers verkleint de loonkloof wel.

De vereniging Zij-kant, de vrouwenorganisatie van de SP.A, en de vakbond ABVV voerden vandaag actie in bedrijven en stations, op marktpleinen en aan de werkgeversorganisatie VBO in Brussel.

"Wettelijk zijn vrouwen en mannen gelijk, maar uit de realiteit blijkt dat dat niet zo is", zegt Anne Van Lancker van Zij-kant.


Vrouwen moeten drie maanden langer werken

Vrouwen verdienen gemiddeld 25 procent minder op jaarbasis dan mannen. Ze moeten voor hetzelfde inkomen gemiddeld drie maanden langer werken.

Een vrouw moet dus van 1 januari tot 31 maart van het daaropvolgende jaar werken om hetzelfde loon te verdienen als een man die werkt van 1 januari tot 31 december. Daarom is Equal Pay Day op 31 maart.

"Vrouwen werken over het algemeen in zachtere sectoren, waar de lonen lager zijn. Ze nemen ook meer loopbaanonderbreking of gaan deeltijds werken voor het gezin", verklaart Van Lancker.

De actievoerders vragen meer inspanningen om de ongelijke verloning weg te werken.
----------------
:evil:

Citaat:

Vrouwen vragen gelijk loon voor gelijk werk

En ik vraag gelijk werk voor man en vrouw.
Vooral als ze werkloos zijn.
Gelijk=direct...

Wat houdt hen tegen van in andere sectoren te werken, de staalnijverheid, de bouwnijverheid, de zeevaart, zijn er vrouwelijke stellingbouwers?

Vrouwen gaan vijf jaar eerder op pensioen.

Vrouwen leven tien jaar langer.

Gelijke lonen zijn juist vrouwonvriendelijk. Hoe meer loon aan de vrouw uitgekeerd wordt, hoe groter de kans dat haar echtgenoot haar verplicht om te werken. Dit bovenop de loodzware taak in het huishouden, een taak die met slechts een discipline die doorgaans niet van een mens kan verwacht worden naar behoren kan ingevuld worden. Uiteindelijk zorgen gelijke lonen dus voor minder geluk. Ik stel voor dat men de beweging naar gelijke lonen dus omkeert naar een beweging in minder gelijke lonen totdat het gezin geen baat meer heeft met een werkende vrouw en de vrouw weer de vrijheid heeft om zich ten volle toe te leggen op haar gezin. Eventueel kan men tweewerkers nog eens extra belasten en meer fiscale voordelen toekennen aan gezinnen met één werkende kracht.

Aan dit soort uitleg kan je dan weer concluderen dat Pajot behoort tot de meer LEPEN.

Petje af, vrouwen!

Bedrieglijke en beledigende campagne van Zij-Kant.
 

Bedrieglijke en beledigende campagne van Zij-Kant.

"Gelijk loon voor gelijk werk" is méér dan een nobel streven, het is een "hard" recht dat diep verankerd zit in onze wetgeving. Dat hierop toegezien wordt en dat er ook even "hard" gesanctioneerd wordt bij overtreding, is niet meer dan evident. Het is een bijzonder goede zaak dat de nodige waakzaamheid wordt gepromoot.



Maar, de recente campagne van de vereniging Zij-Kant rond de equal pay-day is méér dan één brug te ver. Ze is zelfs ronduit bedrieglijk én beledigend.

Bedrieglijk omdat er geschermd wordt met cijfers waarvan de onderzoekers zelf stellen dat je ze niet kan gebruiken om er een reële discriminatie mee aan te tonen. Zo is die kloof van 24% een zgn. ongecorrigeerde loonkloof: er wordt daar geen rekening gehouden met het soort job, het soort arbeidscontract, gebruik van mogelijkheden tot tijdskrediet en loopbaanonderbreking, etc... Equal pay gaat uit van een equal job en die zit in dat cijfer van 24% allerminst vervat. Als je een hele rist van factoren uitzuivert, dan kom je tot een gecorrigeerde loonkloof van ongeveer 8%. Maar ook dat cijfer duidt niet op platte discriminatie: er zijn altijd de onvermijdelijke berekeningsfouten én de onbekende variabelen (factoren die men niet of onvoldoende heeft meegerekend). Met andere woorden, de vereniging Zij-Kant klaagt iets aan dat ze niet kan becijferen en waarvan ze de maatschappelijke relevantie zelfs niet eens kan aantonen. Nuttiger ware af te gaan op concrete incidenten die aangekaart werden/worden bij vakbonden, arbeidsrechtbanken, etc... Maar die zijn er blijkbaar te weinig (?!)

