Politics.be - Soedan

Ik heb in 2005 een artikel geschreven over de andere conflicten in Soedan, die in het Zuiden en in het Oosten. Misschien is het interessant om dit hier eens te posten, voor wie geïnteresseerd is in meer achtergrondinformatie. Hoewel het niet rechtsreeks over Darfur gaat, zijn er toch paralellen te trekken.

Complexe conflicten in Soedan.

1. Historische achtergrond
De moderne geschiedenis van Soedan begint in 1821 wanneer het land wordt veroverd door Mohammed Ali, de pasja van Egypte. In 1881 roept Mohammed Ahmad al-Mahdi zichzelf uit tot de tweede grote profeet. In 1884 slaagt hij erin de hoofdstad Khartoum te veroveren op de Britten, die ondertussen de macht in Egypte hadden overgenomen, maar hij sterft vijf maanden later. In 1898 bezet een gezamenlijk Brits-Egyptisch leger het land. Soedan valt zo vanaf 1899 onder het Anglo-Egyptisch Condominium. Na de volledige onafhankelijkheid van Egypte wordt afgesproken dat de kwestie Soedan zal geregeld worden door in 1953 verkiezingen te houden voor een regionaal parlement. Dit parlement, dat wordt gedomineerd door de National Unionist Party en de Umma Party van Sayed Abdur al-Mahdi, stemt voor afscheiding van Egypte vanaf 1 januari 1956.
De eerste democratisch verkozen regering van premier al-Azhari wordt al in 1958 afgezet door een militaire coup onder leiding van generaal Abboud. In 1962 breekt een opstand uit in het Zuiden. De zogenaamde Anya-Nya rebellen, wat zoveel betekent als mierengeprik, komen in opstand tegen de centrale regering. Het regime van generaal Abboud wordt omver-geworpen door de Oktoberrevolutie in 1964. Hoewel deze revolutie er gekomen was onder impuls van de Sudanese Communist Party (SCP), is het de Umma Party van de dertigjarige Sadik al-Mahdi die de verkiezingen wint. Premier al-Madhi wordt in 1969 afgezet door kolonel Jafar Numeiry. Deze Nasseristische militair wordt aanvankelijk gesteund door de SCP, maar in 1971 executeert hij alle communistische leiders. Net als Nassers opvolger in Egypte Saddat, richt Numeiry zich vanaf 1972 meer op het Westen en tracht hij de banden met de Verenigde Staten aan te halen. In hetzelfde jaar wordt het Addis Abeba-vredesakkoord gesloten tussen de centrale regering en de Anya-Nya rebellen. Dit akkoord voorziet in gedeeltelijke autonomie voor het Zuiden van Soedan en de integratie van de rebellen in het Soedanese leger. Een kleine groep van hardliners aanvaardt het akkoord niet en steekt de grens met Ethiopië over. In 1976 wordt er olie ontdekt in de provincies Kordofan (centraal-Soedan) en Bahr El-Ghazal (zuid-Soedan). De oliemaatschappij Chevron vestigt zich vanaf 1978 in Bentiu (Unity State). President Numeiry probeert in 1983 zijn wankelende positie te redden door de islamitische kaart te trekken. Hij voert over heel het land de Sharia in om zo de islamistische oppositiepartijen (National Islamic Front en Umma Party) de wind uit de zeilen te nemen. Dit wakkert het verzet in Zuid-Soedan opnieuw aan. Er breekt muiterij uit in de zuidelijke stad Bor en luitenant-kolonel John Garang (zelf een zuidelijke Dinka) wordt door de regering gestuurd om de opstand te onderdrukken. Maar Garang stelt zichzelf aan het hoofd van de rebellie en richt de Sudanese People’s Liberation Movement op (met als militaire vleugel het SPLA). Ook de Anya-Nya laten weer van zich horen: in 1984 vermoorden ze vier werknemers van Chevron,dat zich daarop terugtrekt uit Soedan. Sindsdien is vooral China actief in de Soedanese olievelden.
