Wanneer hebben we met een totalitair systeem te maken? Als er op basis van een ideologie gestreefd wordt naar een totale reglementering van het intellectuele, sociale en politieke leven en dit ook wordt doorgedrukt met dwang en/of geweld.


In wezen heeft iedere godsdienst een totalitair karakter, voor zover ze er aanspraak op maakt de enige beziter van de absolute waarheid te zijn. Als deze aanspraak op de staat overgaat en deze tot de filosofische "rijpheid" gekomen is om op deze pretentie zijn eigen bestaan en activiteit te grondvesten, dan ontstaat een totalitaire maatschappij.

Eén van de "beste" voorbeelden van een totalitaire staat die berust op godsdienstige fundamenten is de islamitische staat die Mohammed in het jaar 622 in Medina oprichtte. De islam is weliswaar ontstaan als een religieuze gemeenschap, maar dan wel vanaf het begin met het doel de levenswijze in de nagenoeg geïsoleerde woestijnstad Medina in haar totaliteit vorm te geven. De Koran kan dan ook als staatsdragende grondwet van de islam aanzien worden. De staatsrechtelijke elementen vloeien daarbij hoofdzakelijk voort uit het juridische systeem dat geschapen werd door de godsdienstige voorschriften van de Koran. De Koran is ahw de "codex" van een religieuze gemeenschap. Door de boodschap die hem door de Koran wordt overgebracht is iedere moslim (welke strekking ook) in staat zijn opdracht in deze wereld te vervullen. Vandaar dat er in de islam priesters noch kerk bestaan in de christelijke betekenis: brug tussen hemel en aarde is de Koran zelf.

Voor iedere moslim is het derhalve uitgemaakte zaak dat het gehoorzaam opvolgen van de voorschriften van de Koran, zoals hij die verstaat, hem met zekerheid in het "paradijs" zal brengen. Dit geeft de islam zijn radicaal werelds karakter waar een belangrijke verklaring voor z'n intolerantie ligt. Het volledig samenvallen van godsdienst en staat stemt overeen met de religie en wereldse eenheid van de islam-samenleving: de "Umma". Deze omvat alle gelovige moslims die (volgens de letter van de wet) volledig gelijke rechten hebben, onafhankelijk van hun nationaliteit, ras of staatsburgerschap. Dat binnen de "Umma" verschillende politieke partijen met uiteenlopende belangen en programma's zouden bestaan is compleet ondenkbaar.

De islam is in gelijke mate goddelijke, geestelijke, sociale, politieke, juridische en economische orde. De islam is een religie van totale aard, een godsdienst voor het volledige leven en niet alleen voor de spirituele behoeften van de mens.

Binnen de islam bestaan dus: de eenheid van godsdienst en staat, de Koran als brug tussen hemel en aarde, de Umma als egalitaire moslimgemeenschap en de Sharia als haar allesomvattende wet.




Dixit Abdel Monim Nimr, Groot-Imam van de Al-Azhar moskee in Caïro: "Het totalitaire karakter van de islam komt voort uit zijn zelfinschatting als gelijktijdig staat-en-religie."

Er is inderdaad nog veel werk aan de winkel om onze islamitische landgenoten een beetje op te voeden in de zin van het a-religiositeit. 8O

P.S.
Wees maar gerust dat ik meende wat ik repliceerde op jouw topic om alsnog drie geloofsvormen toe te laten. :twisted:

Vraagske SS: wie is die clown in uw avatar? Is dat uw geestelijk leider? Uw vrijzinnige biechtvader?

Oh, aangaande de topic. Natuurlijk is de islam een valse godsdienst! Hij bulkt van de valse interpretaties van de H. Schrift. Bovendien erkent de Koran niet de Goddelijke natuur van onze Heer Jezus Christus. Tja, is het wel de moeite waard om zelfs maar een discussie aan te gaan over zoiets?

Zucht, de Islamvreters zijn weer gearriveerd! Ooit er al aan gedacht dat de islam een godsdienst is als een ander die zowel gebruikt als misbruikt kan worden? Ooit er al aan gedacht dat de eenheid tussen kerk en staat bij ons ook niet steeds heeft bestaan, wat zeg ik, het merendeel van de tijd niet bij ons heeft bestaan? Ooit er al aan gedacht dat er ook democratische landen zijn waar voor het grootste deel islamieten wonen? Ooit er al aan gedacht dat eigenlijk U degene bent die een totalitair gedachtegoed voorstaat?

Ooit al eens aan gedacht dat de scheiding van kerk en staat een dode letter is, en een leeg begrip? Op een paar na, zijn al onze ministers in de federale regering lid van de loge. De loge is, zoals geweten, een fanatiek vrijzinnige secte, met alle mogelijk religieus-aandoende ritualen. Wat zou u ervan zeggen als morgen alle ministers ook een bisschopswijding zouden hebben? Da's precies hetzelfde.

Ooit er al eens aan gedacht dat u eigenlijk een nestbevuilertje bent die de weg-met-ons-mentaliteit propageert? Ooit er al eens aangedacht dat islamgeweld en-eisen hand in hand gaan met multicul-gezever?

Of je het nu wil of niet, de komende decennia zal de (inter)nationale politiek in sterke mate bepaald worden door de "botsende beschavingen".

Nu weet ik het zeker!!! Guderian is de nick van Filip Dewinter! Uit beider mond ruikt een mens precies dezelfde ...euh...afvoerpijpen.

Hebben de rioolwerken niet meer succes op PI, Filip?

Het enige dat zich ter hoogte van de rioolpijpen bevindt is het niveau van uw discussie.

Goed gezien Godfried.
Op mijn avatar staat de enige mens die ik geestelijk onvoorwaardelijk volg.
Hij is eerder vrijzinnig, zoals u aanhaalt.
Hij is op de hoogte van al mijn, daden, niet als een biechtvader die in achterhaalde categorieën als goed en slecht oordeelt en veroordeelt, maar als een begrijpend mens die me op voorhand al mijn dommigheden met plezier vergeeft.
Ik ben het zelf, niet één of andere pseudospirituele machtswellusteling.
Ik heb geen zegsmannen in de uitrusting van een Sintemaarten nodig die mij eens komen vertellen hoe ik moet denken en leven.
Ik kan me zonder bemoeienissen van hypocrieten in kazuifel, ook respectvol voor mijn medemensen op deze aardkloot bewegen.

