Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Hertog van Gelre
(Bericht 2091203)
Nee, nee, nee. Dat telt ook wel mee maar dat bedoel ik niet.
België, althans belgische onderdanen, heeft een paar jaar geleden (de staatshoofden van) de halve wereld aangeklaagd. Die wet is ondertussen aangepast maar jullie hebben in die tijd er geen vrienden bijgemaakt. Principieel zal het allemaal wel juist zijn geweest maar internationaal en diplomatiek gezien was het geen gelukkige greep.
Daarbij komt dat België erg serviel staat t.o.v. Franktijk. Dus mensen die iets hebben tegen een te grote franse macht hebben dan waarschijnlijk ook tegen Belgie gestemd.
In de schaduw daarvan valt het internationaal erg op dat België in het midden-oosten conflict zeer partijdig is ten faveure van de palestijnen. Nu ik op dit forum de posters zo lees en het gebrek aan goede berichtgeving over het conflict vind ik dit niet meer zo vreemd. Maar ook dit telt mee.
Tot slot: De laatste jaren heeft België een 'genuanceerde, subtiele en diplomatieke' Minister van Buitenlandse Zaken die zelfs regeringsleiders van bevriende buurlanden nog in de gordijnen krijgt.
|
Inderdaad, de genicidewet begon vol goede bedoelingen. Het plan was om er voor te zorgen dat dictators en oorlogsmisdadigers zouden weten dat er altijd de mogelijheid was dat ze vervolgd zouden worden voor hun daden. Veel dictators, zoals, Idi Amin, Pinochet en Videla, waren er immers in geslaagd om amnestie-regelingen te verkrijgen. De genocidewet, gebaseerd op een universalistische interpretatie van het recht, moest dit voorkomen, en dus het dictatorschap minder aantrekkelijk maken.
Persoonlijk vind ik dat zoiets eerder de taak is van het ICC in Den Haag, maar dat bestond toen nog niet.
In ieder geval leverde de genocidewet aanklachten op tegen Sharon, Yerodia, Bush, Rumsfeld, Blair, Castro, de ex-dictator van Tsjaad, paus JPII, en ook tegen de "Vier van Butaro", Rwandezen die als enige door deze wet veroordeeld zijn voor hun rol in de genocide. Het Internationaal Gerechtshof in Den Haag (dit regelt de geschillen tussen staten, niet te verwarren met het ICC) heeft België zowel in de zaak Sharon als in de zaak Yerodia in het ongelijk gesteld, omdat staatshoofden en ministers in functie volgens het internationaal recht immuniteit genieten.
Maar laten we niet vergeten dat de klachten werden ingediend door privépersonen, niet door de Belgische regering. Aangezien er hier een (relatieve) scheiding van de machten bestaat, was de regering strikt genomen niet verantwoordeljk voor de concrete cases van de genocidewet. De wet was gestemd in het parlement (onder de roomsrode regering Dehaene), werd toegepast door onafhankelijke magistraten, en de klachten kwamen van privé-personen. Ik vind dat de Israelische en de Amerikaanse regeringen hier onvoldoende rekening mee hebben gehouden.
Ik vind niet dat België zich zo slaafs opstelt tegenover Frankrijk. Er zijn heel wat punten op Europees vlak waar de Belgen en de Fransen van mening verschillen. Tijdens de top van Nice voerde Verhofstadt een groep van kleine landen aan, die zwaar in de clinch ging met de "grote landen" over de stemverdelingen, de zetelverdelingen (Nederland liet zich toen afkopen voor een zeteltje meer), het aantal EU-commissarissen,... Op het vlak van de landbouwsubsidies heeft België geen standpunt, aangezien de gewestministers het onderling niet eens zijn. Maar ze steunen Frankrijk dus niet op dit voor de Fransen zo belangrijk punt. België is ook voorstander van een reorganisatie van de permanente leden van de Veiligheidsraad, waarbij de EU een zetel met vetorecht zou krijgen. Voor de Fransen is dit onaanvaardbaar.
Ook tijdens de voorbereidingen van de EU-grondwetsconventie waren er geregeld grote aanvaringen tussen voorzitter Giscard d'Estaing en ondervoorzitter Dehaene, zoals ook duidelijk blijkt uit zijn boek.
Maar als het over Irak ging, deelden België en Frankrijk dezelfde mening, dat is wel een feit. Dit was natuurlijk veel spectaculairder dan de pasopgenoemde onderwerpen, en kreeg logischerwijs veel meer media-aandacht. Zo is volgens mij de perceptie van het Franco-Belgisch blok ontstaan.