|
Wat betekend als mens een socialist,een communist zijn?
Want sinds ik hier op 'links' aankwam las ik van alles over algemene politiek,naties,de verschillen tussen de verschillende strekkingen maar dus niks over de mens als dusdanig!
|
awel, vertelt gij het dan eens ;)
|
Citaat:
Wat mijzelf betreft tracht ik de band met de medemens niet te doorknijpen,daarin ben ik een Camus adept. |
Mijn ervaring als mens in de strijd is dat ik als enggeestig provincialistisch nationalistje véél meer open sta voor andere mensen, organisaties, visies en ja zelfs culturen dan nogal wat zelfverklaarde progressieve 'internationalistische' socialisten.
|
guerin, ik denk dat je wa specifieker zal moeten zijn met je vraag vooraleer dees een populaire topic zal worden. ofwel zelf het voorbeeld tonen
|
Citaat:
In een kapitalistische samenleving als de onze hebben veel te maken met mensen die ingebed zijn in dat systeem en dus hun way of life zijn,denk aan werkers die opgaan in hun job en daar naast niks hebben uitgezonderd van wat het systeem hun voorschoteld. Wel ja,als anti-kapitalist kunnen we niet opgaan in wat dat systeem ons voorschrijft daarom de vraag:wat betekend als mens een communist,socialist zijn? |
ok, snap het nu al beter. goed, volgens mij is de essentie van een antikapitalist zijn, een radicale democraat zijn. dit houdt in dat we er steeds naar streven om iedereen zoveel mogelijk de richtinggever over het eigen leven te laten worden. daarin ligt maw al heel sterk een anti-autoritarisme besloten. dit doen we in twee grote lijnen: enerzijds heeft iederen het onvervreemdbare recht om te beslissen over het eigen lichaam, meer concreet mogen gaan en staan waar men wil, abortus, euthanasie,... dat is niet noodzakelijk antikapitalistisch en hebben we zelfs tot op zekere hoogte gemeen met liberalen. anderzijds is radicale democratie ook anti-markteconomie. een markteconomie werkt namelijk 'vanzelf', met wiskundige precisie gedetermineerd door abstracte, onveranderlijke wetten. een markt is dus volslagen ondemocratisch, aangezien er geen keuze is: men kan niet expliciet voor een andere markt stemmen want een markt stuwt zichzelf automatisch voort. dit werd een beetje getemperd in de keynesianistische periode na wo2, maar het neoliberalisme heeft dit weer verergerd. intussen geeft het representatief democratische systeem (althans hier) ons de illusie dat we iets te kiezen hebben, terwijl we zoals de anarchisten zeggen alleen maar mogen kiezen wie onze onderdrukkers zijn. er is nog iets aan een markteconomie dat we moeten aanklagen en dat is de restrictie van toegang tot wat we produceren in loonarbeid. het privébezit van productiemiddelen geeft aan een (steeds verkleinende) minderheid het recht om zich andermans werk toe te eigenen en daar dus over te beschikken. die onrechtmatige toeeigening van andermans werk bestond in het egypte van de farao's, het romeinse rijk, het chinese rijk van het midden, christelijk west-europa van de middeleeuwen en vandaag. het is niet omdat het vandaag iets meer dynamisch en (een klein beetje meer) meritocratisch is, dat het daarom rechtvaardiger is.
voila, in een notendop. was het zoiets dat je bedoelde, guerin? |
Ik snap heus wel het politiek context,hoor.Wat mij bezig hou is het menselijk aspect los van de politiek praktijk.Die zelfde politiek praktijk dat zorgt,ook bij radikaal links,voor onenigheden.
Mijn vraag is eerder van filosofische aard dan politiek maar gericht naar linkse militanten en hoe het zit met hun fillosofische ingesteldheid. Ik besef dat het een moeilijk bevalling is 8) |
ik denk dat je dan toch zelf het goeie voorbeeld zal moeten tonen :-D
of probeer eens een paar specifiekere vragen te stellen |
Wat betekent het om (non-)coërcief socialist, communist te zijn, zou een betere vraagstelling zijn.
Ik ben trouwens eens benieuwd wie hier non-coërcieve socialistische voorliefdes heeft. |
|
|
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Een individu is in geen enkele zin een onderdaan van een bestel. |
Ik begrijp deze vraag eerder hoe je elke dag als individu ook doet wat je denkt dat juist is. En dan is mijn opvatting dat je als linkse mens, als communist, vooral altijd bereid bent om je in te zetten tegen het onrecht dat je tegenkomt, of dat nu op het werk is of waar je woont of ergens onderweg. Dat je de strijd durft aangaan, en niet langs de kant gaat staan. En hij/zij wil dat ook niet alleen doen, maar wil daar de groep in meetrekken. Ik denk ook dat het geen pessimistische mens is, omdat hij/zij veel merkt van de strijdbaarheid van de mensen om zich heen, dat die niet zo 'verzuurt' is als dat je op televisie of in de krant steeds moet lezen.
En het is ook iemand, denk ik, die zich onvoorwaardelijk inzet als er gestreden moet worden, die zijn eigen persoonlijk belang ondergeschikt kan maken als dat nodig is. Dat zijn toch al enkele dingen waaraan ik zo spontaan denk als ik de openingsvraag lees. |
Citaat:
|
Citaat:
Het is wel mogelijk in non-coercief communisme en in non-coercief (laissez-faire) kapitalisme, twee systemen die perfect samen van toepassing kunnen zijn. |
Citaat:
communisme = publiek eigendom van de productiemiddelen, vrijwillige en democratische samenwerking om in het levensonderhoud te voorzien deze twee sluiten elkaar toch volkomen uit!? |
| Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 01:28. |
Forumsoftware: vBulletin®
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.
Content copyright ©2002 - 2020, Politics.be