De Islam is inderdaad een valse godsdienst. Zoals elke religie is ook die santekraam gebaseerd op leugens en machtswellust.
Enkel de bedienaren en leiders ervan worden er beter van op de rug van de volgelingen.
Ze zijn wél de moeite waard om erover te discussiëren, daar dit de onnadenkenden op een ander spoor kan brengen. Een spoor dat leidt naar vrijheid, eens ze zich ontworstelen aan het juk van de sekteleiders die hen geestelijk én materieel onder de duim houden.
Wie zich echter gelukkig voelt wanneer imam, pastoor, rabijn, of guru in zijn plaats denkt (mits kleine of grote vergoeding :wink: ) mag voor mijn part rustig zijn gang gaan. Elk richt zijn leven in hoe hij of zij het wenst. Zelfs al betekent dat: zich laten leven. :(

Geweld en onderdrukking zijn geen uitwas van de islam, maar vormen een essentieel onderdeel, waarschuwen twee franse auteurs. Zodra moslims ergens een meerderheid vormen, toont deze religie haar kwalijke gezicht.

Allah Soeverein
Katholieken en protestanten kennen van oudsher missie en zending: moslims hebben een heilige oorlog, de jihad. De profeet Mohammed heeft zich persoonlijk ingezet bij tachtig grotere en kleinere gewapende veroveringen; en de Koran kent meer dan honderd verzen die ter bekering van de niet-moslimwereld tot gewapend ingrijpen aanzetten. Geloof, staat en samenleving zijn één en iedere gelovige dient dat te bewerkstelligen. Want de islam is de motor van de samenleving, niet de nationale staat. Allah is de soeverein, niet het volk,. En het is de Koran die de regels stelt voor leiders en individuen.

Door Mohammed en de Koran vormen geloof, staat en samenleving een geheel en het is de plicht van iedere gelovige moslim dat te realiseren. Daar ligt de kern van het probleem in multiculturele landen. Die plicht wordt actueel zodra moslims in een gebied de meerderheid vormen. Nigeria is hiervan een recente voorbeeld, evenals Oost-Timor. Maar Del Valle en Gallois verwijzen ook naar de oorlogen en conflicten in Kasjmir, Libanon, Cyprus, Soedan, Egypte, Tsjaad, Armenië en Tsjetsjenië.

Geen coëxistentie
Voor de islamwereld is het onmogelijk een band aan te gaan met denkwerelden daarbuiten. De islam sluit het recht en de mogelijkheid uit om een vreemde ideologie in de islamwereld toe te laten. Een lekenregering is onbestaanbaar en de staat moet de uitdrukking zijn van en steun geven aan de islamitische morele en sociale uitgangspunten. De huidige Bosnische president Iztbegovic maakt dat duidelijk in zijn Islamitische Verklaring, die hij in 1970 opstelde en die opnieuw werd uitgegeven in 1990: "Er is geen vrede mogelijk, noch coëxistentie tussen de islam en niet-islamitische sociale- en politieke instituties, want de islam is niet enkel een godsdienst."

Veroveringen
Onder dit banier hebben de Turken en Arabieren aan het eind van het eerste millennium eerst Noor-Afrika bezet en zijn zijnlater in de Middeleeuwen verschillende maken diep doorgedrongen in het toenmalige Europa. in 1071 werd Klein-Azië veroverd en volledig geïslamiseerd. In 1353 werd de Europese oever van de Bosporus bezet en in 1453 viel Constantinopel (het huidige Istanbul) in Turkse handen. De christelijke Byzantijnse kathedraal H. Sofia werd veranderd in een moskee en heet nu Aya Sophia. Vervolgens hebben de Turken in 1529 en 1683 voor Wenen gestaan. Het Oostenrijk van de Habsburgers was het schild dat de verdere opmars van de Turken stuitte. In West-Europa heeft de strijd ook eeuwen in beslag genomen. De Arabieren (Saracenen of Moren) hebben grote delen van Spanje en Frankrijk in handen gehad, totdat zij in 732 na Christus bij Poitiers verslagen zijn. De latere kruistochten waren deels hierop een antwoord. De Arabieren zijn pas in 1492 uit Spanje (Granada) verdreven en al die tijd is er strijd geweest met de christelijke Spanjaarden.

Jihad
De secularisten en agnosten in het Westen propageren dat de islam open staat voor tolerantie en godsdienstvrijheid. Dit is in strijd met het feit dat de jihad het fundament is van de islamitische godsdienstijver. De krijger is de arm van Allah en het is Allah die doodt, niet de strijder. Del Valle en Gallois citeren moslimjuristen, die aangeven wie er tijdens een jihad gedood mogen worden. De moord op de zes Franse trappisten op 21 mei 1996 in de abdij van Tibhizine door een commando van de GIA (Algerijnse islamitische terreurbeweging) is hiermee in overeenstemming. Dat geldt ook voor de terroristische opstanden en aanslagen sinds 1979 in Iran, Algerije, Egypte, Pakistan, Israël, in Parijs en München. Tot zover het boek van Del Valle en Gallois.



De jongste gebeurtenissen in Indonesië op Ambon en Timor passen in hetzelfde kader. Er is alk voorspeld dat, na Ambon, de christenen op Java het volgende doelwit zullen zijn.

EU pas op
Legerbisschop dr. J. Punt heeft recent op de EuroDéfense conférentie in Den Haag gezegd dat een samenleving die idealen weet te formuleren met name door de jeugd vroeg of laat door druk van buiten uiteenvalt. Dat gebeurt omdat het antwoord ontbreekt op de vraag: waar sta ik voor, waar heb ik het hoogste offer voor over als dat van mij gevraagd wordt? met andere woorden: het zelfrespect voor de eigen normen en waarden, en van de christelijke wortels daarvan. Daardoor is ook het collectieve bewustzijn van weerbaarheid en de noodzaak tot zelfhandhaving in een vijandige wereld in grote delen van West-Europa geërodeerd. Wellicht zijn de intellectuele terreur van de politieke correctheid en het ontbreken van maîtres �* penser (overal in Europa) verantwoordelijk voor dit creatieve onvermogen en vormen zij de de diepere verklaring voor het niet kunnen benoemen van de existentiële bestaansrisico’s en het te laat op gaan gekomen proces in de EU van een gemeenschappelijk buitenland- en veiligheidsbeleid. De islam is daarbij een belangrijk gegeven.

