De wereld op zijn kop: Bazen eisen hogere Dop
 

Als je de uitkeringen verhoogt maar beperkt in de tijd, zoals Unizo wil, ben je contraproductief bezig, want je vergroot de werkloosheidsval.
Je drijft ook een hele meute naar het leefloon, wat weeral honderd euro minder bedraagt, voor een alleenstaande. Dat is zonder meer een sociaal drama voor honderduizenden langdurige werklozen.
Je fragmenteert de sociale zekerheid (wat ongetwijfeld de bedoeling is) van nationale materie naar locale.
Niet alle gemeenten hebben de middelen en de modaliteiten in deze materie die overduidelijk beter federaal blijft.
terwijl ik dit schrijf klinkt op de radio "Give me something to do" van Bob Brassman.
Dat schets het hele probleem.
Het is onvoldoende en zelfs wreed met de vinger te wijzen naar de slachtoffers van sociale en economische uitsluiting.
De verantwoordelijkheid voor het dichtklappen van de werkloosheidsval weegt zwaar op de drie partners van het sociale overleg.
De vakbonden hebben daartoe in het verleden véél te weinig druk gezet.

Dat dacht ik ook. Als je den dop gaat verhogen dan gaat de motivatie om voor een habbekrats meer echt te gaan werken helemaal verdwijnen....

een jaar dop en daarna niks niemeer , simlpe comme bonjour

... maar toch niet als het samengaat met het verminderen van dat bedrag naar gelang de (werkeloze) jaren vorderen...
De moeilijkste vraag is natuurlijk uitzoeken wie echt werk zoekt (en niet te kieskeurig is) en wie zich erbij neer heeft gelegd, en hoopt niet meer lastig gevallen te worden. Die zijn er ook, jawel.

ik vrees dan dat je mensen gaat krijgen die eerst 2 jaar (of eventueel nog langer) een verhoogde dop gaan krijgen en dus zeker niet aan het werk te zetten zijn en tegen dat hunnen dop gaat stilvallen zullen ze wel werk zoeken... als ze dan nog capabel zijn om te werken...

Kijk nu eens aan.
In Amerika hebben ze de slavernij weten af te schaffen (na veel vechtpartijen), maar anderzijds hebbenze het minimumloon op 4 euro per uur weten te beperken.
De vroegere slavendrijvers hielden hun slaven tenminste nog in leven.
Nu moeten de moderne slaven zelf voor hun overleving zorgen, wat met werkloosheidsvallen geen sinecure is.
Ik Europa liggen de minimumlonen hoger.
Maar dan komen de criminele belastingen (CRIBELAS) er overheen en dringen je in de armoede terug.

Voor een habbekrats werken?
Na u, meneer...

gij hebt werk waarschijnlijk?:roll:

Och ja, t'is allemaal een kwestie van interpretatie. Sommige mensen zeggen dat er 'geen' werk is. Ik heb daar nog niet veel van gemerkt: ik was 5 minuten buiten bij een interim kantoor en ze bellen mij op om te vragen of ik morgen kan beginnen voor een opdracht van drie weken. Een job ver onder mijn niveau, maar goed betaald en niet zwaar. Ik ben er bijna drie maand gebleven tot ik iets naar mijn diploma had. Chance? Misschien, maar je moet het nog willen doen ook natuurlijk. Niet te kieskeurig zijn helpt soms, de vuilkar betaald ook goed naar het schijnt.

Het verhogen van uitkeringen lijkt me op het eerste zicht een slecht idee. Dan gaat in sommige gevallen het verschil tussen een echt loon en een uitkering wel erg klein worden en gaan werklozen nog minder motivatie hebben om te gaan werken. Liever een jaartje vol vrije tijd en een klein beetje minder inkomen dan 5 dagen op de week gaan werken zullen veel mensen dan denken.

Het beperken in tijd lijkt me een erg goed idee. Ons land is het enige land in Europa waar de duur van werkloosheidsuitkeringen onbeperkt is.

