| Fonske |
2 november 2006 13:50 |
De Olifant wankelt
Zalig opiniestukje van Patrick De Witte deze ochtend in de Standaard.
Citaat:
SOMS, wanneer ik echt niets beters te doen heb - mijn favoriete sjaal is al gewassen en ik heb mijn botermelk al op - vraag ik mij af of de veelzeggende reactie van Filip Dewinter op de verkiezingsuitslagen, ,,we hangen eraan, zunne ... we hebben het gehad'', een historische uitspraak zal blijken, van het kaliber ,, I have a dream '' of ,, I did not have sexual relations with that woman ''.
In dit geval gaat het weliswaar niet om een frase uit een belangrijke speech maar om een uitspraak die slechts voor selecte oren was bestemd en haar weg naar de buitenwereld vond via de wonderen der techniek, daarin een handje geholpen door een vergetelheid van de pocketführer zelve. Maar toch: het riekt naar een historische zinsnee. ,,We hangen eraan, zunne ... we hebben het gehad'' zou ook een geestige ringtone zijn. Weten we meteen of er zich Vlaams Belangers binnen gehoorsafstand bevinden telkens als we worden gebeld.
Of de veer van het Belang daadwerkelijk gebroken is valt natuurlijk nog te bezien. Maar ik moest de afgelopen dagen toch herhaaldelijk aan de Bill Hicks-tirade naar aanleiding van de verkiezingsnederlaag van Bush senior denken: ,,De olifant is dood... Jarenlang hebben wij er met kleine pijltjes op geschoten en eindelijk hebben we hem neer gekregen''.
Nauwelijks een maand na de verkiezingen rafelt het Sint-Maartensfonds, als was het een goedkope espadrille, voorgoed uit. Drie dagen later wordt het extreemrechtse maandblad Dietsland-Europa opgedoekt, waardoor in talrijke huishoudens de vraag wordt gesteld: wat gaan we nu op de bodem van de kanariekooi leggen? Ondertussen werden de poldernazi's op de vingers getikt door de paus, zelf een ex-lid van de Hitlerjugend. De ironiemeter kon het haast niet meer bijhouden. De pauselijke vermaning inspireerde Jurgen Verstrepen, die het op zijn weblog had over ,,een verzuurde paus die zich een beetje met onze politiek komt moeien''. Nee, de adjectievenla ten huize Verstrepen is nog altijd niet open te krijgen. Ik wed dat, wanneer er een duif op zijn revers schijt, Verstrepen het over verzuurd gevogelte zal hebben.
Dat de olifant op zijn minst wankelt mag ook blijken uit twee hoogst merkwaardige Belang-acties die de afgelopen week werden gelanceerd: de racistische e-mail die Vlaams Belang-kamerlid Ortwin Depoortere naar een lijst Belangsupporters heeft gestuurd en de bizarre anti-abortuscampagne in Antwerpen. De e-mail, waarin wordt beweerd dat een Brusselse imam twee vrouwen heeft en maandelijks 9.000 euro aan uitkeringen opstrijkt, is niets meer dan een onhandig uit het Frans vertaalde hoaxmail, een compleet verzonnen verhaal. Het e-mailequivalent van ,,ik ken iemand die iemand kent die met één hand rijstpap aan een boom kan nagelen''. Ortwin heeft het verhaal geplukt uit de reacties op Verstrepens weblog, het was een post van ene Udo. Ortwin moet gedacht hebben: Udo, dat is net zoals Ortwin een kloek klinkende Dietsche naam, dus dat zal allemaal wel waar zijn. Ortwin is ofwel niet erg schrander, ofwel niet te goeder trouw. Hmmmm... even denken. Wat zou het zijn? Misschien moeten we voor het kloek klinkende 'onbetrouwbare idioot' kiezen. In de politiek moet een mens immers vaak naar de middenweg zoeken.
Met de zonderlinge campagne tegen abortus wil het Belang naar eigen zeggen vooral de toekomstige schepen van Dierenwelzijn Luc Bungeneers (VLD) viseren. De plotse bezorgdheid over het ongeboren leven ter hoogte van Antwerpen is volgens Vlaams Belang-woordvoerder Philippe Van der Sande een alternatief voor de ,,hypocriete functie'' van Bungeneers' schepenambt. ,,We hebben een stadsbestuur nodig met respect voor het menselijke leven. Ongeboren kinderen hebben geen schepenen om het voor hen op te nemen! Honden, katten, kippen, schapen, kanaries en hamsters nu wel!'' , klinkt het flink.
Philippe vergeet voor het gemak dat die arme kanaries sinds het verscheiden van Dietsland-Europa niets meer op de bodem van hun kooi hebben liggen. En dat we een abortuswetgeving hebben. Respect voor de wet is immers ook belangrijk, niet dat het Belang daarin uitblinkt. De griezelige afbeelding die bij de campagne hoort - een bloederige nepfoetus die precies in een hand past - herinnert aan de tactiek der Amerikaanse aartsconservatieven en is dus vermoedelijk door huiscreep Paul Beliën aangereikt. Ik zie maar één verklaring voor deze bizarre campagne: men had dringend een origineel oppositiewapen nodig én een uitgestoken hand naar de verzuurde paus die zich een beetje met onze politiek was komen bemoeien.
De olifant wankelt. Blijven schieten.
Patrick De Witte is journalist en tv-maker. (pdw) verschijnt tweewekelijks op donderdag.
www.standaard.be/pdw
|
Nu nog de juiste munitie vinden.;-)
|
