Politics.be - Waar horen wij nog thuis ?

Citaat:

In de Eden Club zit Mohammed/Billy 's avonds met zijn zus, de 20-jarige Nora, en twee vrienden, Intissar (26, 'schoonheid' in het Arabisch, een naam die zij met trots en terecht draagt) en haar man Said (30). Het echtpaar denkt totaal verschillend over hun bezoek aan het land waar hun ouders zijn geboren.

Intissar is enthousiast over haar tweede vaderland, zij is hier in de eerste plaats voor de sillat arrahim (familiebezoek in het Arabisch), maar toch zeker ook om te genieten: 'Ik kom hier zo graag, om de warmte van de mensen, de sfeer, het weer ...'. 'De stank, de vliegen', vult haar echtgenoot Said ongevraagd aan. 'De palmbomen', probeert zijn vrouw weer, 'de fraude, de corruptie', countert Said. 'Als mijn oma en opa hier niet woonden, kwam ik nooit meer.'

Ondanks haar enthousiasme is ook Intissar niet zonder kritiek. 'Iedereen probeert ons hier af te zetten, de prijzen verdubbelen minstens', vertelt ze. 'Je wordt hier puur als toerist, als buitenlander bekeken. Ook vanwege je kledij, je houding. Zij zien ons als beter dan zij en vervolgens kleden zij je uit met hun ogen', klaagt Intissar.

Niet als het aan Said ligt: 'Dan krijgen ze meteen een halve liter traangas over zich heen.' Hij laat het spuitbusje zien: 'Dat kennen ze hier nog niet, hè.' 'Het is wel raar natuurlijk,' legt Intissar uit, 'hier worden we als buitenlanders, als Belgen beschouwd en behandeld, en in België als Marokkanen. Dat klopt toch niet? Waar horen we dan nog thuis?'

Dit is een onderdeel van een artikel te lezen in de Knack van deze week.

Dit "probleem" is absoluut niet recent en werd me reeds méér dan 10 jaar geleden gesignaleerd door mijn studenten.

In dit artikel kan je tevens lezen dat de "spreektaal" in deze vakantie-oorden dikwijls ... gebroken Engels is.