Als gevolg van de Ethiopische hongersnood stromen in 1985 zowat 1 miljoen vluchtelingen toe. In maart van dat jaar valt het regime van Numeiry. Na de verkiezingen van 1986 wordt Sadik al-Madhi (Umma Party) opnieuw premier in een coalitie met de Democratic Unionist Party (gematigd islamitisch). Er volgt opnieuw een militaire coup in 1989. De macht komt in handen van het Revolutionary Command Council onder leiding van Omar al-Bashir. De militairen worden ook gesteund door de islamisten van het National Islamic Front met als leider Hassan al-Turabi, die parlementsvoorzitter wordt. Gedurende de jaren ’90 wordt het conflict tussen Khartoum en het SPLA heviger. Het aantal SPLA-soldaten wordt in 1991 geschat op 60.000. Tussen 1983 en 1998 vallen er zo’n twee miljoen slachtoffers in Zuid-Soedan en de Nuba Mountains.
Vanaf het midden van de jaren ’90 neemt de internationale druk op Soedan toe. De Egyptische president Mubarak beschuldigt Soedan in 1995 van betrokkenheid bij een geplande moordaanslag op zijn leven in Addis Abeba. De Verenigde Staten beschuldigen het land ervan internationale terroristen (zoals Osama Bin Laden) onderdak te verlenen. Dit leidt in 1997 tot een V.S.-embargo tegenover Soedan. Het jaar daarop, terwijl president Clinton onder vuur ligt over het Lewinsky-schandaal, lanceren de V.S. raketten op een farmaceutische fabriek in Khartoum. De Amerikaanse regering beweert dat daar chemische wapens werden gemaakt. Tussen 1999 en 2001 komt het tot een krachtmeting tussen president Bashir en parlementsvoorzitter Turabi. De president ontbindt het parlement, roept de noodtoestand uit en uiteindelijk arresteert hij Turabi. Deze had op eigen houtje een akkoord met de SPLA trachten te onderhandelen. In de komende jaren wordt Turabi eerst vrijgelaten, dan weer gearresteerd en uiteindelijk opnieuw vrijgelaten in juni 2005.

2. Het vredesakkoord met het SPLA: het Comprehensive Peace Agreement
De SPLM kan gezien worden als de vertegenwoordiger van de belangen van de Dinka- en Nuer-stammen uit het zuiden. Deze zwarte Afrikanen zijn animistisch of christelijk. Maar het religieuze verzet tegen de Sharia is maar één van de redenen voor de strijd. Er zijn immers ook bondgenoten van de SPLM die islamitisch zijn, zowel in het westelijke Darfur als in het Oosten. De rebellie heeft zeker evenzeer te maken met de onrechtvaardige verdeling van de rijkdommen van het land, waarvan de centrale regering het grootste deel naar zich toetrekt. Het conflict is ook niet louter etnisch, want er zijn ook Dinka en vooral Nuer die tegen het SPLA strijden aan de kant van de regering in Khartoum, zoals the South Sudan Defense Force (onder leiding van Paulino Matiep). De opmars van het SPLA wordt vanaf 1991 tegengehouden door de interne verdeeldheid in het Zuiden. Het regime in Khartoum maakt meer en meer gebruik van plaatselijke milities om de strijd tegen de separatisten te voeren.
In januari 2002 sluit het SPLA een akkoord met een rivaliserende militie (Sudan People’s Defense Force van dr. Riek Macher). Dit dwingt de regering tot onderhandelingen. Er wordt een wapenstilstand gesloten voor zes maanden. In juli 2002 wordt in Kenia het Machakos Protocol getekend. Hierin verbindt de Soedanese regering er zich toe om na een overgangsperiode van zes jaar de uitslag van een referendum over zelfdeterminatie van het Zuiden te aanvaarden, de zuidelijke rebellen aanvaarden met deze tekst de toepassing van de Sharia in het Noorden. De Oegandese president Museveni regelt in dezelfde maand een ontmoeting tussen John Garang en president Bashir. Ondanks de wapenstilstand zijn er toch nog vaak opflakkeringen van geweld. Het uitbarsten van de Darfur-crisis in februari 2003 zet het verdere verloop van de vredesbesprekingen onder druk.
