Politics.be - Is de Paus de nieuwe "AntiChrist"?

Interessante tekst: geef allen jullie mening http://www.homepages.hetnet.nl/~mart...dei/page3.html

[FONT=Arial]De antichrist en Christus' wederkomst[/FONT][SIZE=3]
[FONT=Arial]De protestantse visie mondde uit in de verwachting dat de wederkomst van Christus, de opname van de "gemeente van Christus"(de uitverkorenen) en een oordeel over een afvallig geslacht omstreeks het jaar 2000 zou plaatsvinden. Een bepaalde stroming binnen het protestantisme gelooft dat in die tijd de paus de antichrist zal zijn. In 1988 hield paus Johannes Paulus II een toespraak voor het Europees parlement in Straatburg. De strijdlustige Noord-Ierse dominee Paisley onderbrak deze toespraak en schreeuwde de paus toe: "U bent de antichrist, de vijand van Christus". De oude vijandschap kreeg weer nieuwe lading. Immers Luther schreef al in zijn geschrift Supputatio annorum mundi, in 1551 gedrukt door Hans Lufft in Witeberg:" Het zesde millennium begint duizend jaar na de geboorte van Christus. Wanneer deze duizend jaar afgelopen zullen zijn zal de duivel eerst recht losraken en de bisschop van Rome zal de Antichrist worden, ook door het geweld van het zwaard."

Katholieken die de oude literatuur over vroegere verschijningen bestudeerden ontdekten, dat in de Mariaverschijning in La Salette (1846) aan de zienertjes geopenbaard zou zijn:" Rome zal het geloof verliezen en de zetel van de Antichrist worden". Een van de zienertjes, Melanie, zei in haar kringen destijds: „Ik geloof dat wij de droevige en lugubere gebeurtenissen van de heerschappij van de Antichrist tegemoet gaan. De antichrist zal niet veel moeite hebben om zijn heerschappij in Europa te vestigen. Ik kan er niet aan twijfelen, wij staan voor de komst van de man van het verderf, de Antichrist. Ik weet het, niemand stemt er in toe om een waarheid te erkennen, die afschrikt, maar die daarom niet minder de waarheid is. Onze generatie gaat de Antichrist tegemoet, die zij ontmoeten moet; en de onverschilligen weigeren het te geloven en de goddelozen spotten er mee. Zo is het. De Kerk zal een afschuwelijke crisis doormaken. God zal de mensen aan zichzelf over laten. Dat zal het tijdperk der duisternis zijn".
Bron: Zij die Schreit. Door Léon Bloy. Uitgev. Het Sinjaal-Oisterwijk-1931.

Mgr. A.M. Léonard, bisschop van Namen (België) hield vorig jaar op verzoek van het Vaticaan een aantal retraites. Na afloop had hij een onderhoud met Joh. Paulus II. Uit een gesprek van de redactie van het Belgische tijdschrift "Maria Koningin van de Vrede", 4e kw. 2000 met Mgr. A.M. Léonard, blijkt dat deze bisschop zijn visie uitlegde aan de paus over de komst van de Antichrist. Hij zei: "Verder was Paus Johannes Paulus II ten diepste onder de indruk van nog een andere door mij tijdens de retraite gehouden voordracht, waarvoor ik de basis had ontleend aan een buitengewoon profetisch aandoend geschrift van de Rus Solowjev over de Antichrist, die, hoewel hij dat reeds in de 19de eeuw aan het papier heeft toevertrouwd, daarin gedachten heeft vastgelegd over hoe het aan het einde van de 20ste eeuw met de Kerk gesteld zal zijn. In hoeverre is deze tekst profetisch? In die zin is het geschrift van Solowjev profetisch te noemen, omdat hij benevens de gedachte, dat er op het einde van de 20ste eeuw in Europa niet meer dan 1 miljoen overtuigde christenen, onderverdeeld in katholieken, protestanten en orthodoxen zullen leven, tevens denkt, dat het continent dan in de wurggreep van het praktische en intellectuele atheïsme zal verkeren, waardoor het filosofisch denken vrijwel geheel aan banden zal worden gelegd. Verder denkt Solowjev, dat er aan het einde van die 20ste eeuw, of omtrent die tijd, een begin zal worden gemaakt met de oprichting van de Verenigde Staten van Europa, om zo én tot een algemeen economisch en sociaal beleid te komen en een wet te creëren die het kiezen van een president mogelijk maakt, zoals dat in de Verenigde Staten van Amerika al ongeveer twee eeuwen het geval is. Omdat dit alles het werk van de vrijmetselarij is, zal deze organisatie vervolgens een 33 jarige man naar voren schuiven, die, hoewel hij