Ethiek in de textielsector
 

Het is nu al een tijdje zo, maar toch wen ik er niet aan.

Bij het binnengaan in een grote kledingketen en het aanschouwen van de kleidingetiketten zie je dat het overgrote deel van de kleding, zoniet alles, wordt gemaakt in landen waar de arbeidsomstandigheden niet je van het zijn om het zwak uit te drukken en niet te hoeven zeggen dat je moeilijk kan spreken van een menswaardig bestaan.
Telkens ik zo'n etiket zie denk ik met een krop in mijn keel terug aan een reportage waarin ik volwassenen en kinderen aan het werk zag in zo'n textielfabriek in omstandigheden die te gruwelijk zijn om te beschrijven en voel ik me nog alles, behalve goed. Toch (en waarschijnlijk mede daardoor) hebben deze ketens een enorm marktaandeel en loopt iedereen er jachtig zoekend tussen de kledingstukken alsof ze verwachten er ergens goud te vinden.
Trekt de hedendaagse consument zich dan niets aan van enige ethiek? Waarom sluiten we hier collectief onze ogen voor?
Ben ik de enige die dat niet begrijpt?

Maar wat als je niét met de meute meegaat en in een alternatieve kledingzaak koopt (in Leuven ken ik er slechts enkelen waarvan ik met zekerheid weet dat de mensen een eerlijk loon voor hun kledij hebben gekregen naar arbeid)?
Veroordeel je die kinderen dan misschien tot de bedelstaf?

Dragen deze praktijken bij tot de opbouw van een lokale economie en een menswaardig bestaan daar? Als het zo is, is het dan niet in een veel te traag tempo?
Al zou een keten slechts een miniprocentje van zijn winst afstaan en daar besteden aan de opbouw van de plaatselijke infrastructuur zou dit al heel wat kunnen betekenen.
Kunnen we de ketens daar niet toe dwingen dmv een collectieve boycot...?

Denk je dat de kinderen in lageloonlanden hele dagen buiten op het speelplein met vriendjes kunnen spelen, en naar school gaan, maar plots de fabriek ingejaagd werden?

Kinderarbeid is van alle tijden. Of beter gezegd: vroeger bestond "kinderarbeid" niet, want "kinderen" bestonden niet - een kind werd gezien als een mini-volwassene, en het was nu eenmaal noodzakelijk om te overleven dat dit kind ook meehielp.

De grote ondernemingen kunnen hun bedrijfshallen alleen maar vullen als de werknemers die multinational als "de beste keuze" beschouwen.

Wat is het alternatief voor die kinderen? Het is niet gaan voetballen of naar school gaan - maar lijm snuiven, in de criminaliteit gaan of bedelen.

Prostitutie is ook een populair alternatief...

Denk je echt dat een boycott helpt? Gaat dat de productiviteit, en daardoor de lonen, van die kinderen gaan verhogen? Ik zou daarvoor toch eerder op Nike of een andere multinational gokken.

Dat weet ik wel.

Maar ik bedoel, boycotten totdat ze meer doen voor de personen die ze in dienst hebben of voor de plaatselijke economie... uiteindelijk heeft die multinational dan ook geen keuze meer. Of evenveel keuzemogelijkheid als de mensen die ze uitbuiten om aan hun producten te komen.

Meer doen stopt bij mij niet met een kwart centiemen hoger loon aanbieden zodat werken net voordeliger wordt dan wel werken. Je kan ook niet meer spreken over een keuze daar zoals ik al zei, want die hebben ze eenvoudigweg niet... tenzij jij lijm snuiven en criminialiteit als alternatieven beschouwd. Van een (vrije) keuze kan dus geen sprake zijn.
12uur per dag werken met je ogen opengeplakt opdat ze niet dichten zouden vallen voor een loon waar je nauwelijks van kan overleven en dat je uiteindelijk nooit ziet aangezien je altijd schulden maakt omdat je 'te laat komt', 'dingen verkeerd doet', 'dingen stukmaakt' en dergelijke. Uiteindelijk word je zo gedwongen om er te werken, gratis, want je moet je gemaakte schuld aflossen ... Dat is de realiteit op te veel plaatsen in de wereld.