Het definitieve vredesakkoord (Comprehensive Peace Agreement) wordt getekend in januari 2005. Over de volgende punten wordt overeenstemming bereikt:
I. Er worden twee aparte legers gevormd, het SPLA moet zich binnen de acht maanden uit het Noorden terugtrekken, de regeringstroepen hebben twee en een half jaar om zich uit het Zuiden terug te trekken. Er wordt een geïntegreerde unit gevormd van 21.000 soldaten voor de “three areas”.
II. In 2011 zal in het Zuiden een referendum worden gehouden over onafhankelijkheid.
III. De olie-inkomsten zullen 50-50 worden verdeeld.
IV. Er komt een duaal banksysteem. In het Noorden een islamitisch banksysteem met als munteenheid de Soedanese Pond, in het Zuiden zal de Soedanese Dinar worden gebruikt.
V. In de centrale transitionele regering van nationale eenheid krijgt Bashirs Natonal Congress Party 70% van de posten en de SPLM 30 %. In Abyei, the Blue Nile State en the Nuba Mountains krijgt de SPLM 45 % van de posities in de locale administratie. Bashir blijft president en Garang zal worden ingezworen als vice-president.
VI. De Sharia blijft geldig in het Noorden, maar is niet van toepassing op niet-moslims in geheel Soedan. Over de status van de Sharia in de hoofdstad Khartoum zal beslist worden door een verkozen raad.

De Verenigde Staten en de internationale gemeenschap steunen het vredesproces in Zuid-Soedan: donors beloven 4,5 miljard dollar hulp. In juni 2005 wordt ook een akkoord bereikt tussen de regering en de National Democratic Alliance. Dit is een koepelorganisatie van verschillende oppositiepartijen waaronder de communisten (SCP) en de gematigde islamisten (DUP). Er is afgesproken dat er binnen de vier jaar vrije verkiezingen zullen worden gehouden. Oppositiepartijen zoals de NDA en de Umma Party hebben in het huidige overgangsparlement slechts 14 % van de zetels, tegen 28 % voor de SPLM en 52 % voor de National Congres Party (de regeringspartij), maar zij verwachten de verkiezingen in het Noorden te winnen en zijn daarom bereid om voorlopig hun medewerking aan het vredesakkoord te verlenen.
Op 9 juli 2005 wordt John Garang vice-president en de nieuwe grondwet wordt ondertekend.

3. De dood van John Garang
Na slechts drie weken vice-president te zijn geweest, sterft John Garang in een helikoptercrash op 30 juli 2005. Volgens de eerste officiele berichten zou het ongeluk te wijten zijn geweest aan slecht weer, waardoor het toestel neerstortte in het Imatonggebergte, aan de grens van Soedan met Oeganda. Niet iedereen is echter overtuigd van deze uitleg, en president Museveni gooit olie op het vuur wanneer hij zegt een aanslag niet uit te sluiten. Museveni had Garang zijn persoonlijke helikopter aangeboden om terug naar Soedan te vliegen. Na de crash breken rellen uit, zowel in de hoofdstad Khartoum als in de zuidelijke stad Juba, tussen zwarte aanhangers van Garang en Arabieren. Er vallen minstens 130 doden. In Juba worden 19 Arabische handelaars afgemaakt, in Khartoum wordt een kerk bestormd en volgens Human Rights Watch wordt in sommige moskees opgeroepen om de ongelovigen aan te pakken. Er zijn ook onlusten in het olierijke Malakal, in de Upper Nile provincie. Daar is de situatie echter verschillend: de Upper Nile is de thuisbasis van de milities van Matiep (SSDF), voornamelijk Nuer, en zij proberen de SPLM-invloed te destabiliseren. Ondanks de aanvankelijk slechte communicatie over de feiten vanwege de regering en de insinuaties van de Oegandese president, slagen gezamenlijke patrouilles van de regering en het SPLA erin om tegen 5 augustus de rust te herstellen.
