Respect
 

In deze dagen van doom en gloom voor wat onze overleving betreft als soort, nadagen van een beschaving waarin door de secularisatie het impact van het Christendom op de beschaving totaal verpietert, hebben we dringend een nieuwe impuls nodig, al of niet onder de vorm van een nieuw geloof, dat terug zijn standaard over de hele aardbol plaatst waarin de waarde respect voor mens en natuur ingeschreven staat.

Doet me denken aan een verhaaltje die ik een paar maanden geleden gelezen heb...

Long ago, high above in the sky beyond the clouds, was a beautiful palace. It was called the Palace Of Truth and it looked most beautiful surrounded by colorful lights. One day, a unique celebration was in progress. There was music and fragrance in the air. At the center of the palace was a sacred shrine. It was a huge hall, inaccessible and unknown to humans. Here were gathered virtues surrounded by beauty and delight. The virtues were very happy to be together since they were usually scattered¾never together at one place.

The most conspicuous was Sincerity holding a crystal in her hand through which she could see everything in the right perspective, transparent. With her were the guardians, Humility, proud in the proper sense, and Courage, calm and firm with clear eyes. Holding Courage’s hand was his companion Prudence always careful and cautious. Moving about in this unique gathering were Charity and her twin sister Justice. Charity moved about spreading light of white color. Also present were Kindness, Patience, Generosity and Solicitude.

The virtues were moving about with great joy as they were together. Suddenly their eyes fell on a frail and unassuming lady dressed in white at the gate. No one seemed to know her, so the virtues asked Prudence to inquire. Prudence cleared her throat as if she was embarrassed. She walked up to the gate and asked the stranger what her name was, as they did not seem to know her. To this the lady in white replied, “I am not surprised at your ignorance, I am seldom invited anywhere; my name is Gratitude.”

GreetzZ

And where was Love?

Is Love a virtue ?

GreetzZ

Ijdele hoop vrees ik, de totale vernietiging van de aarde door de natuur is het enige wat de aarde kan redden en het daarna ontwikkelen van nieuwe soorten levende organismen die het hopelijk beter doen dan de mens.

Jawel, een sterk overroepen deugd zelfs.

Ik kan zolang niet wachten.

Volgens de Christelijke traditie is Liefde/Agape wel een deugd, inderdaad.

Bekijk es "Love's Labor's Lost" van Shakespeare...
De stelling die Shakespeare wilde testen was : Is love a virtue ?
Het brengt je tot een punt waar niemand kan betwisten dat liefde geen deugd is, maar hard werk.

Love is a labor, and it's never done. It is an ever fixed mark toward which we strive, a star that gives direction to every wondering bark. Love is the timeless virtue of being patient and kind.

Bij andere religies en filosofieën bezien ze het ook op die manier.

GreetzZ

Ik vind het een sterk overroepen deugd omdat de lat veel te hoog gelegd wordt. Respect zou al zeer veel tot stand brengen waar nooit aan liefde toegekomen wordt.

Met respect begint alles hé. Maar we moeten blijven streven naar agapè of naastenliefde, ook al valt het niet te implementeren wegens ons biologisch-sociaal egoïsme. Het is een blijvend streven naar een Betere Wereld, naar Vrede op Aarde voor Mensen van Goede Wil. Voor elke realist is het een ijdele hoop, maar een mens mag toch dromen nietwaar?
Daarvoor heb je natuurlijk véél idealisme, en een goed karakter voor nodig natuurlijk.

'k Weet het, mijn karakter...