De afschaffing van de verkiezingen
 

[SIZE=2]Ik stel voor dat we de verkiezingen gewoon afschaffen. Ook de politieke partijen hebben we niet meer nodig. Verder worden de grondvesten, beginselen en voorwaarden van de democratie uitgebreid en in de tijd bevroren om uitholling van het systeem van binnenuit te voorkomen (zie elders).

Deze maatregelen zullen de democratie waarlijk ten goede komen. Wat komt er immers in de plaats?


A. Het parlement wordt bevolkt via loting. Iedereen die in het huidige systeem stemgerechtigd is kan dus een zetel bemachtigen in het parlement. Een burger kan maar één keer in zijn leven worden uitverkoren en hij mag zijn zetel weigeren. Zijn termijn bedraagt één jaar. Deze termijn gaat in, tien maanden nadat de betrokkene is uitgeloot. Gedurende deze tien maanden ontvangt de betrokkene reeds een parlementaire wedde. Hij dient zich gedurende deze tien maanden voor te bereiden op zijn taak in het parlement. Het parlement kan problemen aankaarten die door de uitvoerende macht tot een oplossing moeten worden gebracht.

B. De uitvoerende macht zal komen te berusten bij academici (aangeduid door de universiteiten) en hogeropgeleiden (via loting uit een lijst van vrijwilligers). Voor elk probleem worden er academische commissies samengesteld met inachtneming van een spreiding van de disciplines, d.w.z. een commissie die zich buigt over economische kwesties mag niet uitsluitend bevolkt worden door economen: ze wordt bij voorkeur geleid door een economisch geschoolde academicus die wordt bijgestaan door bijvoorbeeld arbeidssociologen, moraalfilosofen en dies meer. Wanneer zij tot een consensus en een wetsontwerp zijn gekomen, leggen zij dit voor aan het parlement, dat een maand de tijd krijgt om het te bestuderen. Amendementen kunnen slechts worden doorgevoerd wanneer een gewone meerderheid in het parlement het amendement steunt. Het parlement moet een eventuele afwijzing van een ontwerp publiekelijk motiveren. Het kan te allen tijde vragen stellen aan de betrokken commissieleden.


C 1. Pers en onderwijs zullen de toekomstige parlementariërs in hun aanlooptijd van tien maanden bijstaan met scholing en informatie, zodat zij niet volledig onbeslagen ten ijs komen.
C 2. Een laatste rol is weggelegd voor de ideologen. Het zal in de meeste gevallen gaan om ex-partijpolitici, maar het kan evengoed gaan om figuren uit de ideologische pers, bestaande denktanken of vertegenwoordigers uit het middenveld. Zij zullen de toekomstige parlementariërs de actuele problemen leren bekijken vanuit verschillende ideologische invalshoeken door met elkaar én met de betrokkenen in debat te gaan. Ook de leden van de uitvoerende macht kunnen hieraan bijdragen.

In de commissies en het parlement worden camera's en microfoons geïnstalleerd waarvan de opnamen beschikbaar worden gemaakt op het internet en op speciale radio- en televisiekanalen.


Door de afschaffing van de verkiezingen verdwijnen ook prompt alle problemen en kosten die daarmee gepaard gaan, zoals de discussie over stemrecht versus stemplicht, hoge verkiezingsuitgaven, vriendjespolitiek e.d.m. Met het verdwijnen van partijen verdwijnt ook de vervloekte 'particratie'.
[/SIZE]

Tja... :wink:

[SIZE=2]

Je kiest dus voor een systeem waar 10 mensen door loting uit een publiek van 1000, de standpunten van die 1000 mensen gaat belichamen en verdedigen. Dit is even fundamenteel fout als het huidige systeem waarin men ervan uitgaat dat als men die 1000 mensen laat kiezen voor hun 10 vertegenwoordigers, dat die dan wel adequaat zijn om 1000 meningen te vertegenwoordigen. Dit is fundamenteel fout want 10 mensen zijn maar in staat om 10 meningen te verkondigen, namelijk hun eigen mening. De bevolking van 1000 besteed dus hun stem uit aan een groepje van 10. Hiermee staan ze hun verantwoordelijkheid af en geven ze dat groepje van 10 de macht om hun wil op hen door te drukken.

