Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door 1handclapping
(Bericht 1844896)
De vraag naar meer dan 10 (11) dimensies is dan ook pertinent. Ik moet zeggen verder dan de noodzakelijkheid om 10 dimensies te gebruiken voor een nieuwe algemene
theorie die de quantumfisica zou moeten aflossen (wegens ontoereikend)
was ik nooit geraakt. De redenering was aldus :
er zijn 10 dimensies, want zonder 10 dimensies kunnen niet alle fysische fenomenen verklaard worden. Dat ontnam me de nood om er meer/of minder voor te stellen, de voorstelling van theoretische zaken in de vorm van formules volstaat zonder dat men zich er een concreet beeld van moet vormen. Nu is het concrete beeld dat men ons hier voorschotelt ook niet alles.. de tram van Einstein was eigenlijk duidelijker, maar ja ik ben weeral
content zie.. hartelijk dank voor de vinder van de website.
Noot voor vriend Pelgrim : meer dimensies dan een 5tal kan je je met een menselijk brein toch niet voorstellen ; je zit swieso gevangen in het ontoelaatbaare paradox van de eindigheid en de oneindigheid. Beide zijn in wezen onaanvaardbaar - de moderne wetenschap opteert tegenwoordig voor de eindigheid.
|
Meer zelfs: ons brein kan slechts vier dimensies vatten, namelijk lengte breedte diepte en de tijdsas. Mits een beetje science fiction achtergrond zou men ook nog alternatieve tijdslijnen kunnen voorstellen, dus een twee- of meerdimensionele tijd, maar helaas ook weer niet meer dan drie, want wij kunnen slechts drie assen tekenen (X,Y,Z).
Ons brein kan echter wel abstract denken, dus wij kunnen bvb wiskundig een coördinatenset schrijven (W,X,Y,Z), vier dimensies. De inhoudsmaat van een object in vier dimensies zou dus meter tot de vierde zijn (lengte maal breedte maal diepte maal de spookas waar wij geen naam voor hebben). Het blijft abstract, we kunnen ons die W as niet 'live' voorstellen, maar we kunnen ze wel beredeneren. Op zich komt oneindigheid daar niet bij kijken.
Een concreet voorbeeld dat ik eens gelezen heb: beeldt u een blad papier in, voor tweedimensionele papierwezens meet dat blad slechts dertig op twintig centimeter, maar in realiteit is dat blad driedimensioneel, er zit nog een heel kleine dikte aan van een tiende milimeter. Een doorsnee tweedimensioneel wezen van vijf vierkante centimeter merkt dat niet, maar een platte microbe van 0,005 mm² zou dat wel merken.
Op zulke wijze zou het wel eens kunnen dat ons zogenaamd '3D' heelal eigenlijk ook een vierde dimensie heeft, waar het maar een nanometer groot is. Voor ons heel grote entiteiten gaat die vierde dimensie verloren, maar voor quanta die superklein zijn speelt die 1 nanometer wel een rol.
En zoals men verschillende bladzijden op elkaar kan leggen, kunnen er verschillende heelallen 'op elkaar' liggen langs die vierde as. En het is zelfs niet noodzakelijk dat alle bladzijden even dun zijn, soms kan daar een dik stuk karton tussen zitten, dus kunnen er heelallen bestaan die veel groter zijn op de W as.
