Desiderius |
17 oktober 2006 10:12 |
Naar een échte liberale partij ?
De keuzemogelijkheden voor Jean-Marie Dedecker zijn beperkt; hoe geheimzinnig er ook gedaan wordt over dat fameuze "toekomstproject" van JMDD, het wordt een keuze tussen een poging tot renaissance van het ware liberalisme en het stilletjes wegdeemsteren in de marge van de Belgische politiek. De opportuniteiten zijn daar, het is aan JMDD om ze te grijpen of zich te verkijken op een tijdelijke populariteit. Want zo gaat dat in het leven... de ene dag ben je god, de volgende dag schijnt niemand je nog te kennen. Het grote publiek is immers een bijzonder wispelturig beestje.
De VLD heeft in de ogen van de liberalen-in-hart-en-nieren z'n geloofwaardigheid verloren. Men kan hierover uitgesponnen analyses maken, maar het feit alleen al dat steeds vaker de existentiële vraag naar het "liberale" van de VLD wordt gesteld, is een veeg teken. Het gaat zelfs niet eens om die fameuze "linkse" of "rechtse" koers die de partij zou moeten varen. Ook dat is volslagen naast de kwestie; het liberalisme staat vér boven die simplistische klassificaties. Leuk om de gesprekken aan de cafétoog wat behapbaarder te maken, maar inhoudelijk volstrekt naast de kwestie. De VLD is geen klassiek liberale partij meer; het heeft zich ingeschreven in een soort denken dat véél dichter aanleunt bij het "andere socialisme" waar ook Stevaert en C° hun mosterd zijn gaan halen. Het charismatische "new labour" van Blair is daar niet in het minst een stuurbaken voor geweest. Noem ze desnoods "liberals" in de angelsaksische betekenis van het woord.
Alle ideologisch gefilosofeer terzijde, kan je vandaag al zien waar de ster van de VLD aan het tanen is. Van al die grote krachtlijnen die met zoveel enthousiasme werden aangekondigd is niks in huis gekomen: ik zie alvast niemand juichend door de straten lopen met z'n loonbriefje omdat de belastingen zo spectaculair zijn gedaald. Integendeel, de fiscale druk in dit landje is nog nooit zo verschroeiend geweest. Ik zie alvast geen overheid die zichzelf heeft ontvet; integendeel, de administratie is onder het paarse geëxperimenteer alleen maar gegroeid. Ik zie in de recente debatten bitter weinig "blauwe" accenten... En dan hebben we het nog niet eens gehad over die fameuze uitspraak van Guy: "reken mij af op de verkiezingsuitslag van het VB". Zullen we dat dan maar eens meteen doen?
Het punt is dat we in het zog van de recente verkiezingsnederlaag van de VLD een momentum hebben om een alternatief te bieden voor die talloze overtuigde liberalen die zich niet meer thuis voelen in het haantjescircus van Verhofstadt. Er gaapt een bijzonder groot gat in het Vlaamse politieke spectrum waar een échte liberale partij een vruchtbare voedingsbodem kan vinden. Liberaal, zonder het prefix "rechts" of "links". Recht voor de raap dus, zonder die "s" aan het eind.
De opportuniteit is daar: JMDD geniet nu van een media-aandacht die onbetaalbaar is (elke communicatie-expert zal dit bevestigen); ook Hugo Coveliers, die met VLOTT bewezen heeft dat hij zich niet zomaar tot randfenomeen laat reduceren, staat weer volop in de schijnwerpers. Ook de steun van mensen als prof. B. Bouckaert, die in klassiek-liberale kringen op veel respect kan genieten, is een niet te versmaden luxe. Alleen... nu is de tijd gekomen om de situatie nuchter en onbevangen in te schatten.
Als JMDD dénkt dat hij het zal kunnen rooien op basis van zijn BV-status en z'n populariteit, dan vergist hij zich schromelijk. Misschien kan hij zich dan nog eventjes boven de kiesdrempel uitwringen en zich voor de komende jaren nog een zitje in het federaal parlement verzekeren. Maar daarna zal hij als curiosum wegdeemsteren. Irrelevant, misschien met een grote entertainmentwaarde, maar voorts volstrekt nutteloos. Als JMDD echter kiest voor een breder opzet en de krachten bundelt met een aantal prominente liberalen om met een enthousiast, hecht team de volgende electorale strijd aan te pakken, dan kunnen de kaarten heel anders liggen. Eens zo'n project een bepaalde kritische massa bereikt, zullen nog meer grote namen bij de paarse VLD afhaken. In de wandelgangen hoor je die geruchten vandaag luider dan ooit. Maar het zal vooral teamwerk vergen; het opzijschuiven van het grote ego en het grote gelijk om in de eerste plaats aan dat project te werken. Om het ideologisch een messcherpe lijn te geven en dat dan te vertalen naar een concreet én verkoopbaar programma.
Ik wacht alvast met spanning af,
Azuurblauw tot in de kist.
|