Interessant om te lezen, zeker voor de naieve Antwerpenaren
 

Een hele dag stilte
Op de begrafenis van zijn werknemer Guido De Moor heeft de NMBS in alle stations 1 minuut stilte in acht genomen. Guido De Moor werd door ontaarde Marokkanen op een Antwerpse lijnbus neergeslagen en in elkaar getrapt tot hij dood bleef liggen. Hij was de zoveelste in de rij, maar de eerste die ter plaatse overleed. De slachtpartij schokte het hele land, de Scheldestad in het bijzonder. Ze schokte ook de politieke wereld. Niet omdat ze zo gruwelijk en onaanvaardbaar was in een beschaafde maatschappij, maar omdat ze slecht uitkwam voor de politiek correcte agenda.
De linkse kerk had nog maar net een opdoffer te verwerken gekregen met de mp3-moord en die slag proberen te verwerken met een ‘succesje’ toen in Antwerpen een blanke jongen wild om zich heen schoot naar een Turkse en een Malinese vrouw en daarbij jammer genoeg (collateral damage) ook een Vlaams kindje doodde. Terwijl deze laatste moordpartij onmiddellijk omgezet werd in een (mislukte) politieke betoging en de recuperatie nog volop bezig was, trapten 6 Marokkanen met hun vuile voeten door deze strategie en op Guido De Moor. Onmiddellijk gingen de grootste strategische geesten rond de tafel zitten om te bepalen hoe ze de schade konden beperken. Daartoe volgden ze een internationaal beproefd stappenplan.
De eerste stap: controleer de media. Dat was niet moeilijk omdat de meeste nationale en haast alle Antwerpse media al onder controle van de political correcte demagogen zijn
De tweede stap: minimaliseer de feiten. Het werd geen moordpartij, geen raid, geen afslachting genoemd, neen het was maar een ‘busincident’.
De derde stap: maak het slachtoffer tot schuldige. Guido De Moor had zich gemoeid met het onhebbelijke en storende gedrag van de bende en ze daardoor geïrriteerd. Toen ze als tegenreactie hem op hun gebruikelijk arrogante manier terechtwezen, begon een ongenadige vechtpartij. Het slachtoffer heeft ongetwijfeld de rustverstoorders ook aangeraakt.
De vierde stap: probeer tijd te winnen. Er werd dagenlang gezocht naar getuigen, terwijl die een dag na de feiten zich al kenbaar maakten door hun geschreven getuigenis mét bloemen op de plaats van het onheil te komen neerleggen. Maar er werd eerst een officiële oproep gelanceerd voor de ondervragingen begonnen.
De vijfde stap: creëer verzachtende omstandigheden voor de daders. Het verhaal dat de Marokkaanse gemeenschap zelf tips had gegeven over de daders werd gelanceerd, maar klonk totaal ongeloofwaardig. Het was trouwens gelogen. De daders werden door getuigen herkend in het fotoboek van hardleerse recidivisten die al langer de stad onveilig maken. Een deel van de Marokkaanse gemeenschap heeft daarentegen wel in groep de politie tegengehouden toen ze een dader in een nachtwinkel wilde oppakken, en ervoor gezorgd dat hij nog kon vluchten.
De zesde stap: sla een wig tussen oorzaak en gevolg. Al zeer snel kwam het officiële bericht dat het slachtoffer niet zou overleden zijn aan de slagen en schoppen, maar aan een hartinfarct. Er was echter geen enkele aanwijzing dat het slachtoffer een hartprobleem zou hebben. Als internationaal treinbestuurder, stond hij praktisch permanent onder medische controle. Schoppen op de borst kunnen echter wel een hartinfarct veroorzaken, maar dat verband is niet altijd meer te achterhalen. Wie vond het fabeltje van dat hartinfarct uit? Was dat gebleken tijdens de lijkschouwing? Waarom werd dan later gezegd dat de doodsoorzaak een hersenvliesbloeding was? Een aandoening nota bene, die bijna uitsluitend bij boksers voorkomt na slagen op het hoofd. En is die oorzaak wel geloofwaardig als er eerst met stelligheid over een hartinfarct gesproken wordt? Wat is het volgende? Nierinsufficiëntie of een gesprongen eksteroog op de galblaas?

