Politics.be - "Dead Poets Society"

Schaamteloos gekopieerd van het Vivant-forum. Auteur: Eric Verhulst.

Citaat:

Op 20 Mei hield VLD-Vivant een studiedag over de creatieve economie. Hartverwarmende getuigenissen waren er te horen. Zo verkoopt een Vlaams bedrijf pruimenwijn (made in Belgium) aan de Chinezen en een andere Vlaamse firma verkoopt de Arabieren hun eigen zand onder de vorm van opgespoten eilanden. Je moet het maar doen. Er was ook het verhaal van een succesvolle modeontwerpster die moest terugschroeven omdat het kapitaal ontbrak om door te groeien. Deze noodgedwongen kleinschaligheid is niet vreemd aan onze bedrijven en treft alle sectoren.

Wat in de euforie van de dag wat verloren ging was het feit dat alle maatregelen ten spijt, het een beetje rommelen in de marge blijft. Het moet gezegd, symptoombestrijding geneest niet maar heeft dan wel de verdienste dat de kwaal geïdentificeerd werd. Alleen al daarom kan zo'n dag over creatieve economie nuttig zijn. Of is zo'n studiedag een symptoom op zichzelf?

Worden wij niet allen geboren als creatieve wezens? Waarom moeten we dan op latere leeftijd specifiek aangepord worden die gave terug aan het werk te zetten? Het punt is dat alhoewel we allemaal gelijk geboren worden, het wel belangrijk is te weten dat het de omgeving is die de creativiteit laat openbloeien. Zoniet krijg je kleine bonsai boompjes.

Het begint infeite al met de pampertjes. Tot dan hebben we ongeveer vrij spel. Daarna begint de voorbereiding om te leren zwemmen in de wereld van de grote mensen. Alleen, de pampertjes worden beetje bij beetje vervangen door een maliënkolder. Terwijl het onderwijs nog goed schoort, conformiteit is troef ook voor de lesgevers die meer punten krijgen voor het correct volgen van een lessenplan dan voor het aanbrengen van inzicht. Dead Poets Society gebeurt elke dag. Als we beginnen te werken, wordt het evenwel menens. Regels en wetten, belastingen en heffingen, het wordt loodzwaar. Er zijn er natuurlijk altijd die dit wel aankunnen, maar de meesten zijn al blij als ze het hoofd boven water kunnen houden. Er treedt ook gewenning op. Omdat iedereen in hetzelfde water zit, merkt men ternauwernood op dat er geen beweging meer inzit. Een bedrijf opstarten vergt niet alleen veel durf en handigheid, men moet ook het geduld kunnen opbrengen om aan de meest gekke attesten en vergunningen te geraken. Eens gestart, is de volgende etappe de aanwervingen. De juiste kandidaat vinden is een hele klus, maar hem betalen nog meer. Alhoewel, de overheid zelf ruift twee derde van het loon in wat infeite aantoont hoe menens het is met die innovatiestrategie. En zelfs als men de eerste jaren door gesparteld is, dan komt de vraag of de omgeving wel alles biedt wat een groeiende onderneming nodig heeft. De juiste mensen en groeikapitaal kunnen aantrekken, het blijven witte raven in een omgeving die men risiko-avers gemaakt heeft. Als men praat over innovatie en creativiteit, dan moet men ook over de structurele en maatschappelijke hindernissen praten.

Praten naast de kwestie is trouwens ook een gewoonte geworden. Het immigranten vraagstuk wordt herleid tot een probleem van huidskleur. De werkelijkheid is dat het probleem vooral economisch is. Onafgezien van de huidskleur zitten nagenoeg 1.2 miljoen mensen gevangen in de RVA- en belastinsgval. Simpel weg, als laaggeschoolden gaan werken, houden ze effectief minder over. Perverse belastingsregels en bijkomende kosten zijn er de oorzaak van. Dit is tenslotte het grootste drama voor onze creatieve economie. De bron van innovatie en creativiteit zit in de mensen hun hoofd en een tiende van de bevolking langs de zijkant zetten terwijl men voor vele anderen hekkens gebruikt is niet de manier waarop we de economie zullen gaan aanzwengelen. Innovatie en creativiteit ontstaat vanzelf als men vrij kan werken. Laissez-nous faire en werp de maliënkolder af.