Uit het katholiek nieuwsblad.[img][/img][img][/img][img][/img]

Op de site van Pater Leman van het Centrum voor gelijke kansen en voor racismebestrijding http://www.antiracisme.be

vinden we onder het hoofdstuk http://www.agenda-respect.be

de volgende link : http://www.antiracisme.be/respect/te...xt-islam_1.htm


De tekst hieronder komt dus van een toch wel heel onverdachte bron. Lees de tekst, vergelijk hem met wat eerder op dit forum al over de islam gezegd is, en trek uw conclusies.





DE ISLAM

1. Voorwoord

Een objectief beeld schetsen van de islam of van een andere wereldreligie is niet zo eenvoudig.
Godsdienst is immers geen zaak die van buitenaf objectief belicht kan worden; het gaat om méér dan een aantal richtlijnen of ge/verboden, het gaat ook om de geloofsbeleving, die voor velen een diep-menselijke relatie is.

Wat de islam betreft hebben wij ook bepaalde weerstanden te overwinnen om tot een onbevooroordeelde benadering te komen:

- de geschiedkundige vete tussen islam en christendom (kruistochten, heilige oorlogen, koloniale overheersing)

- het vaak negatieve beeld dat we van de islam uit het onderwijs hebben overgehouden ...

- de benadering door de (westerse) media van bepaalde aspecten in de islam (polygamie, positie van de vrouw)

- de veelheid aan strekkingen en groeperingen binnen de islam.

2. Terminologie

- Islam betekent "overgave", "toewijding aan God". Het omvat méér dan het aanvaarden van Gods gezag en wet, het is de volledige toewijding van zichzelf aan God.

- Moslim is afgeleid van de term "islam" en betekent: diegene die zich op God verlaat/aan God overgegeven heeft.

- Muzelman is eveneens een variante die dezelfde betekenis heeft.

- Mohammedaan (d.w.z. volgeling van Mohammed) is een naam die door de christenen aan de moslims werd gegeven, zoals ook de naam "christen" volgeling van Christus betekent.
De moslims wijzen de naam "Mohammedaan" af. Voor hen is Mohammed wel de grootste en laatste profeet, doch zij bekennen geen persoonlijke verhouding tot hem.
De term "moslim" is dus veruit te verkiezen boven de onjuiste term "Mohammedaan".


3. Het ontstaan van de islam

3.1 De pre-islamitische situatie

Het Arabisch Schiereiland was zo'n 2,6 miljoen km2 groot (85 x België) en is in hoofdzaak een onmetelijk stuk dor woestijngebied. Het lag ten zuiden van de Antieke Wereld (Griekenland-Rome) en was tot dusver erg weinig beïnvloed door de Griekse, de Romeinse of de Christelijke wereld. Ook bij de verkondiging van het christelijk geloof was het woestijnschiereiland Arabië grotendeels ongemoeid gelaten, met uitzondering van de zuidelijke kuststrook (Jemen), waar de permanent gevestigde bevolking wel groepjes christenen telde.
De centrale woestijn van het schiereiland werd slechts doorkruist door handelskaravanen en nomadenstammen die hun veestapel (schapen en kamelen) van oase naar oase dreven. De stammen hadden eigen organisatievormen en vereerden natuurelementen en hemellichamen, hadden hun eigen stamgoden. Langs de karavaanwegen waren de oases nederzettingen met belangrijke handelsknooppunten.
De koopmansgeest die er heerste, bracht een grote tolerantie met zich mee op religieus gebied en een gastvrijheid voor alle mogelijke godsdiensten en sekten. Zo vindt men onder andere in Mekka het heiligdom "de KAABA", een vierkante tempel van 10 op 12 meter en 6 meter hoog. In die tempel waren talrijke afgodsbeelden en werden de oude Arabische stamgoden vereerd. Zo werden er onder meer, naast vele vreemde goden en godinnen, ook de oppergod Allah en zijn drie dochters vereerd.


3.2. Het leven van Mohammed (570 tot 632)

Gegevens over het leven van Mohammed werden pas rond 760 (dit is 130 jaar na Mohammeds dood) door Ibn Ishâq samengebracht en op schrift gesteld. De gegevens zijn dus eerst door de moslimoverleveringen bewaard gebleven. Zoals met alle overleveringen is de grens tussen waarheid en legende vaak moeilijk te trekken.
Mohammed wordt te Mekka (in het huidige Saoedi-Arabië) geboren in 570 na Christus. Zijn vader heeft hij nooit gekend (die stierf kort voor zijn geboorte) en Mohammed verliest zijn moeder als hij zes jaar oud is. Hij wordt (na enige tijd) aan zijn oom Aboe Talib toevertrouwd.
Op 20-jarige leeftijd wordt hij door zijn oom uitbesteed om te werken bij een rijke koopmansweduwe, Chadija genaamd. Hij wint haar vertrouwen en krijgt steeds belangrijkere opdrachten toevertrouwd. Hij zal als leider van haar handelskaravanen een groot deel van het Midden-Oosten bereizen en komt zo in contact met de godsdienst van joden en christenen en met de Byzantijnse en Perzische cultuur. Op 25-jarige leeftijd huwt hij zijn meesteres Chadija, waardoor hij een welgesteld en aanzienlijk man wordt in Mekka.

Mohammed is een religieus bewogen man. Zijn kennismaking met de joodse en christelijke godsdienst met hun streng monotheïsme, hun profeten en de strenge zedenleer boeien hem in hoge mate. Reeds vroeg had hij de gewoonte aangenomen om zich regelmatig af te zonderen in de grotten even buiten Mekka. Dat was in die tijd geen uitzondering; ook christelijke monniken trokken zich in de Arabische woestijn terug om er te mediteren en te bidden.
Op 40-jarige leeftijd, rond 610 krijgt Mohammed in de woestijn een eerste openbaring van de engel Gabriël waarin hij ook de opdracht krijgt om de boodschap te verkondigen, namelijk het onvoorwaardelijke geloof en de overgave aan de ene en enige god: Allah. Hij wordt aldus de boodschapper van Allah.
Mohammed bestreed dan te Mekka de gedachte dat God drie dochters had en hij benadrukt het monotheïsme. In Mekka wordt dit niet in dank aanvaard. Het pelgrimsoord Mekka ziet in deze verkondiging een bedreiging voor zijn bestaan.

