Politics.be - Programma BUB ??????

1. NEEN tegen het separatisme
- Door debipolarisering en vereenvoudiging van de staats- structuur

Vele communautaire problemen komen voort uit het feit dat België de facto tweeledig is samengesteld tussen een "Vlaanderen" en een "Wallonië". Bovendien is België moeilijk te besturen omdat het zo'n ingewikkelde bevoegdheidsverdelingen kent tussen gelijkwaardige niveaus, wat op zich ook een belangrijke meerkost met zich meebrengt. Zowel burgers als politici klagen hier meer en meer over. Een efficiënter en goedkoper België houdt dan ook méér België in en minder Vlaanderen of Wallonië.

Daarom dient de Belgische Staatsstructuur gedebipolariseerd (d.w.z. niet meer tweeledig georganiseerd) en vereenvoudigd te worden.

Op korte termijn kan dit door bepaalde bevoegdheden terug naar het federaal niveau te brengen. Het kan hier ondermeer gaan om buitenlandse handel, landbouw, milieu, ruimtelijke ordening, sport, toerisme en openbaar vervoer. Er mogen geen verdere defederaliseringen meer bij komen. Provincies en gemeenten moeten opnieuw onder federale controle komen.

Op langere termijn kan men nog verder gaan door de drie gewesten op te heffen.

Deze zijn immers nutteloos omdat ze bevoegdheden hebben die rechtstreeks niets met taal of cultuur hebben te maken, hoewel de gewesten - paradoxaal genoeg - juist op taalgrenzen zijn gebouwd. Bovendien zijn ze te duur en creëren ze teveel bevoegdheidsoverlappingen.

Hun wettelijke bevoegdheden (territoriaal, milieu, landbouw, economie, openbare werken, werkgelegenheid etc.) zullen overgedragen worden aan de federale Staat, hun uitvoerende bevoegdheden daarentegen aan de 9 provincies (wat het herstel van de provincie Brabant inhoudt). Zodoende zal de uitvoerende macht in deze aangelegenheden eindelijk dichter bij de burger komen te liggen. De drie gemeenschappen blijven behouden met bevoegdheden voor taal, cultuur, onderwijs en media. Zij zullen hun bevoegdheden uitoefenen binnen de nationale regering en gecontroleerd worden door hun respectievelijke taalsectie van de nationale senaat. Evenwel dient er ook één nationaal ministerie van cultuur, onderwijs, media te worden
gecreëerd (wat ondermeer de oprichting van een nieuwe nationaal audio-visueel
medium inhoudt "BRT-RTB") (concurrerende bevoegdheid).

Door de afbouw van de gewesten wordt ook de Staatsstructuur vereenvoudigd,
wat goed is voor de begrijpbaarheid van onze Staat bij de burger.

De gewestparlementen, -regeringen en hun administraties zullen zo op termijn verdwijnen wat tevens een enorme besparing met zich zal meebrengen.

- Status quo monarchie

Wij zien geen reden om nu of morgen iets aan de koninklijke functie te wijzigen.
De macht van de Koning is quasi onbestaande, maar hij kan wel gezien zijn ervaring en gelet op zijn politieke ongebondenheid de politici controleren. Zijn kostprijs is heel beperkt vergeleken met andere koningen of presidenten en in elk geval ver beneden de kost van de voorbije Staatshervormingen die België met zes regeringen en zes parlementen hebben opgescheept. De Belgische koningen hebben over het algemeen zeer goed hun plichten vervuld zodat er geen reden is om wat dan ook aan hun functie te wijzigen.

Vlaams-nationalisten en rattachisten bekritiseren de Koning bijna uitsluitend om separatistische redenen en maken zo elk sereen debat over de koninklijke functie onmogelijk.

2. Gelijkheid en dynamisme op sociaal vlak
- Startinkomen voor elke Belg / Europeaan

Elke inwoner van België/Europa (of hij/zij werkt of niet) heeft recht op hetzelfde startinkomen. Dat inkomen moet het aan éénieder mogelijk te maken te beslissen in alle vrijheid wat hij of zij met zijn/haar leven gaat doen zonder zich zorgen te moeten maken over zijn/haar asisbehoeften. Voor de rest dienen de mensen hun eigen verantwoordelijkheid op te nemen door te sparen voor een extra pensioen.

