Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door berre
(Bericht 1607063)
als er één ding is wat europa nooit meer zal worden is het wel een dictatuur. mensen zijn nu zo gewend geraakt aan vrijheid dat een poging tot dictatuur onmiddelijk zou gesmoord worden door een storm van verontwaardigd volk.
|
Tussen democratie (het volk heeft de macht) en dictatuur (één persoon heeft de macht) ligt een lange weg.
Democratie vereist het bestaan van het bindend referendum op initiatief van het volk.
Daarnaast is een volledige transparantie van het bestuursapparaat noodzakelijk, opdat het volk een op feiten gefundeerde mening over de prestaties van haar vertegenwoordigers zou kunnen hebben.
België heeft dus verre van een democratie.
En het heeft ook elementen van dictaturen/totalitaire staten. De media manipuleren, oppositiepartijen zwartmaken, hun middelen ontnemen, de vrije meningsuiting inperken, censureren, de macht centraliseren of zodanig verdelen dat het geld van belastingsbetalers vloeit naar gebieden waar diezelfde belastingsbetalers inspraak noch controle over hebben, een selecte club partijbesturen, hooguit enkele tientallen personen die de beslissingen nemen, werk in de privé sector extreem belasten, de economie afremmen om afhankelijkheid te creëren, de aanhoudende corruptieschandalen van topfiguren uit het staatsapparaat, de extreme regelneverij waarmee het volk wordt geterroriseerd, er zijn voorbeelden zat.
Als jij iemand in dienst neemt en dus betaalt, wil je toch ook dat het werk uitgevoerd wordt volgens je eisen? En dat je dat kan bijsturen wanneer je dat nodig acht? Geloof je zelf dat de bevolking bewust akkoord gaat met bovenstaande zaken? Ik niet hoor. Dat het toch gebeurt bewijst dat het met de mate van democratie triestig is gesteld.
Je haalt er het woord 'vrijheid' bij. Vrijheid is heel breed interpreteerbaar. Totale vrijheid heb je wanneer je met niemand rekening hoeft te houden. Maar totale vrijheid impliceert ook dat je niemand hebt om op terug te vallen. Is een oogst slecht? Je sterft de hongerdood. Daarom hebben mensen geleerd om samen te leven. Iedereen doet in evenredige mate zijn deel en diegenen die daartoe buiten hun macht om niet in staat zijn kunnen rekenen op solidariteit (en dat is per definitie vrijwillig!) van anderen.
En precies daar schort er iets. Als een deel van de samenleving minder dan zijn deel bijdraagt, en daarbij door wetten een groter deel van de koek krijgt dan waarop ze moreel recht heeft, dan is die samenleving gedwongen. Dat is een reëel verlies aan vrijheid gecombineerd met onmacht om er iets aan te doen. In het zuiden van Wallonië doen de Fransen het ploegwerk waar de Waalse werklozen geen zin in hebben. Niettegenstaande vele honderdduizenden werklozen en overbodige papierschuivers/bezigheidtherapisten bij het staatsapparaat bestaat er zoiets als knelpuntberoepen. Voor zover je nog van 'punten' kunt spreken, want je kunt de gehele bouwsector een 'knelpuntsector' noemen. Of realistischer: alle soorten werk die lichamelijke inspanning, flexibiliteit (lees: rare en/of onregelmatige uren) of hoge werkdruk betekenen. En dat laatste net komt dan net door de hoge belastingsdruk ten gevolge van het mee-financiëren van dat bevolkingsdeel dat minder dan zijn deel bijdraagt, waardoor ook mensen van goede wil het tempo en de eisen niet meer aankunnen.
De pertinente onwil van die club partijbesturen om dit aan te pakken blijkt genoeg uit het feit dat ze de armlastige afkomst van vreemdelingen wil misbruiken om hier die 'lastige' beroepen in te vullen, wat de facto neerkomt op opportunistische uitbuiting. De EU speelt hierin een perverse rol: dat van een wetgevend orgaan dat steeds meer macht naar zich toe trekt, daarin volop gesteund door regeringen van 'rijke' kernlidstaten. En allemaal onder het mom van solidariteit. Hoeveel miljarden € heeft het oude West Duitsland gepompt in het oude Oost Duitsland? Wat zijn de resultaten: nihil. Waarom: al die miljarden werden gedumpt in uitkeringen in plaats van investeringen in economie opdat Oost Duitsland op eigen krachten 'ons' welvaartspeil zou kunnen bereiken. Wat is het gevolg: het oorspronkelijk sterkste economische land van de EU heeft nu het werkloosheidspercentage van direct na de laatste wereldoorlog. Wat waren de grondvesten in het Verdrag van Lissabon, nu zoveel jaren terug? Dat de Europese Unie de sterkste economische macht ter wereld zou worden. Waar zijn we nu? Een politieke maffia die de vruchten van de oorspronkelijk sterke economieën misbruikt om afhankelijkheid te creëren, eerst bij het eigen volk, daarna bij het volk uit de nieuwe lidstaten. Het verval is reeds geruime tijd bezig. Nieuwe economische machten staan op elders ter wereld en zullen door hun goede concurrentiepositie het verval hier nog versnellen.
En dan komt het. 15% van de Belgische bevolking leeft onder de zogenaamde 'armoedegrens'. De kloof tussen rijk en arm blijft groeien. Er is niks mis met rijk zijn als die rijkdom het gevolg is van een evenredige prestatie. De rijken van nu zijn degenen die met deze economische spelregel zeuren. Die kunstmatig bevoordeeld werden (gesubsidieerd) of de doorsnee spaarder naar de beurs lokten, met juichende politici langs de zijlijn. De begroting is een jaar na jaar terugkerend zogenaamd 'kunst en vliegwerk' geworden, met steeds grotere lasten op komende generaties. De EU spaarrichtlijn maakt dat inflatie nog veel minder gecompenseerd zal worden wordt door rente, want ze pakt er een deel van af via de roerende voorheffing. Door te lage rente maken de banken woekerwinsten. De burger wordt gedwongen in de richting van risicokapitaal om de koopkracht van het verdiende geld te handhaven door de tijd heen.
Als er één grote oorzaak van conflicten is, is dat economische miserie. De politieke maffia zwengelt die aan door de economische taart almaar kleiner te maken. De tijd nadert dat de zogenaamde 'socialisten' (met andermans geld...) niks meer te herverdelen zullen hebben. En dan stort hun huidige machtsbasis in elkaar. De vraag is dan of, en op welke manier, ze dan die macht zullen pogen vast te houden. Want weet je, de geschiedenis kent een aantal niet zo fraaie voorbeelden.
