Nieuwe staatsvorm
 

Meritocratie (vrij vertaald: geregeerd door degenen die het verdienen) is een maatschappijmodel waarbinnen de sociaal-economische positie van elk individu alleen bepaald wordt door zijn of haar talenten en verdiensten (merites). Factoren als afkomst, grond- of geldbezit, ras en geslacht mogen daar (in principe) geen rol bij spelen.

Technocratie is een organisatorisch systeem, waarbij de beleidsmakers beslissen aan de hand van adviezen van deskundigen op deelterreinen. Het beleid wordt aldus uitgetekend na uitgebreide politieke, economische en sociale analyses, en de knopen worden doorgehakt op basis van de positieve resultaten van deze analyses, niet op basis van ideologie. De technocratie is verwant aan de meritocratie. Maar in die laatste vorm kan ook ideologie een rol spelen.

Deze 2 staatsvormen gecombineerd met een vleugje democratie zou volgens mij de beste staatsvorm zijn.

Democratie heeft zijn tijd gehad en is als systeem dan ook dusdanig voorbijgestreefd.

Elke burger zou op basis van zijn prestatie aan de maatschappij rechten en plichten krijgen.

Hierbij is er dan ook een soort klassesysteem nodig.

Burger: geen stemrecht

iedereen begint als burger

Staatsburger: Stemrecht en verkiesbaar voor de senaat en commisie

Dit kan je verkrijgen nadat jezelf hebt bewezen tov de staat.

* min 5 jaar zonder onderbroking gewerkt te hebben.

* Via burgerdienst (na 2 jaar, leger, plitie, brandweer,...)

* Via uitzonderlijke prestatie

Rijksburger: stemrecht en verkiesbaar voor de senaat, commisie en regering.

Dit krijg je pas door een examen en na minimum 15 jaar staatsburgerschap.

deze examen bepaalt je kennis van de maatschappij en catogorie van dienst.


In het nieuwe systeem zal er maar één raad zijn, namelijk de senaat. Deze zou procentueel ingedeeld worden tussen de staats- en rijksburgers.

De regering zelf bestaat uit ministers en een kanselier die tevens ook de staatshoofd zou zijn. Deze personen zijn uiteraard rijksburgers.

Elke minister krijgt ipv een kabinet een commisie.

Bij de verkiezingen zelf moeten partijen op voorhand bepalen wie kandidaat staat voor een ministerpost.

Een rijksburger kan ook niet verkiesbaar zijn voor elke post. Iemand die als catogorie medische wetenschappen heeft kan enkel verkiesbaar zijn voor minister van gezondheid.


De staat heeft de plicht om elke burger de kans te geven om te groeien.


Ik weet niet of er ooit een zulke systeem heeft bestaan of dat het zelfs een naam heeft.

Alle politieke constructies die gebaseerd zijn op een perfectioneringsdrang draaien zeer snel uit op een nachtmerrie. Dat pubers daar mee bezig zijn, is normaal. Dat sommige volwassenen daar nog kunnen in geloven, is onbegrijpelijk.

Er is maar één essentieel principe bij de machtsuitoefening : elke burger heeft gelijke toegang tot de macht. Het is het enige manier om recht te doen aan de menselijke waardigheid, het is de enige mogelijkheid om een vlot staatsbestuur mogelijk te maken, én het is het enige instrument om corruptie en machtsmisbruik tegen te gaan.

Wat is er kinderachtig aan om over staatsvormen te praten? Waarom zit u feitelijk op deze forum. Praten over staatsvormen is ook een vorm van politiek.

Nee, een burger moet eerst bewijzen dat hij die macht waard is. Indien een burger gelijke toegang tot macht heeft dan bestaat de kans dat hij zich ervan afkeert. tegenwoordig is de kloof tussen burger en politiek groot en wordt deze nog groter. Dit komt omdat hij niet meer gemotiveerd wordt om aan plitiek te doen.

Ik heb niet gezegd dat het kinderachtig zou zijn over staatsvormen te praten. Wel dat ideologieën die voortkomen uit een drang naar perfectie altijd op een nachtmerrie uitdraaien, hoe mooi ze ook klinken. Of eigenlijk: hoe mooier ze klinken, hoe wreedaardiger ze in realiteit zullen uitpakken. En dat volwassenen geacht mogen worden dat door te hebben en niet meer in die val te lopen.

Gesloten ideologieën zijn uit den boze, want intrinsiek autoritair.

U denkt en spreekt in plaats van de burger, en bepaalt voor hem wat hij kan en niet kan, mag en niet mag. Uw denken is, zoals dat van velen, paternalistisch.