Het vacuüm dat Garang heeft achtergelaten wordt al snel ingevuld. Al op 1 augustus kiest de SPLM Salva Kiir Mayardit als opvolger, als leider van de SPLM/A en als vice-president. Salva Kiir had nochtans nog maar een jaar geleden een ernstige leiderschapstwist gehad met Garang. Kiir is een stichtend lid van de SPLM en verweet Garang een te persoonlijke leiderschapsstijl. Volgens de International Crisis Group werden alle aanhangers van Kiir gestraft door hen niet te benoemen op belangrijke (militaire) posten. Kiir werd bijna vervangen als stafchef van de SPLA. Desondanks is hij de enige echte kandidaat voor de opvolging. Hij is immers eveneens een Dinka (de meest talrijke zwart-Afrikaanse stam in Zuid-Soedan), en hij is zeer geliefd bij de soldaten. Zijn enige rivaal voor het leiderschap is Dr. Riek Machar, een Nuer die in 2002 opnieuw verzoende met de SPLM. Machar wordt benoemd tot vice-president van Zuid-Soedan en zal een belangrijke rol moeten spelen in een mogelijk vredesakkoord met de South Sudan Defense Force. Volgens de UNHCR heeft de dood van Garang ertoe geleid dat de vluchtelingen (zo’n 200.000 in Oeganda) niet langer terug durven naar Soedan. President Bashir kondigt op 3 augustus aan dat een onafhankelijke onderzoekscommissie de oorzaken van de crash zal trachten te achterhalen. Deze commissie zal bestaan uit zowel afgevaardigden van de noorderlijken als van de SPLM. Ook de Verenigde Naties hebben hun steun al toegezegd.
4. De implicaties van het CPA op de verhoudingen tussen Oeganda, Soedan en de LRA
Joseph Kony’s Lord’s Resistance Army vecht sinds 1987 tegen de Oegandese regering. Het LRA beweert de belangen van de achtergestelde Acholi uit Noord-Oeganda te verdedigen, maar de Acholi zijn het voornaamste slachtoffer van de wreedheden van zowel het LRA als regeringstroepen. De wortels van het conflict liggen bij de vereenzelviging van de Acholi met het leger van het vorige regime in Oeganda (UNLA) en de erosie van de traditionele Acholi-maatschappij. Net als zijn tante Alice Lakwena beweert Kony in contact te staan met de Heige Geest. Hij ziet zich als een nieuwe Moses en wil een staat stichten gebaseerd op de Tien Geboden. Ondanks deze christelijk-fundamentalistische inspiratie wordt het LRA gesteund door het islamistische regime in Khartoum. Museveni steunt immers het SPLA. Kony zou zich schuil houden net over de grens met Soedan, in het Imatonggebergte.