een meester is in het realiseren en in God gelooft, nog meer in zichzelf gelooft, want hij is de Antichrist! Hij is het, die de eerste president van de Verenigde Staten van Europa zal zijn, en hij zal het tevens zijn, die Europa naar de politieke en financiële eenwording zal leiden. Verder zal hij, omdat de werkeloosheid een van de grootste wonden van de 20ste eeuw was, buiten het zorgen voor werk voor iedereen, de eenheid met betrekking tot het geloof verwerkelijken, omdat de christenen ook dan nog als katholieken, protestanten en orthodoxen onderling, verdeeld zullen zijn. Als gevolg van die dan nog heersende verdeeldheid, roept hij als volgende stap een concilie bijeen, dat in Jeruzalem, de stad die hij inmiddels tot zijn hoofdstad (centrum van zijn machtsuitoefening) heeft gemaakt, plaats zal vinden en waaraan 1000 orthodoxen 1000 protestanten en 1000 katholieken deel zullen nemen, welke laatsten dan geleid zullen worden door de Italiaans-Slavische Paus Petrus II. Met grote opmerkzaamheid en interesse luisterde Paus Johannes Paulus II naar deze voordracht, waarin ik het geschrift van Solowjev had verwerkt, en die ik vervolgde met te zeggen: "Ja, een Paus afkomstig uit de Slavische Cultuur. ..."En verder: "Naast dat het ambt van de Paus zal worden vereenvoudigd: het zal geestelijk niet meer zoals voorheen, dus in mindere mate tijdsgebonden georiënteerd zijn, zullen de orthodoxen geleid worden door een Patriarch die zich Ivan noemt en de protestanten door een pastoor die de naam Paulus draagt. Tijdens dat concilie waaraan ook de nieuwe president van de Verenigde staten van Europa: de Antichrist dus, deelneemt (of aanwezig is), stelt deze op 'n gegeven moment de drie delegaties voor, hun privileges veilig te stellen. Dit leidt ertoe, dat aan de Paus alle privileges en ambten worden teruggegeven, waarover de katholieken zich verheugen, de orthodoxen tevreden zijn omdat zij hun mooie liturgie, lkonenkunst en studie van de Kerkvaders kunnen behouden en de protestanten met genoegen accepteren dat ze een instituut voor Bijbelstudie op mogen richten. Als gevolg hiervan stelt de imperator - de president van de Verenigde Staten van Europa: de Antichrist dus vast, dat allen zich bij hem aansluiten: kardinalen, bisschoppen, priesters, monniken, theologen, patriarchen en dominees. Ja, bijna allen sluiten zich bij hem aan, behalve een klein christelijk restant bestaande uit Paus Petrus II met een kleine groep hem steunende katholieken, alsmede de stoere Ivan met een klein groepje orthodoxen, en Prof. Paulus met enkele protestanten, die eveneens niet met de massa mee willen gaan. Dan verenigen deze drie groepen zich met elkaar en komen overeen dat met deze vereniging de "eenheid van de christenen" opnieuw geboren is. Als de Imperator dan tegen alle verwachtingen in vast moet stellen, dat er van diverse zijden en groepen toch nog weerstand tegen zijn streven bestaat om de absolute macht in handen te krijgen, stelt hij deze de vraag: "Waarom doen jullie niet datgene wat alle anderen ook doen? Waarom haken jullie af en wat had ik nog meer kunnen doen wat ik niet gedaan heb? Is er nog iets in het christendom, waaraan jullie vasthouden, waartoe ik jullie niet bemoedigd heb?" Daarop verhief zich de stoere lvan en zei: "Majesteit en Heer President, hetgeen wij beminnen in het christendom is Christus zelf. Hij de ware God en ware Mens, Hij in Wiens Lichaam de volkomen Volheid woont van God, en Hij Die door het Kruis de zonden van de wereld op zich genomen heeft en ons door Zijn opstanding het leven gegeven heeft ."Wanneer U ten overstaan van ons allen bereid bent te erkennen, dat Hij de ware God uit God is, dan zijn wij bereid U te volgen." Daarop werd de Imperator en President lijkbleek, waarop de stoere Ivan uitriep: "MIJN KINDEREN DIT IS DE ANTICHRIST !" De achter dit profetisch geschrift schuilgaande these, dat de eenheid van de christenen vanuit de noodzakelijkheid wordt gerealiseerd, omdat men uiteindelijk tot de conclusie gekomen is, dat men Jezus als de ware God en ware Mens toch boven ieder politiek-atheïstisch machtsdenken moet plaatsen, heeft op de Paus grote indruk gemaakt."

