Hoe staat de N-VA tegenover een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem ?
 

Hoe staat de N-VA tegenover de vervanging van werkloosheidsuitkeringen (evenals van alle andere passieve uitkeringen aan werkbekwamen zonder werk, zoals bv. het OCMW-leefloon) door een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem waarbij gemeenschapsdienstpresteerders enkel nog recht zouden hebben op een prestatiegericht gemeenschapsdienstinkomen van 5 euro per uur effectief gepresteerde gemeenschapsdienst en waarbij ze zoveel uren gemeenschapsdienst zouden mogen verrichten als ze zelf willen (of kunnen), ten einde de huidige werkbekwame uitkeringstrekkers aan te moedigen (voorlopig) desnoods een onaantrekkelijke job te aanvaarden op de vrije arbeidsmarkt met een uurloon dat hoger ligt dan 5 euro (conform de vrijemarktlogica is het essentieel dat in een gemeenschapsdienstinkomenszekerheidsnoodsysteem de gemeenschapsdienstuurvergoeding lager zou liggen dan het uurloon voor ongeschoolde arbeid op de vrije arbeidsmarkt) ???

Het werkgelegenheidsbeleid, het activeringsbeleid is toch wel iets ruimer dan dat. Dat je mensen responsabiliseert: vanzelfsprekend. Vlaanderen doet dit trouwens (veel meer dan de franstaligen, wat onlags nog bleek bij het aantal geschorsten). Laten we eerst eens zorgen voor ons eigen tewerkstellingsbeleid... dan hoop ik dat die vele bedrijfsleiders (o.a. in zuidwest Vlaanderen, waar ik vandaan kom) eindelijk hun vacatures kunnen invllen. Desnoods met doorgedreven onderwijs enzovoort. Want onderwijs en gezondheidszorg zijn de hoeksteen van de maatschappij: dat is het fundament van een goede socio-economische situatie.