Abortus: ook baas in andermans buik?
 

Ik ben steeds een voorstander geweest van het baas in eigen buik principe: dus voorstander van de mogelijkheid tot abortus (uiteraard volgens de wettelijke bepalingen).

Ik ben tevens overtuigd dat het mede aan de vader is om in het onderhoud van zijn kinderen te zorgen.

Maar nu stelt zich wel een dilemma: wat indien de vader een abortus wenst en de moeder wenst geen abortus: kan men vader dan verplichten om evenzeer voor zijn ongewenst kind in te staan?

Een moeder die niet bereid is of de mogelijkheden niet heeft (laten we hier nu dus geen discussiepunt van maken) heeft in elk geval de KEUZE: ofwel abortus, ofwel de verantwoordelijkheid dragen.
De vader heeft die keuzemogelijkheid blijkbaar niet.

Wat men zestienjarigen die bewust zwanger worden, weigeren om abortus te plegen, maar wel anderen (inclusief de ongewilde vader) willen laten opdraaien voor de opvoeding van hun (door de vader ongewenst) kind?

het baas in eigen buik princiepe moet absoluut en ongeschonden blijven.

De vrouw is voor 100 percent baas in haar eigen buik dus. Een man mag een vrouw die zwanger is van hem in geen enkel geval kunnen dwingen om ofwel abortus te plegen of om dat niet te doen.

wat het opdraaien voor de kosten betreft

gewoon een behoorlijke kindervergoeding invoeren en er hoeft helemaal geen allimentatie meer betaald worden door niemand.

ik stel voor 400 euro kindervergoeding (basisinkomen ) per kind. Ongeacht het het eerste kind is of het tiende.

daarnaast moet medische verzorging en onderwijs niet alleen in teorie maar ook in de praktijk kosteloos zijn.

Ik vind van wel. Die vader moet zijn verantwoordelijkheid opnemen.

Het is mijn mening dat als je zwanger wordt, je daar de gevolgen van moet (proberen te) dragen. Dat geldt voor zowel de vader als de moeder. Anderen kunnen je daarin helpen. Maar anderen volledig laten opdraaien voor de opvoeding, kan naar mijn mening niet.

Ik ga helemaal niet akkoord met het feit dat de "staat" volledig de kosten voor kinderen zou moeten in acht nemen. Dan kan je beter naar kibboets-toestanden gaan.

Ik ben evenmin tegenstander van het baas in eigen buik principe, en vind uiteraard ook dat dit moet behouden blijven.

Maar anderzijds vind ik dat indien de vader wenst dat er een abortus zou plaatsvinden, dat door de moeder geweigerd wordt - ok - Maar dan zou de moeder tegelijk moeten afzien van het recht op onderhoudsgeld voor dat kind.

Maar dan krijg je weer een ander probleem: in dat geval heeft het kind geen gelijke kansen tov kinderen met twee ouders.

Ik vind persoonlijk dat de vrouw nog altijd beslist wat er met haar lichaam gebeurd!

Maar indien het kan zou ik toch de voorkeur geven om met twee eens goed nu te denken over het wezen dat toe behoord tot de verwekkers er van.

Al te vaak wordt de vader in deze buitenspel gezet wat ook niet juist is volgens mij.

Het is wel een zeer gevoelig onderwerp.

De vader heeft of beter had wel degelijk een keuze, ttz hij had ervoor kunnen kiezen om de vrouw niet zwanger te maken. Ik ga ervan uit dat u voldoende op de hoogte bent van de bloemetjes en de bijtjes, zoniet http://www.sensoa.be/1_2_2_1.php

Misschien moeten we sperma een beetje als roerend goed beschouwen, de bezitter wordt geacht de eigenaar te zijn en beslist wat er al dan niet mee gebeurd. ;-)

Coekie

Er bestaan uitzonderingen!!!!!!
Bevestigen de regel:-(

Het blijft een gedeelde verantwoordelijkheid natuurlijk.
Maar ik hoorde net een verhaal van een zestienjarige geflipte die nu voor de tweemaal op rij zwanger is, vertelt dat ze de pil nam en het niet deed... wat doe je dan als juffrouwtje geen abortus wenst (behalve er met een grote boog omheenfietsen en er zeker met je tengels afblijven de volgende keer).
Maar het onheil is wel geschied.

Mijn vriendinneke is ook zwanger geraakt 10 maanden geleden,zonder dat één van ons twee daar iets kon aan doen!
Meer wil ik daar niet meer over zeggen:-(

Waar in de eerste plaats over gewaakt moet worden is dat het (ongeboren) kind geen slachtoffer mag worden van het gedrag van haar moeder. Hoe dat juist concreet het best gebeurt, hangt af van geval tot geval. Ik denk niet dat er voor dergelijke gevallen een standaardoplossing bestaat.

Is nogal simpel hé, als een man geen kinderen wil moet hij maar zijn voorzorgen nemen. Doet hij dat niet en verwekt hij dus een kind dan zal hij inderdaad moeten bijdragen of hij dat nu leuk vindt of niet. Hij heeft nu eenmaal een bepaalde verantwoordelijkheid tegenover dat kind.

Wat een onzin. Als de man een abortus voorstelt en de vrouw is het daar niet mee eens, is het volgens mij niet langer zijn verantwoordelijkheid. Hij heeft het kind niet gewild dus moet hij er ook niet voor zorgen. Tenminste, ik vind niet dat je zoiets wettelijk kunt afdwingen.

Als die man geen kinderen wil, had hij op voorhand maar moeten nadenken voor hij met die vrouw naar bed ging. Je moet al heel dom zijn om niet te beseffen dat je door te vrijen een kind kunt verwekken.

Dan had hij maar geen kind moeten verwekken hé.

wat belet dan iedere man om steeds te pleiten voor abortus, zodat hij nooit moet opdraaien voor zijn "fout"? Zo komt elke man er nogal gemakkelijk vanaf vind ik

Soms gebeuren nu eenmaal ongelukjes, en daarvoor moet je geen geperverteerde seks-maniak zijn.

Het is HAAR keuze, dus ook HAAR verantwoordelijkheid. Simpel.

Ik vind dat als die man mee verantwoordelijk is voor dat "ongelukje", hij daar dan ook de verantwoordelijkheid mee van moet dragen.

Ik vind ook dat indien de man en vrouw het NIET eens zijn, de uiteindelijke beslissing bij de (toekomstige) moeder ligt.
Baas in eigen buik dus.
Daarmee bedoel ik, de keuze of het kind er wel of niet komt.
Hoe het zit met de eventuele verantwoordelijkheid van de vader indien hij het niet wenste, d�*t is een andere discussie.
Daarover kan ik niet zo direct een uitspraak over doen.

Het is ZIJN zaad, dus ook ZIJN verantwoordelijkheid. Simpel.

Nee, d�*t is nu net de discussie waarover het hier gaat.