W&V is voorstander van de oprichting van een fonds voor ontwikkelingssamenwerking dat gefinancierd wordt door vrijwillige giften vanwege de bevolking. Op die manier kan de bevolking zelf bepalen hoeveel zij wil besteden aan ontwikkelingshulp.

Naast vrijwillige giften kan dat fonds zich eveneens financieren met de uitgifte van obligaties waarop de bevolking kan intekenen. Het geld dat daarmee wordt opgehaald, kan dan worden geïnvesteerd in rendabele projecten in de derde wereld. Dergelijke investeringen vallen veruit te verkiezen boven het zomaar dumpen van ontwikkelingsgeld in bodemloze putten.

In elk geval zal de bevolking zelf kunnen bepalen of zij, al dan niet, bereid is 0,7% (of méér) van het bruto binnenlands product te besteden aan ontwikkelingshulp, zonder dat de belastingbetaler daarvoor moet worden lastiggevallen.

Onze bevolking zelf laten beslissen hoeveel er kan worden besteed aan ontwikkelingssamenwerking : kan het democratischer?

U zou de cijfers van vrijwillige ontwikkelingsorganisatie (type 11.11.11) eens moeten vergelijken met de cijfers van ontwikkelingshulp vanwege de overheid. Volgens mij is het eerste maar een klein percentage van het tweede.

Wat de huidige stand van zaken betreft, hebt u gelijk.

Zoals u echter elders op de site van W&V kunt lezen, is W&V gewonnen voor een aanzienlijke vermindering van de inkomstenbelastingen voor de werkende bevolking. Op die manier zouden de mensen netto meer verdienen en zouden ze mogelijkerwijze vrijwillig geneigd zijn een beetje meer te schenken aan ontwikkelingshulp.

Tiermondisten klagen inderdaad het feit aan dat ons land 'te weinig' uitgeeft aan ontwikkelingssamenwerking (nl. minder dan 0,7% van ons bruto binnenlands product). Het is een beetje goedkoop te eisen dat dat geld dan maar moet komen van de belastingbetaler, en aldus de eigen verantwoordelijkheid door te schuiven naar de overheid. W&V wil juist de mensen die begaan zijn met het lot van de derde wereld de kans geven om in de praktijk te tonen hoe solidair ze willen zijn met de derde wereld. Zij kunnen dan de andere burgers ook proberen te overtuigen van het belang van een dergelijke solidariteit door allerhande sensibiliseringsacties (die evenmin via belastinggeld moeten worden gefinancierd).

Zoals in het oorspronkelijke bericht gesteld werd, zou dat fonds voor ontwikkelingssamenwerking zich ook moeten kunnen financieren door het uitgeven van obligaties. Op die manier kunnen ze beleggers aantrekken die begaan zijn met het lot van de derde wereld (en die dan eventueel misschien bereid zouden kunnen zijn om te beleggen tegen een percentje minder). De opbrengst van de uitgifte van dergelijke obligaties kan dan worden geïnvesteerd in rendabele projecten in de derde wereld, waarbij er sprake is van een win-winsituatie. Bij het opzetten van dergelijke projecten kan dan het bedrijfsleven worden ingeschakeld. Op die manier kunnen de handelsrelaties met de derdewereldlanden worden geïntensiveerd, en handel valt nog altijd te verkiezen boven eenzijdige hulp.

Naarmate dat fonds met overtuigende projecten voor de dag zou kunnen komen, zou mogelijkerwijze bij de bevolking de bereidheid toenemen om méér geld in dat fonds te steken. Als dat fonds afhankelijk is van de goodwill van onze bevolking, zou het geneigd zijn op een doelmatige wijze met de financiële middelen om te gaan.

In elk geval is W&V er voor gewonnen onze bevolking te responsabiliseren voor wat de financiering van ontwikkelinghulp betreft, zelfs volledig los van het feit of daardoor globaal genomen meer of minder aan ontwikkelingssamenwerking besteed zou worden dan heden het geval is. Onze bevolking is wat dat betreft volwassen genoeg en behoeft geen betutteling.

Jamaar, kiest de bevolking eigenlijk al niet voor een stuk om geld te geven aan ontwikkelingssamenwerking via het parlement? Dat is wel vrij idealistisch bekeken, maar als je naar andere indicatoren kijkt, kom je toch ook tot de conclusie dat weinig mensen er iets op tegen hebben wanneer de overheid aan ontwikkelingssamenwerking doet. Betogingen? Geen gezien. Petities? Groeperingen die tegen zijn? Parlementsleden?

Bovendien vergeet U dat ontwikkelingssamenwerking voor een groot stuk buitenlands beleid is. Volgens mij beseft U veel te weinig het belang van een buitenlands beleid. Tekenend daarvoor is dat U zich op Uw site voor dat terrein beperkt tot immigratie en een halt aan de uitbreiding van de EU.

En nog iets: U noemt zichzelf de 'stem van de zwijgende meerderheid'. Ik vind zoiets verschrikkelijk pretentieus. Heeft U cijfers om die stelling te bewijzen, ondermeer met betrekking tot dit onderwerp?

