Antoon |
19 oktober 2006 16:59 |
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door MARE
(Bericht 2094304)
China is niet langer een kommunistisch land, maar kapitlaistisch is het zeker ook niet. China heeft een eigen systeem ontwikkeld. een systeem waar nationale belangen primeren en waar de juiste beslissing op het juiste moment genomen wordt. China heeft als het ware goed rond zich gekeken en heeft alle uit alle systemen in de wereld de elementen gehaald die zij nuttig achten voor de opbouw van het land. Al die elementen zijn samengekoppeld en vormen het Chinese sui generis systeem. Valt onder geen enkele definitie. Het is een systeem an sich. De partij is verstandig genoeg om de bevolking ook een deel van de koek te geven en om onrust te vermijden geven ze zelfs hier en daar wat inspraak. Zo geslepen zijn die mannen nu eenmaal. Maar nieuw is dat niet, onder Mao hadden de verschillende communes in China ook al een vorm van inspraak. Je zou zelfs kunnen zeggen dat democratie in China al altijd bestaan heeft: wanneer een nieuw regime (dynastie) aan de macht kwam dan was het steeds de bevolking die dit regime weer de laan uit stuurde. Dit was dan meestal onder leiding van een nieuwe dynastie die daarna de macht overnam. Maar ondertussen was er wel ruimte voor krachtdadig en doelgericht bestuur. Zonder al dat gezever in parlementen en dergelijke. Zonder altijd water in de wijn te moeten doen. Maar het was nooit één persoon die de beslissingen nam. Er was altijd overleg. Zo is nu binnen de partij ook nog steeds overleg en dus democratie. Is er dan een verschil met ons land? Tot op zekere hoogte maar. Ook hier wordt alles binnen de partijen beslist. Parlement heeft geen betekenis: de individuen die daar zitten volgen enkel partijstandpunten. De mensen die verkozen kunnen worden worden door de partijen gerangschikt op de lijst. En voorts bepaalt de media als laatste waar uw stem naar toe gaat. Waarom zo hypocriet doen? Doe het dan meteen zoals de Chinezen. Ze hebben daar altijd een duidelijke piramide gekend. Dat was zo onder de opeenvolgende keizerlijke dynastiën, onder Tsjang Kai Tsjek, onder Mao, Deng Xioaping, Jiang Zemin en Hu Jintao. En zo zal het blijven. Je denk toch werkelijk niet dat men in China een democratie naar Westers model zal neerplanten? Daarvoor heeft dat volk te veel trots, geschiedenis en gezond verstand. Daarenboven gaat het economisch heel goed in China. Waarom zou de bevolking daar iets aan willen veranderen? De mensen die op het platteland liggen te creperen zullen heus geen revolutie beginnen hoor. En dat ze creperen op het platteland is dan nog eens sterk overdreven door de westerse media. 'Er komt democratie in China' schrijven ze dan. Wishful thinking noem ik dat. Een arbeider in Shanghai die de gebouwen als paddestoelen uit de grond ziet schieten en die zijn loon merkbaar ziet stijgen; denk je echt dat die 's morgens op weg naar z'n werk zit te denken van 'tsjonge moet hier toch wel eens veranderen; tijd voor democratie'? Er komt geen democratie in China. China is en blijft een keizerrijk. Het rijk van het midden. Knoop het voor eens en altijd goed in uw oren en leer eruit.
|
Je hebt het over de politieke situatie, niet over de economische. En of je dat dan een dictatuur noemt of niet, het is er in ieder geval niet ver van, zoals we van kommunistische regimes gewend zijn. Vraag maar aan de dissidenten die proberen om een eigen mening luidop te verkondigen, of om de onderdrukte Tibetanen die gewoon afgeschoten worden als klein wild.
Wat de economische toestand betreft, daar zijn ze duidelijk van het kommunistische collectivisme afgestapt, want dat systeem heeft enkel armoede en miserie gebracht, waar het ook heeft bestaan, inclusief de dag van vandaag in Noord-Korea.
Op economische vlak is China een kapitalistisch land geworden, waar dankzij de vrije markteconomie een groot deel van China in rasse schreden vooruit gaat, waarbij de modernizering van China op een indrukwekkend tempo plaats heeft, waar de groei en uitbreiding van voorspoed dagelijks kan worden ondervonden, en ook met haar nadelen waarbij ondertussen een deel van de Chinezen steenrijk worden terwijl anderen nog steeds vechten om rond te komen. Maar in het algemeen kun je stellen dat deze economische verandering van systeem de hele bevolking in een redelijk termijn ten goede komt, zoals dat het geval is in het kapitalisctische Westen.
|