Hoewel de door de bisschop van Namen genoemde Russische schrijver Solowjev een bepaalde visionaire verwachting kan hebben gehad over de komst van een Verenigd Europa en de leider daarvan de antichrist zal zijn, is hiermee de H. Schrift bepaald nog niet verklaard. De Bijbelse Antichrist treedt op in de Tempel Gods. Wie dit zal zijn zal men pas weten als hij zich zal openbaren, en dan is ook Christus'komst aanstaande.(2.Tess.2,8) H. Verweij schrijft in zijn boek"De terugkeer van Jezus Christus": " Het staat vast, dat de rechtvaardige tijdgenoten van de antichrist hem zeker zullen herkennen en zijn 'getal'ook zullen kunnen berekenen. Het getal 666 is een herkenningsmaatstaf, waarmede de Heer ook toen een levende figuur heeft willen aanduiden, zonder hem te noemen, aangezien dat uiterst gevaarlijk zou zijn geweest voor de vervolgde christenen, die de Apocalyps in schriftelijke vorm in hun bezit hadden."In elk geval: de Verenigde Staten van Europa is in wording. Het begint zich af te tekenen, dat deze zich gaat ontwikkelen tot een dictatuur. De wijze waarop Brussel met de MKZ-crisis omgaat wijzen al in deze richting. Voor de afzonderlijke naties begint het slikken of stikken te worden. Er verschijnen regelmatig berichten- ook op Internet - dat een (met een injectiespuit in te planten) minichip - het merkteken van het Beest - klaar ligt in Brussel, waarmee alle mensen zullen worden genummerd. Als de toekomstige leider van Europa de antichrist is, zal dit blijken uit het feit, dat Brussel zal besluiten alle mensen te voorzien van een merkteken. Dan zullen de christenen die dit om principiele weigeren het bepaald niet gemakkelijk krijgen. Ook de kritiek van prof. Dr.B. Smalhout in zijn rubriek >[/FONT][/SIZE][FONT=Arial][SIZE=3]Op het scherp van de snede[/SIZE][SIZE=3]< in de Telegraaf van 24 maart 2000 wijst in deze richting. De bestuurders die in Brussel de lakens uitdelen noemde hij de 'euromaffia die in Brussel zetelt'. Verder schreeft hij: "Uit alles blijkt dat wij met de door de politiek zo fraai verkochte groot-Europese gedachte, onze zelfstandigheid, nationale indentiteit, ons zelfbeschikkingsrecht en thans zelfs ons geweten hebben verkocht aan Mammon, de afgod van het grote geld.(...) De dominee van Staphorst had gelijk toen hij schreef over het drama van de mkz-epidemie als 'de gesel Gods'en daarbij opmerkte dat wij nog steeds 'horende doof en ziende blind zijn'. NB. Deze dominee, Tj. de Jong, schreef als eindredacteur in het blad [/SIZE][SIZE=3]Het gekrookte riet [/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=3]dat volk en regering samen alles hebben gedaan om alle geboden van het Woord des Heren te overtreden en dit zondig handelen in letterlijke zin hebben gelegaliseerd, namelijk in de wetgeving opgenomen.

Dr. David A. Seeber schreef in zijn boek Paulus VI, portret van 10 jaar pontificaat, (uitg. Gooi en Sticht Hilversum-1973 ISBN 90 304 0022 6):"Als motto bestond de betekenis van de tekenen der tijden al vóór het pontificaat van Paulus VI. Johannes XXIII sprak van de "tekenen des tijds" op geprononceerde plaatsen in het decreet ter bijeenroeping van het Vaticaans concilie. Het woord is van bijbelse oorsprong en is tot ons gekomen bij Matteus16, vers 4 als het woord van Jezus in een twistgesprek met Farizeeërs en Saduceërs, die, belust op spektakels en wonderen, een teken van de hemel van Hem verlangen. Jezus weerspreekt hen geërgerd en bars: "Het aanzien van de lucht weet gij te onderscheiden, maar kunt gij het de tekenen der tijden niet? Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, en het zal geen ander teken gegeven worden dan het teken van Jona". Jezus' aankondiging van de Messiaanse heilstijd, past Johannes toe op de tegenwoordige tijd." Woorden om over na te denken, want dat Johannes XXIII het concilie in deze context plaatste is bij nagenoeg geen hedendaagse katholiek bekend en is ook nooit in het naconciliair beleid van de bisschoppen, die deelnamen aan het concilie, en in dat van hun opvolgers tot uitdrukking gekomen. Zij hebben gemeend de "tekenen der tijden" te verstaan in de zin van het katholiek geloof aan te moeten passen aan de nieuwe tijd, omdat het oude niet meer functioneerde. Maar dat mensen afvallen ligt niet aan de traditionele geloofsleer, maar is het gevolg van de onwil om volgens deze leer te geloven en te leven. Met alle gevolgen van dien: afval van het geloof, leegloop der kerken etc. Het onderzoeksinstituut KASKI liet over de situatie in de Nederlandse kerkprovincie al vanaf die tijd daarover periodiek schokkende cijfers zien. Het was bijna de totale geestelijkheid die voorop ging in deze vernieuwing. Vele geestelijken hingen hun toog aan de wilgen en verlieten het ambt. Anderen wilden slechts nog dienaren van de mensen zijn en niet langer dienaren van God. Het is niet te verwonderen, dat bij een dergelijk overgang van de geestelijkheid naar een nieuw geloof de leken het voorbeeld hebben nagevolgd. Even massaal als de Nederlandse gelovigen vóór 1960 de kerken zondags en door de week bevolkten, even massaal bleven zij nu weg: het weekend misbezoek daalde van 70,75% in 1961 tot 34% in 1976. In 1997 meldde KASKI, dat van de 5,5 miljoen doopkatholieken nog maar 500.000 (= minder dan 10%) zondags naar de kerk gingen, en 275.000 van hen de katholieke leer en moraal afwijzen en 225.000 van hen de kerkelijke traditie verwerpen, derhalve er nog maar zo'n 2000 katholieken over zijn, waarvan gezegd kan worden dat ze standvastig zijn gebleven in de leer. Dat de katholieken, die zich ook zijn gaan verdiepen in de bijbelse voorspellingen over de eindtijd, onwillekeurig zijn gaan denken, dat deze afval van de katholieke leer ook onderdeel uitmaakt van de afval, die vooraf gaat aan het einde is niet zo vreemd. (2.Tess.2,3: het einde komt niet voordat de afval heeft plaatsgehad) Temeer niet, omdat ook de voorconciliaire pausen vanaf Paus Leo XIII in hun encyclieken voldoende hebben uiteengezet, dat gezegd kan worden dat de gehele 20ste eeuw, met al zijn oorlogen, christenvervolging, en geloofsafval moeten worden gezien als de gebeurtenissen, die voor de eindtijd in de H. Schrift zijn voorzegd. De koersverandering van de R.K. Kerk na het concilie heeft twee partijen doen ontstaan, pré-conciliair en post-conciliair, die nooit meer tot elkaar zullen komen, laat staan zich met elkaar verzoenen. In 1988 is door de formele excommunicatie van de Franse bisschop mgr. Marcel Lefebvre en zijn volgelingen en de dreigende excommunicatie van alle katholieken die openlijk met hem sympathiseerden een definitieve scheidslijn getrokken. Rome heeft daarmede bevestigd, dat de voorconciliaire R.K. leer is afgedaan en legt alle katholieken de verplichting op de oecumenische leer als de ene ware leer van de kerk van Rome te erkennen. In de loop der jaren hebben verschillende katholieken die het met de vernieuwingen niet eens waren, zich verdiept in de katholieke leer en goede argumenten gevonden de voorconciliaire leer te blijven belijden en te verdedigen. Gaandeweg werd ook vermoed, dat de ommezwaai van de Kerk een veel diepere betekenis heeft voor onze tijd, omdat het bij deze kerkvernieuwing gaat om een ander"leerverkondiging", waarbij de gezaghebbende uitspraken van vele concilies en pausen over principiële en essentiële geloofszaken volkomen werden en nog worden genegeerd. Dit alles deed ook de gedachten over de eindtijd tot rijping komen. In ons land waren de reacties op deze hervorming van de katholieke leer spaarzaam. Daarom kregen en behielden de modernisten het hoogste woord,. zoals de adviseur van de Nederlandse bisschoppen, prof. Schillebeeckx, die onvermoeid de gemoderniseerde katholieke leer blijft verdedigen op een wijze waarvoor waarschijnlijk zelfs Luther, Zwingli en Calvijn, die de katholieke leer bepaald geen goed hart toedroegen, zich zouden hebben geschaamd. Behoudende Nederlandse katholieken waren voornamelijk aangewezen op buitenlandse literatuur en periodieken van deskundige katholieken om diepere inzicht te krijgen in het naconciliair drama. Een enkele werd in het Nederlands uitgebracht. Merkwaardiger wijze werden in die beschouwingen nauwelijk of geen relaties gelegd met de inhoud van de encyclieken van de voorconciliaire pausen, wat betreft de eschatologische aspecten.