Bijgevolg worden de pensioenen voor de toekomst verzekerd aangezien de Staat minder lasten voor die pensioenen zal moeten dragen en omdat het overige geprivatiseerd wordt.

- Gelijkheid in behandeling tussen werknemers, zelfstandigen en
ambtenaren

Bovendien wordt elke burger op gelijke voet gesteld wat uiteindelijk niet meer is dan de toepassing van het gelijkheidsbeginsel van artikel 10 van de Belgische grondwet. Tenslotte worden door deze gelijkheid de noord-zuidtransfers op vlak van sociale zekerheid zo goed als uitgewist.

Door deze enorme vereenvoudiging van de sociale zekerheid - automatische storting van dit startinkomen op de rekening van elke burger - zal veel geld worden bespaard dat samen met het geld dat voortkomt uit de vereenvoudiging van de Staatsstructuur kan dienen om nieuwe werkgelegenheid te scheppen.

- Afschaffing of sterke vermindering van de werkgevers- bijdragen

Tegelijkertijd wordt dit systeem gekoppeld aan een totale of gedeeltelijke afschaffing van de arbeidskost, die zoals men weet, zeer zwaar is in België (tot 40 % van het loon). Daardoor wordt arbeid heel goedkoop waardoor de werkloosheid naar een historisch dieptepunt zal dalen. Bedrijven zullen niet meer moeten delokaliseren naar laagloonlanden. De creatie van nieuwe bedrijven zal eenvoudiger worden. Bovendien zal er geen zwart werk meer kunnen bestaan. Werk vinden wordt veel gemakkelijker zodat pensioensparen ook veel aantrekkelijker wordt.

- Verplaatsing van belasting op loon naar belasting op verbruik

Natuurlijk dient deze minderinkomst voor de Staat gecompenseerd te worden door een nieuwe belasting. Maar geen paniek.

Deze bijkomende belasting zal voornamelijk geheven worden op de verkoop van de verbruiksgoederen in de vorm van een bijkomende BTW, echter zonder dat de prijzen stijgen.

Hoe is dat mogelijk?

Wel, aangezien de productiekost door de afschaffing van de belasting op arbeid minstens 30% goedkoper wordt, is er ruimte om de BTW te verhogen van 21% tot 50% zonder dat dit enige prijsverhoging met zich zal meebrengen. De werkgever moet met andere woorden geen compensatie meer vragen aan de verbruiker voor de arbeidskost, die werd afgeschaft. Eventueel dient de Staat dwingende maximumprijzen vast te leggen, althans op de
levensnoodzakelijke goederen.

Aangezien de BTW-tarieven op Europees niveau worden vastgelegd kan het systeem wel niet volledig ingevoerd worden zonder een akkoord over de BTW-tarieven op dat niveau te hebben bereikt.

Door dit systeem zullen de geldstromen binnen België op het vlak van sociale zekerheid bijna volledig verdwijnen en zal de werkloosheid gevoelig dalen. Premies voor tijdkrediet en loopbaanonderbreking worden in zulk een systeem totaal nutteloos omdat ieder zijn startinkomen zal ontvangen. Bovendien worden de vele ongelijkheden in de toekenning van uitkeringen afgeschaft.

Alleen op het vlak van de gezondheidszorg, de arbeidsongevallen en de arbeidsziekten zal nog een klassiek systeem moeten blijven bestaan, maar daar zijn besparingen op alternatieve manieren te realiseren.

Dit punt is slechts een denkpiste en geen dogma. De B.U.B. staat op dit vlak open voor dialoog, maar wil voorstellen doen om de bedrijfssluitingen tegen te gaan en de kost van de administratie te verminderen. Bovendien wenst ze een gelijke sociale bescherming voor iedereen.

3. Europa is de toekomst
- Individuele meertaligheid

Slechts als een verenigd land kan België daadwerkelijk een stem hebben in Europa en de wereld. Tweedracht leidt tot niets.

Desalniettemin dient de culturele verscheidenheid en een zekere federale
structuur van de Natie gewaarborgd te blijven. Deze éénheid in verscheidenheid zal onder meer door individuele meertaligheid tot stand gebracht worden.

Daarom dient aan alle Belgen vanaf de jongste leeftijd de mogelijkheid te worden gegeven hun kinderen te sturen naar tweetalige scholen en universiteiten. Een minimaal aanbod van 20% tweetalige scholen dient te worden verzekerd.

