De ideale maatschappij
 

Beste,

Hoe kneedbaar is, in uw ogen, een maatschappij?
Hoe kan men een maatschappij omvormen? Opvoeding? Dwang, penalisering, een zachte hand? Of is een mentaliteitswijziging enkel met harde hand mogelijk?

Graag uw mening

Beste,

Ik geloof in de stuurbaarheid (niet maakbaarheid) van een samenleving. Alternatieve ideeën kunnen een 'niet-lineaire', versterkende invloed hebben op kritische kruispuntsituaties zoals vandaag. Denk aan de chaostheorie en de vlinder van Lorenz (eerste hoofdstuk van mijn boek Terra Incognita).

In de ecologische economie pleit men voor drie complementaire instrumenten:
* Sociale instrumenten; educatie, participatieve projecten zoals klimaatwijken, sensibilisering...
* Juridische instrumenten: productnormen opleggen, minimale prestatienormen, best beschikbare technologie... schijnkeuze tussen milieuvriendelijke en milieschadelijke producten kan zo vermeden worden
* Economische instrumenten: heffingen, subsidies, quota

Ik geloof niet in een ecologische dictatuur. Verandering kan er maar komen als er een draagvlak voor is... dit draagvlak begint nu te ontstaan (climate change thema!)... dat merk ik meer en meer op lezingen, tijdens mijn lessen etc. Het is aan de politiek om die evoluties te versnellen door een goed wetgevend kader te creëren. Zoals we vroeger sociale zekerheidswetgeving hebben ontwikkeld, moeten we dat nu ook op ecologisch vlak beginnen doen. Ecologie moet sociaal zijn.

Mvg
Peter Tom Jones
www.petertomjones.be

beste,

eerst en vooral, dank voor uw antwoord.

We zitten, zoals uzelf al aanhaalt, inderdaad op een kruispunt. Het ontstaan van een draagvlak om noodzakelijke veranderingen in beleid door te voeren is inderdaad een tergend traag proces. Jammer genoeg, wat dat wil dan automatisch zeggen dat beleidmaatregelen, die essentieel zijn en die men zo snel mogelijk moet doorvoeren, wil men echt veranderingen bewerkstelligen mbt bv de klimaatsveranderingen, slechts mondjesmaat kan doorvoeren. Terwijl de tijdsdruk nogal groot is, zeker mbt die klimaatsverandering.

Mijn volgende vraag dan: mag men de wetenschappelijke inzichten/data manipuleren (hoewel dat een geladen woord is, misschien is het beter te stellen: mag men data éénzijdig voorstellen) om dat draagvlak versneld te creëren?

Beste,

Om op uw laatste vraag te antwoorden: neen, ik ben en blijf een wetenschapper. Manipulatie van data kan niet. Dan zijn we in hetzelfde bedje ziek als figuren zoals Lomborg...

Maar dat neemt niet weg dat we moeten blijven werken aan correct vulgarisering van complexe wetenschappelijke data.

mvg
peter tom jones
www.petertomjones.be

Beste,

Ik heb rap even alle posts gelezen, leuk om eens te kunnen discussieren zonder uitgescholden te worden voor het vuil van de straat omdat ge effe een ander mening hebt, enfin, ik ben al aan het afwijken.

Ik heb sommige van uw lezingen bijgewoond en probeer u toch wat te volgen. Ik vind dat ge een goed gefundeerde en verdedigbare lijn hebt, waar ik me tot een zekere hoogte in kan vinden, toch is er iets dat me stoort en dat is een soort van hardvochtig, onwrikbaar eco-pessimisme dat ik steeds terug vind in uw betogen. (eigenlijk vind ik het ook niet tof dat ge in uw antwoorden altijd verwijst naar één van uw boeken, de mensen hier vragen naar een gestructureerd condens anwoord, niet naar een keiharde dooddoener 'lees mijn boek, daar staat het allemaal in', dat discussieert niet gemakkelijk).
Alles bij elkaar is er toch een gigantische inhaalbeweging geweest op vlak van milieu, ik denk maar aan SO2 uitstoot, zware metalen, bodemsanering en zelfs verkeer (NOx, CO, VOC) begint te presteren. Inderdaad, klimaat zit nog lang niet goed, maar de CO2 uitstoot is gestabiliseerd en het gaat steeds beter. Toch, lijkt er mij telkens een pessimistische berusting in uw betoog en ik begrijp de bron daar niet van. Het lijkt wel een postmoderistische verzuchting (waar ik als modernist natuurlijk een hekel aan heb :-)). Punt is, het gaat al een pak beter met het milieu, we moeten blijven werken, maar we zijn goed bezig. Waarom vindt gij van niet?

