Lachen met Allah: Lach niet, of ik schiet!
woensdag 24 januari 2007 09:26 Elsevier Simon Roozendaal
Lach niet, of ik schiet! Sommige uitdrukkingen behoeven slechts een kleine aanpassing als we zo doorgaan in Nederland. In de lach schieten kan blijven, al wordt de betekenis
wat letterlijk, als het aan de woordvoerder van de As soenah-moskee in Amsterdam ligt.
Het lachen was ons sowieso al wat vergaan, ook in de theaters. Want cabaretier
Ewout Jansen heeft inderdaad een punt wanneer hij constateert dat veel cabaretiers aan zelfcensuur en zodoende aan zelfbehoud doen (overigens is het op zich grappig dat Ewout een lachebekje is, want zijn vader,
arabist Hans Jansen, staat niet echt als moppentapper te boek).
De meeste grappenmakers lopen met een grote boog om Allah en zijn zelfverklaarde adepten heen, terwijl er genoeg stof tot denken en lachen ligt. De
populaire Najib Amhali weigert zelfs vragen te beantwoorden rond het thema islam en humor. Ik ken Jansens grappen (nog) niet, maar van de overige cabaretiers kan ik me alleen herinneren dat Freek de Jonge de islam wel eens probeert te verluchtigen.
Veroordeeld
Verluchtigen ja, want ik begin me langzamerhand af te vragen of islam, humor en zelfrelativering samen kunnen gaan. In Marokko werden
twee journalisten veroordeeld omdat zij grappen publiceerden over de islam in een satirisch tijdschrift. In een van de grappen speelt een fundamentalist met zijn zoontje en noemt hem liefkozend 'mijn kleine bommetje'. Mag niet. Waarschijnlijk bedreigender voor de staat dan de bommenmakers zelf.
Amerikaanse moslimorganisaties
maken bezwaar tegen de populaire tv-serie 24 omdat enkele terroristen in de serie een moslimachtergrond hebben. Hoe komen de programmamakers er in hemelsnaam op? En het programma South Park moest grappen die aanvankelijk de islam betroffen,
inruilen voor grappen over het christendom. .
Cartoons
Dan waren er de rellen, doodsbedreigingen en wat dies meer zij over de
Deense cartoons. En nog dichter bij huis, hier in Den Haag, sloot de bibliotheekdirecteur enkele jaren geleden angstvallig een expositie van prijswinnende politieke cartoons. Moslims kwamen meuten aan de balie omdat er een tekening van de koran hing met in een uitsnede een revolver. En een lichaam beschilderen met teksten mag niet, maar een
mes erin steken met een boodschappenlijstje is geen probleem.
Wethouder
Ahmed Aboutaleb is een beste man. Ik heb hem wel eens gesproken en heb hem hoog zitten. Maar hij weet dondersgoed dat hij een leugen(tje om bestwil) vertelt, wanneer hij als
doorgeefluik fungeert en zegt dat het bestuur van de As soena-moskee
afstand neemt van de tolk en zijn boodschap om grappenmakers te doden.
Dit is gewoon een van de balletje-balletje varianten van de islamitische geestelijken. Of het is niet gezegd, óf het is zo niet gezegd, óf het is door iemand anders gezegd, etc. Verstoppertje spelen dus, van het moskeebestuur en van Aboutaleb zelf. Want geef eens eerlijk antwoord, Ahmed, ben jij er gerust op dat wanneer wij een enquête houden onder moskeebesturen, moskeegangers en scholieren, er andere teksten zullen klinken? Zo ja, laten we hem meteen doen die enquête!
De grap is groot
Misschien moeten we ons recht om te lachen maar eens verankeren in wet en Grondwet en de lach en de relativering onderwijzen op school. En misschien moeten cabaretiers zich verplichten tot het blijven maken van grappen, juist als die nodig zijn en zonder zelfcensuur.
Want als we niet samen kunnen lachen, kunnen we dan wel samen leven? Leve de grap, de grap is groot!
Zoals steeds een sterk artikel! Vooral dat de excuus-ali najib Amhali, hier door het progressief zooitje op de handen gedragen, ook niet de moed heeft om zich te distianciëren van een achterlijke godsdienst.