Uitwisseling van leerlingen en professoren over de taalgrens heen moet een maximale verbondenheid creëren tussen de Belgische jeugd, in het bijzonder in Brussel.

Meer nog, tot aan het pensioen, dienen er verplichte taallessen te worden gevolgd door hen die er beroepshalve nood aan hebben (magistraten, politiemensen, militairen, verplegers enz.). Taalpremies dienen de twee- of meertaligheid van ambtenaren en werknemers te stimuleren.

Vanzelfsprekend spelen deze genomen maatregelen in het voordeel van de burger die, door het feit van twee- of meertalig te zijn meer kansen krijgt op de arbeidsmarkt. Het onderwijs van andere belangrijke Europese talen (Engels,Duits,Spaans... ) dient uiteraard eveneens aangemoedigd te worden.

- Internationale politiek

Inleiding

Dat de wereld een dorp is geworden wisten velen al zeer lang, maar weet iedereen na de gebeurtenissen van 11 september 2001. Na de implosie van het Oostblok (1989) zijn de internationale krachtsverhoudingen op dusdanige wijze verschoven dat men in plaats van twee machtsblokken vandaag een een multipolaire wereld kent. De oorlogen van heden worden – doorgaans- niet langer uitgevochten tussen naties, maar worden gevoerd door netwerken, terreurorganisaties,burgeroorlogen e.a. in landen. Welke positie moet België nu innemen in dit drastisch verander(en)d(e) wereldklimaat?

Loyauteit in een nieuw Europa

Allereerst kan er geen sprake van zijn dat we door eenzijdig handelen onze bondgenoten van de NAVO laten vallen. Dit betekent echter niet dat we niet gezond-kritisch mogen staan tegenover bepaalde staten die in de naam van terreur te bestrijden zelf het zwaard hanteren. Maar het belangrijkste in dit alles is en blijft de dialoog. De genocidewet, die in se een goede wet is, bewijst perfect dat een klein land niét alleen kan optreden. Voor ons betekent dit concreet dat we moeten streven naar een hechte eenmaking van Europa, niet alleen met woorden maar ook met daden. Er dient bovendien een echte Europese regering te komen die de commissie en de Raad vervangt en zich slechts met de kerntaken van de Unie bezig houdt (milieu, economie, financiën, defensie, buitenlandse politiek, ontwikkelingssamenwerking,...) op een schaal die de grenzen van de lidstaten overstijgt.

Niet zozeer de bevoegdheden van de Unie moeten uitgebreid worden, wel dient een werkzaam Parlement met meer zeggenschap in voege te treden, en een Europese Grondwet te worden uitgedacht. Eventueel kan men later zelfs denken in de richting van een bicameralisme naar Amerikaans voorbeeld, waarin een Europese Eerste Kamer 2 leden per staat heeft, en het Europees Parlement (verhoudingsgewijs) de burgers vertegenwoordigt. De Eerste Kamer zou dan wetgevend initiatief hebben voor Europese materies, behalve wat financiële maatregelen betreft, het Parlement zou op zijn beurt én wetgevend werk kunnen verrichten en de Europese regering zowel financieel als qua daden controleren. Een dubbele controle kan nog gebeuren door een werkzaam Europees Hooggerechtshof die de daden van de Europese regering kan toetsen aan de Europese Constitutie alsook de geschillen tussen de staten.Dit is echter een denkpiste op lange termijn. Wat primeert is dat er eindelijk werk dient te worden gemaakt van een eigen Europees defensiebeleid en een coördinatie van de buitenlandse politiek van de lidstaten opdat Europa een tegengewicht kan vormen voor de Verenigde Staten zonder deze laatste als trouwe bondgenoot te verliezen.

Voor ons is een Europese president niet nodig, omdat het niet wenselijk is macht te cumuleren in één persoon.

De Belgische verantwoordelijkheid

Een Europees systeem, sua generis federaal, betekent echter niet dat het nationale niveau aan belang inboet. België, van oudsher tussen de grootmachten gelegen, zal zijn positie aanzienlijk kunnen versterken door enerzijds de bevoegdheden van de overbodige Gewesten over te nemen en anderzijds zijn stem te laten weerklinken in een ééngemaakt Europa. Het spreekt voor zich dat daarvoor de eenheid van de buitenlandse én binnenlandse politiek versterkt moet worden.