[/SIZE][/FONT]

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sinistra (Bericht 2433711)

Interessante tekst: geef allen jullie mening http://www.homepages.hetnet.nl/~mart...dei/page3.html

[FONT=Arial]De antichrist en Christus' wederkomst[/FONT][SIZE=3][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]De protestantse visie mondde uit in de verwachting dat de wederkomst van Christus, de opname van de "gemeente van Christus"(de uitverkorenen) en een oordeel over een afvallig geslacht omstreeks het jaar 2000 zou plaatsvinden. Een bepaalde stroming binnen het protestantisme gelooft dat in die tijd de paus de antichrist zal zijn. In 1988 hield paus Johannes Paulus II een toespraak voor het Europees parlement in Straatburg. De strijdlustige Noord-Ierse dominee Paisley onderbrak deze toespraak en schreeuwde de paus toe: "U bent de antichrist, de vijand van Christus". De oude vijandschap kreeg weer nieuwe lading. Immers Luther schreef al in zijn geschrift Supputatio annorum mundi, in 1551 gedrukt door Hans Lufft in Witeberg:" Het zesde millennium begint duizend jaar na de geboorte van Christus. Wanneer deze duizend jaar afgelopen zullen zijn zal de duivel eerst recht losraken en de bisschop van Rome zal de Antichrist worden, ook door het geweld van het zwaard."[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]Katholieken die de oude literatuur over vroegere verschijningen bestudeerden ontdekten, dat in de Mariaverschijning in La Salette (1846) aan de zienertjes geopenbaard zou zijn:" Rome zal het geloof verliezen en de zetel van de Antichrist worden". Een van de zienertjes, Melanie, zei in haar kringen destijds: „Ik geloof dat wij de droevige en lugubere gebeurtenissen van de heerschappij van de Antichrist tegemoet gaan. De antichrist zal niet veel moeite hebben om zijn heerschappij in Europa te vestigen. Ik kan er niet aan twijfelen, wij staan voor de komst van de man van het verderf, de Antichrist. Ik weet het, niemand stemt er in toe om een waarheid te erkennen, die afschrikt, maar die daarom niet minder de waarheid is. Onze generatie gaat de Antichrist tegemoet, die zij ontmoeten moet; en de onverschilligen weigeren het te geloven en de goddelozen spotten er mee. Zo is het. De Kerk zal een afschuwelijke crisis doormaken. God zal de mensen aan zichzelf over laten. Dat zal het tijdperk der duisternis zijn".[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]Bron: Zij die Schreit. Door Léon Bloy. Uitgev. Het Sinjaal-Oisterwijk-1931.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]Mgr. A.M. Léonard, bisschop van Namen (België) hield vorig jaar op verzoek van het Vaticaan een aantal retraites. Na afloop had hij een onderhoud met Joh. Paulus II. Uit een gesprek van de redactie van het Belgische tijdschrift "Maria Koningin van de Vrede", 4e kw. 2000 met Mgr. A.M. Léonard, blijkt dat deze bisschop zijn visie uitlegde aan de paus over de komst van de Antichrist. Hij zei: "Verder was Paus Johannes Paulus II ten diepste onder de indruk van nog een andere door mij tijdens de retraite gehouden voordracht, waarvoor ik de basis had ontleend aan een buitengewoon profetisch aandoend geschrift van de Rus Solowjev over de Antichrist, die, hoewel hij dat reeds in de 19de eeuw aan het papier heeft toevertrouwd, daarin gedachten heeft vastgelegd over hoe het aan het einde van de 20ste eeuw met de Kerk gesteld zal zijn. In hoeverre is deze tekst profetisch? In die zin is het geschrift van Solowjev profetisch te noemen, omdat hij benevens de gedachte, dat er op het einde van de 20ste eeuw in Europa niet meer dan 1 miljoen overtuigde christenen, onderverdeeld in katholieken, protestanten en orthodoxen zullen leven, tevens denkt, dat het continent dan in de wurggreep van het praktische en intellectuele atheïsme zal verkeren, waardoor het filosofisch denken vrijwel geheel aan banden zal worden gelegd. Verder denkt Solowjev, dat er aan het einde van die 20ste eeuw, of omtrent die tijd, een begin zal worden gemaakt met de oprichting van de Verenigde Staten van Europa, om zo én tot een algemeen economisch en sociaal beleid te komen en een wet te creëren die het kiezen van een president mogelijk maakt, zoals dat in de Verenigde Staten van Amerika al ongeveer twee eeuwen het geval is. Omdat