De zevende stap: herkwalificeer de feiten met juridische spitsvondigheden. Voor de goegemeente is iedereen die door een andere mens gewelddadig gedood wordt, vermoord. Voor de rechter niet. Een moord pleeg je pas als je dat doel wilde bereiken, met voorbedachten rade dus. Anders is het maar ‘slagen en verwondingen met de dood tot gevolg’. Voor het slachtoffer maakt het weinig verschil uit Voor de dader wel. Namelijk, het verschil tussen maximum 10 jaar gevangenis (in werkelijkheid dus 3) en in het slechtste geval levenslang.
De achtste stap: wacht het juiste moment af om de prijzen uit te delen. Dat moment is nu in aantocht. Er werden drie meerderjarige en drie minderjarige verdachten opgepakt. Normaal mogen die geen contact met elkaar hebben. Dat kon in dit geval niet verhinderd worden, omdat ze nog een week de tijd hadden een heel scenario met elkaar af te spreken en in te studeren. Daarbij werden ze bovendien nog geholpen door hun advocaten, die alleen hun rechten moeten vrijwaren maar niet hun acties mogen steunen. Wat denkt de voorzitter van de balie daarvan? Of is die in hetzelfde bedje ziek?

En wat blijkt nu? Dat de enige die slagen en schoppen uitdeelde toch wel een minderjarige is, zeker! Alleen de getuigen op de bus weten beter. Maar zij worden door het gerecht én de Marokkaanse gemeenschap zo zwaar geïntimideerd dat ze alles ondertekenen wat hen wordt voorgelegd. Bovendien hebben ze absoluut spreekverbod, net zoals de familie van het slachtoffer. Gelukkig zijn er enkelen die dat naast zich neerleggen. Zoals het meisje dat een ontroerend gedicht voorlas op de begrafenis van het slachtoffer. Daarin zegt ze letterlijk dat ze zag dat de man niét geslagen had, dat hij met de armen in de lucht stond. Maar wie gelooft nu de poëzie van een romantische puber die niet eens oud genoeg is om de eed af te leggen? Juridisch waardeloos en dus met dikke korrels zout te nemen.
Alleen de verklaring van de verdachten wordt voor waar aangenomen. Ze zeggen in koor dat ze onschuldig zijn en 1 minderjarige neemt een beetje van de schuld op zich. Zijn onze speurders dan zo onbekwaam, dat ze daar niet doorheen kijken? Neen, ze zijn wel bekwaam. Maar ze staan onder toezicht van politiek benoemde onderzoeksrechters en procureurs.
Komt daar bij dat een Nederlands onderzoek onomstotelijk uitwijst dat hun (maar ook onze) rechercheurs niet opgeleid zijn om Marokkanen te ondervragen. De verdachten zijn keihard, ze zwijgen en ze liegen bij de beesten af. Ze herroepen verklaringen dat het een lieve lust is en wisselen onderling van naam. Een ondertekende verklaring is totaal waardeloos. De op de politieschool aangeleerde technieken glijden op hen af zoals olie op water. De psychologische benadering van ondervragers is niet afgestemd op deze bevolkingsgroep.
Omdat er dus maar 1 echte (minderjarige) dader is, moeten de andere betrokkenen vrijgelaten worden. De overheid beseft echter maar al te goed, dat het stappenplan in Antwerpen niet gewerkt heeft en dat een vrijlating het begin kan zijn van de Antwerpse Revolutie.Daarom wordt ook dit onderdeel in fasen uitgevoerd. Er worden eerst twee meerderjarigen vrijgelaten. Een week later volgt één minderjarige. Vandaag zijn die via hun advocaten al op de hoogte van de identiteit van de getuigen!
En de anderen? Nog even wachten! Heel wat Marokkanen hebben op dit ogenblik ons land verlaten en brengen twee maanden door in Noord-Afrika. Omdat er veel minder zijn, is de kans op andere ‘incidenten’ kleiner. Statistisch is het in Antwerpen elk jaar iets veiliger in de maanden juli en augustus. Dat komt dus goed uit.
Maar volgende week is het voor de autochtone Antwerpenaar ook vakantie. Velen zullen drie weken in het buitenland of in Blankenberge zitten. D�*t is het uitgelezen moment om de andere daders discreet vrij te laten, zonder dat het iemand opvalt.

