| Jewel |
5 november 2006 15:45 |
Open brief BBET-'ideoloog'
"Mark Horemans stuurde onderstaande tekst rond met de mededeling dat deze in de openbaarheid kan worden gebracht. Aangezien de media hem niet gespaard hebben en anonimiteit dus toch geen optie meer is, heeft hij besloten het onrecht dat hem wordt aangedaan publiek aan te kaarten.
Voor nadere inlichtingen Mark Horemans, cel 326, P.I. Gent – Nieuwewandeling 89 – 9000 Gent."
----------------------------------------------------------------------
Citaat:
29/10, Rijksgevangenis Gent
L.S.,
Als iemand met dissidente stem in de Middeleeuwen tot zwijgen gebracht moest worden, volstond de aantijging van “ketter” om die stem te smoren. Ook de huidige machtshebbers bedienen zich van die techniek. Wat de inquisitoriale vervolgingen voor de Middeleeuwen zijn, zijn de “antiterrorismewetgevingen” voor de 21e eeuw. Een uitstekende kans van het zetelende regime om angst te dealen en tegelijkertijd de opponenten uit te schakelen om de eigen macht te consolideren. Net zoals men nu smalend en met zekere gêne terugblikt naar die term ketter, zo zal men in toekomstige tijden spreken van de ondraaglijke lichtheid van het “terrorisme”-predikaat.
Als een campagne uit de koker van Noël Slangen werd de staat, een maand voor de verkiezingen, van een fictieve staatsgreep gered. Zeventien beklaagden waarvan er twaalf aangehouden werden. Drie wapenhandelaren, zes militairen en een hoop politieke idealisten die mee gecompromitteerd werden omwille van fictieve verbanden en onzinnige hypotheses van het parket.
De echte staatsgreep voltrekt zich echter ver weg van de gemediatiseerde prefabricaties, de sensationele tot hallucinante “onthullingen”, namelijk de graduele inperking van onze burgerlijke vrijheden, met name de vrijheid van vereniging en vanzelfsprekend de vrijheid van meningsuiting, de eeuwige slachtoffers van elk totalitair regime. De staatsveiligheidsdiensten werden van hun parlementaire controle “bevrijd” en zouden direct onder de minister ressorteren. Volgens het zoveelste nieuwe wetsvoorstel van ons aller Laurette zouden politiek dissidenten na hun racisme of negationismeveroordeling hun burgerrechten ontnomen worden. En Dewael wil de rechter allerlei organisaties laten verbieden.
Sinds 7 september ben ik aangehouden onder de tenlastelegging van deelname aan een terroristische groepering én inbreuken op de racisme- en negationismewetgeving. Wat op zich een unieke, maar gevaarlijke cocktail is om me tegen te verdedigen.
Wat is er dan juist gebeurd? Van 2002 tot 2005 heb ik in het kader van B&H Vlaanderen inderdaad een reeks lezingen en debatten georganiseerd over onderwerpen die middels censuur uit het reguliere mediacircuit gehouden worden. De laatste vond plaats in maart 2005 naar aanleiding van Siegfried Verbeke’s vrijlating uit voorarrest. De toenmalige organisatie desintegreerde en de contacten werden verbroken. De laatste twee jaren werd geen enkel nieuw initiatief genomen. Met andere woorden, de organisatie was zo dood als onze democratische basisrechten binnenkort ook zullen zijn.
Van 2002 tot 2006 was ik eveneens uitgever van BBET, een private nieuwsbrief waarin allerlei regimekritische en controversiële artikels konden verschijnen zonder dat de auteurs aan zelfcensuur moesten doen. Als een hedendaagse Samiszsat-uitgave werd het onder vrienden verdeeld. Het aantal abonnenten oversteeg de vijftig niet.
