Burgerlijk huwelijk afschaffen?
 

Moet de staat wel iets inbrengen in de wens van twee mensen samen te leven? Moet er een andere staat (voordelen of nadelen qua belastingen, toegang tot instituten enz.) verbonden zijn aan het al dan niet getrouwd zijn?

Het afschaffen van het burgerlijk huwelijk laat het religieuze uiteraard ongemoeid.

Uiteraard kunnen mensen wel een contract van samenleven opmaken, vrijwillig vanuit beide partijen ondertekend, waar de staat juridisch op kan steunen.

Je moet het staatshuwelijk beperken tot de holebi's, anders voelen ze zich gediscrimineerd.

geen slecht idee om het burgerlijk huwelijk af te schaffen.

Ik wist dat we elkaar gingen vinden :cheer:

Wegens te burgerlijk vermoed ik.

Eigenlijk is dit de vraag: welke juridische naam geven we het beestje, 'burgerlijk huwelijk' of 'samenlevingscontract'.

En dan zou ik zeggen, whatever.

of je het nu een samenlevingscontract noemt of een huwelijk, er zijn nog altijd zaken die geregeld moeten worden tussen 2 partners. Zoals erfenis, leningen, kinderen, ....
hoe ga je dat regelen? met een samenlevingscontract? dat is dan hetzelfde als het huwelijk en mag het dus blijven bestaan?

Uw voorstel zal niet al te aanlokkelijk zijn voor mensen die hun band voor het leven in een huwelijk bevestigd willen zien, maar toch niet gelovig zijn. En dat zijn er meer dan gij zo denkt...

Schuif dan een ring om elkaars vingers, maar laat de staat zich daar toch niet mee bezig houden...

Organiseer zelf een feesje en noem u wat ge wilt - man en vrouw, dominus en domina, &c.

Het probleem is dat de staat zich in vele zaken binnen het huwelijk juist wel moeit: erfenis, belastingen, kinderbijslagen, ... het houdt eigenlijk niet op.

Huh, tja, ik vind dan ook dat de staat zich daar niet mee moet moeien.

en dat is niet goed omdat....?

Idd, daar kan mijn bloed soms van koken....

Het u vrij staat kinderen te maken, maar belast er een ander niet mee.

Als je moeite hebt je kinderen te ondersteunen, begin er dan niet aan of wend je tot een fonds.

Zoals ik hier al een aantal maal gehoord heb, ga ik ook eens voor eigen zaak voorspannen: "Kinderen hebben, is geen recht."

Het huwelijk gaat hem vooral over een aantal plichten en rechten. (in die volgorde).

Het betreft vooral de plicht elkaar te ondersteunen, en samen in te staan voor de kinderen uit die relatie. Deze plicht wordt vrijblijvend aangegaan: niemand is verplicht te trouwen.
Of men het nu "huwelijk" dan wel "samenlevingscontract" noemt maakt daarbij geen enkel verschil : in beide gevallen gaat het om een contract waarbij men vrij te kennen geeft zich aan die plicht te houden.
In ruil krijgt men dus de rechten: minder successierechten betalen als "gehuwde" partner dan als "vreemde".

Maar in realiteit zijn vooral de plichten al verworden tot dode letter: de onderhoudsplicht zal worden afgeschaft, scheiden kan bijna op eenvoudige aanvraag, kinderen worden individueel aan elke ouder gelinkt en heen en weer toegewezen.

ECHTER! in andere gevallen waarbij men géén huwelijk is aangegaan, maar gewoon samen onder één dak verblijft, blijkt de staat die plichten dan weer wèl op te leggen: sociale uitkeringen houden nl. geen rekening met al of geen huwelijk, maar wel met "samenwonen" en "personen ten laste".

Zo is het voor een alleenstaande met een uitkering (weze het werkloosheidsvergoeding, weze het een arbeidsongeschiktheidsuitkering) al niet meer mogelijk om samen te gaan wonen én tegelijk bewust financieel onafhankelijk te willen zijn: bij officieel samenwonen zal die uitkering drastisch dalen, vermits per definitie wordt aangenomen dat de andere samenwonende partner wel zal instaan voor de onfortuinlijke werkloze of arbeidsongeschikte partner.
Echter in geval van erfenissen zal in dit geval weldegelijk de successievergoeding de pan uitrijzen, wegens "vreemd".

We zitten dus in een totaal verwrongen systeem.

Ik pleit in feite voor afschaffing van beide: iedereen wordt verondersteld zelf als individu voor zichzelf verantwoordelijk te zijn, en bovendien hoeven er voor mij geen extra successierechten te worden betaald op het "kindsgedeelte" dat anders automatisch naar de huwelijkspartner gaat. Indien de erflater niet gehuwd is, kan hij 1 persoon aanduiden die als "partner" wordt erkend.

De énigen die in mijn voorstel nog zouden moeten huwen zijn dus de huisvrouw of huisman, die geen enkele bron van inkomsten hebben buiten hun huwelijkspartner. In dat geval pleit ik dan zelfs voor het extra betalen van sociale bijdragen zodat n�* eventuele echtscheiding die mensen evenzeer recht hebben op sociale uitkeringen in geval ze geen werk vinden of arbeidsongeschikt zouden zijn.

En verder blijft een persoonlijke relatie gewoon beperkt tot de twee personen die deze relatie willen aangaan.

Je kunt ze ook laten kiezen tussen een samenlevingscontract of een huwelijk.

euh als ze dat afschaffen ... ben ik dan officieel gescheiden van mijn vrouw... of blijven de aangegane huwelijken wel bestaan...

Je m�*g met haar gewoon een persoonlijk contract blijven afsluiten natuurlijk. Waar je dan ook persoonlijk voor verantwoordelijk bent.

zolang ik maar persoonlijk "contact" mag hebben ....

Ik ben wettelijk samenwonend met mijn vriendin. Dat maakt ons zolang we leven financieel en fiscaal gelijk aan gehuwden (kinderen ten laste, leningen, huren); tenzij één van de twee dit herroept, wat dus gelijk staat aan een zeer vlugge scheiding (duurt 5 minuten) maar daar zijn we toch niet mee bezig ;-) .
We hebben een zoontje (2,75j) en een broertje of zusje op komst.
We hebben wel géén samenlevingscontract(lijst met verdeling). Er is dus meer dan enkel de keuze tussen zo een contract of een huwelijk. Ik moet wel bekennen dat ik niet weet wat er gebeurt met de inboedel bij "scheiding"(en overlijden). Maar ik dacht dat dat 50/50 was zoals in huwelijk.

Ik heb zeker optie 1 gekozen, optie 2 gaat toch immers ook op voor niet-gehuwden?