Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door percloride
wat ik uit de tekst begrepen heb is het feit dat Belgie bestaat omdat het
geen gebruik maakt van volksraadplegingen, het is verwonderlijk dat door dergelijk prutsding zoals een volksraadpleging Belgie overeind blijft !
|
Inderdaad. Maanden geleden zei Eyskens op Canvas ook iets dergelijks. Hij kantte zich fel tegen een referendum omdat dit rampzalig zou zijn voor België en daarbij verwees hij naar de volksraadpleging over Leopold III. Blijkbaar beseffen de machtspolitici meer dan wie ook dat referenda dit land volledig zouden destabiliseren, wat dus illustreert dat de interne samenhang van dit koninkrijk ver te zoeken is. Eenheid er Belgen? Vergeet het maar.
|
Uit het interview met Dewachter blijkt wel, dat deze laatste betwijfelt of de invoering van referendum en volksinitiatief daadwerkelijk het einde van België zouden betekenen. Maar hij stelt wel, dat de 'elite'
gelooft dat dit het geval zal zijn. Dat België momenteel helemaal geen democratie is, werd al herhaaldelijk bevestigd door de Raad van State, bijvoorbeeld nog eens op haar algemene vergadering van 8 juli 2002, toen de Raad advies formuleerde betreffende twee voorstellen van decreet die de invoering van de volksraadpleging op Vlaams regionaal niveau beoogden. Ik citeer uit dit advies (mijn benadrukking):
"
Artikel 33 van de Grondwet bepaalt:
'Alle machten gaan uit van de Natie.
Zij worden uitgeoefend op de wijze bij de Grondwet bepaald'
Zowel uit deze bepaling zelf, als uit de overige bepalingen van de Grondwet betreffende de uitvoering van de machten, blijkt dat de Grondwet niet een stelsel gebaseerd op de volkssoevereiniteit heeft ingesteld, doch wel een stelsel gebaseerd op de nationale soevereiniteit waarbij de Natie wordt vertegenwoordigd door de gestelde machten en meer in het bijzonder, wat de wetgevende macht betreft, door de volksvertegenwoordiging (...)
Het door de Grondwet aldus ingesteld representatieve stelsel impliceert dat het de volksvertegenwoordigende vergaderingen zijn die de beslissingen nemen in de aangelegenheden die tot hun bevoegdheid behoren en dat ze in de uitoefening van hun mandaat, noch in rechten noch in feite, mogen worden gebonden.
Het aandeel van de bevolking bij de totstandkoming van wetten, decreten en ordonnanties is in het huidige constitutionele stelsel beperkt: het kiezerskorps wijst, overeenkomstig de bepalingen van de kieswetgeving, zijn vertegenwoordigers aan in de parlementaire vergaderingen (...)
Hieruit volgt dat het huidige representatieve stelsel procédés van rechtstreekse democratie uitsluit, op het niveau van de federale staat, de gemeenschappen en de gewesten. Dat is ongetwijfeld zo voor het referendum, dat aan de bevolking het recht toekent om bindende beslissingen te nemen in aangelegenheden die door of krachtens de Grondwet aan de onderscheiden staatsmachten zijn toegewezen. De invoering van het referendum vergt dan ook een herziening van de Grondwet. Dit geldt eveneens voor de volksraadpleging (...)
Zelfs indien men het louter consultatieve karakter van de volksraadpleging vooropstelt, is het duidelijk dat het advies dat uitgaat van de bevolking zelf, niet kan worden vergeleken met andere adviezen die soms worden ingewonnen (...)
De resultaten van een volksraadpleging mogen dan al juridisch niet bindend zijn, het gezag en de feitelijke druk die ervan uitgaan zijn van die aard dat zij het wezen van het door de Grondwet ingestelde representatieve stelsel dreigen aan te tasten doordat de volksvertegenwoordigers niet langer zelfs beslissen, doch zich feitelijk gebonden zullen achten door het advies dat de bevolking geeft".
Met andere woorden: het volk moet volgens de Raad van State zijn mond houden, omdat het anders zou kunnen dat de volksvertegenwoordigers zich niet meer volledig vrij voelen om de volkswil te negeren.
Een eerste conclusie: de term 'volksvertegenwoordiger' is nep. 'Volksvertegenwoordiger' is een misleidende term, bedoeld om zand in de ogen te strooien. De zogezegde 'volksvertegenwoordigers' vertegenwoordigen immers helemaal niet het volk; zij vertegenwoordigen de 'Natie'.
Wie of wat is die 'Natie'? Zowel de Grondwet als de Raad van State blijft daarover onduidelijk, maar één ding is zeker: de Natie is niét het volk. De Natie is bijgevolg een elite (Dewachter heeft trouwens nogal wat werk geleverd, om die elite en haar werking zo nauwkeurig mogelijk in kaart te brengen). En de volksvertegenwoordigers, zijnde eigenlijk de vertegenwoordigers van de zelfverklaarde nationale elite, moeten volgens de Raad van State volkomen vrij zijn om de volkswil te kunnen negeren. Daarom moeten de burgers hun klep houden, en is zelfs een niet-bindende volksraadpleging taboe.
'De Natie'!= 'het volk'. Onze Grondwet is inderdaad in de 19de eeuw door zo'n elite, en voor zo'n elite geschreven. Toen die Grondwet werd ingesteld, hadden de modale burgers niet eens stemrecht; zij werden door de 'Natie' openlijk misprezen.
Is dit misprijzen nu verdwenen? Geenszins. Het wordt alleen wat meer versluierd. Hoewel niet altijd. Zo zei een gewezen voorzitster van de VLD en voorstandster van ‘migrantenstemrecht’ onlangs nog heel snedig : “
Dat de meeste Vlamingen tegen zouden zijn, is geen argument. Of zeg je er dan meteen bij dat je geen verkozen politici meer nodig hebt?” (HUMO 7 oktober 2003, p.11).