dit alles het werk van de vrijmetselarij is, zal deze organisatie vervolgens een 33 jarige man naar voren schuiven, die, hoewel hij een meester is in het realiseren en in God gelooft, nog meer in zichzelf gelooft, want hij is de Antichrist! Hij is het, die de eerste president van de Verenigde Staten van Europa zal zijn, en hij zal het tevens zijn, die Europa naar de politieke en financiële eenwording zal leiden. Verder zal hij, omdat de werkeloosheid een van de grootste wonden van de 20ste eeuw was, buiten het zorgen voor werk voor iedereen, de eenheid met betrekking tot het geloof verwerkelijken, omdat de christenen ook dan nog als katholieken, protestanten en orthodoxen onderling, verdeeld zullen zijn. Als gevolg van die dan nog heersende verdeeldheid, roept hij als volgende stap een concilie bijeen, dat in Jeruzalem, de stad die hij inmiddels tot zijn hoofdstad (centrum van zijn machtsuitoefening) heeft gemaakt, plaats zal vinden en waaraan 1000 orthodoxen 1000 protestanten en 1000 katholieken deel zullen nemen, welke laatsten dan geleid zullen worden door de Italiaans-Slavische Paus Petrus II. Met grote opmerkzaamheid en interesse luisterde Paus Johannes Paulus II naar deze voordracht, waarin ik het geschrift van Solowjev had verwerkt, en die ik vervolgde met te zeggen: "Ja, een Paus afkomstig uit de Slavische Cultuur. ..."En verder: "Naast dat het ambt van de Paus zal worden vereenvoudigd: het zal geestelijk niet meer zoals voorheen, dus in mindere mate tijdsgebonden georiënteerd zijn, zullen de orthodoxen geleid worden door een Patriarch die zich Ivan noemt en de protestanten door een pastoor die de naam Paulus draagt. Tijdens dat concilie waaraan ook de nieuwe president van de Verenigde staten van Europa: de Antichrist dus, deelneemt (of aanwezig is), stelt deze op 'n gegeven moment de drie delegaties voor, hun privileges veilig te stellen. Dit leidt ertoe, dat aan de Paus alle privileges en ambten worden teruggegeven, waarover de katholieken zich verheugen, de orthodoxen tevreden zijn omdat zij hun mooie liturgie, lkonenkunst en studie van de Kerkvaders kunnen behouden en de protestanten met genoegen accepteren dat ze een instituut voor Bijbelstudie op mogen richten. Als gevolg hiervan stelt de imperator - de president van de Verenigde Staten van Europa: de Antichrist dus vast, dat allen zich bij hem aansluiten: kardinalen, bisschoppen, priesters, monniken, theologen, patriarchen en dominees. Ja, bijna allen sluiten zich bij hem aan, behalve een klein christelijk restant bestaande uit Paus Petrus II met een kleine groep hem steunende katholieken, alsmede de stoere Ivan met een klein groepje orthodoxen, en Prof. Paulus met enkele protestanten, die eveneens niet met de massa mee willen gaan. Dan verenigen deze drie groepen zich met elkaar en komen overeen dat met deze vereniging de "eenheid van de christenen" opnieuw geboren is. Als de Imperator dan tegen alle verwachtingen in vast moet stellen, dat er van diverse zijden en groepen toch nog weerstand tegen zijn streven bestaat om de absolute macht in handen te krijgen, stelt hij deze de vraag: "Waarom doen jullie niet datgene wat alle anderen ook doen? Waarom haken jullie af en wat had ik nog meer kunnen doen wat ik niet gedaan heb? Is er nog iets in het christendom, waaraan jullie vasthouden, waartoe ik jullie niet bemoedigd heb?" Daarop verhief zich de stoere lvan en zei: "Majesteit en Heer President, hetgeen wij beminnen in het christendom is Christus zelf. Hij de ware God en ware Mens, Hij in Wiens Lichaam de volkomen Volheid woont van God, en Hij Die door het Kruis de zonden van de wereld op zich genomen heeft en ons door Zijn opstanding het leven gegeven heeft ."Wanneer U ten overstaan van ons allen bereid bent te erkennen, dat Hij de ware God uit God is, dan zijn wij bereid U te volgen." Daarop werd de Imperator en President lijkbleek, waarop de stoere Ivan uitriep: "MIJN KINDEREN DIT IS DE ANTICHRIST !" De achter dit profetisch geschrift schuilgaande these, dat de eenheid van de christenen vanuit de noodzakelijkheid wordt gerealiseerd, omdat men uiteindelijk tot de conclusie gekomen is, dat men Jezus als de ware God en ware Mens toch boven ieder politiek-atheïstisch machtsdenken moet plaatsen, heeft op de Paus grote indruk gemaakt." [/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]Hoewel de door de bisschop van Namen genoemde Russische schrijver Solowjev een bepaalde visionaire verwachting kan hebben gehad over de komst van een Verenigd Europa en de leider daarvan de antichrist zal zijn, is hiermee de H. Schrift bepaald nog niet verklaard. De Bijbelse Antichrist treedt op in de Tempel Gods. Wie dit zal zijn zal men pas weten als hij zich zal openbaren, en dan is ook Christus'komst aanstaande.