In het optreden van Mohammed als profeet zijn twee fasen te onderscheiden:

de Mekkaanse periode (610-622)

Aanvankelijk treedt Mohammed op als profeet tegen het veelgodendom van zijn volk. Hij verkondigt het geloof in de ene almachtige God aan wie iedereen zich moet overgeven.
Op de dag van het oordeel zal God elkeen belonen of straffen voor het goed en het kwaad dat hij gedaan heeft. Zijn sterke sociale bewogenheid is gericht op de bescherming van de armen; de rijken bedreigt hij met het hellevuur omdat ze niet rechtvaardig handelden.
Zijn volgelingen zijn, naast zijn vrouw Chadija, enkele familieleden en vooral slaven; armen en verdrukten voor wie zijn boodschap meer rechtvaardigheid brengt. Zijn optreden stuit meer en meer op verzet van de rijke welvarende Mekkanen, waardoor hij in 622 met een kleine groep van getrouwen uitwijkt naar de noordelijker gelegen stadsoase Yatrib. Later wordt de naam Yatrib omgedoopt tot Medina (afkorting voor "stad van de profeet").
Deze vlucht van Mohammed en zijn volgelingen, ook wel de hijra genoemd, vormt het begin of het jaar één van de moslimtijdrekening.


De Medina-periode (622-630)

Mohammed slaagt erin om de in Medina levende stammen met elkaar te verzoenen. Hij ontpopt zich tot een geestelijk en wereldlijk leider en sticht er een godsdienstige staatkundige gemeenschap (de oemma), gebaseerd op het monotheïsme, met eigen wetten en structuren. Mekkaanse karavanen worden aangevallen en naburige Arabische gebieden worden veroverd.
In de overwonnen gebieden moeten heidenen zich bekeren of sterven. Alleen de "mensen van het boek", d.w.z. joden (de Thora) en christenen (de Bijbel), mogen hun godsdienst bewaren.
Aanvankelijk leeft Mohammed op goede voet met de joodse gemeenschap van Medina. Onder meer wordt het gebed bijvoorbeeld in de richting van Jeruzalem gereciteerd. Maar de joden kunnen de Arabier, die bovendien ongeletterd is, moeilijk als profeet van God erkennen. De erkenning van Jezus in de Koran als profeet is voor de joden onaanvaardbaar. Eén jaar na de Hijra, in 623, komt het tot een volledige breuk tussen Mohammed en de joden.
De onenigheid leidt zelfs tot vervolging. Het gebed wordt sindsdien opgezegd met het gelaat naar Mekka gekeerd. De betrekkingen met de christenen blijven goed. In de Koran wordt Jezus als profeet geprezen en zijn volgelingen "nederig, goed en op zoek naar volmaaktheid".

Naar het einde van zijn leven toe zal Mohammed echter in zijn veroveringstochten in het noorden tegen de grenzen van het Byzantijnse Rijk stoten, dat het bolwerk van de christenheid is. De eerste confrontaties met de Byzantijnse legers lopen niet goed af en in de Koran worden de christenen ook veroordeeld.
De bekroning van de Medinase periode is echter de verovering door Mohammed van Mekka in 630, slechts 8 jaar nadat hij uit Mekka is moeten vluchten. Als bekwaam politicus zal Mohammed echter verzoenend optreden en zich niet wreken op de stad.
Hij vernietigt weliswaar alle afgodsbeelden uit de Kaaba, maar hij behoudt de tempel en verklaart hem huis van Allah.
Ook de "zwarte steen" die op één van de hoeken van de Kaaba is ingemetseld en die sedert eeuwen door de bedoeïenen vereerd werd, blijft behouden. De steen wordt nu aanzien als geschonken door de engel Gabriël aan Ismaël, zoon van Abraham en stamvader van de Arabieren.
Eén jaar vóór zijn dood zal Mohammed met zijn gevolg naar Mekka op bedevaart komen. Kort nadien, in 632 sterft Mohammed na een kortstondige ziekte, op 62-jarige leeftijd. Naast zijn graf in Medina wordt een moskee opgericht, die nu, na Mekka, één van de belangrijkste bedevaartsoorden van de islam is.
Bij Mohammeds dood waren de Arabische stammen van het schiereiland in één rijk verenigd en bekeerd tot de overgave aan de ene god Allah.


De vrouwen van Mohammed

Zoals gezegd huwde Mohammed de rijke koopmansweduwe Chadija, wiens karavanen hij leidde.
Vijfentwintig jaar lang, tot aan Chadija's dood in 619 leidde Mohammed een monogaam huwelijk. Chadija was de enige officiële vrouw die de profeet ooit kinderen schonk. Zij steunde hem in zijn eerste openbaringen en werd zijn eerste volgelinge.
Na het overlijden van Chadija huwde Mohammed de 7 jaar jonge Aïcha, die hem drie jaar later in Medina vervoegde. (Aïcha was de dochter van Aboe Bakr, die na Mohammeds overlijden de eerste kalief zou worden.)
Aïcha werd Mohammeds lievelingsvrouw. Zij werd vrij snel betrokken in de organisatie van de islamitische gemeenschap in wording. Ze vergezelde haar echtgenoot zelfs tijdens zijn militaire campagnes. Op verzoek van Mohammed was zij ook aanwezig op zijn sterfbed, waar Mohammed geen opvolger aanduidde en niet in een opvolgingsprocedure voorzag.
In Medina ging Mohammed nog verschillende politieke en/of morele huwelijken aan, met zowel vrouwen uit Arabische als uit de joodse gemeenschap. Zulke politieke huwelijken hadden onder andere tot doel de eenheid tussen de verschillende gemeenschappen te versterken.


4. De leer van de islam

Deze leer vinden we hoofdzakelijk terug in de Koran, het heilige boek der moslims. Naast de Koran zijn er ook de talrijke overleveringen (hadith's) over het leven en de handelingen van de profeet. De verzameling van al de hadith's is de soenna.

4.1 De koran

4.1.1 Samenstelling

- De Koran bevat de openbaringen die Mohammed als profeet van God ontvangen heeft. Mohammed heeft (net zoals Jezus trouwens) niets zelf op schrift gesteld en heeft geen enkele geschreven tekst nagelaten.
Nog gedurende zijn leven, vooral na 622, werden bepaalde boodschappen van de profeet door zijn volgelingen opgetekend op diverse materialen: stukken leer, perkament, schouderbladen van kamelen, ...
Onmiddellijk na Mohammeds overlijden heeft de eerste kalief, Aboe Bakr, dit materiaal verzameld.
De derde kalief, Otman, laat rond 650 na Christus, 20 jaar na Mohammeds dood, alle teksten samenbrengen en uitgeven. Dit wordt de officiële tekst. Later komen er nog licht afwijkende versies van de Koran in omloop, maar vanaf de 10de eeuw ligt de Koran definitief vast.