Hoe groot was dan ook mijn verbazing, mijn ongeloof zo je wil, toen ik op die woensdagmorgen met een huiszoeking verrast werd door de federale politie, en na me nog vrijwillig aangeboden te hebben voor verhoor, wederrechtelijk opgesloten werd onder het mom van zulke groteske beschuldigingen. De Gestapo waardig…
Eén van de militairen die in deze zaak ook verdacht zijn werd maandenlang door een infiltrant benaderd en tot sappige uitspraken (grootspraak en toogpraat van een enkeling) en illegale wapenhandelingen verleid. Kosten noch moeite werden gespaard om het ingebeeld monster te neutraliseren, om het blazoen van Justitie op te kunnen poetsen en om “en passant” enkele politieke dissidenten de vergeetput in te gooien en maatschappelijk uit te schakelen. Door wat ongelukkige toevalligheden en een flinke dosis inbeeldingsvermogen zag men in wat losse wapenhobbyisten en een politieke dissident een georganiseerde groep extreemrechtse terroristen.
Reeds 53 dagen bevind ik me nu temidden de drugsdealers en geïnterneerden. Reeds 53 dagen tracht ik deze groteske aantijgingen te weerleggen, me te verweren tegen dit spreekwoordelijke vermoeden van schuld. De aanklacht van terrorisme is echter zo uit de lucht gegrepen, dat elk verweer ook surrealistisch wordt. De techniek van de Grote Leugen werkt dus nog steeds feilloos.
Aangezien ik principieel nooit voor en altijd tegen (zinloos) geweld gepleit heb, is dit onderzoek en mijn situatie zeer Kafkaiaans. Als in een nachtmerrie ben ik beland als Jozef K. in Het Proces, op een goede morgen uit mijn leventje geplukt en bedreigd met 10 jaar cel op basis van een vage terrorismewet, een laat product van de 9/11-gekte. Mijn raadsman, Piet Noë, verzet uitstekend werk, maar het is vanzelfsprekend schier onmogelijk om tegen zoveel politieke druk en rechtsmisbruik op te boksen, om deze heksenjacht te beëindigen. Mijn bedrijvigheden als publicist de laatste vier jaren kunnen me maximaal een jaar voorwaardelijke celstraf opleveren, als de wet juist gelezen wordt, wat dus zeker geen maandenlang voorarrest rechtvaardigt – de grove onrechtvaardigheid van zulk een muilkorfwet dan nog buiten beschouwing gelaten.
Als familievader met drie jonge kinderen en een vrouw die thuisblijft, is deze situatie van flagrant onrecht uiteraard schrijnend. Gelukkig weet mijn vrouw deze situatie rationeel aan te pakken en kunnen onze financiële reserves voorlopig nog aangesproken worden. Maar ook onze kinderen worden gestraft voor een misdrijf dat ik niet gepleegd heb. Ik zal er naar alle waarschijnlijkheid niet bij zijn als mijn zoon zijn eerste stapjes zet. Nodeloos te zeggen dus dat elke dag in deze vergeetput er één te veel is.
Vooral de absolute willekeur, de absolute onrechtvaardigheid (ze hadden mij evengoed van pedofilie of mensenhandel kunnen beschuldigen, denk ik altijd) en de thuissituatie maken het onverteerbaar. Ik vrees dus dat deze stalinistische schertsvertoning nog wel even zal duren. Indien men mij daadwerkelijk zou veroordelen onder die toch wel zeer elastisch toewendbare antiterrorismewetgeving, zou dat een ongekend precedent vormen. Net zoals Franciscus van Assisi of Thomas van Aquino onmogelijk verantwoordelijk gehouden kunnen worden voor de inquisitie, zo kunnen mijn publicistische activiteiten onmogelijk voor terrorisme versleten worden.
Terwijl Mariusz O. naar de voetbal gebracht wordt, terwijl Ferhye Erdal wel in vrijheid gesteld werd in afwachting van haar proces en zelfs onderdak kreeg in een pand van de staatsveiligheid, bevind ik mij in “maximum security” en worden de contacten met de buitenwereld geminimaliseerd, als ware ik Hannibal Lector. Sommige basisrechten gelden blijkbaar niet voor “de oppositionele rechterzijde”. Ik hoop vurig dat deze nachtmerrie spoedig beëindigd zal worden, ik weer mijn plaats in het gezin kan innemen.
Elk schrijven (de strenge postcontrole indachtig) is welkom naar:
Mark Horemans, cel 326, P.I. Gent – Nieuwewandeling 89 – 9000 Gent.
Voor vrijheid en recht,
Mark.
|
|