(2.Tess.2,8) H. Verweij schrijft in zijn boek"De terugkeer van Jezus Christus": " Het staat vast, dat de rechtvaardige tijdgenoten van de antichrist hem zeker zullen herkennen en zijn 'getal'ook zullen kunnen berekenen. Het getal 666 is een herkenningsmaatstaf, waarmede de Heer ook toen een levende figuur heeft willen aanduiden, zonder hem te noemen, aangezien dat uiterst gevaarlijk zou zijn geweest voor de vervolgde christenen, die de Apocalyps in schriftelijke vorm in hun bezit hadden."In elk geval: de Verenigde Staten van Europa is in wording. Het begint zich af te tekenen, dat deze zich gaat ontwikkelen tot een dictatuur. De wijze waarop Brussel met de MKZ-crisis omgaat wijzen al in deze richting. Voor de afzonderlijke naties begint het slikken of stikken te worden. Er verschijnen regelmatig berichten- ook op Internet - dat een (met een injectiespuit in te planten) minichip - het merkteken van het Beest - klaar ligt in Brussel, waarmee alle mensen zullen worden genummerd. Als de toekomstige leider van Europa de antichrist is, zal dit blijken uit het feit, dat Brussel zal besluiten alle mensen te voorzien van een merkteken. Dan zullen de christenen die dit om principiele weigeren het bepaald niet gemakkelijk krijgen. Ook de kritiek van prof. Dr.B. Smalhout in zijn rubriek >[/FONT][/SIZE][FONT=Arial][SIZE=3]Op het scherp van de snede[/SIZE][SIZE=3]< in de Telegraaf van 24 maart 2000 wijst in deze richting. De bestuurders die in Brussel de lakens uitdelen noemde hij de 'euromaffia die in Brussel zetelt'. Verder schreeft hij: "Uit alles blijkt dat wij met de door de politiek zo fraai verkochte groot-Europese gedachte, onze zelfstandigheid, nationale indentiteit, ons zelfbeschikkingsrecht en thans zelfs ons geweten hebben verkocht aan Mammon, de afgod van het grote geld.(...) De dominee van Staphorst had gelijk toen hij schreef over het drama van de mkz-epidemie als 'de gesel Gods'en daarbij opmerkte dat wij nog steeds 'horende doof en ziende blind zijn'. NB. Deze dominee, Tj. de Jong, schreef als eindredacteur in het blad [/SIZE][SIZE=3]Het gekrookte riet [/SIZE][/FONT][FONT=Arial][SIZE=3]dat volk en regering samen alles hebben gedaan om alle geboden van het Woord des Heren te overtreden en dit zondig handelen in letterlijke zin hebben gelegaliseerd, namelijk in de wetgeving opgenomen.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial][/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial]Dr. David A. Seeber schreef in zijn boek Paulus VI, portret van 10 jaar pontificaat, (uitg. Gooi en Sticht Hilversum-1973 ISBN 90 304 0022 6):"Als motto bestond de betekenis van de tekenen der tijden al vóór het pontificaat van Paulus VI. Johannes XXIII sprak van de "tekenen des tijds" op geprononceerde plaatsen in het decreet ter bijeenroeping van het Vaticaans concilie. Het woord is van bijbelse oorsprong en is tot ons gekomen bij Matteus16, vers 4 als het woord van Jezus in een twistgesprek met Farizeeërs en Saduceërs, die, belust op spektakels en wonderen, een teken van de hemel van Hem verlangen. Jezus weerspreekt hen geërgerd en bars: "Het aanzien van de lucht weet gij te onderscheiden, maar kunt gij het de tekenen der tijden niet? Een boos en overspelig geslacht verlangt een teken, en het zal geen ander teken gegeven worden dan het teken van Jona". Jezus' aankondiging van de Messiaanse heilstijd, past Johannes toe op de tegenwoordige tijd." Woorden om over na te denken, want dat Johannes XXIII het concilie in deze context plaatste is bij nagenoeg geen hedendaagse katholiek bekend en is ook nooit in het naconciliair beleid van de bisschoppen, die deelnamen aan het concilie, en in dat van hun opvolgers tot uitdrukking gekomen. Zij hebben gemeend de "tekenen der tijden" te verstaan in de zin van