[/SIZE][SIZE=2]

Weer wordt hier verantwoordelijkheid gedwongen uitbesteed. Wie beslist er nu wie academicus (lid van een universiteit) is? De staat. Ik kan namelijk geen universiteit opstarten, want die moet erkend worden door de staat. De staat drukt dus zijn stempel door op de richting van ontwikkeling in plaats van dit aan het volk te laten, weer volgens de veronderstelling dat 10 mensen weten wat goed is voor 1000 mensen.


[/SIZE][SIZE=2]

Wie bepaalt wie er pers is, of wie adequaat is om leerkracht te zijn? Inderdaad, opnieuw de staat.[/SIZE]

U bedoelt dat in een systeem alle actoren op allerlei wijzen met elkaar verbonden zijn. Dat klopt.

En wat is uw alternatief? Gaat u een buitenstaander importeren? Iemand die boven het systeem staat? God? Ziggy Stardust?

P.S. Ooit van statistische representativiteit gehoord?

Als alle actoren zowieso al verbonden zijn, waarom dwingen we dan nog een artificieel mechanisme (democratische verkiezingen) op om die natuurlijke verbondenheid in een formeel kader te plaatsen en zo ervoor te zorgen dat de natuurlijkheid van de verbondenheid vervalt en er een artificiële verbondenheid voor in de plaats komt?

Je deelt het land op in een tweehonderdtal districten (op basis van bevolkingsaantal). Iedereen die in een district meer dan 2.000 handtekeningen weet te verzamelen, kan zich kandidaat stellen voor de verkiezingen. Per district is er één zetel te begeven voor de kandidaat met de meeste stemmen. In het assemblée zal dan de meerderheid worden gevormd die de regering kan leveren. Elk regeringslid moet een verkozene zijn.

Ik heb het niet over een 'natuurlijke verbondenheid', maar over een systeem.

... of we kunnen ook de gemeenten quasi-onafhankelijk maken met een model van persoonlijke representatie, gecombineerd met een nationaal orgaan dat voor overleg zorgt op het gebied van justitie en buitenlands beleid.

En waarom zou dat beter zijn?

Ook dit is geen scheiding van machten.

Macht van de centrale (niet democratische) partijorganen zou in belangrijke mate gebroken worden. De verkozenen staan véél dichter bij hun kiezers.
Bovendien is het een heel eenvoudig systeem; geen ingewikkelde rekenoefeningen achteraf. Eerherstel en meer onafhankelijkheid voor de back-bencher!

Die scheiding zou er de facto een heel stuk sterker op worden, aangezien een regering niet langer zonder meer kan rekenen op het makke stemgedrag van de back-benchers.

In bovengeschetst systeem zijn er geen partijen. Alleen een representatieve sample uit de bevolking, een soort volksjury als het ware. Het zware werk wordt dan weer uitbesteed aan mensen die godlof niét representatief zijn, maar wel gecontroleerd worden door de volksjury, die onafhankelijk is van de uitvoerende macht.

Uiteraard moeten cultuur, onderwijs, zorg &c dan ook geen overheidsbezigheden meer zijn.

Ja, maar ook hier worden ze dan blijkbaar verkozen vanuit het wetgevende orgaan en niet an sich verkozen als aparte entiteit.

Je krijgt dan een systeem waarbij de parlementariërs er alle belang bij hebben elk wetsvoorstel weg te stemmen. Als de regeringsleden in diskrediet raken, zijn de parlementariërs immers degenen die hun plaats kunnen innemen.

Toch niet...

In de belgische grondwet was nooit sprake van "politieke partijen", maar toch zijn ze er gekomen. In de U.K., waar dit systeem in voege is (in grote lijnen), bestaan ook politieke partijen maar zijn de MP's véél minder makke partijslaven dan in het systeem dat wij kennen aangezien hier de partij bepaalt wie effectief zetelt en wie niet. Het "zware werk" wordt uitgevoerd door de grote tenoren binnen de partijen, maar die moeten wel harder werken om hun back-benchers achter zich te houden.


Mag ik je eens een tip geven?
Haal eens de schitterende BBC-dramareeks "House of Cards" in huis. (bestaat op DVD samen met de twee sequels "To play King" en "End Game"). Ik ben er vast en zeker van dat je dit gretig zal verslinden. (gebaseerd op de boeken van Michael Dobbs, maar de reeks is écht briljant gemaakt)

Niet noodzakelijk, zie hoger.

Waarom dit fetichisme ?

Ik heb dat ook al gehoord. Heb het genoteerd!