Geef toe dat de "het is voor hun ook beter" voor ons een mooie en ideale manier is om ons geweten te sussen want wij lijken geholpen (goedkopere kleding yeay yeay, en zij: mogelijkheid om inkomsten te verwerven)... het lijkt een heel mooie win-win-situatie maar schijn bedriegt: sluit aub je ogen niet voor de werkelijkheid die achter deze mooie logica schuilgaat.

Als je wilt vergelijken moet je een bepaalde standaard nemen, om echt ethisch te zijn zou ik onze situatie als uitgangspunt nemen ipv de hunne. En misschien kan het helpen om je af te vragen hoe jij behandelt zou willen worden moest je in hun plaats zijn ...?

Bon, als individu sta je vrij machteloos tegen de kracht van multinationals. Maar toch vind ik niet dat de plaats waar je geboren wordt de kwali- en kwantiteit van je leven mag bepalen. :( Moest iemand het daar mee eens zijn dan mag die altijd iets laten weten. :)

Ik noemde H&M maar als een voorbeeld (dat nog vrij veel aan liefdadigheid doet en absoluut geen kinderen te werk stelt (afhankelijk van de leeftijd bij wet vastgelegd door het desbetreffende land, maar de minimumgrens is 14 jaar), als je de info op hun site mag geloven. Maar zowat alle multinationals maken zich hier schuldig aan. En lang niet alleen in de textielsector. Denk maar even aan de politiek van coca-cola. :?

Een boycott zal niet veel uithalen, geloof ik. Het klinkt misschien wreed, maar de kinderen die daar werken, lopen niet doelloos op straat, waar ze slachtoffer kunnen worden van allerlei ongure figuren, die hen tot prostitutie of criminaliteit kunnen leiden. Vergeet niet dat vele van die kinderen niet de mogelijkheid hebben om naar school te gaan.
Want, als je die kleren niet meer koopt, zakken de cijfers van die multinationals en die zullen dan juist deze kinderen gaan ontslaan, wat een inkomen, hoe schraal ook, is voor het gezin. Het kind wordt dan een last en de werkzekerheid van de ouders is er dan ook niet.
Het beste lijkt me campagne te voeren naar de landen zelf. Als die arbeiders daar geëmancipeerder geraken en op tafel kloppen voor betere werkomstandigheden en lonen, dan kan er iets gebeuren. Voorlopig onderhouden deze duizenden mensen met hun zware, onderbetaalde arbeid er hun gezinnen mee. Er vloeit zo geld van de multinationals naar die landen. Deze zouden beter zorgen dat er bv scholen zijn om de kinderen naartoe te sturen en het geld dat de multinationals niet aan de kinderen moeten geven, kunnen ze investeren in opslag voor de volwassenen. Pas zo geraken ontwikkelingslanden vooruit.
Als men ze gewoonweg zou boycotten, help je hen niet meteen. Je zou dus beter een signaal sturen naar die arbeiders en de regeringen van hun landen, zodat daar ook vakbonden uit de grond gestampt raken. Die landen zouden ook sociale zekerheid en dergelijk moeten krijgen. Dan pas geraken ze uit de ellende.

Wat zal het effect van de boycott zijn?

Er worden minder chinese producten verkocht dan voorheen -> de chinese fabrieken moeten dus besparen. Dit kunnen ze doen door hun werknemers nog minder te laten verdienen of de minst productieve werknemers te ontslaan. In het slechtste geval moet de hele fabriek de deuren sluiten en staat iedereen op straat.

Dit zal waarschijnlijk niet de bedoeling van je boycott zijn, maar het zal dit effect wel sorteren, vrees ik.

