| Volksstormer |
2 november 2003 15:36 |
De bladeren vallen. De natuur, zinnebeeld van het leven, bereidt zich voor op haar winterslaap. In deze herfsttijd herdenken wij passend onze overleden familieleden, eren wij hun daden, de grootse en de kleine. Solidariteit met de voorouders staat centraal. Met deze dodenherdenkingen worden eveneens de bestaande familiebanden aangehaald en versterkt. Kortom solidariteit met de ganse sibbe.
Vandaag worden we echter opgevoed in de geest van “wereldburgerschap”. Samenhorigheid dus in de eerste plaats met het “zuidelijke halfrond” van de wereld. Vanzelfsprekend worden we verondersteld daarvoor ook onze duit in het zakje te doen. (Marxistische derdewereldprojecten kosten immers geld!) Bovendien zijn die projecten op zijn minst even rampzalig voor inheemse verbanden als het wilde kapitalisme.
(Voor hen zowel als voor ons geldt dat de gemeenschapsverbanden moeten worden versterkt.)
De kern van ons geloof vormt de voortgang tussen verleden, heden en toekomst, bijgebracht door gemeenschapszin. Samenhorigheid, verbondenheid onder de opeenvolgende generaties van een volk, jong en oud, arm en rijk…
[size=6]Daarom daadwerkelijke solidariteit, zonder misplaatst schuldcomplex![/size]
|
