Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zwartengeel
(Bericht 2201900)
En wat met Oost-Jeruzalem?
|
Dat is inderdaad de kernvraag. De Oslo-akkoorden lieten deze kwestie hangende en stelden enkel dat de status van Jeruzalem zou moeten worden vastgelegd "by peaceful negotiations". Tijdens de mislukte Camp David II-onderhandelingen met Clinton, Barak en Arafat in 2000 vormde de toekomstige status van Jeruzalem het grootste struikelblok. Barak was bereid om de Westbank voor 95 % terug te geven, Arafat was bereid om de vluchtelingen te vertellen dat ze geen recht meer zouden hebben op terugkeer, maar over Jeruzalem werd geen consensus bereikt. De onderhandlingen werden opgeschort en men hoopte dat men deze opniey-uwzo kunnen hernemen. Maar toen bracht Sharon een doelbewist provocerend bezoek aan de Tempeberg, en brak de tweede intifadah uit. De rst van de jonge 21ste eeuw bleek een verloren periode: Arafat werd zieker en zwakker, Likoed won de verkiezingen, Hamas won aan invloed, geholpen door Israel dat Arafat isoleerde en bombardeerde, 11 september verslechterde het geo-politiek klimaat, de Irak-oorlog verergerde dit nog, de "war on terror" werd door De Israelische regering als en vrijbrief gezien om hun oorlogje hiermee geljk te schakelen en Arafat tot een tweede Bin Laden uit te roepen, de Fatah-autoriteit ging ten onder aan nepotisme en corruptie, Arafat stierf en zijn opvolger Abbas mist het leiderschap om de Palestijnen de noodzakelijke toegevingen te doen aanvaarden, Hamas won de parlementsverkiezingen in januari dit jaar, daarop volgden de ontvoeringen en de Libanese crisis.
Maar ondanks al deze tegenslagen voor het vredesproces, blijft de kernvraag hetzelfde als in 2000: wat doen we met Jeruzalem bij een twee-statenoplossing? Er zijn al verschillende voorstellen geformuleerd:
1) Een opdeling tussen Oost-en West-Jeruzalem, dus in feite een bestendiging van de huidige situarie, met het verschil dat de Israeli's niet langer het Palestijnse edeeelte van de stad militair bezetten en niet mer kunnne verhinderen dat de Palestijne gebruik maken van het democratische rechten (momenteel is het de Palestijnen verboden om in Oost-Jeruzalem aan politiek te doen, manifestaties te organiseren e.d.).
Het nadeel aan deze opdeling is dat dit een toegeving is aan het scheidings-denken, met een zeer fysiek-verdeelde stad, met een "Muur" zoals in Berlijn, die de onmacht om tot een goede oplossing te komen symboliseert.
2) Jeruzalem krijgt een "internationaal statuut" en wordt noch onderdeel van Israel, noch van de nieuw op te richten Palestijnse staat. Wie dan precies de autoriteit zou moeten uitoefenenen in deze internationale stad,is voorlopig nog onduidelijk. Hoe men beide partijen deze oplossing kan doen aanvaarden eveneens.
De vorige paus heeft zijn eigen variant op dit voorstel geformuleerd, waarbij Jeruzalem een apart stauut zou krijgen als "bakermat van de drie wereldgodsdiensten". Van special belang voor de christenen is natuurlijk de toegang tot de voor hen heilige plaatsen, net zoals dit voor religieuze joden en moslims het geval is. De vele theologische discussies, waarbij men zich baseert op interpretaties van eeuwenoude teksten, maken het er niet gemakkelijk op voor de pragmatische diplomaten.
3)Jeruzalem wordt de gezamenlijke hoofdstad van zowel Israel als van de Palestijnse staat. De stad wordt door beide landen gemeenschappelijk bestuurd.
Dt lijkt de meest optimistische en hypothetische oplossing.
Hoedanook is het een belangrike vraag wat de hoofdstad van de Palestijnse staat wordt: Ramallah, Jeruzalem, Oost-Jeruzalem, Nazbloes, Gaza? Officieel houdt de P.A. vast aan Oost-Jeruzalem. Volgens Hams is het natuurlijk geheel Jeruzalem.
En zullen de Israeli's hun hoofdstad opnieuw willen verplaatsen van Tel Aviv naar (West-)Jeruzalem? Officieel is Tel Aviv een voorlopige hoofdstad en (heel) Jeruzalem de officiële, volgens de Israelische wet, maar dit is in strijd met VN-resolutie 478.
