Ik had tijd nodig om bekend te raken met allerlei termen vanuit
psychologie.

Niet dat ik er nu veel verstand van heb, maar ik kreeg wel 'ns te
horen dat ik er chagrijnig uitzag, waarbij ik ook wel wat te horen
kreeg over depressiviteit.

Ik ben zinvolle tijdsbesteding belangrijk gaan vinden.

Wat me langzamerhand duidelijker werd, is dat er mensen zijn die
depressiviteit beschouwen als iets wat niet gezond is, en dit ben ik
raar gaan vinden.

Nog steeds ben ik ook wel depressief, en volgens mij kan ik redenen
bedenken om dit niet raar te vinden.

Er is een groeiend afschuwelijk wapenarsenaal, met het milieu gaat het
nog steeds niet goed, er is een groeiend gat in de ozonlaag,
solidariteit lijkt een moeilijk iets.
Hoezo zou ik dan niet ook depressief zijn? :splat: :splat:

Een paar interessante weetjes over depressie:

-De WHO schat dat depressie tegen 2020 de meest voorkomend aandoening zal worden http://www.findarticles.com/cf_dls/m.../article.jhtml

-Depressie is een dodelijke ziekte, rechstreeks via zelfmoord, maar ook via interactie met andere aandoeningen:
http://www.healthfinder.gov/news/new...p?docID=514405
http://news.bbc.co.uk/2/hi/health/3171369.stm

-Over de oorzaken van depressie tast men vooralsnog in het duister.


Maar daar moet je nu niet teneergeslagen van worden :wink:

Nog eentje: hou realistischer je zelfbeeld, hoe hoger de kans op een depressie.
Je kan jezelf dus maar beter voorliegen dat je beter bent dan je in werkelijkheid bent, zoals ongeveer iedereen doet.

http://www.grandtimes.com/Self_Illusions.html

Volgens Noel Slangen zouden er geen huwelijken plaatsvinden als mensen zich niet beter zouden voordoen als ze in werkelijkheid zijn.

Maar ge weet. Het huwelijksinstituut is in verval.

Daar wil ik aan toevoegen," hoe groter je relativeringsvermogen, des te kleiner de kans op een depressie."
Maar ja, 't is nu eenmaal eigen aan mensen dat ze hun eigen problemen, hoe miniem die ook zijn, altijd erger vinden dan die van andere.
Dat ze al die depressieve westerlingen maar eens enkele weken droppen in delen van Zuid-Amerika en Afrika. Het werkt hoor.
Ik was vroeger ook een van die klagers waar het nooit goed voor was.
Nu prijs ik me elke dag gelukkig dat ik geboren ben in Vlaanderen.

Heeft dat toevallig iets te maken met je avatar ? :)

Good notice. Ik ben eentje die gered is door "drugs", ipv eraan tenonder tegaan. :wink: (niet mijn woorden maar die van m'n vrouw)

Vrij vertaald : de geschiedenis heeft een richting, maar het is er een diep depressieve, almaar dieper :!:

Omdat het belachelijk arrogant is om te zisen dat uw persoonlijk beeld van een prachtige, vredevolle wereld meteen in praktijk moet gebracht worden, en dat het de schuld is van de inslechte mensheid dat dat nog niet gebeurd is.

Depressiviteit is een ernstige ziekte, groot verschil met chagrijnig cafégekanker over het einde van de wereld.

Depressie is steeds onder een of andere vorm een gebrek aan wat we met onder de nietszeggende noemer 'energie' kunnen brengen.

Dat tekort kan ontstaan:
1/doordat de 'voorraad' niet voldoende aangevuld wordt (met gezond eten, voldoende slaap, steun van de omgeving..........)
2/doordat de 'voorraad' geplunderd wordt (door ongezonde levenswijze, parasitaire omgeving, te hard werken,.......)
3/door een combinatie van beide bovenstaande oorzaken.

Iemand die voldoende 'energie', 'power', '(levens)kracht', 'courage',...... bezit, kan dansend blij zijn temidden van een mesthoop aan zorgen en problemen.
Iemand die tekort heeft, mist de kracht om zelfs de mooiste dag alsdusdanig tot zich te laten doordringen.

Van die tweede vermoeiende, nefaste en (zelf)destructieve visie op de wereld af willen, zal leiden tot een spaarzamer omspringen met die kracht, en een bewust verwerven en opbouwen ervan.

Voor ik de diagnose kreeg dat ik chronisch vermoeidheidssyndroom en fibromyalgie heb heeft mijn huisarts mij eerst naar enkele andere artsen gestuurd om andere mogelijke ziektes uit te sluiten. Ook naar een psychiater. Deze was na ons gesprek al snel van mening dat ik alles behalve depressief kon zijn. Hij waarschuwde me wel dat meer dan de helft van alle chronisch zieken regelmatig te kampen heeft met depressies.
Zolang ik nog naar buiten kom om mensen te ontmoeten,
zolang ik nog zelf nieuwe dingen creëer (tekenen, zingen, knutselen),
zolang ik nog interesse kan opbrengen voor de wereld om mij heen,
zolang zal ik met succes de momenten van twijfel, uitzichtloosheid, nutteloos voelen en zelfmedelijden overwinnen die mij als chronisch zieke regelmatig overvallen.
Het was goede raad van die psychiater.

Mensen zeggen nogal snel dat ze "depressief" zijn maar bedoelen er geen echte depressie mee. Een echte depressie knalt zo hard tegen je aan dat je helemaal in je schulp kruipt en de moed niet kan vinden om nog iets te doen. Veel mensen hebben wel last van "depri" zijn en dat is dus een tijdelijke toestand waarin je je rot voelt, alles lijkt tegen te vallen, niemand je aardig vindt.. vanalles, zelfs het slechte weer. Bekend is de "voorjaarsmoeheid" omdat veel mensen aan het einde van de winter letterlijk "op" zijn en geen energie meer hebben.

Ron kreike, u kunt depressief zijn maar ik lees ook dat u zich heel hard aantrekt dat er vanalles fout gaat in de wereld. Je moet het kunnen relativeren, zoals een van de bekendste spreuken van Bond Zonder Naam: "verbeter de wereld, begin met jezelf". Op uw eigen kleine bescheiden maar zeker niet nutteloze manier kunt u het leven van andere mensen wat opfleuren door bijvoorbeeld een glimlach, een vriendelijk gebaar. Als die mensen daardoor gaan glimlachen zullen andere mensen hen dan weer zien en opgewekt worden... een eindeloze kettingreaktie die begint met 1 glimlach.
Wij kunnen de wereld niet verbeteren, maar we kunnen wel 1 klein plekje ervan leefbaarder maken.