In 1995 verbreekt Oeganda de diplomatieke relaties met Soedan. Twee jaar later komt het zelfs tot een grensconflict, wanneer 60 Soedanese soldaten worden gedood, en 100 gevangen genomen tijdens een gezamenlijk aanval op Oegandees grondgebied door Soedan en het LRA. Op 8 december wordt een vredesakkoord gesloten tussen Soedan en Oeganda, waarin afgesproken wordt om elkaars territoriale souvereiniteit te respecteren en niet langer steun te verlenen aan rebellen op het grondgebied van de ander.In februari 2003 staat Soedan zelfs toe dat Oegandese troepen de grens oversteken om de LRA te bekampen. De ICG schrijft echter dat het LRA in april 2005 nog steeds steun krijgt van “regime elements”. In juni staat in een ICG-rapport dat het LRA haar ammunitie uit Khartoum krijgt. Bashir ontkent elke betrokkenheid, hij beweert dat de LRA-aanvallen op Zuid-Soedanese dorpen onaanvaardbaar zijn. In de regio rond Juba zullen liaison-officieren van beide legers de coöperatie verzekeren. Ondanks alle geruststellende verklaringen van Khartoum, vertelt getuige rev. Jugusuku in mei aan de BBC dat hij Antonov-vliegtuigen heeft gezien die voedsel en ammunitie droppen voor het LRA. Het vredesakkoord tussen Noord- en Zuid-Soedan kan deze situatie verbeteren. Garang stelde duidelijk in juli 2005 dat het neutraliseren van het LRA een topprioriteit zou zijn voor de nieuwe regering. Volgens John Prendergast juichde het LRA na zijn dood. Maar zowel zijn opvolger Salva Kiir als de nieuwe stafchef van het SPLA Deng Ajak bevestigen dat ze de strijd tegen het LRA onverminderd zullen verder zetten. Ook Museveni ontkent dat Garangs dood een impact zou hebben. Op 17 augustus wordt door Oeganda opnieuw een grensoverschrijdende aanval uitgevoerd. Kiir waarschuwt de LRA op 24 augustus dat het Soedan moet verlaten. Hij stelt dat zijn zuidelijke regering klaar is om ze uit het land te drijven, indien het niet tot een akkoord komt met Kampala. De Soedanese minister van Buitenlandse Zaken Mustafa Othman Ismail onderstreept deze woorden en zegt dat het LRA een grote bedreiging vormt voor de veiligheid van de bevolking en het leger in Zuid-Soedan.

5. De Three Areas (Abyei, de Nuba Mountains en Southern Blue Nile) en het Oosten
De "Three Areas" liggen in het geografische noorden, maar lokale rebellen zijn onderdeel van of geallieerd met het SPLA. De oorzaken voor de rebellie zijn hetzelfde als in het zuiden: een centrale regering die de lokale rijkdommen exploiteert, haar religieuze en culturele waarden oplegt aan een historisch diverse bevolking en etnische groepen tegen elkaar opzet.
Het vredesakkoord tussen Khartoum en de SPLA heeft in de gebieden die er niet onder vallen, de conflicten aangewakkerd. In 2003 zei een SPLA-lid uit de Nuba Mountains dat het Machakos Protocol verraad was.Het is onduidelijk hoe de toestand zal evolueren na de inwerkingtreding van het CPA.

5.1. Abyei
Hier wonen zowel Ngok Dinka als Arabische Misserya. Veel zuidelijke Dinka pleiten voor een aansluiting van Abyei met Zuid-Soedan, maar de chiefs van de Ngok Dinka kozen in de jaren ’50 om bij het noordelijke Kordofan te blijven. De verstandhouding tussen Dinka en Misserya is sindsdien verslechterd, aangezien veel Dinka in de jaren ’80 de kant van de SPLM kozen, en de regering de Misserya bewapende. De SPLM pleit nu dan ook voor een apart referendum over Abyei. Er werd een commissie voorzien in het CPA om de preciese grenzen van het gebied te bepalen, wat gezien de aanwezigheid van olie niet eenvoudig is. Het rapport van de commissie wordt noch door de Misserya, noch door Bashir aanvaard.

5.2. De Nuba Mountains en Southern Blue Nile
De meeste Nuba zijn moslims, maar in 1984 trad de Komolo-beweging van Yusuf Kuwa toe tot de SPLM. Kuwa stierf in 2001, waarop de regering een groot offensief opende. In december 2002 werd een All-Nuba Conference georganiseerd, bijgewoond door Garang. De Nuba verenigden zich in de United Sudan National Party, o.l.v. Ghaboush. Uit de naam van de partij blijkt de gehechtheid van de Nuba aan een (gefederaliseerde) eenheidsstaat. Veel Nuba zijn teleurgesteld in de SPLM sinds het CPA. Anderen verwijten zich net dat ze zich onvoldoende met de SPLM hebben geïdentificeerd.