Enfin, over naar Lomborg; het is ondertussen al een tijd geleden dat ik 'the sceptical environmentalist' heb gelezen. Dat boek heeft me toch wat kritischer doen staan tov verschillende milieutopics en dat vind ik een verdienste van Lomborg. Maar heb ik iets gemist, is hij door de mand gevallen, is hij verbrand?, omdat ge zegt 'in hetzelfde bedje ziek?'

Ik weet dat ge niet veel tijd hebt, maar ik hoop dat ge toch even tijd kunt maken om de vragen van een beetje fan / beetje niet fan kunt beantwoorden.

merci

Kris

Beste,

mijn excuses voor de slechte vraagstelling. Zoals ik al eigenlijk aangaf in hetgeen tussen haakjes stond, is manipulatie een te geladen woord. Misschien is het beter de vraag te binden rond deze 2 quotes

Stephen Schneider, Stanford University

Sir John Houghton

Hoe staat u tegenover bovenstaande quotes?

Hoe eerlijk moeten wetenschappers zijn in hun communicatie naar beleidsmakers en het grote publiek?

Beste Kris,

U vindt dat ik soms wat te pessimistisch ben. Dat klopt niet. Ik ben een optimist. Ga binnenkort trouwens vader worden, iets dat je niet doet wanneer je ervan overtuigd zou zijn dat de wereld naar de haaien gaat.

Op milieuvlak ben ik vooral realist. Ik volg de milieuliteratuur al jaren op de voet en ik stel alleen maar vast wat men daar zegt/schrijft. Ik pleit voor een realistische benadering van die feiten. Dus geen pessimisme, maar ook geen misplaatst en vaak onredelijk optimisme, zoals bij een type als Lomborg. Die kijkt met een rozerode bril naar die literatuur, uiterst selectief en misleidend. Dat is trouwens goed gedocumenteerd op het vlak van zijn behandeling van klimaat, biodiversiteit, ontkoppeling economische groei/milieudruk etc (voor de internationale referenties, zie Hoofdstuk 2 van mijn boek Terra Incognita).

Vanuit dit milieurealisme stellen we vast dat de tweedegeneratiemilieuproblemen meer en meer op de voorgrond komen. Biodiversiteitsverlies (1000 sneller dan natuurlijk achtergrondsignaal), klimaatopwarming/destabilisatie (2°C grens die bijna zeker overschreden gaat worden), waterstress: allemaal problemen die elkaar versterken. Milieuwetenschappelijk gezien is de uitdaging al enkele jaren geleden gesteld: factor 10 daling voor de landen in het westen, tegen 2050. Alleen via een ecologische economie (met een technologische eco-efficiËntierevolutie én een pleidooi voor sufficiëntie) kunnen we die zaken aanpakken. Het kan maar het vereist grote veranderingen. Geen gerommel in de marge. Zoals nu.

Met vriendelijke groeten
peter tom jones
www.petertomjones.be

Oew, die uitspraak gaan Johan Norberg en Per Bylund niet leuk vinden.

Gebaseerd op Noelle-Neumann's spiral of silence heb ik zo'n theorietje rond de spiral of priority. Het stelt dat de opinie die zich het best als prioritair kan opstellen (zoals "Word christen of uw ziel gaat naar de hel!") enig debat gemakkelijker kan verplaatsen naar een later tijdstip.

Iets waar u blijkbaar dankbaar van gebruik maakt. Ik ben blij dat dit mijn bescheiden theorie - ik zou Noelle-Neumann in de verste verte nog niet durven aanvullen - ondersteunt.

bedankt voor het antwoord Peter.