Van een Europa “der regio’s” of “der volkeren” zal uiteraard nooit sprake zijn. Het Europa dat opgebouwd wordt is één van staten. Ook daarom dient België zo eensgezind mogelijk op te treden. Wantoestanden zoals die opgetreden zijn na de splitsing van het ministerie van landbouw, waarbij 3 ministers eerst tot een akkoord moeten komen dat ze dan aan de bevoegde secretaris meedelen moeten de wereld uitgeholpen worden. Komen de gewestelijke ministers immers niet tot een akkoord, dan heeft België- en dus ook de Gewesten zélf!-überhaupt géén landbouwbeleid.

Ook op militair niveau kan ons land, in zgn. “peace-keeping” een voortrekkersrol blijven spelen. Daarom is het voor ons niet meteen noodzakelijk dat het defensiebudget verlaagd wordt, wel dat de juiste middelen en het geschikte materiaal aangewend worden, niet om oorlog te voeren, maar om de vrede te verdedigen.

Voorts is het onaanvaardbaar dat er geld wordt gepompt in wapensystemen, die bijvoorbeeld gericht zijn op een nucleaire ‘Star-Wars’ (cf. SDI), terwijl er aan de ruimtevaart zelf niet voldoende gewerkt wordt. Daarvoor moet allereerst een Belgisch ministerie van Wetenschappen en Technologie opgericht te worden én financieel grondig ondersteund worden, zonder dat er geraakt wordt aan het evenwicht van de budgettaire balans. Europa is overigens perfect in staat om zelf aan ruimtevaart en als dusdanig aan een geïntegreerd wetenschapsbeleid te werken.

Een Belgisch ministerie voor Wetenschappen en Technologie (en Cultuur) betekent trouwens ook dat er een einde gesteld wordt aan de wantoestanden die in sommige van onze openbare instellingen heersen. Zo valt wetenschap/cultuur vandaag (grotendeels) onder de bevoegdheid van de Gemeenschappen. Op die manier krijgen zeer belangrijke instellingen zoals het Rijksarchief, de Koninklijke Bibliotheek… om wille van hun nationale karakter niet de middelen die ze nodig hebben om hun dienstverlening uit te bouwen.

Welke wereld? Visie op globalisme en pacifisme

Maar Europa mag zelf nooit uit het oog verliezen dat interne tweedracht tot drama’s kan leiden, zoals we de voorbije decennia genoeg meegemaakt hebben. Europese integratie betekent dus ook Europese uitbreiding. Daarom niet met een “open-deur-politiek”, maar elk Europees land verdient om opgenomen te worden- mits het de EVRM onderschrijft en toepast- in de Europese Unie.

Belangrijk is ook de vraag welk Europa we tot stand willen zien komen. De huidige structuur is hybride en bevat zowel federale als confederale aspecten. Een overstap naar een federaal Europa kan er evenwel enkel komen wanneer de huidige instellingen beter werken en meer slagkracht krijgen. Anderzijds kan een mogelijk problematisch gegeven worden dat er een zogenaamd ‘Europa met twee snelheden ontstaat’. De V.S.A. hebben reeds laten blijken dat, wat hun betreft, het “oude” Europa West-Europa is, en het “nieuwe” de landen die zich gaan aansluiten bij de Unie, zoals Polen. Dat zulke uitspraken louter door opportunisme en strategische motieven ingegeven zijn (uitbreiding van de NAVO naar het oosten) behoeft geen betoog. Desalniettemin moet absoluut vermeden worden dat de landen uit het voormalige Warshaupact die nu gaan toetreden de Europese economie (op monetair vlak) zullen destabiliseren. Wat even belangrijk is is dat de zogenaamde kleinere staten tegelijkertijd niet verzinken in een vacuüm, waarin hun rol volslagen uitgespeeld zou zijn. Naast een mogelijk Europees bicameralisme (supra) is een andere mogelijke én complementaire oplossing dat de kleinere landen samenwerken op bepaalde vlakken teneinde hun stem meer kracht bij te zetten (cf. Benelux). Ook in andere landen, m.n. in de Donaulanden in centraal-Europa kunnen dergelijke initiatieven een stap zijn in de richting van Europese integratie.