Toegegeven, buitenlands beleid is niet bepaald de grote dada van W&V. Wel mag gesteld worden dat W&V in elk geval zéér westers gezind is en van oordeel is dat het Westen met meer verbetenheid en meer eensgezindheid de strijd moet aanbinden tegen het terrorisme. W&V heeft evenmin een boodschap aan tiermondistisch geweeklaag. Het Westen hoeft helemaal geen schuldcomplexen te hebben inzake de toestand in de derde wereld.

Voor mijn part moeten we stoppen met de afzonderlijke regeringen te laten bepalen wat zij in hun begroting voorzien voor ontwikkelingssamenwerking.

Laat ons een UNO-taks heffen in al de geïndustrialisserde landen.
Deze bestaat uit :

1) een bepaald percentage op de lonen.

2) een bepaald percentage op de winsten van de bedrijven.

Zo staat iedereen een deel af, overeenkomstig met zijn inkomen, gelijkmatig verdeeld over de geïndustrialiseerde wereld.

Laat dan de UNO in samenwerking met de derde wereld dit geld op een fatsoenlijke, effectieve wijze investeren....

"een bepaald percentage van de lonen". U wilt dus de werkende bevolking die reeds véél te zwaar belast wordt, weer eens laten opdraaien.

Bovendien, om de derde wereld te helpen is het stimuleren van de handel veel meer aangewezen dan het dumpen van ontwikkelingshulp in bodemloze putten.

Belastingen heffen moet een vorm zijn van herverdeling, van solidariteit..

Maar dit moet gebeuren op 2 vlakken.

1) het lokale vlak, dus nationaal.

2) het internationale vlak.

Op beide niveau's is solidariteit een middel maar ook een doel op zich om de financiele middelen te herverdelen.
Belastingen die goed besteed worden op een correcte manier zij zeker niet te verwerpen.
Maar de voorgestelde maatregel dwingt alle geïndustrialiseerde landen om op evenredige basis bij te dragen tot ontwikkelingssamenwerking.
Dit op zich is al erg belangrijk.

Laat je de regeringen beslissen dan is het meestal noppes.
Idem dito voor jouw voorstel.
Laat de mensen vrij , het resultaat gaat er niet beter om worden.
Tevens zullen veel mensen die het geld best kunnen missen zeker niet tot ondersteuning overgaan..
Veel Euro's die best gemist kunnen worden gaan naar nog meer lokale luxe i.p.v. naar de derde wereld...

Ik ben akkoord dat we niet moeten storten in bodemloze putten.

Daarom weldoordacht investeren.
En of je het nu erg vindt of niet, de financiele middelen moeten zeker aanwezig zijn om de derde wereld uit het slob te trekken....
Wat niet wil zeggen dat we de handel niet moeten stimuleren...
Alle baten helpen.

De enige manier om deze landen daadwerkelijk te helpen, is de ONMIDDELLIJKE STOPZETTING VAN ELKE VORM VAN GELDELIJKE ONTWIKKELINGSSAMENWERKING, deze tast namelijk het marktmechanisme aan waardoor er een overaanbod aan boeren zijn in deze landen. Deze landen dienen hun problemen op te lossen met politieke beslissingen en niet met geld.
Of kregen wij in de 19de eeuw misschien ook ontwikkelingshulp?
Ge gaat nu natuurlijk zeggen dat het Marshallplan ook geldelijke ontwikkelingshulp was, maar dat was het niet, want wij waren toen namelijk al LANG ontwikkeld.

Ontwikkeld zijn, is niet geldelijk, maar mentaal

Hm, als we nu eens deden wat het OCMW eindelijk doet ? In plaats van geld alleen maar goederen geven ?
Het aantal mensen dat in ons land wilt komen wonen is plots gedaald sinds het OCMW geen geld meer geeft. Mijns inziens zou dit ook kunnen gelden voor de ontwikkelingslanden. Goederen zoals zaaigoed, ploegen, naaimachines, leerboeken... in plaats van geld waarmee wapens kunnen gekocht worden om die zinloze oorlogen te voeren.
Want zeg nu eens eerlijk... waar halen die "arme" landen toch die hoogmoderne wapens vandaan ? En de munitie daarvoor ? Waarom kan een land als Ethiopië, dat al jarenlang de focus was voor massale inzamelingscampagnes met miljoenenopbrengsten, jaar na jaar een deel van haar bevolking laten verhongeren terwijl het andere deel met moderne wapens een burgeroorlog zit uit te vechten ?

Ontwikkelingssamenwerking kan maar op 1 manier: geef de gewone mensen ginderachter de spullen waarmee ze hun eigen bestaan kunnen opbouwen in plaats van nog eens een paar miljoen Eurokes in de oorlogsindrustrie te pompen.

Een interessant idee. Dat fonds voor ontwikkelingssamenwerking waarover ik het had in mijn oorspronkelijk bericht, zou zich inderdaad ook kunnen bezighouden met het inzamelen van goederen, welke dan vervolgens aan de derde wereld kunnen worden overgemaakt. Sommige mensen zouden misschien eerder geneigd zijn spullen te schenken i.p.v. geld.