In Europa is het christendom op sterven na dood.

Waar 40 jaar geleden nog meer dan 90% van de mensen elke zondag naar de H. Mis ging gaat nu meer dan 90% NIET meer.

De meeste mensen in Europa hebben de laatste decennia uitgemaakt dat ze wel voor zichzelf zullen denken en dat ze daarbij geen zedenprekers van welke origine dan ook nodig hebben. "Wat goed voor mij is vind ik ook wel als ik in mijn eigen binnenste kijk" is zowat het motto van de moderne Europese mens.

Een God is voor de meeste mensen niet meer dan een hypothese uit een donker verleden geworden, hooguit een vage kracht die de oorzaak is van alles.

De Kerk heeft haar gezag praktisch totaal verloren en de paus is verworden tot "Popie Jopie", een wat meelijwekkende figuur met een weliswaar hoge amusementswaarde. Een authoriteit op ethisch vlak is hij echter niet meer.


Nu dat het christendom in Europa zo goed als verleden tijd is, is het goed om eens een balans op te maken.

Wat heeft het christendom Europa nu bijgebracht?

Is er wat door verbeterd? Of juist omgekeerd?

Was het behoud van het pantheion van goden van de klassieken en Germanen en Slaven en Kelten misschien niet leuker geweest?


Wat als het christendom er niet zou geweest zijn?

Zou dan bijvoorbeeld de Islam zijn kunnen ontstaan?

...


Met andere woorden: heeft het christendom de vooruitgang van de maatschappij in Europa en de rest van de wereld nu versneld of eerder afgeremd?

Zouden we zonder het christendom nog 1000 jaar terug staan of juist 1000 jaar verder, of zou het niks uitgemaakt hebben?

Het ontstaan was een maatregel van een stervend rijk dat nood had aan nieuwe methoden om weer greep op haar bevolking te krijgen. Laten we haar bestaan onder de categorie "spontane evoluties van de geloofsbelijdenis" plaatsen. Die moet je immers niet in vraag stellen.
De misdaden van oa de Katholieke Kerk zijn volgens mij niet te wijten aan het Christendom maar aan de Europese natuur die zich op die manier uitte.

Ik stel mij de vraag 'Wat was de meerwaarde van een leer die niet veel meer te vertellen heeft dan dat je "God moet liefhebben met je hele hart en verstand en ziel" en "dat je de anderen moet behandelen zoals je zou willen dat ze jou behandelen"?

Dat tweede daar kan iedereen voor zichzelf wel opkomen, en dat eerste van die God, gaat over een creatie van de mens zelf. Niet God heeft de mens geschapen, maar de mens God.


Mijn vraag betreft dus eigenlijk de kern van het christelijk geloof.

Wat heb je nou aan zo'n leer? Wat was er zo aantrekkelijk aan voor zovele mensen vroeger? Waarom vervingen ze hun oude schoenen door nieuwe? En waren die beter of slechter?

Godsdienst en religies gedijden altijd best in moeilijke tijden. In de eerste helft van de 20° eeuw hadden we 2 wereldoorlogen, met alle nefaste gevolgen vandien. Het enige waaraan de minder bedeelden onder ons zich aan konden optrekken was de godsdienst. Je kan ervan overtuigd zijn dat dit toen vele mensen overreind gehouden heeft.

De kern van het christelijk geloof ligt volgens mij o.a. in de 10 geboden, de drievuldigheid en het mysterie daarvan, waarmee je alle kanten opkunt.

Met de explosie van de wetenschap en de verbetering van de levensstandaard in de 2° helft van de 20° eeuw werdt de godsdienst langzaamaan opzij geschoven. De mensen begonnen te denken dat het ook zonder god kon. De opkomst van tal van sektes, de een al absurder dan de ander, heeft ook bijgedragen aan de verloedering van de bijbelse leer.

Tenslotte wordt de authenticiteit van het OT en NT alsmaar meer in vraag gesteld en de stugge conservatieve houding van het vaticaan is ook niet vreemd aan de verdere afbrokkeling in het christelijk geloof.

Er is wel een nut bij godsdiensten, maar die wordt volledig overschaduwd door de onverdraagzaamheid die het oproept.

Ook al zijn mensen niet gelovig, de invloed van ons geloof zit nog altijd zeer diep in onze cultuur en ons waardensysteem ingebakken.

Dat is ook mijn gevoel.
Ik geloof ook dat onder diegenen die beweren atheïst te zijn, er veel van eigenlijk wel min of meer in een god geloven. Het is zo dat de mens sinds zijn ontstaan behoefte heeft aan opperwezens.

Niet alleen dat, het gaat dieper. Kapitalisme zou bijvoorbeeld in het (protestants) christelijke waardensysteem passen (Weber). Ik denk ook dat onze invlulling van democratie en maatschappelijke structuren gedeeltelijk terug te voeren zijn naar de judeo/christelijke waardensystemen en mens- en wereldvisies. Er zijn genoeg boeken hierover geschreven door mensen die het veel beter weten dan ik, en ik geloof dat ze gelijk hebben.

Geloof je niet dat het kapitalisme in alle religies past, sommigen bij het begin, anderen op het einde van de rit?

Ik weet het niet, om eerlijk te zijn, ik laat het denken hierover gaarne over aan de specialisten, en ze mogen mij hun conclusies achteraf komen vertellen (maar wel in't kort ;-)).

De katholieke kerk is een kapitalistische instelling.

En welke kerk is het soms niet?

Het begrip "kerk" is bijna onvermijdelijk aan kapitalisme verbonden. Een kerk probeert op allerlei manieren de macht van hun interpretatie van een geloof te vergroten. Kapitalisme streeft naar macht via rijkdom volgens het principe: zoveel mogelijk kapitaal vergaren. Dit kan nobel gebruikt worden maar tevens pervers. Beide systemen draaien rond macht. Het is logisch dat kerken kapitalisme zullen gebruiken als een middel om die macht te verkrijgen daar het een van de eenvoudigste is. (En een van de laatste die aanvaardbaar is voor de huidige maatschapij)

Akkoord, de macht van de sterkste zoals het altijd was en altijd zal zijn.

In de (Judeo) Christelijk cultuur wordt hard werken of het ondernemen, innitiatief nemen en innoveren als een deugd bestempeld. Het verhaal van de talenten is bijna de essentie van kapitalism: gebruik wat je hebt, innoveer het, leer bij, en verkoop het, en je wordt gelukkig.

je kan natuurlijk ook andere religies volgen:

zeur over wat je niet hebt, doe er vooral niets aan, zorg dat je geen diploma krijgt, pik wat je nodig hebt van een ander en emigreer naar het verderfelijke (Judeo) Christelijke westen.

Ik vind dat deze kwaliteiten universeel zijn om in het leven te slagen. Maar men kan wel stellen dat deze vereisten vroeger door dezelfde cultuur onderdrukt werden. Alleen de begoeden mochten enige ambitie koesteren.

dubbel gepost *knip*

Circe
Ik wil je eraan herrinneren dat het hier over het Christendom ging. Je zit off topic.

Dat is waar, ondernemingszin heb je nodig. Het verschil is dan andere religies deze ondernemingszin niet echt bekrachtigen, terwijl in de Judeo Christelijke waarden ondernemen en uw talenten gebruiken als een godsvruchige activiteit wordt gezien, het werd expliciet benadrukt. Al zijn er zijn uitzonderingen geweest, zoals in de middeleeuwen, waar wetenschap en innovatie ook hier werden geremd door de kerk. En andere relegies hebben ook tijden gehad waarin ondernemingszin werd benadrukt.