Hoewel Europa een belangrijke rol speelt, of kan spelen, in de wereldpolitiek, moeten we er ons steeds voor hoeden om in een genoegzaam eurocentrisme te vervallen. Wij vertrekken daarom vanuit een polycentrische wereldvisie waarin elk land ter wereld een gelijke waardigheid heeft. Gelet op zijn rijkdommen kan en moet Europa een substantiële bijdrage leveren aan de 3e wereld. Niet alleen financieel, maar desnoods door bepaalde regio’s- onder VN-mandaat- te pacificeren. We denken dan in de eerste plaats aan het Midden-oosten en aan Afrika, waar België vanuit historisch oogpunt altijd een belangrijke rol gespeeld heeft. Het spreekt vanzelf dat dit op het hoogste niveau geregeld moet worden, en dat een splitsing van de Belgische ontwikkelingssamenwerking niet alleen een binnenlandse “grap” zou zijn, maar ook de nodige consequenties- en dat is veel erger- hebben zou voor de mensen die het echt nodig hebben.

Natuurlijk zijn de immigratiestromen inherent verbonden aan de internationale context, dat waren ze altijd al. Vanoudsher emigreren mensen uit angst voor politieke, religieuze, ethnische enz… vervolging. Maar sedert de jaren ’80 zijn er de stromen bijgekomen uit Afrika en een deel van het Midden-Oosten waarin ook mensen massaal immigreren om een beter leven in Europa, meer concreet in België, op te bouwen. Deze zucht naar (opwaarste) mobiliteit is sedert 1789 (Franse Revolutie) eigen aan onze westerse maatschappij en heeft zich door intercontinentale gebeurtenissen uitgebreid over de hele wereld. België moet mensen die om politieke redenen vervolgd worden altijd asiel geven, dat is een kwestie van humanisme. Het moet ook mensen welkom heten die naar hier komen omdat ze werkelijk een beter leven willen opbouwen. Natuurlijk moeten deze mensen zich houden aan onze wetten en regels (cf. Veiligheid en Justitie). Maar door een structurele aanpak van de wereldproblematiek, en zoiets vereist een langetermijnvisie, kunnen we er ook voor zorgen dat mensen het in hun eigen land beter krijgen. En ook daar draait solidariteit om.

De Verenigde Naties (VN) blijken op humanitair vlak een nuttig orgaan te zijn, maar worden politiek stelselmatig lamgelegd of omzeild door de grootmachten. Hoe vaker dit gebeurt, hoe meer de internationale Rechtsorde aan credibiliteit verliest. De VN-resoluties mogen geen vrijblijvende beslissingen zijn, zij dienen krachtige handvesten te worden waar iedere lidstaat zich aan moet houden. Het vetorecht in de Veiligheidsraad dient in vraag gesteld te worden teneinde de democratische procedure te versnellen.

Pacifisme tenslotte wordt niet geboren uit congresteksten, maar wel uit de wil om gradueel, en om te beginnen in de eigen samenleving, de rechten van medemenselijkheid en sociale samenhang te verdedigen. Daarom pleiten we voor een ééngemaakt België in een eenwordend Europa. Een Europa dat evenwel haar rol op het internationale schaakbord moet herdenken en verfijnen.

4. Gezondheid, milieu en ruimtelijke ordening

Inleiding

De inwoners van België dienen zich goed te voelen in hun huid: er dient dan ook meer aandacht te worden besteed aan sociale problemen zoals ziekten, depressies, roken, druggebruik, alcoholmisbruik enz. Industrie en natuur dienen harmonieus gecombineerd te worden door een
politiek van duurzame ontwikkeling. Men mag daarbij niet vergeten dat de Belgische Ardennen en de Belgische kust zo zuiver mogelijk dienen bewaard te worden om dit evenwicht niet te verstoren. Al te vaak wordt ons land, ondanks zijn onmiskenbare rijkdommen, slecht
bekeken wat de staat van de ruimtelijke ordening en het milieu betreft.

Volgens vele experts is België te (ver)vuil(d) en te wanordelijk. Evenwel is ons land zeer verscheiden, zowel op natuurlijk als op architectonisch vlak. Deze verscheidenheid dient meer gerespecteerd te worden door een nog strengere politiek van natuurbescherming, bescherming van diersoorten, water, controle van de voeding en door een nog beter gecontroleerd urbanisme, nochtans zonder de fouten van de administratie door de burger te doen betalen.