- Het is belangrijk om weten dat de zichtbare (geschreven) Koran in feite slechts een kopie is van het eeuwige woord van God, dat als ongeschreven boek reeds vóór de schepping bestond.
Als zodanig is de Koran Gods woord en dus Heilig, onveranderlijk en boven alle kritiek verheven.
De taal van de Koran (het Arabisch) is dan ook de taal van God. Daarom is de Koran in feite onvertaalbaar. Ook in niet-Arabische landen gebruiken de moslims dus enkel de Arabische tekst van de Koran. (Ook de christenen kenden een gelijkaardige situatie: mis en sacramenten werden overal ter wereld gecelebreerd in de kerktaal, het Latijn.)

- De stijl van de Koran is niet chronologisch opgesteld. Toen kalief Otman rond 650 de teksten verzamelde, heeft men de hoofdstukken (soera's) gerangschikt volgens lengte. De kortste soera bevat 3 en de langste 286 verzen. In totaal bevat de Koran 114 hoofdstukken, bestaande uit 6.226 verzen.
In de soera's herkent men wel een vermoedelijke chronologische volgorde:
* de soera's uit de Mekkaanse periode bevatten de aankondiging van het (laatste) oordeel, de verwijten aan de rijken en de machtigen die de armen onderdrukken, de bevestiging van Mohammeds roeping en de steeds wederkerende bevestiging van de absolute eenheid van God.
* nadien worden de soera's gevarieerder van inhoud en bevatten ze vooral de openbaringen langs Abraham, Mozes, Jezus en de profeten.
* tenslotte zijn er de meer organisatorische soera's (Medina-periode, toen Mohammed zijn gemeenschap vorm gaf). Ze betreffen allerlei politieke, sociale, praktische, juridische regelingen i.v.m. opvoeding, wellevendheid, erfrecht, strafrecht, enz.
Volgens Mohammed waren de Thora van de Joden en het Evangelie van de christenen voorlopige, gedeeltelijke openbaringen. De Koran vervolledigt en voltooit de openbaring.
De drie boeken kunnen elkaar dus niet tegenspreken. Daar waar dit wel zo zou zijn, zou dit volgens de islam te wijten zijn aan het feit dat de joden en christenen met de tijd hun boeken zouden gewijzigd (vervalst) hebben.

4.1.2. De inhoudelijke leer

De islam is een vrij eenvoudige godsdienst. Naast het ene centrale geloofspunt dat er slechts één God is, zijn er geen andere geloofsleerstellingen. Er zijn geen sacramenten, geen priesters, geen kerk en geen hiërarchie.
Naast enkele duidelijke omschreven verplichtingen, is er een grote persoonlijke vrijheid. Elke moslim is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn doen en laten tegenover God.
De verplichtingen als mens en gelovige berusten in hoofdzaak op vijf voorschriften waarop de islam gevestigd is.


DE VIJF ZUILEN VAN DE ISLAM

1. De geloofsbelijdenis of shahada

Deze luidt: "Er is geen God buiten Allah, en Mohammed is zijn boodschapper".
Het is een vers uit de Koran, dat de moslim meerdere malen in zijn gebed opzegt. Om moslim te worden, volstaat het om de Shahada oprecht uit te spreken ten overstaan van een erkende getuige (bijvoorbeeld de imam van de moskee). Je kan de Shahada vergelijken met het 'doopsel'.
Wanneer een moslim op sterven ligt, spreekt hij eveneens de Shahada uit.

2. Het gebed of de 'salat'

· De vrome moslim bidt 5 x per dag op welbepaalde tijden: bij zonsopgang, op de middag, in de namiddag, bij zonsondergang en later op de avond.

· In de Koran worden slechts 2 �* 3 gebedsstonden voorgeschreven, doch de vijfvoudige gebedsstonde werd al zéér vroeg een algemeen gebruik.

· In niet-moslimlanden wordt het gebed vaak teruggebracht tot tweemaal per dag: éénmaal voor de dagtaak en éénmaal erna.

· Het gebed kan overal gedaan worden: thuis, op het werk, in de moskee ...

· De heilige weekdag voor de moslims is de vrijdag; een dag die aan Allah is toegewijd. Het is echter geen verplichte rustdag.
Op vrijdag komen de moslims samen in de moskee, waar de "imam" of gebedsvoorganger een preek houdt. In deze preek wordt een bepaalde passage uit de Koran verklaard. Tevens worden er allerlei praktische schikkingen geregeld met betrekking tot de plaatselijke moslimgemeenschap.

· De imam is geen priester. Hij is een vrome leek, die de Koran moet kennen en die voorgaat in het gebed.

· De moslimvrouwen bidden meestal thuis. Ze kunnen wel naar de moskee gaan indien er voor hen een afzonderlijke ruimte is voorzien. Het gebed moet in staat van reinheid gebeuren en wordt bijgevolg voorafgegaan door wassingen met water (of bij gebrek hieraan, met zand). Bij de normale wassing reinigt men zich het hoofd, aangezicht, de handen, de voorarmen en de voeten.

· Wie bidt, plaatst zich, ongeschoeid en met bedekt hoofd, met het gelaat in de richting van Mekka. Het gebruik van een gebedsmatje is aangeraden: het bakent een religieuze ruimte af.

· Het hoofdbestanddeel van het moslimgebed is de eerste soera van de Koran, de Fatiha. Het is een aanbiddings-, lof- en dankgebed.

3. De derde zuil is de "ramadan" of jaarlijkse vastenmaand

· "Ramadan" is de naam van de negende maand van de moslimkalender. Het is een heilige maand, aangezien Allah destijds tijdens deze maand zijn openbaring aan Mohammed liet mededelen door de engel Gabriël. Aangezien de moslimkalender twaalf maan-maanden bevat, van elk 29 tot 30 dagen, is het islamitische jaar 10 tot 11 dagen korter dan ons zonnejaar.

· Bijgevolg verspringt de ramadan jaarlijks 11 dagen. In Turkije, Algerije en Tunesië worden begin en einde van de ramadan vooraf bepaald door astronomische berekeningen. In de andere moslimlanden moet de nieuwe maan ter plekke met het blote oog waarneembaar zijn. Vandaar dat Marokkaanse moslims niet op voorhand weten wanneer de ramadan juist begint. Ze vernemen dit via de radio.