En die ene minderjarige, die de schuld op zich neemt? Die blijft iets langer op internaat. Een paar maanden, toch wel. Zoals bij de moord op Patrick Mombaerts, die met een ijzeren staaf zgz door een minderjarige drugdealer doodgeslagen werd in Schaarbeek.
Ondertussen wordt met man en macht de aandacht afgeleid van deze slinkse manipulatie door een nitwit op te blazen tot wereldverbeteraar: een of andere zanger organiseert (met de steun van de Nationale Loterij en andere belastinggelden!!) een benefietconcert tegen een bepaalde politieke partij. Een jaar geleden gilde hij dat zelf, met naam en toenaam en zonder enige schroom, nog uit in het weekblad Knack.
De deelnemende artiesten, die niet anders kunnen dan hun ziel verkopen voor een playlist op radio en tv, noemen het evenement van de onverdraagzaamheid eufemistisch een concert ‘vóór verdraagzaamheid’. Dat klink in elk geval beter.
D�*t hebben we zelfs heel dringend nodig in onze maatschappij: terug verdraagzaamheid en democratie! Geen banbliksems meer over andersdenken, geen gedachtepolitie meer, geen gekonkelfoes meer, geen gezwets tégen iets, maar een kristalheldere houding die pleit vóór respect, waarden, normen – ongeacht iemands overtuiging.
Een concert is daarvoor uitstekend geschikt. Een concert impliceert immers muziek en geluid. Niet echt opvallend meer in een luidruchtige wereld, maar wel met de mogelijkheid om even die muziek en dat geluid uit te schakelen en d�*�*rdoor pas aandacht te krijgen.
De Turas, Lynns, Clouseaus en Lottis moéten die dag op het podium gaan staan. En uit respect voor de democratie, ter nagedachtenis van Guido De Moor, Joe Van Holsbeeck, Patrick Mombaerts en anderen, ter waarschuwing van de honderden die klappen en schoppen kregen van vrijbuitende lijkmaden maar op dat ogenblik géén hartinfract of hersenvliesbloeding kregen, tot begrip van de honderden bejaarde dames die nietsontziend tegen de grond gegooid werden voor een paar eurocent uit hun handtas, als protest tegen de dagelijkse leugens in tv-journaals en in de kranten,… voor dit alles, moeten ze daar staan, maar… demonstratief niét zingen of spelen.
In plaats van 1 minuut stilte, nemen ze dan een hele dag stilte in acht. Oorverdovende stilte. Tot de linkse trommelvliezen barsten.

Wat is de wereld toch een enge plek.

Raphael is ontwaakt uit zijn coma. We zappen nu over naar het volgende slachtoffer van zinloos geweld.

Het verhaal leest als Animal Farm van Georges Orwell.

En Boxer..., hij werkte verder aan de molen...

Kwestie van de in de eerste posting gestelde stelling even kracht bij te zetten:

Uit gva van 11/07/2006

Zitten nu nog vast: 1 minderjarige.
Volgende stap: de meerderjarige wordt vrijgelaten en later buiten verdenking gesteld, net zoals de andere meerderjarigen en de twee vrijgelaten minderjarigen. De laatste minderjarige krijgt een berisping wegens slagen en verwondingen.

