oordelen.
 

Waarom blijkt samenleven zo moeilijk te zijn,waarom eigenlijk moeten wij mekaar de duivel aandoen,en kan het werkelijk niet anders?
Feit is dat we eerst eens allemaal naar onszelf zouden moeten kijken,zijn wij allemaal zo goedaardig en zonder fouten,maken wij ook niet de fouten die we anderen verwijten,en zijn we soms niet wat snel met oordelen en vooroordelen?
Het politieke spectrum loopt van links naar rechts of omgekeerd;en daar start al het gezever!
Links en rechts kunnen niet tot een dialoog komen en verwijten mekaar de ergste dingen,maar vergeten dikwijls dat zij juist de voorbeelden geven van onverdraagzaamheid.
Het lijkt net of de waarheid zijn rechten niet meer heeft in een beschaafde samenleving,men geeft van de politiek uit de boodschap,van wij weten het beter en beslissen in jullie plaats,terwijl het echte leven niet plaatsvind in het parlement of op een ministerraad.
Wij gewone mensen schrikken niet meer op als op televisie gepraat wordt over 200 doden,wij aanvaarden dat en denken er niet verder over na,de waarheid is echter dat net dat die ongevoeligheid zich meer en meer laat gelden in ons bestaan.
Buitenlanders verwijten ons racisme en andersom verwijten wij hun dat ze straatboeven zijn,en in zekere mate is dat ook zo,wij moeten als we links volgen het gedeelte boeven maar vergeten,andersom geeft rechts ons de indruk dat het allemaal boeven zijn,en dat er geen goede mensen tussenzitten.
En net zoals in de grote samenleving en politiek krijg je hier op politics dezelfde afspiegeling terwijl er hier toch gepraat wordt met mekaar komen we blijkbaar geen meters korter bij mekaar,en blijven de verwijten en de opmerkingen ons rond de oren vliegen.
Verdraagzaamheid zou zich moeten uiten in het spreken van de waarheid na het opmaken van de feiten,en niet na een persoonlijk vooroordeel,en andersom moet men feiten niet minimaliseren,en als iedere burger,zwart ,bruin,geel of wit die hier leeft dat al zou beseffen zou er mss
heel mss iets positiefs inzitten.
Mss is het besef dat wij allemaal niet perfect zijn wel en voorbeeld van tegemoetkoming,en in deze pleit ik ook schuldig.

Utopisch denken?
Wij zijn natuurwezens en wij verschillen gelukkig van elkaar.
En ja, alles is begonnen toen er van den appel werd gebeten:lol:

Wat jij beschrijft is gewoon de mensheid...wij zijn zo...wij houden niet van verschillen enz enz enz.
De manier van leven is inderdaad enorm veranderd, maar het beestje is hetzelfde gebleven.

Veranderingen,stress,druk enz.. dragen inderdaad niet bij aan onze instelling als mens,planeetvreters als we zijn verwoesten we meer dan we opbouwen,en niet alleen materieel en planeetmatig maar ook menselijk.

Ik vind dat we met zijn allen eens moeten nadenken over de waarheid.
Een goede introductie daartoe kan je vinden bij Wittgenstein.
Die zegt, in tractatus 1, dat de waarheid een afbeelding is.
Tot die sensationele conclusie was ik zelfstandig ook al gekomen.
Alleen beelden de meest mensen de waarheid niet zo getrouw af...

Je had deze posting onder filosofie moeten plaatsen...

En dan nog iets: met mensen die ik minacht, wil ik liever niet samenleven.
En zij met mij niet.

Blijkbaar kan men met woorden die gesproken worden niet de diepgang geven die een beeld wel geeft,de uitdrukking in woord of de gezichtsuitdrukking verschillen natuurlijk,er zijn echter nooit meer beelden geweest dan nu(media)maar kijken we nog op van geweld en misdaad door die beelden?

Afbeeldingen zijn geen beelden.