Socialisme en braindrain
 

Margaret Thatcher zei ooit dat zij geen muren moesten bouwen om hun mensen binnen te houden. Niet dat dat helemaal klopt: wij bouwen eerder muren om mensen buiten te houden ;)

Maar niettemin, was het voor de doorsnee-burger in de Tweede Wereld niet bepaald een evidentie om zijn land op legale manier te verlaten. Je kan uiteraard discussiëren over het feit of de USSR enz "werkelijk socialistisch" waren, maar als lonen en dergelijke voortaan democratisch worden vastgelegd, zullen topingenieurs, topchirurgen etc waarschijnlijk aanzienlijk minder verdienen dan nu. Niet dat ik daar op zich problemen mee heb, maar het blijft dan de vraag hoe je ze gaat tegenhouden om elders te gaan werken, waar ze meer kunnen verdienen.
Of zullen deze mensen, de Geneesheren voor het Volk indachtig, zuiver uit idealisme in eigen land blijven ? Ik vertrek natuurlijk een beetje van een individualistisch mensbeeld maar ik vrees een beetje dat dat er niet uit te krijgen is.

Denken dat dat er op 1-2-3 uit zal zijn zou dromen zijn, maar volgens mij is één van de grote verschillen tussen communisten en anderen dat communisten vertrekken van een fundamenteel vertrouwen in de mens. Ik bedoel hiermee dat communisten er niet vanuit gaan dat het uitbuiten van de ander of het meer willen hebben dan de ander tot "de natuur" van de mens behoort.
Ik denk ook dat mensen een verkeerd beeld hebben van het engagement van de dokters van GVHV. Natuurlijk speelt een zekere graad van idealisme een rol daarin, maar het hoofdaspect is m.i. toch een bewuste keuze om als communistisch dokter te willen leven en werken tussen en met de mensen wiens belangen men wil verdedigen.
Het opbouwen van het socialisme en uiteindelijk het communisme is dus niet zozeer een kwestie van bij iedereen hetzelfde idealisme op te wekken, maar wel van steeds meer mensen bewust te laten kiezen voor een systeem dat niet gebaseerd is op de uitbuiting van de ene mens door de andere.

het is daarom ook belangrijk dat socialisme niet in één land verwezenlijkt word maar daat er een wereld revolutie komt. volgens mij is socialisme in één land zo goed als onmogelijk.

Zelfs d�*t is niet voldoende; het socialisme gaat uit van een 'andere mens' die grondig gebrainwashed zou moeten zijn. De fameuze 'vlucht uit de rode paradijzen' beperkte zich niet tot de intellectuele elite; zowat iedereen die een gezond stel benen onder het lijf had, droomde ervan om z'n biezen te kunnen pakken. Ook die 'arme sukkelaars', die 'verdrukten' waarvoor het socialisme altijd beweert op te komen.

Die fameuze 'andere mens' -of zoals abou het zo leuk omschrijft: de 'te vertrouwen mens'- moet zorgvuldig gecreëerd worden. En daar ligt dan ook de oorsprong van die fameuze heropvoedings- en werkkampen, de geheime politie, de verklikkerscultuur en uiteindelijk ook de massamoorden waar de grote architecten toe besloten telkens ze merkten dat hun mensbeeld niet bleek te kloppen met de werkelijkheid. Het is ook boeiend om zien hoe in de voormalige rode paradijzen net die mensen die heel hun leven zorgvuldig werden gekneed door het systeem, die dapper opstapten voor de partij en het ideaal, zich op zo'n korte tijd en zo overtuigend hebben bevrijd van dat loodzware juk.

Bovendien, waarom blijft iemand in eigen land? Wat houdt hem tegen om elders z'n heil te zoeken? Vooral de band met z'n familie en ook z'n 'have en goed'. Neem hen die 'have en goed' af, verplicht ze te wonen in zo'n troosteloos woonblok, geef ze bonnetjes waarmee ze elke week urenlang mogen aanschuiven voor een paar schelletjes worst bij de boterham, en je haalt uiteindelijk het laatste argument 'om te blijven' ook weg. Zélfs die 'Geneesheren voor het Volk' nemen dan de wijk.