In de Blue Nile State is de situatie gelijkaardig: ook hier organiseren de lokale Funj, die meestal moslim zijn, een conferentie in 2002. De regio eist het recht op zelfdeterminatie, een seculiere grondwet en een autonoom gebied in een verenigd Soedan. De Funj ijveren niet voor aansluiting bij een onafhankelijk Zuid-Soedan.

5.3. Oost-Soedan
De Beja, aanhangers van de sufi-islam, hebben zich verenigd in het Beja Congress sinds de jaren ’60. In 1995 sluit het BC zich aan bij de oppositiekoepel NDA, dat gesteund wordt door Eritrea en de SPLM, met wie ze sinds 1997 een Joint Military Command vormen. Na het Machakos-akkoord vrezen de Beja dat Khartoum de onderhandelingen met het zuiden enkel gebruikt om tijd te winnen, om daarna de rebellieën in Darfur en het Oosten te kunnen onderdrukken. Een andere oostelijke rebellengroep is de Rashaida Free Lions Movement. Deze organisatie, geleid door Mabruk Salim, sluit in juli 2004 een samenwerkingsakkoord met de Justice and Equality Movement uit Darfur. De BC en de Free Lions verenigen zich in maart 2005 en vormen sindsdien het Eastern Front. Als reactie hierop start de regering onderhandelingen op met de pro-regering Beja van het Beja Congress for Reform and Development. Het Eastern Front krijgt nog steeds de actieve steun van Eritrea. Salah Barqueen van het EF verklaart op 27 juni 2005 dat Khartoum vliegtuigbombardementen uitvoert op burgers in het oosten. De regio is van groot belang voor de centrale regering, aangezien alle olie via een pijpleiding naar de oostelijke stad Port Sudan gaat, waar de enige raffinaderij gevestigd is. Op 12 juli 2005 zegt minister van Buitenlandse Zaken Ismail dat de regering bereid is om te onderhandelen met het Eastern Front. De dood van Garang betekent volgens de ICG een setback voor de vrede in Oost-Soedan, aangezien voor Salva Kiir het oosten geen topprioriteit is. Het conflict in Oost-Soedan staat ook niet erg hoog op de agenda van de internationale gemeenschap.
6. Besluit
Als we met de ogen van Huntington naar Soedan zouden kijken, dan kunnen we de conclusie trekken dat de conflicten veroorzaakt worden doordat het land op de breuklijn ligt tussen de Christelijke en de Islamitische beschavingssfeer. Zo wordt het ook vaak in de media voorgesteld. Als we echter zien dat de islamitische Nuba, Funj en Beja samen met het “christelijke” SPLM de regering bekampen, dan weten we dat deze verklaring alleen niet voldoet. Een structurele verklaring moet ook aandacht schenken aan de erfenis van het kolonialisme en het algemene falen van de natie-staat in Afrika. Door het fenomeen van proxy warfare en de economische factor (spoils-politics) zijn de Soedanese conflicten jarenlang blijven voortwoekeren, nog verergerd door de alomtegenwoordigheid van lichte vuurwapens. Deze wapens hebben ervoor gezorgd dat milities nu vooral uit kindsoldaten en tieners bestaan. De internationale gemeenschap blijkt niet in staat de conflicten op te lossen, noch de Arabische Liga, noch de VN (waar China een blokkerende rol speelt), noch het ICC in Den Haag

Bibliografie
ALLEN, Chris, ‘Warfare, Endemic Violence & State Collapse in Africa’, in: Review of African Political Economy, 1999, n° 81, pp.367-384.
THOMSON, Alex, An Introduction to African Politics. London, Routledge, 2000.