Ik heb wat klanten die daar mee bezig zijn, goedkoop importeren en zeer duur hier verkopen in zeer dure winkelstraten.
Echt waar, ik heb zelf al kunnen zien op sommige dagen dat ze hun kassa niet dichtkrijgen van het geld.
En wie koopt er?
Rijk volk.

Voil�*.

Maar als ik nu zou weten dat bijvoorbeeld vijf euro van iedere twintig, of van iedere vijftig euro die ik aan zo'n kledij uitgeeft naar die mensen zou gaan ... dan zou ik er met plezier geld aan uitgeven, maar nu. :?

Dat is zo, maar ik ga ervan uit dat een multinational zo'n grote woekerwinsten heeft dat ze wel kunnen zeggen van, oké, ipv onze keten volledig te sluiten en (nog meer) te besparen als compensatie zijn we bereid voor een eerlijker systeem te zorgen.
(In dat geval kunnen ze tenminste nog winst maken. Als de fabrieken sluiten kunnen ze dat niet meer.)
Hun winstmarge hoeft hiervoor waarschijnlijk niet eens veel te veranderen in absolute cijfers. Wat is bijvoorbeeld één miljoen euro voor een multinational, en hoeveel kan je daar wel niet mee doen in zo'n land? :?
Het probleem denk ik dan, zijn waarschijnlijk vooral de aandeelhouders die een redelijk divident verwachten van hun bedrijf in ruil voor het geschonken vertrouwen. Of de erfgenamen van de grote baas, en anderen. :?

Dat is wel een mooi idee, maar dat lijkt me ook niet makkelijk realiseerbaar. :?
Al is het risico van een negatieve impact wel een stuk kleiner dan dat bij een boycot.
Maar met boycot bedoel ik geen onmiddellijke boycotting maar eerder een eisenpakket. Net zoals arbeiders in een fabriek eisen stellen stellen nu de consumenten de eis dat ze geen kleding of andere producten uit (extreem)lageloonlanden wensen te kopen tenzij ze de garantie krijgen dat van iedere zoveel euro die ze aan deze producten uitgeven, er zoveel rechtstreeks naar deze mensen van terugstroomt.Omdat we tegen uitbuiting zijn en ons er niet goed bij voelen?

Enfin, als een bedrijf mag kiezen tussen minder winst (door meer ethiek) of geen winst meer, denk of hoop ik toch dat ze het eerste kiezen. Maarja, uiteindelijk, het grote nadeel is dat wij niet kunnen controleren wat daar ondertussen gebeurd. :?

Minder kleren kopen & geld naar daar sturen.

Tja kijk dat is handel natuurlijk.
Ik weet niet met wie ik meer medelijden soms moet hebben, die arme duts die daar voor een paar centen bezig is of die trut die voor 2500€ kleren mee buiten neemt. (of met haar vent die ze mag verdienen ergens) :-D

Heb je nog zo'n goed doordachte oneliner die je persoonlijke sympathieën onverraad laat?

Anderzijds kon ik me geen beter voorbeeld wensen van wat de denkwijze van de huidige consument lijkt te zijn ...

Ïk denk niet dat Nynorsk het type-voorbeeld van de harteloze consument is.

nee hoor, je bent de enige persoon op deze wereld die zo denkt. :?

een boycot haalt niets uit. je kan moeilijk de halve textielindustrie boycotten. allez, als jij dat georganiseerd krijgt, chapeau, maar ik ben er niet zo optimistisch over. campagnes zoals de schone kleren campagne lijken mij veel zinvoller. en organisaties die daar ter plaatse werken. ipv jezelf ongelukkig te maken met shoppen kan je idd beter actief iets doen. geld storten aan organisaties die er werken is de gemakkelijkste manier van actief iets doen.

