Moedeloos, depressief, het niet meer zien zitten, gooi het in de groep.
 

In verscheidene posts heb ik reeds aangeveven dat ik een depressie-patiënt ben. Zeggen dat ik waarschijnlijk niet alleen

Ik zal mezelf outen om u te ondersteunen.

Ik heb het zelf ook meegemaakt, ik was toen nog jong ( nu nog, maar toen nog jonger ), door een reeks van flinke tegenslagen, de ene na de andere, de situatie steeds uitzichtlozer wordende, met koning drank goede maatjes geworden, helemaal de dieperik in.
Dat heeft me ongeveer 1,5 jaar geduurd eer dat ik erboven was.

Hoe ? Ik kon toen alleen op mezelf beroep doen: iedere dag sporten ( in het begin zat mij dat dik tegen ), iedere dag makreelfilets eten ( rijke bron aan omega 3 vetzuren ), volop buitenlucht opzoeken. Na een tijdje ben ik begonnen met het dagelijks beoefenen van yoga.

Doorgezet, en na die periode tot nu zo sterk geworden dat ik heel de wereld bij wijze in mijn binnenzak kan stoppen.

Zie depressie als een genezingsproces: je wordt depressief om van iets anders te genezen, om zelf orde op zaken te stellen, en die zaken liggen in jezelf.

Hopelijk kan dat menig mensch helpen.



Een oude yoga leraar van mij zei na nieuwjaar steeds: ik hoop dat ge dit jaar serieus wat tegenslag meemaakt, dat maakt een sterker mensch van u.

Depressief niet, maar vele zaken vind ik wel "niet tof".

Dat doet pijn.

*snif*

Want m'n ex-vriendin was wél "tof".

*barst in huilen uit*

*kijkt smekend rond naar een schouder om op te huilen*

Ying - Yang

vrouwelijke energie - mannelijke energie

zon - maan

dag - nacht

licht - duisternis


Alles draait om balans.

Ik denk ( althans zo heb ik het ervaren ) dat alleen in die complete duisternis ( want zo is het echt hé, ik leefde toen letterlijk 's nachts om mij volledig aan alles te onttrekken ) je terug het licht kan zien.

Het vervelende is natuurlijk dat je dit pas achteraf inziet.


Blijf aub van psychofarmaca af, blijf weg van professionele hulpverlening, heb ik nooit gedaan, en zie maar ... ben nog gekker dan tevoren geworden ... :lol:

ik had eens een vriend die depressief was en toen was er ook niks op TV.

[SIZE=1]Misschien kunnen we deze thread ernstig houden, als respect naar de starter ervan ?[/SIZE]

Ik ben van mening dat veel mensen een neerslachtig gevoel te snel als depressie bestempelen. Een kennis van me vond elke keer dat ie een beetje sjacherijnig was dat hij depressief was. Nu is dat natuurlijk een extreem voorbeeld.
Maar, het is gewoon een feit dat je je nu eenmaal niet 100% van de tijd gelukkig, happy, blij, weet ik veel wat voelt, maar dat betekent niet meteen dat je depressief bent.

ik weet uit ervaring dat het altijd slechter kan, dus ik ben blij met de situatie waarin ik nu zit.
wat niet wil zeggen dat ik ze niet probeer te verbeteren

Ik ben nogal melancholisch deze avond. Ik kan geen mensen meer zien, ze maken mij kotsmisselijk. Maar alleen voel ik mij dan weer eenzaam.
Ik zou liefst goed wat zuipen nu tot ik in slaap val. Ik ga eerst maar eens een plaatje opzetten denk ik.

Zuipen en jazz... a lethal combo

Voeg daar nog liefdesverdriet of juist liefdesgezelschap aan toe, en je kunt weer verder.

hou vol.
om 23.30u is er 'the fast show' op canvas.

Inderdaad, ik zit er al sinds één uur deze middag op te wachten...

o

dat telt niet, sari.