KASOZI, A.B.K., The Social Origins of Violence in Uganda: 1964-1984.
Montreal, McGill- Queen’s University Press 1994, pp. 17-55 ( Part I: A legacy of Violence: 1. Precolonial and Colonial Uganda, 2. Inequality and Violence in Uganda ).
DOOM, Rudy, VLASSENROOT, Koen, ‘Kony’s message: a new koine? The “Lord’s Resistance Army” in Northern Uganda’, 28 p.
COLLIN, Robert O., “Sudan: A History of Uninterrupted Violence”, 2002, Op: http://www.african-geopolitics.org/s...articleid=3098
(anon.), “African Security Analysis Programme: Interview with Martin Kenyi and Garhoth Garkouth of the South Sudan Defense Force”, 22 juni 2003, Op: http://www.iss.org.za/AF/current/sudanjun03a.pdf
EL BUSHRA, Mohamed, “Agreement between the Free Lions Movement and the Sudan Justice and Equality Movement”, In: The Sudan Tribune, 20 juli 2004, Op: http://www.sudantribune.com/article_...d_article=4077
PRUNIER, Gérard, “Paix fragile et partiele au Soudan. Accords avec le Sud, Guerre au Darfour”, Op: http://www.monde-diplomatique.fr/2005/02/PRUNIER/11917, feb.2005.
NYAKAIRU, Frank, “Sudanese govt. still supporting Ugandan rebels”, In: The Sudan Tribune, 21 mei 2005, Op: http://www.sudantribune.com/article_...d_article=9687
(anon.), “Sudan: Rebels say civilians being bombed in the east”, Op: http://www.irinnews.org/print.asp?ReportID=47827, 27 juni. 2005.
(anon.), “Khartoum ready to negotiate with eastern rebels”, Op: http://www.sudan.net/news/posted/11907.html, 13 juli. 2005.
VIDAL, Koen, “Dood Soedanese vice-president zorgt voor bloedige straatprotesten”, In: De Morgen, 2 augustus 2005.
(anon.), “Uganda-Sudan: Garang Death Could Affect Refugee Repatriation Plans – Aid Workers”, Op: http://allafrica.com/stories/printab...508090297.html, 9 aug.2005.
(anon.), “Garang’s death won’t affect fight against LRA, says Ugandan leader”, Op: http://www.sudan.net/news/posted/12124.html, 10 aug. 2005.
NABUDERE, Dani, “Difficult Times Lie Ahead for Sudan Peace Accord After Death of Garang”, In: The Monitor (Kampala), 17 aug. 2005, Op: http://allafrica.com/stories/printab...508170297.html
(anon.), “Ugandan army attacks and kills LRA rebels in southern Sudan”, Op: http://www.sudan.net/news/posted/12165.html, 18 aug. 2005.
(anon.), “Sudan: Southern VP appointment to boost reconciliation talks”, Op: http://www.irinnews.org/print.asp?ReportID=48700, 23 aug. 2005.
(anon.), “Kiir says Sudan is ready to force out LRA from southern Sudan”, In: The Sudan Tribune, 24 aug. 2005, Op: http://www.sudantribune.com/article_..._article=11244
(anon.), “Garang successor warns LRA to leave Sudan”, Op: http://www.sudan.net/news/posted/12201.html, 24 aug. 2005.
(anon.), “Sudanese FM stresses need to force out Uganda’s anti-gov. group from southern Sudan”, In: The Sudan Tribune, 25 aug. 2005, Op: http://www.sudantribune.com/article_..._article=11272
International Crisis Group, Sudan’s Other Wars. Africa Briefing. Khartoum/Brussel, 25 juni 2003, 22 p.
International Crisis Group, Peace in Northern Uganda: Decisive Weeks Ahead. Africa Briefing n°22. Kampala/Brussel, 21 februari 2005, 11 p.
International Crisis Group, A New Sudan Action Plan. Africa Briefing n°24. Nairobi/Brussel, 26 april 2005, 13 p.