1. Milieu

De B.U.B. is bekommerd om het welzijn van de mens en zijn omgeving. Een gezonde omgeving is een hoeksteen van een gezonde maatschappij. In tegenstelling tot de traditionele groene partijen echter komt bij de B.U.B. de mens op de eerste plaats en niet de bloemetjes en de bijtjes. Een weldoordachte milieupolitiek is een politiek die niet vergeet dat de natuur ten dienste staat van de mens en niet omgekeerd. Bij elke maatregel die getroffen wordt, dient voor ogen gehouden te worden dat het welzijn van de mens voorgaat op het welzijn van de “occasionele eekhoorn”. Het is ongehoord dat een woningbouwproject dat werk en onderdak verschaft aan tientallen mensen, afgeblazen dient te worden omdat er op dezelfde oppervlakte één goudhamster huist. Een dergelijke zaak deed enige jaren geleden de discussie bij onze Noorderburen hoog oplaaien. Indien een dergelijk project de habitat van een hamster bedreigt, kan men drie dingen doen : het project opdoeken, de hamster vernietigen en verder bouwen, of de hamster verhuizen en verder bouwen. De traditionele groene partijen kiezen doorgaans voor het eerste.

De B.U.B. meent voor de derde oplossing te moeten kiezen, de enige oplossing die daadwerkelijk een oplossing is. Wij zijn niet van plan om, onder het mom van bezorgdheid voor de natuur, de planten en de dieren voor te trekken op de mens. Wij zullen desgevallend, geval per geval, zoeken naar een oplossing die beide zal bewaren voor enige schade.

Uiteraard betekent dit “Verlicht antropocentrisme" niét dat de mens het milieu beheersen moet, maar wel houdt het een verantwoord beheren in.

1.1. Natuurbeheer

België, en dan vooral het noordelijke deel, is een dichtbebouwd gebied. Slechts enkele plaatsen ter wereld zijn dichter bevolkt dan bij ons. Ons lnd heeft de op één na dichtste bevolking per m². Dat er dus aanzienlijk minder groene zone is per inwoner, is voor de hand liggend. Indien bepaalde ecologisten meer groen per inwoner willen verwezenlijken, zullen er maar twee oplossingen zijn : ofwel gaat de bebouwde oppervlakte verminderd moeten worden... ofwel gaat het aantal mensen verminderd moeten worden.

Maar daar zal het zeker niet de B.U.B. zijn die aan het publiek gaat vertellen hoeveel kinderen zij op de wereld mogen zetten. Een algemene geboortebeperking omwille van het milieu, we stellen het scherp, zou zelfs voor de groenen hard te verkopen zijn.

De B.U.B. is van oordeel dat het recht op leefruimte van de mens voorrang heeft op dat van een boom (dit is een pleidooi voor redelijkheid, géén pleidooi voor een onverantwoord omspringen met onze omgeving). De toenemende bevolking, niet alleen in onze contreien, maar overal ter wereld, leidt tot een onvermijdelijke toename van de bebouwde oppervlakte. Tenzij de bebouwde oppervlakte nog slechts in de hoogte mag toenemen. De bouw van gigantische flatgebouwen valt echter nergens in goede aarde. Rest nog het aantal mensen te verminderen.

We moeten dus duidelijk af van de kwantitatieve instelling omtrent milieu. De idee dat één boom goed is, maar twee beter, is een doodlopende redenering. Een kwalitatieve benadering is een meer aangewezen optie. Een efficiënt en praktisch beheer van de groene zones moet de eerste prioriteit zijn. Niet door meer bossen en parken voor bezoekers open te stellen in een systeem van zogenaamd “zacht toerisme”- Volgens de B.U.B. net de verkeerde aanpak. Een kwalitatieve aanpak van het milieu betekent voor ons dat het originele biotoop zo veel mogelijk in zijn oorspronkelijke toestand moet hersteld worden. Zoals nu reeds onder andere op de Kalmthoutse Heide het geval is tijdens het broedseizoen en tijdens lange periodes van droogte, moet het net de bedoeling zijn het publiek uit deze gebieden weg te houden, zodat de natuur ongestoord haar gang kan gaan. Als de natuurlijke evolutie van een heidegebied is in de loop van decennia te veranderen in bosgebied, is het niet onze taak de heide kunstmatig in stand te houden.