· De moslimvasten is erg streng. Van zonsopgang tot zonsondergang zijn spijzen, drank, tabak en seksuele omgang verboden voor alle moslims die de puberteitsjaren hebben bereikt.

· Enkel zwaar zieken en ouderlingen zijn van de vastenplicht vrijgesteld. Zwangere en zogende vrouwen, zieken die niet in stervensgevaar verkeren, reizigers en mensen die zware arbeid verrichten zijn tijdelijk vrijgesteld, maar moeten nadien, van zodra ze het kunnen, de verloren vastendagen inhalen.

· De ramadan zal dus zwaar zijn als hij in de zomer valt (lange dagen) en veel minder belastend tijdens de winter.


4. De vierde zuil: de armenbelasting of zakat

De armenbelasting omvat verplichte aalmoezen die ongeveer 5 % van het jaarinkomen bedragen. De aalmoezen willen de armen steunen om aldus een meer rechtvaardige verdeling van goederen te bereiken. Alles behoort immers God toe en die wenst dat de rijkere zijn overvloed deelt met de armere.


5. De vijfde zuil: de bedevaart naar Mekka of "hadj"

· Elke moslim moet trachten minstens éénmaal in zijn/haar leven naar Mekka te gaan, indien hij/zij daar financieel en fysisch toe in staat is. Vroeger was dergelijke tocht een hele onderneming, maar nu is het reizen erg vergemakkelijkt.

· De laatste jaren zijn het geen honderdduizenden, maar meer dan 2 miljoen bedevaarders die uit alle hoeken van de wereld samenkomen. De bedevaarders trachten in Mekka aan te komen vóór de grote feesten die er jaarlijks gedurende een hele week gevierd worden. Deze feesten vangen aan op de zevende dag van de 12de maand.

· De rituelen die bij de bedevaart worden gebruikt, zijn talrijk en streng bepaald. Enkele ervan zijn zeker het vermelden waard:

* Elke mannelijke pelgrim neemt een ritueel bad en kleedt zich met twee naadloze witte doeken, een lendendoek en een schouderdoek. Ongeacht rang of stand geldt deze kleding voor iedereen, als teken van broederlijke gelijkheid. Voor vrouwen is qua kleding niets speciaals voorzien.

* Vervolgens trekt de pelgrim naar het heiligdom waar hij zeven maal rond de Kaaba trekt en waarbij hij de heilige zwarte steen vereert.

* De volgende dagen worden doorgebracht op nabijgelegen heilige plaatsen (Mina, de berg Arafa).

* De vierde dag heeft het hoogtepunt van de bedevaart plaats: het offerfeest. Het wordt tegelijkertijd door alle moslims wereldwijd gevierd: het heet "Aid el kebir" of het grote feest.
Elk gezin koopt die dag een ram en slacht deze op rituele wijze, met de kop naar Mekka gericht (of laat dit ritueel slachten).
Het is een herinnering aan het offer van Abraham, die zijn zoon wilde offeren aan God en die door tussenkomst van Gods engel zijn zoon mocht vervangen door een ram die met zijn horens in een struik verstrikt zat.

* Wie op bedevaart is gegaan, wordt bij zijn terugkeer met de erenaam El Hadj aangesproken. Door het deelnemen aan de bedevaart heeft hij immers kwijtschelding voor al zijn zonden bekomen. De bedevaarder wordt verondersteld voortaan deugdzaam en zondeloos door het leven te gaan. Om die reden wordt de bedevaart vaak pas op rijpere leeftijd gehouden, opdat men zijn verplichting om een vroom leven te leiden, gemakkelijker zou kunnen nakomen.


Besluit: de vijf zuilen benadrukken de eenheid van de gemeenschap (oemma). Hoe verscheiden de moslims over de gehele wereld mogen zijn, hun eenheid wordt benadrukt door het (gelijktijdig) naleven van de vijf zuilen van de islam.

4.1.3. Andere voorschriften

De besnijdenis:

Dit is in feite geen echt voorschrift, maar wel een oud gebruik dat in het Oosten erg verspreid was. Ook de joden passen de besnijdenis toe. Vermoedelijk gaat het om een oeroude maatregel, die om hygiënische redenen werd uitgevoerd.


Verboden spijzen en dranken:

Varkensvlees, vlees van hoefdieren (paarden, ...), van roofdieren en prooivogels mag niet genuttigd worden.
In principe mag enkel vlees gegeten worden van overige dieren die op rituele wijze geslacht zijn. De rituele slachting bestaat eruit dat men het dier niet verstikt of verdooft, maar wel doet leegbloeden (principe van het offer).
Als drank zijn zowel bloed als alle alcoholische dranken verboden. Principieel zijn ook drugs verboden.


Verbod op interest:

Voor de Koran is rente of interest een ongeoorloofde vorm van woekeren. Ook voor de christenen gold vroeger een verbod op het innen van interest op geleende gelden. Geldspeculaties zijn eveneens verboden. Bepaalde islamitische banken hebben systemen uitgewerkt om dit voorschrift op een handige wijze te omzeilen: door geen interesten aan te rekenen, maar wel participaties in de winst bijvoorbeeld.
Kansspelen, weddenschappen en gokken:
Deze zijn verboden. Zo wordt het kaartspel ook vaak als slecht beschouwd door de vrome moslim. Met uitzondering van schaak- of damspel hebben de moslims overigens niet erg veel gezelschapsspelen.