het katholiek geloof aan te moeten passen aan de nieuwe tijd, omdat het oude niet meer functioneerde. Maar dat mensen afvallen ligt niet aan de traditionele geloofsleer, maar is het gevolg van de onwil om volgens deze leer te geloven en te leven. Met alle gevolgen van dien: afval van het geloof, leegloop der kerken etc. Het onderzoeksinstituut KASKI liet over de situatie in de Nederlandse kerkprovincie al vanaf die tijd daarover periodiek schokkende cijfers zien. Het was bijna de totale geestelijkheid die voorop ging in deze vernieuwing. Vele geestelijken hingen hun toog aan de wilgen en verlieten het ambt. Anderen wilden slechts nog dienaren van de mensen zijn en niet langer dienaren van God. Het is niet te verwonderen, dat bij een dergelijk overgang van de geestelijkheid naar een nieuw geloof de leken het voorbeeld hebben nagevolgd. Even massaal als de Nederlandse gelovigen vóór 1960 de kerken zondags en door de week bevolkten, even massaal bleven zij nu weg: het weekend misbezoek daalde van 70,75% in 1961 tot 34% in 1976. In 1997 meldde KASKI, dat van de 5,5 miljoen doopkatholieken nog maar 500.000 (= minder dan 10%) zondags naar de kerk gingen, en 275.000 van hen de katholieke leer en moraal afwijzen en 225.000 van hen de kerkelijke traditie verwerpen, derhalve er nog maar zo'n 2000 katholieken over zijn, waarvan gezegd kan worden dat ze standvastig zijn gebleven in de leer. Dat de katholieken, die zich ook zijn gaan verdiepen in de bijbelse voorspellingen over de eindtijd, onwillekeurig zijn gaan denken, dat deze afval van de katholieke leer ook onderdeel uitmaakt van de afval, die vooraf gaat aan het einde is niet zo vreemd. (2.Tess.2,3: het einde komt niet voordat de afval heeft plaatsgehad) Temeer niet, omdat ook de voorconciliaire pausen vanaf Paus Leo XIII in hun encyclieken voldoende hebben uiteengezet, dat gezegd kan worden dat de gehele 20ste eeuw, met al zijn oorlogen, christenvervolging, en geloofsafval moeten worden gezien als de gebeurtenissen, die voor de eindtijd in de H. Schrift zijn voorzegd. De koersverandering van de R.K. Kerk na het concilie heeft twee partijen doen ontstaan, pré-conciliair en post-conciliair, die nooit meer tot elkaar zullen komen, laat staan zich met elkaar verzoenen. In 1988 is door de formele excommunicatie van de Franse bisschop mgr. Marcel Lefebvre en zijn volgelingen en de dreigende excommunicatie van alle katholieken die openlijk met hem sympathiseerden een definitieve scheidslijn getrokken. Rome heeft daarmede bevestigd, dat de voorconciliaire R.K. leer is afgedaan en legt alle katholieken de verplichting op de oecumenische leer als de ene ware leer van de kerk van Rome te erkennen. In de loop der jaren hebben verschillende katholieken die het met de vernieuwingen niet eens waren, zich verdiept in de katholieke leer en goede argumenten gevonden de voorconciliaire leer te blijven belijden en te verdedigen. Gaandeweg werd ook vermoed, dat de ommezwaai van de Kerk een veel diepere betekenis heeft voor onze tijd, omdat het bij deze kerkvernieuwing gaat om een ander"leerverkondiging", waarbij de gezaghebbende uitspraken van vele concilies en pausen over principiële en essentiële geloofszaken volkomen werden en nog worden genegeerd. Dit alles deed ook de gedachten over de eindtijd tot rijping komen. In ons land waren de reacties op deze hervorming van de katholieke leer spaarzaam. Daarom kregen en behielden de modernisten het hoogste woord,. zoals de adviseur van de Nederlandse bisschoppen, prof. Schillebeeckx, die onvermoeid de gemoderniseerde katholieke leer blijft verdedigen op een wijze waarvoor waarschijnlijk zelfs Luther, Zwingli en Calvijn, die de katholieke leer bepaald geen goed hart toedroegen, zich zouden hebben geschaamd. Behoudende Nederlandse katholieken waren voornamelijk aangewezen op buitenlandse literatuur en periodieken van deskundige katholieken om diepere inzicht te krijgen in het naconciliair drama. Een enkele werd in het Nederlands uitgebracht. Merkwaardiger wijze werden in die beschouwingen nauwelijk of geen relaties gelegd met de inhoud van de encyclieken van de voorconciliaire pausen, wat betreft de eschatologische aspecten.[/FONT][/SIZE]
[SIZE=3][FONT=Arial][/SIZE][/FONT]

Te lang en deprimerend om te lezen !