Beledigingen
 

Persoonlijk raak ik meer getraumatiseerd door het moeten slikken van beledigingen dan bv door het krijgen van klappen.
Ik vind beledigingen, waar je als beschaafd mens geacht wordt niet agressief op te reageren, het ergste, omdat ze jarenlang kunnen nawerken (bij iemand met een olifantengeheugen als ik), op klappen kan je nog terugklappen.
Wie denkt er nog zo over?
Ik vind verbale beledigingen te pas en te onpas een diffuus verschijnsel in onze Ma. en een Ma-pest.

Beledigingen komen inderdaad hard aan omdat het een inbreuk is op onze eigen ik. Het stelt ons eigen ik in vraag. Het is een niet aanvaarding van het zijn.

Je kan natuurlijk ook terugklappen op beledigingen. Verbaal, bedoel ik.
Maar dat heeft niet dezelfde louterende werking.

Maar men kan zich ook afvragen waarom een belediging zo een sterke inpact heeft op zichezelf, en van daaruit iets over jezelf leren zonder daarom terug te klappen. Zelf sterker worden en tot jezelf komen door te kijken waarom een belediging nu eenmaal als beledigend overkomt. ;-)

Ach de ene zijn koppie werkt nu eenmaal secondair, alles blijft hangen, en bij de ander, vermoed ik, het ene oor in en het andere uit.

Als een belediging ergens een gevoelige snaar raakt komt ze harder aan, vrees ik.
Iedereen heeft zo wel z'n zwakke punten.
Bijv.: Een overtuigde geheelonthouder zal zich er weinig van aantrekken als hij voor zatlap versleten wordt. Iemand die al jarenlang vecht tegen een verslaving daarentegen...

Of zoals ze zeggen : De "waarheid" kwetst...

De waarheid kwetst.:lol:

Iedereen heeft er wel eens last van. Leer er mee leven.

cru, maar waar..

afijn.. dat doet wel geen afbreuk aan het feit dat men dan maar beledigingen in het rond moet slingeren... Verbeter de wereld, begin bij jezelf om in het BZN stijl te zeggen.. spring er voorzichtig mee om..

anderzijds weet ik niet of een klap zoveel louterend werkt... Ben je een fysisch ingesteld persoon (ik ben eerder iemand die iets 1000 keer moet vertellen alvorens het verwerkt is) ga dan sporten of zo...

'k moet plots denken aan het volgende verhaal... 'k heb het ook op het net gevonden:

Bij beledigingen is het, om het eens grof uit te drukken, geen kwestie van in de zeik gezet te worden maar van in de zeik te gaan staan.

Er zijn maar weinig mensen wiens mening ik voldoende belangrijk vind om me gekwetst te kunnen voelen door hun beledigingen.

ach, een gratuite belediging zegt altijd meer over diegene die ze uitspreekt dan over diegene voor wie ze bedoeld is ... geen probleem daar, dat glijdt eraf als water van een pinguin ...

maar zo een of andere pipo die toevallig of boertig zijn vinger op één van je eigen etterende wonden of pijnpunten legt tja, dat kan hard aankomen ... maar dan alleen omdat je weet dat hij/zij au fond gelijk heeft ... en dat is soms moeilijk toe te geven (vooral over eigen tekortkomingen, over je eigen persoon)

(dat ging over mezelf hoor)

zit iets in... het is wel zo dat sommige mensen niet zo'n olifantenvel (of pinguïnvel) hebben

Je kunt soms beledigd worden daar dat ze niets zeggen,
Maar ik persoonlijk heb een brede rug,ik denk altijd leven is gevoelens die kan je proberen te kontroleren

ge moet allemaal maar nen breden rug hebben....

Ik heb nie liever dat ze mij beledigen.... 't zal een SM trekske zijn denk ik..

dat is omdat jij een belediging (meestal terecht) ziet als een gebrek aan argumentatie bij de tegenpartij ... denk ik ... zodoende wordt elke belediging voor jou een overwinning ...

inderdedaad.... Hoe harder dat ze mij proberen te beledigen, hoe beter ik mij voel....

Ik geloof dat ik kinds aan het worden ben.
Het is nu al de tweede keer dat ik je gelijk moet geven.

Daar zit wel iets in. je geeft zelf macht en invloed aan de 'belediger' door hem belang toe te kennen.
Dat belang kan echter zeer reëel zijn, bv in intieme verhoudingen.

voil�*, daarmee is alles gezegd.

Zeer waar.
Ik had het eigenlijk over intentionele beledigingen.