Afbeelding van mensen en dieren:

Deze zijn in principe verboden. Dit staat niet letterlijk in de Koran, doch het wordt algemeen aanvaard om het gevaar voor verafgoding tegen te gaan. Zo zal men in vroegere miniaturen de persoon van Mohammed terugvinden met een witte plek voor het gelaat (geen afbeelding).
Dit verbod om levende wezens af te beelden heeft geleid tot het ontwikkelen van een prachtige kunstvorm: de kalligrafie. Het is het verheffen van het schrift tot een fijnzinnige kunstvorm. Ook geometrische lijntekeningen werden tot een ware kunstvorm ontwikkeld.
Sinds het bestaan van de fotografie wordt met het verbod veel minder rekening gehouden. Foto's van familieleden of staatshoofden zijn gebruikelijk geworden.
Het huwelijk:
Het huwelijk is een plicht, waardoor de moslim zijn nakomelingschap verzekert. Het is veel meer een overeenkomst tussen twee families, dan wel een contract tussen twee individuen. Vrijgezellen worden bijgevolg met een wantrouwig oog bekeken.
De algemene regel is de monogamie. Toch voorziet de Koran in een mogelijkheid om meerdere vrouwen te huwen, dit met het oog op de bescherming van bijvoorbeeld weduwen en wezen. De polygamie wordt nochtans principieel erg moeilijk gemaakt.
De Koran voorziet dat men maximaal 4 personen kan huwen, op voorwaarde dat de man al zijn echtgenoten op gelijke voet behandelt, in hun onderhoud voorziet en geen enkele bevoordeligt.
Dit maakt de polygamie tot een zeer dure en praktische haast onmogelijke zaak. Ze is dan ook zéér beperkt en komt nog enkele zeldzame keren voor in de hogere rijke standen van een klein aantal islamitische landen.
Daar het huwelijk de voortplanting moet verzekeren, zijn kinderbeperking en abortus uit den boze. Het onvruchtbaar zijn van de partner is dan ook een reden om het huwelijk op te heffen (verstoting of scheiding).
Alle seksuele bevrediging buiten het huwelijk is streng verboden. Homoseksualiteit, incest, pedofilie en pornografie zijn totaal onaanvaardbaar.


Algemene kenmerken bij het huwelijk
Voor de islam is het huwelijk de kleinste bouwsteen van de samenleving. Een harmonieuze samenleving is pas mogelijk als er harmonie bestaat tussen man en vrouw.
Voor de islamitische man is het mogelijk om een niet-moslim vrouw te huwen. Zij mag zelfs een andere godsdienst praktiseren. De kinderen dienen wel islamitisch opgevoed te worden.
De moslim-vrouw echter moet met een moslim-man huwen, omdat men ervan uitgaat dat de man over het algemeen meer invloed heeft op het religieuze gebeuren dan de vrouw.
Voor Europese begrippen huwen moslims op zeer jeugdige leeftijd. De reden die hieraan gegeven wordt, is dat men aldus immoreel gedrag en losbandigheid wil voorkomen.
De uithuwelijking is in vele landen nog een dagelijkse praktijk. Zoals eerder vermeld, is het huwelijk veeleer een overeenkomst tussen twee families dan wel tussen twee individuen. (Ook bij ons waren uithuwelijkingen in het begin van de eeuw nog schering en inslag, vooral als er gronden of bezit mee gemoeid waren.)
De islam schrijft voor dat de man bij het huwelijk een bruidsschat geeft aan de vrouw, dat hij in haar onderhoud voorziet en dat hij haar goed behandelt. De bruidsschat blijft privé-bezit van de vrouw, ook tijdens het huwelijk. De bruidsschat moet de vrouw immers toelaten om in haar onderhoud te voorzien, in het geval haar man zou overlijden.
De Heilige Oorlog of "Djihaad":
De letterlijke betekenis van "djihaad" is "inspanning". Sommige moslims onderscheiden twee vormen van djihaad: de "kleine djihaad" die de gewapende strijd betekent, en de "grote djihaad" of de "geestelijke djihaad", de strijd die elke moslim moet voeren tegen zijn eigen driften.
Moderne moslims interpreteren djihaad doorgaans als een verdedigingsoorlog, die alleen geoorloofd is als een islamitisch gebied bedreigd wordt. In de periode van het westers kolonialisme werd de onafhankelijkheidsstrijd vaak als djihaad beschouwd.
Moslim-fundamentalisten beschouwen de djihaad nog steeds als middel ter verspreiding van de islam, maar ook ter bestrijding van het heersende regime indien dat de beginselen van de islam met de voeten treedt.


5. Strekkingen binnen de islam

Binnen de islam bestaan verscheidene strekkingen, scholen, broederschappen en zelfs sekten. Dit is niet te verwonderen indien men vaststelt dat de islam over de gehele wereld is verspreid. Wij zullen ons beperken tot het vermelden van de twee grootste strekkingen: de Soennieten en de Sjiieten.


5.1. De soennieten

Soennieten noemen zichzelf "diegenen die naast de Koran ook het voorbeeld van Mohammed volgen en die de ware gemeenschap van moslims vormen". Meer dan 90 % van alle moslims beschouwt zich als soenniet.
Zij onderscheiden zich van de sjiieten en van alle voor hen "extreme" richtingen van de islam, door het eenvoudige feit dat zij hun leer en leven baseren op de Koran en de Soenna van de profeet, die samen de Charia vormen (de Wet).
De soennieten kennen vier rechtsscholen die elkaar als evenwaardig erkennen.
Eén der hoofdkenmerken van de soennieten is dat de gelovige rechtstreeks tegenover God staat en dat de gemeenschap haar leider zelf aanwijst.


5.2. De sjiieten

De sjiieten houden geen rekening met de Soenna en volgen enkel de Koran. De sjiieten gaan ervan uit dat Mohammed wel een opvolger had gekozen en dat er dus een erfelijk recht van opvolging is. Voor hen is het niet de gemeenschap die de leider aanwijst, maar is het Gods wil dat het leiderschap toegewezen is aan de nakomelingen van de schoonzoon van Mohammed: Ali. Zij vertegenwoordigen 10 % van de moslims.




8O

De islam is een hele rare godsdienst, beste mensen.
Een islamiete, waarvan ik de uitspraken vertrouw, heeft mij gesproken over haar geloof, en de goddelijke oorsprong van Christus werd wel degelijk serieus genomen.
Hoe dan ook, de islam is zeker bijzonder agressief.
Laat daar geen twijfel over bestaan.

godsdienst is des mensen, en dus vatbaar voor misbruiken. Voor christenen die denken uit de bijbel te kunnen halen, dat de wereld plat is en in 6 dagen + 1 rustdag door God geschapen is, is ook iedereen die er een andere mening erop nahoudt een leugenaar of in het beste geval een onwetende. het mag ons dus niet verbazen, denk ik, dat er zulke mensen bestaan ook in de islam, het hindoeïsme, ja zelfs het onder de boeddhisten, toch algemeen als een van de meest vreedzame godsdiensten beschouwd. ( of moeten we die plaats geven aan de jains?)

