| Black Cat |
28 juli 2006 21:45 |
Directe democratie: maatschappij op maat van orthodoxen.
In "Vrijheid, democratie & secessie" zet Jos Verhulst piketten uit voor een "direct-democratische" levensbeschouwing. Het is een ietwat langere academische tekst (18 blz), die allereerst opvalt door wat hij bijeenbrengt:
directe democratie, BROV, libertarisme, christendom (verschillende lezingen uit de bijbel (!) om directe democratie te verantwoorden), het recht op secessie, zelfbeschikking van volkeren, thuisonderwijs, het afwijzen van de multiculturele samenleving.
In zijn geheel genomen gaat het over oude wijn in nieuwe zakken: het conflict tussen theocratie en lekenstaat.
Kenners van de Belgische Revolutie zullen weten dat er toen en "monsterverbond" bestond tussen liberalen en katholieken. Nu de orthodoxen hun aanspraken op het ancien regime moesten laten varen onder Willem, werden ook zij voorstander van godsdienstvrijheid, dwz, het recht op katholieke scholen, tegen het verlicht despotisme van Willem.
Deze tekst van Jos Verhulst komt daar eigenlijk op neer: als theocratie onmogelijk is, heeft volgens hem iedereen het recht zich terug te trekken in zijn eigen privé-theocratie. De tekst geeft dan ook een uitgesproken religieuze (christelijk-orthodoxe) benadering van "democratie".
Enkele citaten toch:
Door de toepassing van het recht op institutionele secessie zouden de burgers de mogelijkheid krijgen om stap voor stap, op basis van maatschappelijk opgedane ervaring, de staat te ontdoen van zijn gigantische uitwassen.
Daarnaast moeten burgers ook de mogelijkheid hebben om zich los te maken van een staatsbestel als zodanig. Dit impliceert normaliter ook territoriale secessie. Dit is een munt met twee zijden: de burgers kunnen stemmen met hun voeten en afscheid nemen van het ongewenste staatsbestel door elders te gaan wonen
...
De fundamentele motivatie voor het recht op secessie is gelegen in het geestelijke karakter van de individuele mens. In de mate dat de mens niet over recht op secessie beschikt, kan hij zich niet manifesteren als vrije geest die op soevereine wijze, als individuele verschijningsvorm van het morele in de wereld, deze wereld hervormt. De mens die zich niet kan afscheiden, is in feite gekooid en is gedegradeerd tot het bezit van één of ander machtsapparaat of één of andere elite. Voor diegenen die het geestelijk potentieel van de individuele mens ontkennen, voor diegenen met andere woorden die het drieledig karakter afwijzen van het verschijnsel mens, is dit natuurlijk geen probleem. Maar wie erkent dat de individuele mens aanleg tot vrijheid en tot maatschappelijke scheppingskracht in zich draagt, kan niet anders dan besluiten dat de mens zijn verhouding tot de staat zelf vorm moet kunnen geven.
...
Het hoeft geen betoog dat deze instelling diametraal staat tegenover het valse ideaal van het zogenaamde “multiculturele samenleven” (en de daarmee gepaard gaande gedwongen “verrijking”) dat door de globale machthebbers, met steeds meer arrogantie en bruut geweld, ongevraagd wordt opgelegd.
Een recht op fundamentalisme, tot spijt van liefhebbers van directe-democratie, bestaat echter niet, en gelukig maar.
Ik kies in elk geval voor multicultureel burgerschap.
|