Beledigende campagne ook omdat met de slogan "Stom Kieken" ook verwezen wordt naar vrouwen die Zij-Kant blijkbaar niet "ambitieus genoeg" vindt. Die vrouwen die naar de maatstaven van deze vereniging klaarblijkelijk tevreden zijn met een job "beneden hun capaciteiten, gelet op hun opleidingsniveau". Over welke vrouwen gaat het dan? Zij die liever in de zgn. "zachte sectoren" werken? Zij die streven naar een gezond evenwicht tussen werk en gezin (of werk en relatie/huwelijk/vrije tijd) in deze doldraaiende economie? En wat is dan "beneden de capaciteiten"? Een job die je géén maagzweer of hartritmestoornis op je veertigste oplevert? Moeten vrouwen even blind (en maar al te vaak onintelligent) ambitieus zijn als vele mannen?

In de rand van deze discussie kwam ik een jongedame tegen die na vele weken aandringen uiteindelijk "ja" heeft gezegd om op de lijst van een politieke partij te gaan staan voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ze had daar absoluut geen zin in en hoopte vurig om vooral niet verkozen te worden. Om van het gezaag vanaf te zijn had ze zich dan toch maar laten strikken. Tja, de beste vriend van haar echtgenoot was plaatselijk voorzitter van de partij en je weet hoe dat gaat... Een "menselijk" verhaal in alle opzichten. Maar het zette me aan het denken. Verwachten verenigingen zoals Zij-Kant dat vrouwen zich tegen heug en meug laten meesleuren in de maalstroom van het carrièrisme, hun gezin of zichzelf op de tweede plaats zetten in het najagen van een vleugje sociaal prestige? Is alles in dit leven dan feilloos uit te meten in harde euro's? Of zou het dat moeten zijn?

De vraag is waarom vrouwen geen equal job krijgen en veel meer moeite hebben om in het senior management opgenomen te worden. De realiteit van de glass ceilings toont aan dat een machoclubje van senioren de postjes onder elkaar verdeeld.


Die 8% is niet te weten aan berekeningsfouten of onbekende variabelen, wél aan het feit dat men nog altijd liever een man als een vrouw heeft bij gelijke capaciteiten omdat men vreest dat die vrouw ooit zwangerschapsverlof zal nemen, omdat men nog verstrikt zit in vooroordelen, enz.

Als je, zoals Desiderius aanhaalde, het gebruik van zaken zoals loopbaanonderbreking, part-time werken etc mee in rekening brengt, dan is dat al minder een vraag. Combineer dat met het gegeven dat veel vrouwen zulke posities gewoonweg niet ambiëren (net zoals massa's mannen die functies niet ambiëren; er zijn natuurlijk vrouwen die dat wel doen maar er zijn dan ook wel vrouwen te vinden in topmanagement functies) en het wordt nog veel minder een vraag...
Tuurlijk moet er gelijkheid zijn, maar de waarheid heeft zo ook zijn rechten, wat feminisme ook moge roepen me dunkt.

Wat is er verkeerd aan die redenering? Je spreekt zelf over gelijke capaciteiten, dus daar wordt de beslissing niet op genoimen. Maar als een vrouw aangeeft binnen de eerste x jaar zwanger te willen worden, waarom zou een werkgever daar geen rekening mee mogen houden? Per slot van rekening moet je die persoon gedurende enkele maanden gaan vervangen, hetgeen ook geen sinecure is. Wat is er dus praktisch niet correct aan zo'n redenering?