Er moet dus een duidelijk verschil komen tussen parken, doelbewust aangelegde groengebieden specifiek bestemd voor recreatie, en bossen, waar de natuur, zonder inmenging van de mens, haar gang kan gaan. Als die gebieden echter opgeofferd moeten worden aan de uitbreiding van woongebied, moet dat ook zonder aarzelen kunnen gebeuren.

Betekent dit dat wij zonder scrupules alle groen willen opofferen aan steen en beton ? Neen. Uiteraard niet. Maar een oplossing voor de groeiende wereldbevolking vinden, is niet onze taak. Zelfs indien wij dit zouden willen, zouden we het niet kunnen. Dit onderwerp komt opnieuw aan bod bij het wetenschapsbeleid.

Op lokaal vlak is er wel meer samenwerking nodig tussen de departementen van Milieu en Ruimtelijke Ordening. Er zijn taken weggelegd voor de administratie ruimtelijk ordening die dicht aanleunen bij ons milieustandpunt. Om een ongebreidelde bouwwoede te beteugelen, moet er eerst en vooral een halt toegeroepen worden aan de leegstand en verkrotting van woningen en industriële panden. Indien alle leegstaande woningen opnieuw in gebruik genomen worden, krotten afgebroken en vervangen door sociale woningen en verlaten industriële gebouwen door nieuwe bedrijven gerenoveerd worden, is er geen nood aan het opofferen van natuurgebied voor de eerstkomende decennia.

1.2. Mestbeheer

België kampt met een mest-overschot. Zoveel is zeker. We gebruiken veel minder mest dan we produceren. Nochtans zijn er heel wat landen en regio’s waar een nijpend gebrek is aan bemesting. Waarom zijn de traditionele partijen dan ziende blind ? Omdat het slecht zou kunnen overkomen als iemand zegt dat hij als ontwikkelingshulp een land met een paar honderdduizend ton mest opzadelt ?

We worden allemaal door onze ouders en leraars ingeprent dat we, als we van iets teveel hebben, dat moeten delen met hen die te weinig hebben. Waarom doen we dat dan niet ? Als er dan over de hele wereld nog steeds teveel mest geproduceerd wordt, dan moet daar mondiaal iets aan gedaan worden. Het is absurd dat we hier en nu onze landbouwers onder het mom van het milieuwelzijn bestraffen voor het uitoefenen van hun specifieke taak. Het is nog absurder de landen die de mest wel kunnen gebruiken in het gezicht te slaan met de mededeling dat ons plaatselijke milieu belangrijker is dan hun voedselproductie.

Geef de mest-overschotten aan die die ze kunnen gebruiken, aan die die ze broodnodig hebben.

1.3. Energiebeheer

De B.U.B. speelt het groene spel tegen de kerncentrales niet mee. Waarom niet? Omdat wij de euforie omtrent de windmolenparken niet delen. Slechts een klein deel van de elektriciteitsproductie kan vervangen worden door de zogenaamde “schone” energie. Afhankelijk van de bron is tussen de 15% en de 50% van de huidige behoeften vervulbaar door “schone” energie. De bronnen die over 50% spreken, vermelden daar eerlijkheidshalve wel bij dat in dat geval zo ongeveer iedere beschikbare plaats vol windmolens zou moeten worden gebouwd.

Sommigen lossen het gebrek op door elektriciteit te importeren uit Frankrijk. Waar het geproduceerd wordt in …kerncentrales. De onvoorstelbare redenering achter deze absurditeit is dat “wij” deze elektriciteit niet door middel van kernenergie geproduceerd hebben, en ze derhalve voor ons wél “proper” is. Begrijpe wie begrijpen kan…

Opnieuw geven de traditionele groenen blijk van gebrek aan doorzicht. De kernenergie moet verdwijnen, maar door wat ze vervangen moet worden, weten ook de groenen niet. Niet door windmolens, want die zijn niet toereikend; niet door meer steenkool-, gas- of stookoliecentrales want die verhogen de CO2-uitstoot. Misschien is het de bedoeling dat wij met zijn allen meer dan de helft minder elektriciteit gaan verbruiken. Maar openlijk een dergelijk standpunt innemen, is politiek niet erg slim. Tot spijt van wie het benijdt is de Belg nogal gehecht aan zijn koelkast, zijn televisie, zijn verwarming…en wie daaraan komt, mag dat bij de eerstvolgende verkiezingen ondervinden.