Het probleem met een meritocratie is dat je per definitie een enorme klasse krijgt van mensen die nu eenmaal minder talent hebben om het "te maken" in de wereld (whatever that is), en die zich daardoor gefrustreerd en mislukt gaan voelen. En ja, die mensen zullen gelijk verdeeld zijn over ras, geslacht en afkomst. Joepie, hoera.

Het ligt er maar aan hoe je de merites definieert. Als het alleen gaat om wat je bereikt in je beroepsleven, dan lijkt me dit een volledig verkeerd systeem. Als je het ruimer ziet en ook verdiensten toekent aan prestaties buiten de economie dan is het al veel interessanter. Gelukkig werden factoren als afkomst, bezit, ras en geslacht reeds uitgesloten door de topicstarter. Maar ik zou bv merites toekennen aan ouders (of alleenstaande ouders) die hun best doen om van hun kinderen goede volwassenen te maken, aan mensen die een bepaald aantal jaren nooit in problemen komen met gerecht of politie en zelfs geen verkeersboete krijgen.
Alhoewel ... als ik dat even herlees, vrees ik toch dat de wereld redelijk saai zou worden met zoveel brave burgers.
Technocratie spreekt mij niet aan. Het systeem kan aanleiding geven tot veel misbruiken, denk ik.

(Risico op) Machtsmisbruik neemt slechts af naarmate er minder macht is om te misbruiken. Als het de bedoeling is om te komen tot een fair systeem, bouw dan de staat af tot op niveau waar ze marginaal noodzakelijk/efficiënt is. In die setting maakt het in essentie niet zo gek veel meer uit of je dat op technocratische, dan wel democratische basis organiseert. Beslissingen zouden voorts zo dicht mogelijk bij de betrokkenen moeten genomen worden; een referendum kan in sommige gevallen nog wel eens soelaas bieden. Niet omdat daarmee de "juiste" of "gewenste" beslissingen worden genomen, maar omdat dit doorgaans leidt tot een betere acceptatie door de burger.

Democratie is zeer zeker geen efficiënt of ideaal systeem; enkel de keuze die de burger voor zichzelf kan maken is in alle opzichten steeds de meest optimale. Zodra het collectief begint te beslissen loopt het per definitie steevast verkeerd af omdat het 'collectief' geen persoonlijkheid of bewustzijn (ergo: wil) heeft.

Geef mij gewoon mijn stemrecht, dan kan ik iets interessants met mijn leven gaan doen, en dan kunnen de mensen die de poolitiek in willen daar aan hun carriere gaan werken. Ik ben tegen.

Nog eventjes bovenhalen aangezien er veel nieuwe leden zijn bijgekomen.

een democratie is per definitie een meritocratie.

er zijn geen objectief 'juiste' oplossing voor problemen. in een techocratie wordt 1 ideologie tot waarheid verheven. in de praktijk is dat meestal het liberalisme.


Dat zou dus betekenen dat de gemiddelde mens pas vanaf zn 25e stemrecht heeft. vind ik nogal laat.


praktijk: wiens opvattingen niet overeenkomen met de staatsideologie, kan niet verkozen worden.

Beste Hellfigger, uw systeem is mij te dictatoriaal.

Dit is zowat de kern van de zaak. Mooi zo.

Meritocratie

-Schone uitgangsgedachte maar draait toch op niets uit.

Technocratie is een organisatorisch systeem, waarbij de beleidsmakers beslissen aan de hand van adviezen van deskundigen op deelterreinen. Het beleid wordt aldus uitgetekend na uitgebreide politieke, economische en sociale analyses.

-Shoeke, dat bestaat al al en van die deskundigheid hebben we al langer de buik vol.

Bij de verkiezingen zelf moeten partijen op voorhand bepalen wie kandidaat staat voor een ministerpost.

-Alsof dat nog niet bepaald zou zijn...

Een rijksburger kan ook niet verkiesbaar zijn voor elke post. Iemand die als catogorie medische wetenschappen heeft kan enkel verkiesbaar zijn voor minister van gezondheid.

-En een arbeider enkel voor het ministerie van arbeid en tewerkstelling, een gepensionneerde als minister voor pensioenen en last but not least Jean Marie Pfaff als minister van sport 8-)

en een gabber als minister van jeugd :-D

Meritocratie is geen maatschappijmodel of staatsvorm, maar een toestand die binnen andere structuren al dan niet gerealiseerd kan worden.

Tot op heden is er echter geen enkele staat in geslaagd een ware meritocratie te worden. De ware meritocratie is namelijk een utopie.
Je kan de ware meritocratie hooguit benaderen.