Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Christian Floru (Bericht 1956646) Aldus de theorie. In de praktijk blijkt vaak het omgekeerde, nl dat zij die beweren de democratie te dienen vooral zichzelf bedienen en de bevolking in armoede leeft. Dit is bijna overal in de wereld zo. Eveneens blijken de hierboven opgesomde landen rijker dan andere.

Singapore en Hong Kong mogen als "land" dan wel rijk zijn, maar delen alle burgers in die rijkdom? Zijn er geen armen in die staten?

Ik huiver ook een beetje van het idee "zakenkabinet". Wie moet er daar in zitten? Alleen maar bedrijfsleiders? Wie garandeert er dat ze niet enkel zullen denken aan hun eigen portemonnee? Wie verdedigt de belangen van de kleine man in de straat als enkel de rijken mogen beslissen?

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Christian Floru (Bericht 1956789) Zoals overal zijn daar ook armemensen natuurlijk. Alleen zijn er veel en veel minder dan in hun buurlanden die volgens uw recept bestuurd worden. desalniettemin is uw bekommernis terecht. Het probleem zit hem in de bekwaamheid van de bestuurders. Neem nu dat democratie van toepassing zou zijn in een kliniek. Alle betrokkenen gaan bepalen of persoon x dient geopereerd te worden en hoe. Dat werkt niet. Bestuur en beslissingen dienen genomen door de mensen die daar het meest geschikt voor zijn. Dit is voor de 'gewone mens' veel beter dan dat hij zelf bestuurd met een gemiddelde kennis.

In de kliniek wordt de arts als deskundige beschouwd en die kan de operatie al dan niet voor stellen. We gaan er maar even voor het gemak er van uit dat de dokter het beste met de patiënt voor heeft en niet zinloos zal opereren omdat hij er zelf rijker van wordt. Zelfs dan nog ligt de eindbeslissing bij de patiënt zelf, die kan ofwel de operatie weigeren of zelfs een tweede of derde opinie vragen (aan een arts die hij als deskundiger acht). Maar de eindbeslissing ligt steeds bij de patiënt.

Op vlak van België besturen hebben we niet 1 maar 10.000.000 "patiënten". We moeten dus 100 % zeker zijn dat die bestuurders enkel het belang van alle burgers voor ogen houdt, niet enkel die van de rijke zakenlui (een risico dat heel groot is als je enkel zakenmensen in zo'n kabinet zal steken). Daarbij, wie bepaalt wie er bekwaam is en wie niet? Wie beslist over de samenstelling van het kabinet? Artsen moeten eerst een diploma halen en plechtig zweren enkel in het belang van de patiënt te handelen, grote zakenlieden zweren enkel trouw aan hun eigen welstand, zonder rekening te houden met de gewone man in de straat.
En zelfs als er een kabinet wordt gevonden dat enkel het welzijn van alle burgers voor ogen houdt, dan nog moet de burger een bepaalde "operatie" kunnen weigeren of een tweede opinie vragen.

Een zakenkabinet zonder democratische controle en afzettingsmogelijkheden is gewoon vragen om misbruiken (zoals in Nazi-Duitsland of Stalinistisch Rusland).