International Crisis Group, Building a Comprehensive Peace Strategy for Northern Uganda. Africa Briefing n°27. Kampala/Brussel, 23 juni 2005, 16 p.
International Crisis Group, The Khartoum-SPLM Agreement: Sudan’s Uncertain Peace. Africa Report n°96. Nairobi/Brussel, 25 juli 2005, 24 p.
International Crisis Group, Garang’s Death: Implications for Peace in Sudan. Africa Briefing n°30. Nairobi/Brussel, 9 aug. 2005, 12 p.
http://allafrica.com/stories/printable/200508090297.html http://allafrica.com/stories/printab...508170297.html http://hrw.org/english/docs/2005/08/...n11607_txt.htm (“Sudan: Communal Violence Threatens Peace Process. Government Should Quell Incitement, Facilitate Independent Investigation”)http://newsvote.bbc.co.uk/mpapps/pagetools/print/news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/country_profiles/820864.stm (“Country profile: Sudan”, 12 aug. 2005)http://newsvote.bbc.co.uk/mpapps/pagetools/print/news.bbc.co.uk/1/hi/world/middle_east/country_profiles/827425.stm (“Timeline: Sudan”, 12 aug. 2005)http://newsvote.bbc.co.uk/mpapps/pagetools/print/news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/4738295.stm (“Profile: Salva Kiir”, 12 aug. 2005)http://photos2.flickr.com/1909734_a7b04b621e_o.jpg (“Sudan: Oil and Gas Concession Holders”, 26 aug. 2005)
http://www.african-geopolitics.org/show.aspx?articleid=3098
http://www.crisisgroup.org/home/index.cfm?|=1&id=3611 ( “I.C.G. - Conflict prevention and resolution”, 9 aug. 2005)http://www.globalsecurity.org/military/world/para/lra.htm (“Lord’s Resistance Army”, 27 april 2004)http://www.irinnews.org/print.asp?ReportID=47827http://www.irinnews.org/print.asp?ReportID=48700http://www.iss.org.za/AF/current/sudanjun03a.pdf http://www.monde-diplomatique.fr/2005/02/PRUNIER/11917 http://www.ppu.org.uk/war/countries/africa/sudan.html (Peace Pledge Union, 26 aug. 2005)http://www.reliefweb.int/rw/rwb.nsf/db900SID/EVIU-68SJF2?OpenDocument&rc=1… (Institute for Security Studies: “Sudan Comprehensive Peace Agreement Provisions”, 9 jan. 2005)http://www.sudan.net/government/history.html (26 aug 2005)
http://www.sudan.net/government/parties.html (26 aug 2005)
http://www.sudan.net/news/posted/11907.html http://www.sudan.net/news/posted/12124.html
http://www.sudan.net/news/posted/12165.html http://www.sudan.net/news/posted/12201.html http://www.sudantribune.com/article_...d_article=4077
http://www.sudantribune.com/article_impr.php3?id_article=9687
http://www.sudantribune.com/article_impr.php3?id_article=11244
http://www.sudantribune.com/article_impr.php3?id_article=11272
http://www.uis.unesco.org/countryprofiles/html/EN/7360.htm (27 aug. 2005)http://www.un.org/News/Press/docs/2005/sgsm10025.doc.htm (“Secretary-General mourning Sudan’s first Vice-President Garang, calls for reaffirmation of commitment to build on peace process”, 1 aug. 2005)http://www.usip.org/library/pa/sudan_uganda/ sudan_uganda_120819999.html (United States Institute of Peace: Peace Agreements Digital Collection: Sudan-Uganda. “Agreement Between the Governments of Sudan and Uganda, 8 December 1999”)

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Dr. Strangelove (Bericht 2226644)

Wat een soep ,het laat me denken aan "congo" ! Iedereen wil eigenlijk de baas zijn zoiets als in iraq.