Politics.be - Europa zoals ik dat zie

Ik heb zo al eens de neiging om utopisch te beginnen dromen... maar, mijn onderschrift indachtig, vindt ik dat hoegenaamd geen zonde.
Zodus, hier een idee van hoe ik het ideale Europa zie, toch wat betreft bestuur.

Het 'eengemaakte' broederlijk samenlevende Europa van de toekomst kan niet bestaan als het een gecentraliseerd boven alle landen staand bestuur heeft (ook al is dit een democratisch verkozen bestuur met parlement en president) omdat een grote overkoepelende Staat van die afmetingen en die bevolkingsaantallen buiten de menselijke schaal ligt. Een structuur die zich met honderden miljoenen mensen moet gaan bezig houden en overal op het grondgebied aanwezig moet zijn wordt automatisch een log bureaucratisch apparaat, een van de redenen waarom ook de supergrote gecentraliseerde Sovjetunie is ten onder gegaan. De staatsstructuur mag slechts zo groot zijn tot daar waar de mensen zelf nog enigszins vat hebben op wat er gebeurt. In tegenstelling tot de dromers van één grote wereldregering, is decentralisatie de sleutel tot democratie, en dit liefst zover mogelijk doorgevoerd: niet landen, niet regios, niet provincies, maar de gemeenten en de steden of zelfs de wijken moeten de basis vormen van het bestuur. Plaatselijke communes eigenlijk, waar de bevolking rechtsreeks aan kan mee werken, via rechtsreekse democratie. Enkel op die niveaus waar de mensen vat op hebben kan democratie bestaan.
Dit idee bestaat trouwens al langer in anarchistische en communalistische kringen.

In tegenstelling tot het huidig, gecentraliseerd, neerwaarts gericht systeem (Europa -> staat -> regio -> stad) moet de structuur van bestuur opwaarts zijn. Confederaal, dwz dat het de lokale democratische gemeenschappen zijn die bepalen wat het bovenliggend niveau (de regio) regelt op bestuurlijk vlak. Het heeft geen zin dat bvb voor de aanleg van een bepaalde straat in een stad beroep gedaan moet worden op het bestuur van de hele staat. De regios op hun beurt bepalen wat er interregionaal wordt geregeld, dit op vrijblijvende basis. Voor de aanleg van een autoweg tussen Brussel en Parijs worden de regios van Brussel tot Parijs ingeschakeld, voor een spoorweg van Antwerpen tot Amsterdam de regios waar die spoorweg doorheen moet leiden. Voor die autoweg moet niet een hele staat ingeschakeld worden omdat Antwerpen daar niks mee te maken heeft, en het is zinloos Brussel te betrekken bij die spoorweg. Gevolg: staten verdwijnen in dit Europa. (Zo ook de staat België, wat hou ik er van de Bub'ers op de stang te jagen :wink: ). Europa wordt een vereniging van regios in plaats van staten.

In tegenstelling tot anarchistische en communistische bewegingen elke verwijzing naar 'natie' verwerpen, ga ik er van uit dat afzonderlijke naties (géén staten!) wel een rol zullen spelen in Europa. Niet met de bedoeling tweedracht te zaaien maar integendeel om de grote kracht van deze Europese samenwerking, het (cultureel) pluralisme, te benadrukken. Naties hebben niet het doel zich af te zonderen en zich beter te gaan voelen dan de anderen, ze hebben als doel te voorkomen dat de europese rijkdom in diversiteiten herleidt wordt tot één grijze massa, zoals nu gebeurt onder het globalisme. De naties, die zelf hun grenzen bepalen (ik denk dat het aspect taal al een goed basisuitgangspunt zou zijn) hebben hun eigen confederaal bestuur dat instaat voor de eigen noden. Wat economie betreft mogen deze naties zich niet omvormen tot Staten die hun eigen belang verdedigen maar moeten zij in confederaal verband op het Europees niveau samenwerken. Tot op zekere hoogte. De ene regio heeft andere noden dan de andere. Het is bvb compleet zinloos om een politiek van monetaire eenheid te voeren zoals nu het geval is in Euroland, waar één centraal orgaan (zijnde de Europese centrale bank) voor heel Europa van noord tot zuid en van oost tot west dezelfde politiek voert. De noden van noorwegen zijn heel anders dan de noden van griekenland, daarom is decentralisatie opnieuw vereist om snel te kunnen inpikken op plaatselijke behoeftes. Hierin kunnen naties, of zelfs nog kleinschaliger entiteiten, een veel betere rol spelen. De Europese confederatie van Naties kan eventueel over een eigen bestuurlijke instelling beschikken (parlement, regering, justitie,...) maar mag nooit boven de naties staan. Europa moet integendeel ondergeschikt blijven aan de naties (die op hun beurt ondergeschikt zijn aan de lokale communale systemen) zodat plaatselijke behoeftes snel opgelost kunnen worden. Het kan niet, zoals nu, dat de EU een bevel geeft en dat België dat moet slikken, ook al betekent dit dat dit ten nadele van de belgische bevolking is.
En (ik zou anders Pelgrim niet zijn :wink: ) ik zie een glansrol voor het Esperanto weggelegd als de Europese brugtaal voor de inter-nationale contacten.

Uiteraard mag dit Europa niet zijn zoals het nu gemaakt wordt, waar alle sociale verwezenlijkingen van het verleden worden opzijgeschoven voor de Grote Wereldmarkt. Menselijke belangen moeten primeren op de economische. Ik weet het, dat is al tot in den treuren toe herhaald, maar aangezien de realiteit er geen oren naar heeft herhaal ik het toch nog maar eens.

Voor zover mijn idee van het ideale Europa.

Ik zou uiteraard geen consequent Utopist zijn als ik het volgende vergeet:
op termijn kan de Europese confederatie van volkeren uitgroeien tot een wereldomvattende confederatie, die van de Glorieuze Grote Wereldrepubliek :wink: .