Ik plan dat hoor, ooit, als alles loopt zoals ik het wens. Maar die makkelijkste manier is voor mij momenteel te moeilijk. :(
Maar kledij moet ik toch kopen, net zoals iedereen, en ik zou me een pak beter voelen moest ik weten dat bv. één euro van iedere zoveel euro die ik uitgaf aan kleding die daar gemaakt is naar daar zou gaan, want deze situatie vind ik misselijkmakend en decadent. Ik zou er liefst niet aan meedoen, maar ik zeg het, ik ken slechts enkele winkels in Leuven bijvoorbeeld waarvan ik zeker weet dat de kleding niet van daar komt maar die zijn voor mij te duur.
Dan is er een continue geldstroom voor hun gegarandeerd en kan men daar echt iets opbouwen op grote schaal. Als dat geld op de juist plaats terecht komt heeft men er daar enorm veel aan. Ik denk zelfs dat we ons geen idee kunnen vormen van hoeveel aangezien de omzet van sommige ketens echt wel gigantisch is. Indien het via deze rechtstreekse weg onbetrouwbaar is kan men het nog altijd via tussenpersonen werken als betrouwbare organisaties.

En dat die landen of tenminste de werkenden er echt op vooruitgaan door daar te werken? Ze hebben gegarandeerd onderdak en eten dat mogelijk zelfs eetbaar is ja, maar daar stopt het veelal, vooral wat de kinderen betreft. In die reportage was te zien, zoals ik hierboven al schreef, dat velen nooit een cent van hun geld zagen omdat ze 'schulden opbouwden" door "vanalles te misdoen" in de fabriek... Waardoor ze uiteindelijk nog gedwongen gratis werkten want ja, ze moesten de schuld compenseren hé. Men mocht dan de fabriek al dankbaar zijn dat men de schuld via werken mocht afbetalen, want als het via geld moest dan zou het gezin alles kwijt zijn... :|
Het zal er wel niet overal zo oneerlijk aantoe gaan, maar als het er zo aantoe gaat in een paar gevallen vind ik dat genoeg om aan de alarmbel te trekken.

Welke persoonlijke sympathieën? Die voor het grootkapitaal? :lol:
Heb je er zelf over nagedacht?
Stel nu dat we vanuit het westen alle kinderen van één bedrijf méér geld toestoppen dan hun werkgevers dat doen. Die kinderen kunnen dat allemaal hun ontslag indienen, want ze krijgen meer van ons dan van den baas. Ondertussen kunnen ze naar school. Het bedrijf mag nieuwe kindjes gaan zoeken, maar ho, daar zijn die westerlingen weer met hun geld. Tot ze die kinderen meer geven dan wij hen geven. Maar dan hebben ze ook een beter loon.
Het is maar een fantasietje hoor.

daarom: koop wat minder kleren, en geef dat geld aan hen. Het geld gaat dan naar diegene aan wie je het wil geven, en je ontwricht het bedrijf dat erachter zit (door hun werknemers af te pakken en door minder kleren te kopen).

kijk es aan :-D

:>

Ik vrees dat we nogal naakt,of tenminste "frisjes" erbij zouden lopen zonder import uit landen waar ze de mensen als beesten behandelen.... :-(

Enige remedie,WEIGER merkkledij te kopen,gezien het vrijwel zeker gaat om dingen uit goedkope landen met een "heel duur" label aan.



Goedkope fabrikatie,afgebeulde werkkrachten,dure merkkledij,dit is een perversie,die wij,consumenten NIET hoeven te pikken,alternatieven genoeg!!!

Als vrijwel al onze kledij persé uit goedkope landen moet komen,welnu,wetende dat de winstmarges NIET naar ginds gaan,kopen we dus diezelfde kledij,zonder sjiek merk,in de winkelstraatjes bij "Latif" of "ahmed",of in de goedkope ketens.... ;-)

Veranderingen zijn geen gevolg van boycot maar een gevolg van politiek.
Denk maar hoe het bij ons was 130 jaar geleden. De film Daens gezien? Er waren toen ook bij ons veel kinderarbeiders. Het was maar door een politiek sociaal bewustzijn die bij ons verandering heeft gebracht.

Boycotten zorgt niet voor hervormingen, maar tot nog ergere sociale drama's aldaar.