In Vlaanderen is 1 op 13 al meer dan vijf jaar werkloos, in Wallonië is dat 1 op 5!

ik kan die verhoging wel begrijpen: zelfs als je héél gemotiveerd bent en over de gevraagde kwaliteiten beschikt kan het nog een tijd duren alvorens je werkelijk weer inkomsten hebt.. ondertussen lopen de leningen wel: de woning (de overheid promoot overigens de eigen woning als een vorm van pensioen), de wagen etc. het zal je maar overkomen: een jaar werkloos, grote verliezen omdat je niet meer rondkomt en onder de prijs moet verkopen, daarna werk je weer en mag je weer opnieuw beginnen.. terwijl het niet nodig was geweest indien men je had gesteund gedurende een zekere tijd.

ik denk dus dat het slechts voor een beperkt percentage een impact gaat hebben op de 'ijver om werk te zoeken'. Je weet immers dat de vergoeding die je krijgt daalt en zelfs volledig wegvalt.. tegen dan ga je dus werk moeten gevonden hebben.

Moeilijk om daar achter te lopen als je meer dan 30 jaar hard gewerkt hebt,je knie naar de vaantjes is en 50+er bent en door reorganisatie je job verloren hebt nietwaar?
Mensen beoordelen naar ouderdom en waarde zou al een stap in de goede richting zijn,ze veroordelen tot de bedelstaf lijkt me nogal cru nietwaar?
En zo kan ik meerdere gevallen aanhalen.

Hij gaf dan ook maar een voorbeeld.

Tegenover die mensen die al 30 jaar hard gewerkt hebben staan er ook mensen van in de 20-30 die nog maar een paar jaar gewerkt hebben en in uitstekende conditie zijn.

Juist daarom dat men geen veralgemeningen moet maken.

Gewoonlijk wordt er hier weinig gereageerd op spellingsfouten, wat maar goed is ook. Als je echter zo graag met "je niveau" en "je diploma" uitpakt, kan een reactie echter niet uitblijven.

Wat als ze dan een maand gaan werken, jaar doppen, maand werken enz ?

Ik denk ook dat de mensen minder zullen gemotiveerd zijn om werk te zoeken totdat de deadline er bijna is. Ik zie dat in ons bedrijf ook. Tijdelijke arbeidskrachten hebben bij ons 6% kans om na twee jaar een contract onbepaalde duur te krijgen. Het zijn telkens contracten van 6 maand. Wanneer zie je dat ze actief naar (vast) werk zoeken? Als ze op 4 weken van het einde van hun twee jaar zijn. In die twee jaar kan je eventueel gezocht hebben naar “vast” werk wetende hoeveel kans je hebt een “vast” contract te versieren.

Ik zie meer heil in een strenger toezicht op het actief zoeken van werk. Doch de bedrijven moeten hier evenwel consequent aan meewerken. Iemand die zich komt aanbieden om toch maar in orde te zijn voor zijn “dop” signaleren aan de VDAB is een start.

Mijn welgemeende excuses voor deze exuberante dt-fout.

als ge uw job opzegt , geen dop

Toen ik student was deed ik ook van alles en ook in het begin van mijn carrière, met de terechte hoop op beter.
Maar toen ik veel later door onzalige omstandigheden eens verplicht werd zes jaar lang spaargeld op te doen om "aan de werkloosheid te ontsnappen", in een laagstbetaalde job, kom ik, na ontslag (ben nog niet eens vrijwillig opgestapt..) , niet meer uit mijn zetel om met eigen middelen de werkloosheidsval te gaan bestrijden, eigenhandig, in die of in een andere branche. Pas op, (cumulatie van) geld speelt geen, rol voor mij, maar je moet wel niet failliet gaan aan werken...
Van de vuilkar gesproken, ik heb nog nooit zoveel drinkgeld gehad als van de leden van het vuilkarteam, in de taxi, die drinken maar op en tellen het geld dat ze rondstrooien niet na...

Het gaat niet op de mensen te verplichten of onder zware druk te zetten om te solliciteren, om ze vervolgens ze dan daarvoor te gaan bestraffen, als ze het doen op een manier die sommige heertjes niet aanstaat.
Het moet volstaan de meest gemotiveerden eruit te selecteren, bij aanwerving, niet de duidelijk minst gemotiveerden te beboeten.
Waar ben je anders mee bezig? Een politiestaat?
Of werf je liever nutteloos en met groot verlies topcomedianten aan, die succesvol hoge motivering kunnen simuleren om aan dreigende verklikking en boete te ontsnappen?