jan hyoens |
28 november 2006 09:56 |
Yves de belgicist
Yves de belgicist
27.11.2006 14.40u - Voor alle duidelijkheid – u zou ons van kwade wil kunnen verdenken – dat is de titel en de omschrijving die RTBf-journalist Christoffe Deborsu geeft aan Yves Leterme in een bijzonder leerrijk artikel voor De Standaard. Yves – de belgicist – Leterme, dus.
Deborsu beschrijft in het artikel hoe Leterme tegenwoordig de studio’s van de Franstalige televisie afdweilt om zichzelf beneden de taalgrens te verkopen als de toekomstige en gedroomde premier. Op de klassieke vraag of België nog toekomst heeft, antwoordde Yves Leterme “zeven keer hetzelfde”, maakte de journalist het optelsommetje: “Ik ben geen separatist”.
In de Franstalige media, zo merkt Deborsu op, wordt hardnekkig het beeld gekoesterd van een Vlaamse minister-president die aanstuurt op het einde van België. Dat vijandbeeld is handig om de aandacht af te leiden van de onsmakelijke corruptieschandalen en de belabberde economische toestand ondanks Waalse ‘Marshalplannen’, maar het klopt niet met de realiteit.
“Geef 5 redenen om België als land te behouden”, mocht een kijker vragen. De antwoorden van Leterme zijn even dom als verhelderend.
1. “Mensen van verschillende cultuurgemeenschappen onder één dak laten leven is verleidelijk. Bij ons lukt het”.
2. “De interpersoonlijke solidariteit moet over zoveel mogelijk mensen worden gespreid.”
3. “Sommige bevoegdheden kunnen beter op federaal vlak uitgeoefend worden”.
4. “Europa erkent de landen, niet de regio’s”.
De journalist hield het na die 4 (nep)argumenten voor bekeken. Maar laten wij er even op ingaan en we zullen het kort houden. Argument 1. Zo’n succes is dat biculturele of multiculturele verhaal nu ook weer niet. Kijk maar naar Brussel, waar Vlamingen als tweederangsburgers worden behandeld en de taalwetten als een vodje papier. Argument 2. Ook wij hebben niks tegen ‘interpersoonlijke solidariteit’ als die vrijwillig, verantwoord, transparant en eerlijk is. Maar de ‘Belgische’ solidariteit is niets van dat alles. De miljardentransfers van Vlaanderen zijn geen ‘solidariteit’ meer maar georganiseerde diefstal. Bovendien zorgen ze niet voor de noodzakelijke economische heropleving van Wallonië, maar alleen voor het machtsbehoud van de Parti Socialiste. De transfers wiegen Wallonië in slaap, zoals Waalse professoren toegaven; maar Leterme wil en zal er niet aan raken. Bart De Wever mag elk jaar met miljarden nepeuro’s naar de scheepslift van Strépy rijden om één en ander aan te klagen, Yves Leterme ligt er niet wakker van. Argument 3. Waarom zouden ‘sommige’ bevoegdheden beter op federaal vlak uitgeoefend worden? En over welke bevoegdheden heeft Leterme het dan? Dat komen we jammer genoeg niet te weten. Zoals Leterme wel vaker om de hete brij heen fietst.
En het laatste argument: Europa erkent alleen de landen, niet de regio’s. Laat dat nu net hét argument bij uitstek zijn om voluit voor Vlaamse onafhankelijkheid te gaan. Omdat Vlaanderen enkel als vrije staat de noodzakelijke erkenning kan krijgen van Europa en de internationale gemeenschap.
“De geschiedenis bindt Wallonië en Vlaanderen”, merkte Leterme verder nog ontroerd op. “Is Brussel ook een band tussen Noord en Zuid?”, werpt de journalist op. “Ja hoor”, zegt Leterme. “En het Atomium, en Manneken Pis”… Waar we nog aan zouden willen toevoegen: En Jeanneke Pis, en de koning, de Rode Duivels en de frieten…
Geef toe, het is wat weinig om een kunstmatig land overeind en samen te houden, maar voor Leterme volstaat het ruimschoots. Intussen dringen ook steeds meer bedrijfsleiders aan op een grondige “kosten-baten-analyse” voor België. Wij en de auteurs van het Warandemanifest hebben zo’n analyse al gemaakt. De kosten van het ontbinden van België wegen niet op tegen de kosten van het behoud. Dus waarom zouden wij België in stand moeten houden?
In een lezenswaardige analyse van de verkiezingsresultaten van 8 oktober en de politieke toekomst wijst ook Derk-Jan Eppink (Menzo, november 2006) op de dubbelzinnigheid van Leterme en de CD&V. “De drijvende kracht binnen de CD&V is het ACW.”
“En dat is bepaald geen liberale noch een Vlaamsgezinde club. Het ACW is economisch conservatief, sociaal links en pro Belgisch. Het ACW wil geen staatshervorming, in tegenstelling tot de N-VA.”
Ook CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen liet onlangs in De Standaard (30.10.06) weinig heel van de Vlaamse geloofwaardigheid van CD&V: “Het beeld dat we opgejaagd worden door de N-VA, is niet correct”. Het moet een koude douche zijn voor die goedgelovige N-VA-kiezers die nog altijd alle heil verwachten van hun verstandshuwelijk met de CD&V. Na de roes komt straks de kater. En ze kunnen niet zeggen dat ze niet gewaarschuwd zijn. Wie voor de N-VA stemt, stemt voor uiteindelijk voor de terugkeer van de CD&V in de Wetstraat. Wie N-VA stemt, stemt voor… Yves de belgicist. bron vb
Bon, een sterk punt voor ons. Kunnen de nva'ers op een beschaafde manier hierop een antwoord geven?
|