Het is niet de regel, maar het kan in de 2 richtingen werken. Het is denkbaar dat een man en een vrouw samen besluiten niet 100 % te gaan voor een carrière ter wille van een groot gezin en een zo veel mogelijk gezamelijk gezinsleven waar ze bedie toe bijdragen. De roep om gelijke beloning voor gelijk werk is dus zeker niet onrealistisch. Zwangerschap ? Wel hier mag de lat gerust gelijk gelegd worden in de vorm van een gelijk "ouderschapsverlof"
van 18 maanden voor elke partner. Gelijke taken in het huishouden ? Zeker:
klinkt hier niet regelmatig de roep dat een kind door beide partners opgevoed wordt ?

Voor de rest : Vive la différence !

Als iedereen zich eens in de plaats van een ondernemer/werkgever zou kunnen plaatsen... dan zou er m.i. veel meer duidelijk/begrijpelijk worden...

als het hert zich in de plaats van de wolf kan plaatsen wil dat nog niet zeggen dat het zich maar moet laten opeten.

Neeje, maar het zou dan mss wel begrijpen waarom het opgegeten wordt... :wink:

Ik heb het al gezegd, en herhaal het nog eens. Als ik een ondernemer zijn zijn komt er geen vruchtbare vrouw in.

Ik heb het al zo dikwijls gezien. Vast contract, da's blijkbaar een zeer sterk zwangerschapsbevorderend middel.

Zwangerschapsverlof voor beide van 18 maand?
Vive la faillisement!

De waarheid heeft haar rechten (leer Nederlands) en die is dat er glass ceilings en machoclubjes bestaan die vrouwen de toegang tot senior management ontzeggen. Voor alle duidelijkheid ben ik zelf een man, en dus word ik in vertrouwen genomen door mannelijke senior managers in mijn bedrijf. Eén van hen, nochtans een sympathieke vent, zei onomwonden, sprekende over een vrouwelijke collega: "Vrouwelijke Task Managers, ze zouden het moeten verbieden." Uiteraard meende hij dat niet 100%, maar het geeft wel de sfeer aan, hé.

Het gaat niet alleen over zwangerschap, het gaat ook over conservatisme en incompetente macho's die elkaar beschermen. Maar ook de zwangerschap is een factor die vrouwen in hun carrière belemmerd. Het is de taak van de overheid om dit te compenseren en voor gelijke kansen te zorgen, door crèches, maar ook door een gelijk zwangerschapverlof voor man & vrouw.

Vive la faillite! Leer Frans!

Een taalkundige dwangneurose voegt niets toe aan deze discussie.

Je presenteert hier de "waarheid" van de glass ceiling, maar je toont evenwel niet aan hoe reëel die wel is. Vooral omdat je daarvoor niet beschikt over betrouwbaar cijfermateriaal. Ik neem aan dat je niet zo simpel bent om te geloven in die 24% ? Machoclubjes zullen best wel bestaan, maar ik weiger te geloven in een systematisch complot om vrouwen uit het topmanagement te weren. Er zijn genoeg voorbeelden van succesvolle vrouwen in de hogere kaders van zowel KMO's als grote ondernemingen om die stelling te ontkrachten.

Hetzelfde geleuter mochten we al eens aanhoren toen het over de vertegenwoordiging van vrouwen in de politiek ging. Welnu, ik verwijs naar m'n eerdere repliek en kan u verzekeren dat dit zeer zeker geen alleenstaand geval is.

Je hebt de waarheid al volledig ontsluierd zie ik. Beter dan de vorsers dat konden. Kijk eens aan: incompetentie en conservatisme gekoppeld aan machogedrag. Ben je recent een promotie misgelopen misschien? Vind je je baas ook zo'n onuitstaanbare lul? Sorry, maar dit is wel héél gratuit en vrijblijvend.

De overheid kan zwangerschap slechts compenseren door iets te doen aan de verschroeiend hoge lasten op arbeid. D�*�*r zit de belangrijkste hefboom. En daarmee bedoel ik eerder lasten verlagen dan verhogen, zoals jij hier voorstelt.

