Neoliberalisme en proefkonijnen voor geneesmiddelen in de Derde Wereld
 

Wat denkt u van de door vrije-marktfundamentalisten gesteunde praktijk van het testen van nieuwe geneesmiddelen op onwetende, arme mensen in de Derde Wereld?

In Indië bijvoorbeeld bestaat vandaag een hele industrie waarbij farmaceutische bedrijven dokters en wetenschappelijke instellingen omkopen zodat ze voor een prikje hun geneesmiddelen kunnen testen op arme mensen die ze bewust niet inlichten over de risicos.

Deze strategie is dezelfde strategie die we terugvinden in zovele sectoren die profiteren van de globalisering: verhuis naar landen waar de regels zwak zijn en waar je goedkoop je product kan ontwikkelen en ongestraft blijft als je de zaak verknoeit.

Hoe staat u hiertegenover als arts én als verdediger van de vrije markt en de globalisering? Hoe rijmt u de door u afgelegde eed van Hippocrates met een ideologie die mensenlevens vernietigt?

Deze praktijken zijn onaanvaardbaar. Ik wil er op wijzen dat België een land is waar er heel wat geneesmiddelen worden getest op mensen, vaak stiudenten om wat bij te verdienen. Dit gebeurt volgens strenge protocollen. In België zijn er daaromtrent bijna nooit problemen. India is een oprukkend land met heel v eel faram-industrie. Vandaar ook meer studies. Wij mogen die landen niet verhinderen om ook hun deel van innovatie, research, ... mee te pikken. Zij moeten wel de internationale gedragsregels volgen, met ondermeer 'informed consent'. Daar moet nog strenger op toegekenen worden. Mits die voorwaarden heb ik er niets op tegen dat goede klinische trials ook in die landen gebeurt, ze zullen er beter van worden!

Wie steunt dat? Kun je laissez-faire kapitalistische denkers aangeven die zich daarover hebben uitgesproken?

Die schrijven en bedenken enkel mythes, nog erger dan de meest fanatieke en fantaserende marxist. Geen enkele van hun ideeën is ooit in de praktijk gebracht.

Ik kijk gewoon naar de werkelijkheid, en ik zie de kapitalisten overal waar ze maar kunnen de regels van het menselijk fatsoen ontwijken.

Zo consistent en continu, dat men alleen kan besluiten dat deze praktijk de kern van het kapitalistisch systeem vormt.