Op naar een links front?
 

Zoals iedereen wel weet, volg ik de linkse ideologie niet. Toch kan ik respect opbrengen voor die organisaties en mensen die door dik en dun trouw blijven aan de principes van hun rode ideologie.
Veel minder respect kan ik opbrengen voor de SP.A, die - mijn inziens - de socialistische ideologie op quasi permanente basis verloochent en geen uitstaans heeft met jullie rode gedachtengoed.

Wat me ontzettend opvalt is het feit dat al de kleine rode facties, die in dit land actief zijn, verkeren in een hopeloos, uitziende toestand van onderlinge verdeeldheid.

Door de ondemocratische kiesdrempel lijkt het uitgesloten dat één van deze linkse groepjes ook maar enige feitelijke, politieke inbreng zal hebben (bijvoorbeeld door parlementaire vertegenwoordiging).
Soms komt het me over alsof veel van die groepjes dat eigenlijk niet willen, maar zich beperken tot het leuk debatteren over hun grote ideaal.
Precies omdat hun streven eerder een salon- en caféstreven is, bevinden zij zich in een perpetum mobile: "Als we niet pogen iets te veranderen, dan kunnen we aan de toog lekker blijven kankeren op die vuile kapitalisten". Zoiets.

Natuurlijk leeft binnen die linkse groepjes bij velen de droom dat de kapitalisten zichzelf zo zullen verzwakken en het proletariaat zich zo uitgebuit weet, dat een algehele revolutie vanuit de marge van de maatschappij kan worden ontketend ter installatie van hun heilmakende, rode staat.
In een andere thread op dit links forum las ik zelfs hoeveel mensen bereid zouden zijn hun leven te geven voor deze revolutie. Het was grappig te lezen hoe zij vanuit een rode romantiek dachten aan hun eigenste heldhaftigheid. In veel gevallen zijn a priori zelfuitgeroepen martelaars op het moment van de waarheid onvindbaar maar voeren ze a postiori opnieuw het hoge woord. Dit laatste echter terzijde.

Wat ik graag zou willen weten, is indien bij de verschillende rode facties eigenlijk een échte wil bestaat om front te vormen dat kan deelnemen aan verkiezingen.

Ik wil in deze zelfs mee nadenken hoe zo'n frontvorming zou kunnen verlopen...

Jullie zouden kunnen beginnen met iets als een Rood Front of Links Front of hoe dat front ook zou gaan heten, op te richten. Belangrijk is dat elke factie haar eigenheid en visies op rode ideologie behoudt. Jullie front moet een praktisch front zijn, geen ideologisch want anders komen jullie er nooit uit. Eigenlijk gaat het om een kartel. Dergelijk kartel van verschillende kleine groepen biedt het voorbeeld dat het geen verhaal wordt van grote broer/kleine broer waarin grote broer op termijn de dominantie opneemt en de kleine broer in de verdrukking brengt.
Organiseer bijvoorbeeld het praktisch bestuur van dat front via, wat jullie graag een Sovjet zullen noemen. Elk van de facties krijgt binnen de Sovjet van jullie front evenveel leden en staan enkel in voor de praktische zaken. Het front zelf heeft dus geen ideologie maar is een optelsom van alle rode sub-ideologieën.
Tenminste zo'n samenwerking moet toch mogelijk zijn. Of niet? Ik denk maar.

Ook de samenstelling van lijsten hoeft niet zo moeilijk te zijn want de rode kameraden zijn toch democraten? Per kiesomschrijving (senaat, kamer, Vlaams parlement, provincie en gemeente) houden jullie toch gewoon interne verkiezingen waaraan alle leden van alle frontfacties deelnemen.
De persoon die het meest aantal stemmen behaalde, krijgt de eerste plaats toegewezen. Hierop worden de uitslagen van de mannelijke en vrouwelijke kandidaten uiteen gehaald. Is de persoon die het meest stemmen behaalde en de eerste plaats op een lijst kreeg toegewezen een vrouw, dan wordt de tweede plaats ingenomen door de man die het hoogste aantal stemmen behaalde. De derde plaats is dan voor de vrouw die het tweede hoogste aantal stemmen behaalde. Enzoverder zodat jullie lijst wordt samengesteld volgens het ritssluitingprincipe.

Indien jullie verkozenen hebben dan bepalen die hun stemgedrag niet als front maar volgens de sub-ideologie van de groep waarvan men deel uitmaakt. Eenvoudig toch! Iedereen blijft ondanks de frontvorming trouw aan zijn/haar overtuiging en de kans op verkozenen wordt reëel.

Nu zullen jullie wel denken waarom ik - als libertariër - mee wil nadenken hoe jullie parlementaire vertegenwoordiging zouden kunnen realiseren?
Wel, ik denk dat frontvorming van jullie kant de SP.A aardig wat stemmen kan gaan kosten.
Eigenlijk wil ik graag zien hoe de roden onder elkaar een robbertje vechten. Vreselijk niet?
Maar laat ons wel wezen: voor jullie is het frontvorming en vechten tegen de SP.A of het is niets.

Wat het ook wordt, ik heb er alvast niks bij te verliezen.

Ik denk dat de SP.A helemaal niet wakker ligt van een links front, als het verkiezingen zijn haalt de SP.A haar miljoenen propagandamachine boven en daar kan klein-links nooit tegen op, volgens mij zal de sp.a voor eeuwig en drie dagen in Belgie en zeker Wallonie groot blijven.

Ik denk dat je hier grotendeels gelijk hebt. Door de macht van het geld zullen de grote partijen groot blijven. En iemand anders die 5 % wil halen, zal eerst moeten zien dat hij rijk wordt.