De multicul werkt hier nu eenmaal zo.

Dag Luc van Balberghe.

Wil je er geld op zetten? Ik wed €50 euro dat het niet gebeurt.

Zorg er nu nog voor dat het in de krant komt en tis opgelost,
maar ja, daar de pers in ons apenland zo hard mogelijk achter de politiek correcte kont loopt, zijn de muilen met de jaren bruiner (als het ware multicultureler) gekleurd.

Al bij al, spijtig genoeg de waarheid, nu nog hopen dat eindelijk de ogen opengaan...

RvN schreef o.a. :

Volledig akkoord ! Maar ....

Zoals de "koning van het voetbalspel" zichtzelf kopstootte, kan, om in hetzelfde genre te blijven, de "grote multikul komedie" ook wel eens gedribbeld worden !!!

Beste Groeten !

NAschrift. Vraag me aub NIET door wie die advokaat betaald wordt.

Janvh2000, het kan (soms) geen kwaad de bronvermelding toe te voegen hoor,

'Journalist Luc van Balberghe bekijkt met eigenzinnige blik de actualiteit en stelt vragen die de media niet meer (mogen?) stellen.'
http://www.vrijvanzegel.net/blog/ind....html#extended

edit: ik heb het stuk nu gelezen, en heb er weinig aan toe te voegen... zeer rake samenvatting!

Ik zocht zo maar eens naar boksen en hersenbloeding:

http://www.sportone.nl/Boksen/Nieuws...iespartij.html
Oud-wereldkampioen met spoed geopereerd na verliespartij
Auteur : José Huitema . 18 september 2005 13:41 . 2 Reacties
Stuur deze pagina naar een vriend

In de nacht van zaterdag op zondag is oud-wereldkampioen Leavander Johnson in kritieke toestand opgenomen in het ziekenhuis van Las Vegas. Dit gebeurde direct na het verloren titelgevecht tegen Chavez die de titel van Johnson overnam.
In een zeer ongelijk opgaand gevecht wist de 35-jarige Johnson alleen de eerste ronde van de partij op zijn naam te schrijven. De Mexicaan Chavez won het gevecht in de elfde ronde (van de twaalf) op technisch Knock-out.

Na de wedstrijd zakte de oud-wereldkampioen onderweg naar de kleedkamer in elkaar. Hierop is Johnson met spoed opgenomen in het ziekenhuis van Las Vegas, waar een hersenbloeding werd geconstateerd. De bokser verkeerd inmiddels niet meer in levensgevaar
...

----

Die gast kon natuurlijk niet tegen de stress en kreeg daarom die hersenbloeding.

Schitterende auteur. Ik heb '84 gelezen en dat ga ik met z'n andere boeken ook doen. Merci voor de tip.

Ik licht er ff een zinnetje uit:

"De linkse kerk had nog maar net een opdoffer te verwerken gekregen met de mp3-moord en die slag proberen te verwerken met een ‘succesje’ toen in Antwerpen een blanke jongen wild om zich heen schoot naar een Turkse en een Malinese vrouw en daarbij jammer genoeg (collateral damage) ook een Vlaams kindje doodde."


Tja, als de schrijver zelf al niet de moeite doet om zijn extreem racisme te verbergen. Gewoon goor dit.

Ooooooo amai.. pure propaganda :p

Ook interessant om te lezen..
 

Twee maten, twee gewichten

by Walter Zinzen (in de Standaard)

Op één en dezelfde dag komen twee mannen gewelddadig om het leven: een buspassagier in Antwerpen en een boormeester in Aalst. De Antwerpenaar werd doodgeslagen door zes jongeren, de Aalstenaar werd een week eerder in de rug geschoten door de politie. De Antwerpenaar had twee kinderen, de Aalstenaar drie.

