Opmerkelijk nieuws gisteren in het parlement. De sp.a heeft bij de bespreking van het wetsontwerp dat de asielprocedure hervormt een realistisch, flink en vooral moedig standpunt ingenomen. Wars van politieke spelletjes of ideologische profileringsdrang volgen de Vlaamse socialisten nu een lijn die grosso modo overeenkomt met wat de Vlaamse liberalen en christendemocraten over de kwestie denken. Het is ook de enig mogelijke weg wil men de rechtsstaat in ere houden: de wet is de wet, voor iedereen.
Dalilah Douifi pleitte dinsdag in de Kamercommissie Binnenlandse Zaken zelfs voor een verstrenging van het wetsontwerp-Dewael, wat op zich al een verstrenging inhoudt van de huidige regeling. Zij zette zich vooral af tegen een misbruik van procedures. Terecht overigens. Er lopen op dit ogenblik tal van advocaten rond die schoon geld verdienen met juridische spitstechnologie om de immigratiewetten te omzeilen.
Daar wordt niemand beter van. Noch de asielzoekers, die veel geld betalen voor valse hoop, noch de samenleving of de overheid. Een en ander resulteert immers alleen in een berg menselijk verdriet en frustratie, en in een gigantische achterstand bij de Raad van State. Het wordt tijd om paal en perk te stellen aan die misbruiken.
Opmerkelijk is ook het standpunt van de sp.a over de kerkbezettingen en hongerstakingen. Zij vinden geen genade in de ogen van Dalilah Douifi. Terecht, want het zijn chantagemiddelen om de wet opzij te schuiven. Dat kan niet. Maar daarom is het voor een linkse partij nog niet evident om openlijk te zeggen dat regularisaties de "gulle uitzondering" moeten blijven. Wie hier door eigen schuld onnodig lang verblijft, moet niet op achterpoortjes rekenen om alsnog aan een verblijfsvergunning te geraken.
Il faut le faire. Er is politieke durf en moed nodig om in te gaan tegen een groep van actievoerders die hun campagnes verantwoorden middels het progressief gedachtegoed. Groene demagogen zullen daar ongetwijfeld op springen om de sp.a in diskrediet te brengen. Maar de Vlaamse socialisten moeten zich daar vooral niets van aantrekken. Hun legalistische visie heeft een veel groter maatschappelijk draagvlak dan de scoringsdrang en de ideologische trapezenummers van zowel Vera Dua als de Franstalige politieke partijen.
Die drijven het tegenwoordig wel heel erg ver. Zo werden vorige week een dertigtal sans-papiers in het parlement binnengesmokkeld die daar openlijk en niet zonder enige fierheid kwamen vertellen dat ze reeds jaren illegaal in het land verblijven. In het huis van de wetgever, als provocatie kan dat tellen. Toevallig - of wellicht n�*ét toevallig - was minister van Binnenlandse Zaken Patrick Dewael nét vertrokken. Wat moest hij anders doen? De aanwezige militaire politie opdracht geven de illegalen op te pakken? Eigenlijk wél. Maar het kot zou natuurlijk te klein zijn.
Zoals op zoveel terreinen loopt er voor het asielbeleid een communautaire breuklijn door dit land. Noem een onderwerp op, en Vlaanderen en Wallonië denken er verschillend over. Justitie, economie, verkeer, gezondheid, sociale zekerheid, enz... En nu dus ook heel duidelijk qua asielbeleid. Benieuwd hoelang we dit met de huidige staatsstructuren nog volhouden.
bron: gazet van antwerpen.
allé, ik ga hier eens een argument voor splitsing posten
maar vooral om aan te duiden dat de Vlaamse socialisten niet dezelfde zijn als de Waalse en zeker nog niet de slechtsten zijn....