Als ik een spellings- en grammaticacontrole nodig heb, zal ik die zelf wel installeren, dank u.

Tiens, in mijn bedrijf zijn er wel degelijk vrouwen onder het senior management. Geen meerderheid weliswaar (grotendeels omwille van bovenstaande redenen), maar ze zijn er wel degelijk. En dan heb ik het zelfs niet over typische vrouwenrollen; de big chief van al onze productiefaciliteiten wereldwijd is een vrouw.
(en nee, het gaat niet over een klein bedrijf, tenzij je 70�*80000 werknemers weinig vindt).
Wat doe je daar dan mee? Met dit voorbeeld annuleer ik immers jouw argumentatie voor de glass ceilings.

Waar komt conservatisme en incompetentie in het plaatje dat hoort bij de vraag die ik stel?

Die crèches zullen het zwangerschapsverlof niet reduceren; zwangerschapsverlof is immers ook een recuperatieverlof. Dat laatste punt maakt het trouwens wel moeilijk om man en vrouw daar gelijk te maken. Waarom wil je man en vrouw per se gelijk maken in een zaak waar ze inherent ongelijk zijn?

[SIZE=2]Bedrieglijk weet ik niet. De cijfers van het Hiva waarop de campgane zich baseert toont verschillen aan tussen 8 en 26 % in de verhouding v/m en 9 tot 35 % in de verhouding m/v.

De nuances die deze studie aanbrengt blijven inderdaad achterwege in de campagne. De campagne focust te veel op de grote uitschieters, zoals vele campagnes doen, en moet dus met een korreltje zout genomen worden. Misschien moet men het nut van dergelijke campagnes in het algemeen maar eens onderzoeken.
[/SIZE]
[SIZE=2]Wat je hier schrijft over beledigend, excuseer, maar dit ruikt naar oerklassiek mannelijk paternalisme die de vrouw wil beschermen van de o zo grote gevaren van carrièrisme, maar in feite zijn territorium wil beschermen. Doorheen de vele odes aan de onbaatzuchtige ten-bate-van-kinderen-en-gezin-carrière-opgevende vrouw blikkert de soms nauwelijks verhulde vrees van 'wie zal er voor de kinderen (en natuurlijk ook papa) zorgen'.

Want op dat vlak geef ik vele vrouwenorganisaties groot gelijk: de ongelijkheid zit niet alleen in de verloning, maar eerder in de 'offers' die voor 'het gezin' moeten gedaan worden. Waar vele mannen zedig over zwijgen is dat van hun kant de breidheid om hun vrouw voor de verandering eens te steunen om haar carrière uit te bouwen, blijkbaar veel minder groot is. Of wordt het doorzichtige excuus opgevoerd 'dat vrouwen dit eigenlijk niet willen' en 'dat het hun opgedrongen wordt door een materialistisch ingestelde omgeving'.

Mijn moeder heeft haar huisartsenpraktijk opgegeven voor mijn vaders carrière. De laatste jaren beseft ze eigenlijk dat er toen zelfs nooit de moeite werd gedaan om op zijn minst de combinatie uit te proberen. Het was logisch dat je als vrouw daar naar plooide. En in zekere zin heeft ze daar nu veel spijt van wxant ze was zeer goed in haar vak.

En vandaag de dag aanvaarden mannen veel beter de concurrentie met vrouwen. Maar de meeste mannen denken er nog altijd niet uit zichzelf aan dat misschien hun vrouw een succesvolle carrière wil nastreven en zij de offers maar moeten brengen. En dat een klein beetje hulp van hun kant t.a.v. vele als vrouwelijk beschouwde taken de zogenaamde carrièredruk op het gezin ook goed zou kunnen verlichten.
[/SIZE]
[SIZE=2]En waarom heeft ze geen zin ? Omdat het haar werkelijk niet interesseert en dat mannen haar een carrière willen aanpraten, of omdat ze weet dat als ze het doet, haar vroegere huishoudelijke taken nog evengoed op haar wachten ?

En dat ze weet dat het verwijt dat ze haar gezin en zichzelf verwaarloost, al in het verschiet ligt ?
[/SIZE]