Wat is je grootste angst?
 

Gezien het maar nen drogen boel is de laatste tijd op koetjes en kalfjes , nog eens proberen .

Wat is je grootste angst ?

Uzelf ?
Je partner?
Filip Dewinter ?
Patrick Janssens ?
Meteorietinslagen ?
Een invasie van buitenaardse termieten ?
Kaffer in persoon ?
Andere ?
8O 8O 8O

sterven

Eenzaamheid. Vooral als men oud is en niet meer meetelt.

Ik heb het niet echt op vuur. Heb in mijn straat ooit eens twee huizen korte tijd na elkaar zien afbranden en ik heb soms een bijna panische dwang om werkelijk dubbel te checken of al mijn kookplaten, eventuele kaarsen... wel goed gedoofd zijn.

Belastingscontroleurs.

Schoonmoeder(s).

Ik heb eens gelezen dat psychopaten geen angst kennen , zou dat kunnen ?
Uit een boekje " geboren misdadigers" , zei een psychopaat , ik ben ook eens bijna bang geweest , en ik vond dat nog een prettig gevoel ?

Mijn grootste angst is dat ik het nu niet goedgenoeg doe om mijn kids een gelukkige toekomst te geven.

Wat jij daar opsomt wel het éne heb ik niet en voor mij zelf ben ik echt niet bang.

En die drie andere persone die je opnoemt wonen toch te ver van mij af om aan mijn oren te trekken en in de politiek hebben zij nog steeds de walen om hen te pesten.

De andere zaken daar kan toch niemand iets aan veranderen wat komt komt.

Moet je toch vroeg of laat, dus gewoon genieten van het leven en de boel maar laten draaien.

Heb je zelf in de hand, wie zich niet opsluit zal nooit eenzaam zijn.

plukken je toch kaal, of je nu eerlijk bent of niet in je belastingsaangifte.

Wie te voorzichtig is en te onzeker heeft geen goede nachtrust. Dus je eigen vertrouwen.

Daar zijn maar twee oplossingen voor
1) niet trouwen en alleen blijven
2) met iemand trouwen wiens moeder reeds dood is.

En geloof mij er kunnen verdomt vervelenden schoonmoeders zijn, zeker als het een enige zoon is.
Zelf tegen hun eigen zoon kunnen die vervelend zijn.

Je hebt hier mijn opmerking niet vermeld Jantje , ben je banger van een schoonmoeder dan van een psychopaat , of zijn deze includerend ?

De werkgroep... en bruut geweld... :-)

Tja, "liefde is blind" dus kan je niet kiezen op wie je valt..
Het leven is hard. :cry:

Het is voor mij een heel simpel antwoord, ik ben dus niet bang in het dagelijkse leven.
Ik vertrouw me zelf en ben een eerlijk en vriendelijk iemand
Dus ik ga er steeds van uit dat iedereen eerlijk en vriendelijk is
Behalve mijn ex natuurlijk, maar die heeft zelf bewezen dat ze niet eerlijk is.
Maar nee, ik ben niet bang voor schoonmoeders, mijn ex-schoonmoeder is zelfs een vriendelijk en lief mens. Mijn eigen moeder is veel erger.

En ik heb zelf in mijn leven verschillende malen de dood getart, dus een psychopaat kan mij ook niet meer bang maken. Iedereen moet toch sterven en ik heb genoten van mijn leven en zal er verder van blijven genieten tot de dag dat ze het licht voorgoed uit doen.
Hoop alleen dat zijn zoontjes dan al op hun eigen benen staan, maar verder mag dat van mij gerust morgen reeds zijn.
Dus wie niet bang is voor de dood, hoeft ook niet bang te zijn voor een psychopaat.
Wie bang is in het leven heeft ook tegenslagen en gaat ook dood.

Liefde maak niet alleen blind maar ook nog eens stom.

En nee het leven is niet hard, het leven is mooi.
Maar de mensen maken het hard uit eigen belang.

Wakker worden op een dag, en mezelf moeten realiseren dat ik één dag niet zou geleefd hebben. Carpe diem !

Mijn grootste zorg (angst / vreugde / trots / frustratie / triomf / ... ) zijn mijn kinderen.

Onlangs is het dochtertje van één van m'n beste vrienden betrokken geraakt in een vreselijk verkeersongeval; het angstzweet brak me op slag uit.

En... het klopt hoor: kleine kinderen, kleine zorgen; grote kinderen; grote...

Een lief hebben dat over trouwen begint te melken...

Is voor mij geen angst eigenlijk. Ik ben een geloving mens en geloof in de goedheid van God. Voor mij is sterven slechts een deel van het leven, of omgekeerd zelfs ;-)

Mijn grootste angsten zijn hoogte en vliegen. In een vliegtuig stappen doe ik meestal met bevende handen. Hoogte is voor mij dan weer dat andere "eikes". Als ik in de buurt van een grote hoogte sta, heb ik schrik dat ik er ga afvallen of dat andere personen dicht aan de rand, er van gaan afvallen. Kan tot gevolg hebben dat ik mij ga platdrukken tegen muren of dat ik zelfs ga zitten als ik op een groot plat dak zou zijn.

Mijn grootste angst was- tot ik een vaste relatie kreeg- 's ochtends wakker worden naast een "jongedame" met stoppelbaard.

Nu, dat de belastingen me nog harder komen plukken als werkmens.

En ze kunnen je nogal de duvel aandoen he, die tieners.

Maar dat is bezorgdheid geen angst. Deze twee worden heel vaak verwaard. Ze zijn dan ook moeilijk uit elkaar te houden.

Hoogtevrees is te overwinnen en te genezen.

Ja, genezen want angst is een ziekte.
Het eerste dat je moet doen is zoeken waar ze vandaan komt en daarna de moeilijke stap zetten en je er boven en over zetten.
Het leven is daarna duizend maal mooier.