Ik blijf me er altijd over verwonderen hoe mensen zich (intellectueel)kunnen aangetrokken voelen tot een systeem waar ze zich zouden moeten reduceren tot een anoniem radertje in een grote machine. Tot die ultieme ontmenselijking waar elke persoonlijke ambitie onmiddellijk met de grootste argwaan wordt bekeken.

internationaal georganiseerd socialisme is een utopie man, als je daar (nog) in gelooft dan leeft ge met uw hoofd in de wolken.

Het hoeft niet internationaal georganiseerd zijn. In mijn ogen liggen stalinisme (socialisme in één land) en trotskisme (een wereldrevolutie), zelfs vrij dicht bij elkaar: ze geloven allebei dat er slechts één socialistisch model mogelijk is. Het titoïsme daarentegen vertrekt van het idee dat ieder land zijn eigen socialistisch model moet ontwikkelen, toegepast op zijn specifieke situatie.

Je hebt toch ook kapitalisme werldwijd nu heb je hier en daar al "socialistische landen" voor zover je ze zo kan noemen maar de beweging naar lnks is er toch. waarom zou dat dan niet kunnen voor socialisme?

ge kunt het kapitalistisch globalisme niet bestrijden met een ander globalisme. de tegenkrachten moeten anti-globalistisch en anti-imperialistisch zijn of ge komt in hetzelfde vaarwater terecht dat zodat uw ideologie als sneeuw voor de zon versmelt.

Globalisme komt er zo ie zo dat kan je niet meer stoppen je kan enkel ander-globaliseren, niet meegaan in de neo-liberale logica van het IMF en al die andere organisties maar een socialistisch alternatief daar tegenover stellen (zonder van de ideologieën af te weiken).

Nochtans is die linkse revival (vooral in Latijns-Amerika) voor een groot deel het werk van nationalistisch links zoals Chavez.

inderdaad maar je ziet ook hoe hij de banden met andere linkse landen aanhaalt zoals cuba en ecuador en ook nicaragua wil hij steunen. dat is voor mij het mooiste bewijs dat er een wereld wijd socialisme moet komen.

andersglobalisme is een lege doos. Ofwel ben je tegen ofwel ben je voor globalisering, tussenvormen bestaan niet of worden in het leven geroepen door de zelfuitgeroepen progressieven om toch maar elke connotatie met nationalisme te vermijden. Het slimst zijn idd diegenen die een consequent anti-globalistisch en volksnationalistisch beleid voeren, zij zullen in de praktijk veel sneller tot resultaten komen dat wat gebazel over wereldsolidariteit.

ja, a posteriori. Maar het is geen a priori voorwaarde.

jij bent daar van overtuigd (wat je goed recht is) maar hoe zou je nu het globalisme nog willen tegenhouden messchien lukt het nog door op de grens kilometers prikkeldraad te zetten maar één land individueel kan niets meer zelfs amerika is afhankelijk van china en china weer van andere landen je stuurt ons gewoon terug in de tijd als je de globalisatie wil tegen houden.

is het ook mogelijk om dat in het gwn nederlands te zeggen:oops:

ik daar idd van overtuigd, en dat moet niet per se met prikkeldraad..

achteraf / op voorhand
;-)

Cuba doet het nochtans meer dan behoorlijk.

voor chavez zeker wel castro zou messchien zonder gekund hebben maar de artsen die hij vanuit cuba krijgt heeft hij meer als nodig hoor om zijn het feit wat te verdoezelen dat hij toch nog niet echt nationalissert en het groot kapitaal er toch nog winst komt maken. marels heeft zeker ook de steun van deze twee heren nodig met de dreigende contra revolutie. voor hen is het een van levensbelang dat ze niet alleen staan.

cuba krijgt nu ook al goedkopere brandstoffen van chavez iok geef toe ze hebben het lang alleen uitgehouden maar ook daar zal een dag komen dat het niet meer lukt en het begint al.