"De goddelijke oorsprong van Christus" is een bijzonder dubbelzinnige uitdrukking. Voor de islam is Jezus slechts een profeet door Allah opgeroepen de joden weer tot het ware geloof te verkondigen. Echter na Hem, hebben de christenen Zijn woorden vervalst en eigen leringen geleerd. Daarop zond Allah de koran naar de Arabieren en gaf hen de profeet Mohammed om nu eens en voorgoed de waarheid vast te leggen.

De visie op Jezus is radicaal verschillend tussen christendom en islam, en zal nooit te overbruggen zijn, tenzij één van de partijen zich buigt voor de andere.

Overal vind je mensen die neigen tot een eenzijdige benadering van hun godsdienst.

Het probleem bij de islam ligt er echter in dat het gif reeds van bij het begin bij haar stichter, in haar heilig boek en in haar vastomschreven traditie ligt.

Geweld tegen "ongelovigen" (d.w.z. niet-moslims) wordt door de koran goedgekeurd, en daartoe zelfs opgeroepen. In het evangelie zoekt men tevergeefs naar een dergelijke boodschap.

Mohammed veroverde te vuur en te zwaard Arabië en bekeerde met bebloede handen de Arabische stammen tot de islam. Wie zich niet bekeerde werd genadeloos over de kling gejaagd (enkele zeldzame uitzonderingen niet te na gesproken). Heeft Jezus dat ooit gedaan?

In de hadith (uitspraken van Mohammed) en soenna (traditionele uitleg van de koran en hadith) vinden we vele regelingen hoe men "ongelovigen" moet aanpakken en hoe men tewerk moet gaan om de islamitische gemeenschap uit te breiden. Oproepen tot geweld en onderdrukking zijn overal te vinden. Vinden wij iets dergelijks bij de kerkvaders en apostolische vaders (de traditionele uitleggers van het evangelie)? Neen. Een groot kerkvader als Ambrosius van Milaan tartte de keizer en gooide hem uit de kathedraal toen hij vernam dat de keizer geweld had gebruikt tegen ketterse christenen...

nee, ze wilden dat hij het subtieler aanpakte, maar uiteindelijk waren ze evenzeer van hun grote gelijk overtuigd als de moslimfundamentalisten.

Kijk, zoveel weet ik er niet van.
Alleen het volgende: de jonge islamietische vrouw (tweede generatie Belg-Antwerpen), die met mij hierover heeft gesproken, was hoog opgeleid (burgerlijk ingenieur) en lerares wiskunde aan een of andere school; dus niet bepaald een ongeletterde troela.
Zij was ook duidelijk nogal geinspireerd door haar islam, en droeg altijd en overal die hoofddoek, bijvoorbeeld, wat enigszins op mijn zenuwen werkte, onder andere dingen.
Zo goed kwamen wij dus niet overeen.
Maar zij wist mij toch zeer duidelijk te vertellen dat voor haar Jezus wel degelijk van goddelijke oorsprong was: de zoon van God, naar God teruggekeerd door de verrijzenis, en dit in tegenstelling tot Mohamed, die een gewone mens was, zij het de laatste en belangrijkste profeet.
Ik heb dit dus uit redelijk goede bron.
Het werpt toch een enigszins ander licht op het een en ander.
Hoewel het uiteindelijk wellicht allemaal niet uitmaakt, natuurlijk.
Ik vermeld het maar even ...

Het maakt wel veel uit.

Blijkbaar kent die dame haar eigen godsdienst niet zo goed. Toevallig heb ik hier een video-opname van bijna drie uur over dit onderwerp. De bekende en beruchte moslimapologeet Djamal Badawi spreekt daarin uitgebreid hoe de islam Jezus ziet. Met deze video stuurde men (d.i. het ministerie van islamzaken van Saoudie-Arabië) ook enkele boekjes over dit onderwerp. Conclusie: Jezus is slechts een profeet, is volgens de islam zelfs niet aan het kruis gestorven en is al evenmin verrezen uit de doden.

Trouwens, dat staat ook in de koran. In soera 4, vers 171 staat te lezen: "O, mensen van het Boek, overdrijft in uw godsdienst niet en zegt van Allah niets dan de waarheid. Voorwaar, de Messias, Jezus, zoon van Maria was SLECHTS EEN BOODSCHAPPER van Allah en Zijn woord tot Maria gegeven als barmhartigheid van Hem. Gelooft dus in Allah en Zijn boodschappers en zegt niet: "Drie (in één)." Houdt op, dat is beter voor u. Voorwaar, Allah is de enige God. Het is verre van Zijn heiligheid, dat Hij een zoon zou hebben. Aan Hem behoort wat in de hemelen en op aarde is en Allah is als Bewaarder afdoende." En wat vroeger in vers 157 leest men: "En om hun zeggen: "Wij hebben de Messias, Jezus, zoon van Maria, de boodschapper van Allah gedood", - maar zij doodden hem NIET, NOCH KRUISIGDEN zij hem (ten dode), - doch het werd hun verward, en zij, die hierover van mening verschilden zijn zeker in twijfel, zij hebben er geen kennis van doch volgen slechts een vermoeden en zij doodden hem gewis niet."

In soera 3, vers 59 staat uitdrukkelijk dat Jezus niet meer is dan Adam, de eerstgeschapene. Jezus is dus geenszins de Zoon Gods zoals het christendom leert. "Voorzeker, het geval van Jezus is bij Allah hetzelfde als dat van Adam. Hij (Allah) schiep hem uit stof en zeide: "Wees" en hij werd."

Iedereen is ervan overtuigd dat zijn geloof het enige ware is. Tot daar niets aan de hand. Het alarm moet echter afgaan als men merkt dat er godsdiensten zijn die dat grote gelijk met geweld willen doordrukken en dergelijke methodes reeds in hun heilige boeken naar voorschuiven.

Dit staat nergens in het evangelie, staat nergens bij de apostolische vaders of de kerkvaders geschreven. En wat dat "subtiel" betreft, toont u aan dat u niet op de hoogte bent van die oud-christelijke geschriften die veel aandacht besteden aan de vrije wil (bijvoorbeeld Augustinus, Ambrosius en Athanasius) en dat het geloof slechts uit vrije wil mag en kan aanvaard worden. Ook niet zo verwonderlijk dat een Ambrosius zich niet schaamt de keizer openlijk de les te lezen wanneer hij zich aan dwang overgeeft om heterodoxe christelijke groepen te "bekeren". Ambrosius keurt het volledig en volkomen af. In de islam staat iets dergelijks nergens te lezen...

heeft u zoveel over de islam gelezen dat u dat weet? (in ernst)