ossaert |
5 oktober 2006 09:29 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Keats
(Bericht 2046635)
Soms echt ronduit afschuwelijk! Ik keek vandaag Lost in Translation op Canvas en die gast dat aankondigde in het Vlaams, daar moest ik bijna van walgen zo zoet, sappig, zacht, verdraaid etc.. . Meestal kan ik er wel tegen en/of heb ik er geen moeite mee, maar soms is het gewoon echt niet om aan te horen. Nederlandse zinnen, woorden en uitspraak met een franse zangtoon ofzo, bah. Hoe gaan jullie daar nou mee om? Is dat een handicap in het contact met echte Nederlanders?
|
Als Vlaming-in-Nederland heb ik er weinig last van. Af en toe zijn er wel malloten die het leuk vinden om me 'Jefke' te noemen of me voor de elvendertigste keer te zeggen dat ik zo 'enig' praat, maar daar erger ik me niet meer aan. In feite zijn er drie soorten Nederlanders, vanuit Vlaams standpunt dan. Voor die uit het Noorden of het Oosten ben je echt 'vreemd' als je met een Vlaams accent praat: ze reageren er doorgaans niet op, maar je kan uit hun reacties opmaken dat ze een beetje moeite hebben om het goed te begrijpen. Voor Brabanders, Limburgers en Zeeuws-Vlamingen is er geen probleem, die passen zich zelfs soms aan je Vlaamse accent. Ik moet voor mijn werk af en toe wel in Den Bosch zijn en daar heb ik het al meegemaakt dat iemand van jejijen plots overgaat op gegijen als hij merkt dat je Vlaming bent. In de Randstad, ten slotte, ben je een curiosum, een soort aapje-van-de-orgelman, en het is daar dat je de idiootste reacties krijgt, zoals het imiteren van je accent - een poging tot meestal -, of de af en toe beledigende opmerkingen, genre: 'Een zachte 'g' klinkt zo dommig'. Het is overigens wel zo dat je die reacties doorgaans krijgt van lager opgeleiden, niet van - bijvoorbeeld - mijn universitair geschoolde collega's, die zich helemaal niet storen aan vreemde accenten. Echt irritant wordt het in de Randstand wel als mensen je antwoorden in het Engels of - een poging tot - Frans, omdat ze denken dat je niet Nederlandstalig bent. In die gevallen kunnen ze soms een stekelige reactie verwachten van deze anders erg vriendelijke jongen.
Als een Vlaming vreemd praat tegen een Nederlander en woorden gebruikt als 'duimspijker' dan is dat vaak uit taalonzekerheid tegenover de erg mondige Nederlander. Een Vlaming is dan zo beducht op fouten dat hij hypercorrect (wil gaan) (gaat) praten en domme dingen zegt. Het bestaat overigens ook in de omgekeerde richting, dat Nederlanders idioot gaan praten tegen Vlamingen. Mart Smeets is daar een mooi voorbeeld van: hij jejijt iedereen, is rad van tong, maar als hij tegen een Vlaming moet praten, dan begint hij overdreven beleefd te uën en op zijn zinnen te letten. Ik heb me daar nooit aan willen bezondigen: ik praat uiteraard niet het Waas dat ik thuis kout, maar ik zal evenmin met een noordelijk (in feite westelijk, als ik mijn Groningse collega mag geloven) accent praten. Zeker, onbewust neem je woorden en zinswendingen over, maar dat is nooit expliciet mijn bedoeling geweest, op de hele leuke na dan.
|