Miniverdrag: particratie wint het weer van democratie
 

Sarkozy laat zijn licht schijnen over de EU

vr 08/09/06 - Als het van de Franse minister van Binnenlandse Zaken Nicolas Sarkozy afhangt, moet er in de plaats van een Europese grondwet een "mini-verdrag" komen waarin de spelregels voor de Europese instellingen worden bepaald.

De rechtse presidentskandidaat zei dat tijdens een bezoek aan Brussel, waarbij hij zich Europees wil profileren. Hij had in Brussel trouwens eveneens een onderhoud met José Manuel Barroso, voorzitter van de Europese Commissie.



(foto Belga)



Sarkozy pleit onder meer voor meer beslissingen met een meerderheid, een Europese minister van Buitenlandse Zaken en een verkozen voorzitter van de Europese Commissie.
Het mini-verdrag zou er volgens hem volgend jaar al moeten komen, nog voor de Franse presidentsverkiezingen, waarvoor hij dus ook zelf kandidaat is.
Over dat verdrag wil hij geen nieuw referendum in zijn land, maar wel een stemming in het parlement.
Onder meer het Franse "nee" tegen de Europese grondwet zorgde ervoor dat dit ambitieuze project in de koelkast belandde.
Sarkozy pleit ook voor duidelijke grenzen voor de Europese Unie. Turkije, waarmee nu al wordt gepraat, hoort vogens hem niet bij de Unie.

-----------------------------------------------

Voila, de essentie is onderlijnd.

Een schande. Tegen de wil van de Franse en Europese bevolking in wordt er toch een soortement grondwet door hun strot geramd. Uit angst voor het volk laat men het er niet meer over stemmen.

De democratie is dood. Leve de democratie!

Beter was het als hij had gezegd dat zo'n stemming plaats had moeten vinden na parlements verkiezingen. Verder vind ik het wel bemoedigend. Ben benieuwd hoe Segolene Royal tegen Europa aankijkt.

Zou een goede stap vooruit zijn voor Europa.

En ik die dacht dat D66 een voorstander was van referenda. Moet het niet D33 zijn?

O ja : een referendum over gewoon de vraag EU- ja of Nee in alle landen die vanaf 1 januari in de Unie zijn, dan kunnen er gerust een paar uittreden & daarna een referendum onder de bevolking van de resterende landen of ze een federale Unie met een parlementaire democratie wensen
& dan tegen 2009 een EP verkiezen dat een constituante wordt.

Dat is dan ten minste klaar en duidelijk : nu probeert men zoveel mogelijk "koek" te krijgen, liefst zonder eer een prijs voor te betalen. De vrede en samenwerking tussen de europese naties is een goed dat ons veel opgebracht heeft in het verleden. Het opbreken van de gedwongen samenwerking van de naties achter het "ijzeren gordijn" in een semi koloniaal verband met Rusland, schept spanningen die we eendrachtig moeten kunnen opvangen. Joegoslavische toestanden over grote streken in europa kunnen we best missen !

Ja, OK. Maar dit gaat nu even om het verdrag en niet om het feit of dit via een referendum gebeurt.

D66 kan inmiddels beter D11 heten en dat zal zeker niet geheel los staan van hun kiezersbedriegende wisseltruc om het referendum in te leveren, verpatst tegen, meen ik mij te herinneren, een of andere toezegging over het Onderwijs in Nederland dat desondanks inmiddels nog steeds in voortschrijdende staat van verval zich bevindt.

D66 is de enige politieke club waarbij ik mij ooit als lid inschreef (best tamelijk duur) maar ik heb o.a het ledenbeleid en de werking/organisatie van vooral plaatselijke afdelingen onder onbekwame en uiterst taalzwakke leiding snel doorzien en de wijze waarop men stemmingmakend fulmineerde tegen de kort daarop vermoorde Hr Fortuyn (waarop ik nog niet eens van plan was te gaan stemmen) was de klap op de vuurpijl: ik zegde het lidmaatschap op.

Het heeft meer dan 1 jaar geduurd voordat ik geen e-mail en brievenbuspost van D66 meer ontving, meest in de vorm van bedelbrieven (bovenop de toch al opmerkelijk hoge door mij betaalde zelf te berekenen contributie waaraan ik mij eerlijk had gehouden). Kennelijk is het toevoegen van leden aan postverzendlijsten een soort gecentraliseerd maar het uitschrijven daaruit niet; ieder door mij ongewenst ontvangen stuk beantwoordde ik met het dringend verzoek tot verwijdering uit hun lijsten maar het duurde lang, zéér lang voordat de bedelstroom stopte.

Ik verwacht en hoop de partijnaam D66 ná de eerstvolgende verkiezingen niet meer tegen te komen, wat mij betreft is hun tijd om.

Dat toont maar weer eens aan dat we wat democratie betreft van de Europese particraten niet veel moeten verwachten, ook niet van de zogenaamde anti-establishment politici, en ook niet van de links-liberale pleitbezorgers van het referendum. Het wordt tijd dat we klaar en duidelijk inzien en (h)erkennen dat we (samen met alle andere EU-leden) niet in een democratie, maar in een particratie leven. Blijven bedelen en stamelen en af en toe een beetje morren bij de machthebbers om een beetje inspraak te mogen hebben gaat ons niet veel verder brengen.