In plaats van de kerncentrales te sluiten zonder alternatief, moet er onderzoek verricht worden naar twee dingen :

· Ten eerste moet er naar toepassingen gezocht worden voor de berg hoogradioactief afval. Radioactief afval bevat intrinsiek veel energie. Er moet dus een manier bestaan om die energie aan te wenden. Investering in wetenschappelijk onderzoek daaromtrent zal meer opleveren dan jammerend en handenwringend klagen dat we niet weten wat we er mee moeten doen.

· Ten tweede bestaat er wel degelijk een nucleaire energiebron die weinig of geen hoogradioactief afval oplevert : met name de kernfusie. Ter verduidelijking : de bestaande kerncentrales werken op basis van kernsplitsing en niet op basis van kernfusie. De kernfusie is echter nog lang niet rijp voor commercialisatie. Het basisprobleem is dat er voor het opwekken van een kernfusiereactie op dit ogenblik meer energie nodig is dan ze kan opbrengen. Onderzoek naar wat men noemt “koude fusie” moet daarin verandering brengen. Indien voldoende geïnvesteerd wordt in het onderzoek daarnaar, kunnen we ervan uitgaan dat we binnen dit en 20 jaar over werkende kernfusie reactoren kunnen beschikken.

1.4. Dierenwelzijn

Dierenmishandeling is onmenselijk. Laat daarover geen twijfel bestaan. Wie het dan ook noodzakelijk vindt vee of huisdieren zonder enige reden te moeten mishandelen, moet daarvoor gestraft worden. Maar we moeten het er wel over eens worden wat de term dierenmishandeling inhoudt.

De B.U.B. staat open voor elke dialoog daaromtrent, mits ons algemeen milieustandpunt van toepassing blijft. De mens blijft voor ons centraal staan. Maar kwaadwillige mishandeling moet gesanctioneerd worden.

Het dierenwelzijn waarvoor nu beroep gedaan kan worden op dierenartsen, -klinieken en natuurcentra moet goedkoper worden. Dit is echter geen volledige oplossing, maar een vertrekpunt in een vaak te licht opgenomen problematiek.

5. Veiligheid en justitie
Elke inwoner van België heeft recht op een zo groot mogelijke veiligheid. Het startinkomen zal reeds vele ongelijkheden in onze maatschappij wegwerken die al te vaak de voedingsbodem voor criminaliteit vormen. Daarnaast dient de strijd tegen de georganiseerde misdaad in ons land opgevoerd te worden. Daarom dient het gerecht in België ook meer middelen te krijgen. De schrijnende toestand in rechtbanken en gevangenissen kan niet langer blijven duren. Het beroep van magistraat dient meer te worden gewaardeerd. Gevangenisstraffen dienen effectief te worden toegepast en mogen geen loze bedreigingen zijn. Vervroegde vrijlatingen moeten zoveel mogelijk worden vermeden.

De gerechtelijke achterstand in de grootsteden moet zo snel mogelijk
worden weggewerkt zelfs indien de taalwet daarvoor tijdelijk moet opzij gezet worden. Het gaat immers om het belang van de burger, niet om dat van twistzieke politici. Dat gezegd zijnde, moet de individuele tweetaligheid in het gerecht door verplichte taallessen en uitwisselingen over de taalgrens te worden bevorderd en verzekerd. Het verkrijgen van de Belgische nationaliteit moet opnieuw een eer zijn. Zij die Belg willen worden, dienen eerst gedurende een jaar een
inburgeringscursus te volgen. Een versnelde naturalisatieprocedure blijft mogelijk in dringende gevallen.

Tenslotte dienen op vlak van verkeersveiligheid de snelheden van de voertuigen meer aangepast te zijn aan de wegen en de omstandigheden, hetgeen niet altijd een vermindering van de snelheid impliceert (bv. op de autosnelweg). De wegeninfrastructuur dient ook verbeterd te worden aangezien de slechte toestand van sommige wegen dikwijls aan de oorsprong ligt
van ongevallen. De B.U.B. kant zich wel tegen de superboetes en de "big-brother-politiek" die vandaag wordt gevoerd. Camera's mogen, maar overdaad schaadt. Vrijheid heeft een zekere prijs die een democratische samenleving moet aanvaarden zolang er geen misbruik van wordt gemaakt. Anders maakt men van iedereen criminelen. Deze minimale vrijheid is trouwens
één van de grondbeginselen van de Belgische grondwet.

:roll: Géén programma he...