kort vraagje
 

kort vraagje: Godsdienst een filosofie?
graag uw mening;-)

Godsdienst staat midden in de maatschappij en probeert actief in te grijpen. De filosofie staat eerder als een toeschouwer aan de kant, het beschrijft en probeert te begrijpen. Godsdienst is dus voor mij geen filosofie.

Godsdienst is georganiseerde collectieve waanzin: samen effe gek doen en doen alsof we in een of meer geesten en/of goden geloven.

Volgens mij is filosofie toch wel een ietsiepietsie nét iets anders. Maar ik kan mij vergissen natuurlijk.

De existentiële vragen over waar komt alles en iedereen vandaan en wat doet alles en iedereen hier en waar gaat alles en iedereen naartoe. Dat zijn natuurlijk echte filosofische vragen.

Maar samen met anderen doen alsof je het antwoord op al deze vragen al hebt is volgens mij niet direct filosofie.

Maar is het niet zo dat men zowel in godsdienst als filosofie onderscheidt maakt tss het goede en kwade doen? Wijsheid gebruiken om het juiste te doen en als mens te evolueren?

Ik denk dat God een gevoel is .
Ik heb hier al ettelijke discussies gevoerd met disbelievers , en die zien God niet staan .
Alles is toeval voor die mannen , soit , elk zijn goesting .

Hangt ervan af wat men bedoelt met filosofie want daarover verschillen de meningen.

Kort gezegd gaan beiden op zoek naar de waarheid. De theologie mag zich hiervoor beroepen op openbaring. De filosofie ontzegt zich deze luxe en probeert het op kracht van de menselijke rede alleen. De methode verschilt dus.

Filosofie is over het algemeen opgebouwd met logische argumenten, het is een soort van wetenschappelijke beschouwing bij het menselijke gedrag en de ons omringende wereld.
Religie is gevoelsmatig, een blind vertrouwen in een hogere macht die per definitie niet kan worden aangetoond. Dat maakt ook dat je met diepgelovige mensen niet kan discussiëren: je kan ze klem zetten met argumenten, maar zij "voelen" dat ze juist zitten. zie de topic "de evolutietheorie is een geloof".
Dus, hoewel ze vaak over dezelfde thema's handelen, zijn religie en filosofie absoluut niet gelijk aan mekaar.

Filosofie is een beetje familie aan wetenschap. Filosofie is gebonden door de regels van de logica.

Godsdienst en religie zijn geen van beide gebonden aan logische regels en geven onze intuïtie en onze gevoelswereld een plaats. (Het onderscheid tussen beide is dat het eerste een of meer goden postuleert, en het andere niet noodzakelijkerwijze.) In die zin ervaar ik ze als zijnde familie aan... de kunst.

Hiermee ga ik maar gedeeltelijk akkoord.

Religie is inderdaad gevoelsmatig, maar niets belet dat er ook een stukje redelijkheid bij te pas komt. En daarom vind ik het woordje "blind" in je citaat er teveel aan.

Ik onderscheid geen twee, doch drie niveaus:

1. Filosofie, enkel gestoeld op onze redelijkheid.
2. Religie, gestoeld op zowel onze gevoelswereld als onze redelijkheid.
3. Fanatisme, enkel gestoeld op onze gevoelswereld.

Het is dit onderscheid tussen religie en fanatisme dat te weinig wordt gemaakt. Discussiëren zou nochtans véél eenvoudiger zijn, en met veel minder misverstanden, mochten we dit onderscheid met zijn allen onderschrijven.

Ik had het nogal extreem gesteld, maar dat was om het wezenlijk verschil tussen filosofie en religie aan te duiden; in filosofie komt er nooit een onverklaarbare hogere macht aan te pas. In religie is die er wel, het vertrouwen hierin heb ik "blind" genoemd, omdat voor relatief veel gelovigen gebeurtenissen in hun leven niet veel invloed hebben op de mate waarin ze geloven: ze blijven trouw aan hun geloof, in goede of kwade tijden. "Blind" is misschien minder goed als woordkeuze, het heeft een nogal negatieve conotatie.
Ik denk dat je moeilijk over afgesloten niveaus kan spreken, het vloeit allemaal in mekaar over: van enkel rede bij de overtuigde atheïsten, over een mengsel van de 2 bij het gros van de bevolking tot enkel geloof in de fundamentalisten.