De werkende melkkoe
 

In de maatschappij van vandaag is het verschil tussen iemand die werkt of werkloos is niet meer zo groot ivm loon.

Een werkloze mens heeft evenveel rechten en plichten als een werkende.

Alleen valt het mij op dat een werloze meer en meer rechten krijgt tov een werkende.

Een werkloze:
* mag gratis het openbaar vervoer nemen in bepaalde gevallen.
* krijgt voordelen tov bepaalde jobs.
* moet niets betalen voor een VDAB-opleiding.
* krijgt premie voor kinderen ivm school.
* krijgt premie voor mazout
* ......

Veel werkende mensen krijgen deze voordelen niet enkel omdat ze werken.

Is het juist niet normaal dat een werkende meer voordelen van de staat zou krijgen dan de wekloze. Een werkende levert tenslotte een enorme bijdrage voor de staat.

Als ik ook even mag?
Wie werkloos is buiten zijn wil, moet geholpen worden en ik ben dan zelfs tegen een beperking van die uitkering in de tijd.
Wie echter werk weigert, kan naar een uitkering fluiten!

Hoe wil je concreet bepalen en controleren wie buiten eigen wil werkloos is en wie werk weigert? Kan je daarna ook even formuleren waarom net de ene mens meer recht heeft dan een ander op het gestolen goed van een derde?

Dat is nu wel eens een punt waar ik het mee akkoord kan zijn.

Toch nog een vraagje, hoe kan u het stopzetten van een uitkering rijmen met het feit dat u huisvrouwen geld wil toestoppen? Die zijn dan toch per definitie ook werkloos?

Die zouden een opvoedersloon krijgen. (totdat de kinderen afgestudeerd zijn)

als u bijvoorbeeld tien sollicitaties doet, maar men u wil aannemen, in iets waar u voor gestudeerd hebt, en u weigert die alle tien, dan is dat zeker en vast jobweigering

Maar eens een kind 15-16 is, is er toch weinig tijd dat die ouder echt spendeert aan opvoeden?
Een werkende ouder die om 5h thuis komt kan dat evenzeer.

Nee, een werkende ouder zal evenveel liefde geven maar kan niet de energie insteken als een thuisblijvende ouder.

Dat valt moeilijk te meten natuurlijk, werk voor een studie dus.

Overigens het heel principe van een opvoedersloon werkt volgens mij gewoon langdurige werkloosheid in de hand.
De reden is dat als een kind afstudeert, de opvoeder in kwestie tegen de 40 aanloopt voor een gezin met meer kinderen ligt dat nog hoger.
Mijn ouders zijn nu immers al 50.
Als ze dan terug op de arbeidsmarkt moeten komen geraken zij zeer moelijk aan werk, vanwege hun hoge leeftijd waardoor ze in de werkloosheid vallen.

dat is zo ongeveer gelijk het nu is, niet?
daar zal het VB dan geen verschil maken neem ik aan.

Niet meer dan vrijwillige werkloosheid bij huisvrouwen –mannen.
Iemand met een behoorlijk inkomen zal ook niet vlug geneigd zijn voor het opvoederloon te kiezen.
Maar een vrouw met een laag inkomen, die na betalen van de kinderopvang amper nog iets overhoudt zou daar mee geholpen zijn.
Wie zou een werkgever aannemen, iemand die tien jaar werkloos was of iemand die tien jaar ouderschapsverlof nam ?

Maar het gaat niet over iemand met een laag inkomen, maar gewoon over iemand die volledig niet werkt.

Hij zal nooit of amper voor die keuze te komen staan er zijn immers meer mensen dan die twee groepen die komen solliciteren.

Waarom zou iemand die niet werkt om de kinderen op te voeden minder recht hebben op een inkomen dan iemand die een werkloosheidsuitkering ontvangt om de kinderen op te voeden.
Ik ken anders wel meer vrouwen die beginnen werken zijn toen de kinderen voor zichzelf konden beginnen zorgen.

Indien alle aangeboden banen bagger zijn, zou ik ook gewoon weigeren. En dan tja, als de overheid geen uitkering aanbiedt, ist survival mode (lees: uw talenten aanwenden om materiele welvaart op minder legale manier te verwerven)

En trouwens, tegen de huidige minimumlonen is het ook niet echt de moeite om uw deur uit te komen hoor....

werken betekent hier voor een paar weer enkel economisch actief zijn he :roll:

eenzijdig patriarchale gefikseerdheid noem ik zoiets

hoe achterlijk kan je eigenlijk zijn en hoe wereldvreemd om te zeggen dat iemand die kinderen opvoed en verzorgt helemaal niet werkt ?

Inderdaad. Het is altijd gemakkelijk om zaken als " Wie echter werk weigert, kan naar een uitkering fluiten" te posten maar vragen als wat men daar dan mee bedoelt en hoe men dat in de praktijk wil brengen, is een ander paar mouwen.

Zou u zo vriendelijk willen zijn ook even te antwoorden op de vraag?

U distantieert zich dus van de uitspraken van Freddy Van Gaever? U vond de aanwezigheid van Hans Hermann Hoppe op het economisch congres van het VB te Gent ongepast?


Werk weigeren? Of gepast werk? Betekent dit dat men eender welke job tegen eender welke omstandigheden moet aannemen?

Het valt mij op hoeveel minder tijd ik als werkende hebt in vergelijking met toen ik nog studeerde. Het is totaal onrechtvaardig dat werklozen allerlei voordelen krijgen bovenop die enorme hoeveelheid tijd en het toch niet al TE kleine loon die ze hebben.

Kan men niet gewoon werklozen verplichten om ofwel voor de staat te werken (papiertjes oprapen is ook een vorm van werken) ofwel zich bij te scholen, waarbij inzet dient bewezen te worden door ofwel aanwezigheid ofwel examens?!?!? Op die manier dragen deze mensen tenminste iets bij aan de samenleving en zijn het niet langer parasieten die van het werk van anderen profiteren.

Wie een werklozenuitkering krijgt gaat of 38 uur per week solliciteren of volgt een verplichte opleiding voor knelpuntberoepen.
Dat kan ook deeltijds: half solliciteren, half opleiding.
Wie een uitkering krijgt , krijgt een som net als geld uit een uitkering en daar mag een inspanning tegenover staan.
Aangezien een uitkering (+ voordelen) en een minimumloon niet zover uit elkaar meer liggen mag hiervoor een 38-urige/week inspanning gevraagd worden.