Maar toch denk ik dat een linkse frontvorming ter linkerzijde uiteindelijk veel mensen kan aantrekken. Kijk maar in andere landen, wat er daar gebeurt.

Het is toch prima dat SP Nederland zoveel stemmen haalt? We zouden ook een soort van SP Nederland moeten krijgen in België, maar dan op zijn Belgisch.

We hopen dat het alsnog tot stand komt, straks moet ik naar de conferentie aan de ULB. Ik hoop dat ik er een beetje op tijd kan geraken.

Hi La Chunga. Ik kijk naar je peiling en ik zie dat de meerderheid zo'n frontvorming ziet zitten. Stel dat CAP en PVDA front zouden vormen, dat zou toch al een niet te onderschatten groep activisten zijn.

Degenen die nu nog denken dat het niet mogelijk is, zullen dan bijdraaien omdat ze zien dat het wel bezig is. En dan zullen zij de boot niet willen missen.

De twijfelaars zullen daarna ook over de streep getrokken worden. Dan wordt het een groeipool van ontevreden linksen uit alle hoeken.

Ik ben grotendeels akkoord, alleen met de comunautaire spanningen in Belgie zal ik eerder pleiten voor een Vlaamse SP. Het zal ook handig zijn dat er in Belgie/Vlaanderen een charmatische figuur opstaat zoals Marijnissen of Lafontaine.

Nee,geen front vorming!Een autoritair regime vervangen door een ander,daar dank ik voor.Mijn CAP ervaring is dan ook afgesloten.

Wel ik denk ook dat bijvoorbeeld CAP en PvdA+ tot een frontvorming kunnen komen. Meer nog, ik denk zelfs dat ze de kiesdrempel makkelijk kunnen halen.

Ah, leg even uit!

Wat wil je dat ik uitleg?

Wel, blijkbaar hebben je ervaringen binnen CAP je doen besluiten dat het er daar autoritair aan toe gaat. Hoe autoritair was dat dan?

Maar ik begrijp niet waarom je denkt dat de door jouw ervaren autoriteit binnen CAP, automatisch ook in een eventueel links front van toepassing zal zijn.

Meer en meer bekruipt me het gevoel dat klein links een bonte verzameling is van kleine groepen mensen die in zichzelf gekeerd zijn en meer uithalen naar elkaar dan dat ze hun intellectuele energie vertalen in maatschappelijke en dus politieke actie.
Is dit zo? Of is er tussen de verschillende facties een intense dialoog met als doel tot een gezamelijk project te komen; of houdt elke factie vast aan het eigen gelijk?

binnenkort op hardback: De psyche achter de linkse politiek, door La Chunga
;)

Wow, je brengt me op ideeën, Proletariër!:lol:

Maar, neen, ik meen het: die verdeeldheid van klein links dat begrijp ik niet.
Wel, ttz, ik begrijp wel dat mensen die eenzelfde ideologische basis delen vanuit die basis andere accenten leggen en dat daarrond discussie wordt gevoerd, maar zijn die inhoudelijke verschillen dan zo groot dat samenwerken niet gaat?
Tenslotte zou zo'n samenwerking louter praktisch en politiek-strategisch van aard zijn.
Of zijn de meeste mensen van klein links de overtuiging toegedaan dat als ze lang genoeg wachten de revolutie, waar ze zo schijnen naar uit te kijken, wel zal komen?

de revolutie, beste la chunga, is inherent aan het kapitalisme.
of ze zal slagen daarentegen, is volledig afhankelijk van de arbeidersklasse en haar leiding.
de enige leiding die de belgische arbeidersklasse momenteel spijtig genoeg heeft, zijn verschillende vakbondsapparaten die doelloos verdwalen in het politieke landschap.

CAP heeft de wens een linkse front te zijn van partijen,autonomen en syndicalisten,de afwezigheid van de PVDA binnen die front maakt dat CAP geen linkse front is.Mijn kritiek naar het adres van zowel de CAP en de PVDA is dat de eigen belangen boven de noodzaak van een linkse front overstijgen en dat is wat autoritarisme inhoud,een gebrek aan communicatie,inleving en een ware doelstelling,namelijk de collectieve emancipatie.Je begrijp dat indien de linkse partijen er niet in slagen zichzelf te emanciperen van eigen belangen en eigen gelijk dat ze dat ook niet kunnen naar de bevolking overbrengen.

Wel, is dat geen reden te meer om te zoeken naar frontvorming?

PVDA buiten CAP is als de VS buiten de VN

Ik vrees dat autoritarisme inherent is voor marxisten van gelijk welke strekking.Marx sloot bakoenin uit de eerste internationaal van den haag,weet je,

Ik denk dat je hier eigenlijk zegt dat de structuur het reeds overnam van de feitelijke doelstelling en de eerste prioriteit van beide organisaties in de eerste plaats is zichzelf in stand te houden?
Bovendien leid ik uit je reactie ook af dat er - binnen zowel CAP als PvdA - mensen zijn die beide organisaties als persoonlijk bezit beschouwen dat ze hoofdelijk controleren. Die mensen hebben angst dat frontvorming hun controle zou verminderen en misschien hun persoonlijke status zou aantasten. Begrijp ik je goed?

elJa,dat is het wel

Misschien een reden waarom rode revoluties op termijn altijd uitdraaien op autoritaire fiasco's?
Een mens heerst zo graag, het is eigen aan de egoïstische mens.
Een mens moet zich daartegen verzetten en de aanvaarding van de absolute vrijheid van elk mens is daarvoor de beste manier.
Het rode gedachtengoed aanvaardt die absolute vrijheid van het individu niet.