Beiden laten een vrouw na, beiden stonden hoog aangeschreven bij hun collega's, de Antwerpenaar bij de NMBS, de Aalstenaar bij de firma Mergen.

De dood van de Antwerpenaar wordt breed uitgesmeerd in de media. Politici reageren haast panisch. De daders moeten ,,voorbeeldig'' worden gestraft; de federale premier zelf roept dat de wet-Lejeune moet worden verstrengd. In allerijl wordt topoverleg georganiseerd om de veiligheid op De Lijn te verbeteren. Voor de overledene worden rouwregisters geopend.

Een lezer vraagt zich in deze krant af of het slachtoffer een voetballiefhebber was, of hij uitkeek naar zijn pensioen, of hij een tuin had, of hij nog dolverliefd was op de vrouw van zijn leven. Andere lezers focussen op wie de daders zijn: allochtone jongeren, zo blijkt. Ze knopen er hatelijke bemerkingen aan vast.

De reacties op de dood van de Aalstenaar zijn heel wat laconieker. Het parket deelt koeltjes mee dat een ,,onderzoek'' zal worden ingesteld, maar dat alles wijst op een ,,ongeluk''. Over betere controle op het gebruik van vuurwapens door de ordediensten rept geen mens. Over wangedrag van de politie al helemaal niet.

Dat de dader(s) voorbeeldig gestraft zou(den) moeten worden, is een idee dat bij niemand opkomt. Het zijn immers geen allochtone jongeren, maar keurige blanke politiemannen. Niemand staat stil bij het verdriet van de nabestaanden van het slachtoffer. Rouwregisters worden niet geopend. Geen enkele lezer van De Standaard spreekt zijn medeleven uit. Dat doen alleen een duizendtal stadsgenoten van het slachtoffer. Stadsgenoten die dezelfde oorsprong hebben als de vermoorde. Want laten we wel wezen: in Aalst was de dode een Turk.

Dat maakt blijkbaar een heel verschil. Een Turk, die op de loop is gegaan voor een alcoholcontrole nog wel. Zoals ook de Braziliaan die, straks een jaar geleden, in de Londense metro door de politie werd neergekogeld ,,op de loop was'' en bovendien een ,,Noord-Afrikaans'' uiterlijk had.

Zover zijn we nu al gekomen: dat misdaden bekeken worden in het licht van de etniciteit van zowel de daders als de slachtoffers. Apartheid tot in het graf. De dood van de NMBS-conducteur was gruwelijk. De reacties begrijpelijk, het eerbetoon terecht. Maar waarom is 'blank' Aalst niet massaal uitgelopen om zijn vermoorde Turkse medeburger te eren?

Waar zat mevrouw de burgemeester, die toevallig in het Radio 1-programma Titaantjes vrijwel tegelijkertijd zo vertederend over zichzelf kon vertellen? Is zij niet de burgemeester van álle Aalstenaren? Is zij niet het hoofd van de politie? Waarom is moord in het ene geval een misdaad en in het andere een ,,ongeluk''?

Wat voor de drommel is er met ons aan de hand?

Walter Zinzen

(De auteur is voormalig VRT-journalist.)

Wegens gebrek aan interesse van de kranten? :)

Gewoon een accurate beschrijving. De moordpartij door HVT was een godsgeschenk voor de linkse kerk. Men hoorde ze door gans het land wekenlang een langgerekte 'oef' roepen. De volgende decennia zal de linkerzijde die lekkere kluif blijven afsabbelen.

Je leest het zelfs niet eens. Of je leest erover. Nog erger.
Latent ingebakken racisme.

Ge leest er gewoon maast gij.
Allez nog is:

"...toen in Antwerpen een blanke jongen wild om zich heen schoot naar een Turkse en een Malinese vrouw en daarbij jammer genoeg (collateral damage) ook een Vlaams kindje doodde."

Of gebrek aan kritisch inzicht.